Η Κολομβία, τελευταία, δεν πλήττεται μόνο από ένα νέο κύμα βίας, που έχουν εξαπλώσει σε όλη τη χώρα στρατιωτικοί και παραστρατιωτικοί, με θύματα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κολομβίας, της Πατριωτικής Ενωσης και του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και από μία σοβαρότατη οικονομική κρίση.

Ενόψει του αναμενόμενου, για το 1977, ελλείμματος του ισοζυγίου, ύψους 4,4% του ΑΕΠ, ο Πρόεδρος της Κολομβίας, Ερνέστο Σαμπέρ, κήρυξε τη χώρα, τη Δευτέρα 13 του Γενάρη, σε "οικονομική και κοινωνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης", κάνοντας ευρεία χρήση - μάλλον κατάχρηση - των συνταγματικών του δικαιωμάτων. Με αυτόν τον τρόπο ο Σαμπέρ έχει τη δυνατότητα, παρακάμπτοντας τη Βουλή, να αποφασίζει διατάξεις και νόμους, όσον αφορά την οικονομική πολιτική, και να τα θέτει σε ισχύ. Σε μία ραδιοφωνική και τηλεοπτική του δήλωση, ο Πρόεδρος Σαμπέρ εξήγησε ότι με αυτόν τον τρόπο στοχεύει στη βραχυπρόθεσμη μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου κατά, τουλάχιστον, 1 δισ. δολάρια και ότι με μία υποτίμηση του εθνικού νομίσματος θα επιτευχθεί σημαντική προώθηση των κολομβιανών εξαγωγών.

Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει, κατ' αρχήν, ημερομηνία λήξης. Ο Σαμπέρ σκοπεύει στα μέσα του Φλεβάρη να παρουσιάσει στη Βουλή τα πρώτα αποτελέσματα και να θέσει τις αποφάσεις του, εκ των υστέρων, στην κρίση των βουλευτών.

Ωστόσο, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων.

Με την αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και τις δραστικές περικοπές στις, ούτως ή άλλως, πενιχρές κοινωνικές παροχές, το μόνο που κατάφερε η κυβέρνηση, τις τελευταίες μέρες, είναι η ακόμα μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών. Ταυτόχρονα, με μία πρόσθετη φορολόγηση, ακρίβαιναν ακόμα περισσότερο οι παραγωγικές επενδύσεις, παρά το γεγονός ότι ο όγκος της οικονομίας της Κολομβίας μειώθηκε τον περασμένο χρόνο κατά, τουλάχιστον, 7,8%. Η απάντηση των συνδικάτων ήταν άμεση. Ολες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργατικές ενώσεις της χώρας ένωσαν τις δυνάμεις τους και προχωρούν σε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας - ας σημειωθεί ότι κάτι αντίστοιχο έχει πολλά χρόνια να συμβεί στην Κολομβία. Ετσι, λοιπόν, η Εθνική Ομοσπονδία Εργαζομένων του Δημοσίου (Fenaltrase), η Κολομβιανή Ομοσπονδία Παιδαγωγών (Fecode), η Ενωτική Ομοσπονδία Εργατών (CUT), η Εργατική Συνδικαλιστική Ενωση (USO), η Γενική Συνομοσπονδία Δημοκρατών Εργαζομένων (CCTD), η Ενωση των Εργαζομένων της Κολομβίας (CTC) καθώς και όλα τα συνδικάτα των δημοσίων, τοπικών, περιφερειακών και εθνικών ιδρυμάτων αποφάσισαν να κηρύξουν γενική απεργία διαρκείας από τις 11 Φλεβάρη, εφόσον η κυβέρνηση δεν καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και δε λύσει, ουσιαστικά, το ζήτημα των μισθών.

Οι κρατικοί υπάλληλοι, οι μισθοί των οποίων θα αυξηθούν κατά μόνο 13%, δε δέχονται αυτήν την αύξηση, καθώς με αυτό το 13% θα έχαναν μέσα σε τρία χρόνια ένα 15% του μισθού τους, αν υπολογιστεί και ο πληθωρισμός που θα προκληθεί σε αυτό το διάστημα. Και εδώ, εύλογα, αναρωτιούνται οι συνδικαλιστές: Γιατί για τους βουλευτές, τους δικαστές, για τον Πρόεδρο, τους υπουργούς, τον εισαγγελέα η αύξηση των μισθών τους θα είναι της τάξης του 242% (!);

Ακόμα, τα συνδικάτα διαμαρτύρονται και για τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, συνέπεια των οποίων θα είναι η αύξηση, κατά πολλές εκατοντάδες, των ανέργων.

Στο μεταξύ, συνδικάτα όπως το ASONAL, που προχώρησε σε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας από τον περασμένο χρόνο και συμπεριλαμβάνει 40.000 εργαζομένων του δικαστικού τομέα, ξεκίνησε από τις 20 του Γενάρη απεργία διαρκείας με αιτήματα όπως ουσιαστικές αυξήσεις των μισθών και καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Η κυβέρνηση κήρυξε την απεργία παράνομη, ωστόσο οι εργαζόμενοι συνεχίζουν απτόητοι την απεργία τους.

Ακόμα, οι εργαζόμενοι στο ιδιωτικοποιημένο λιμάνι Μπουεναβεντούρα - το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας - καθώς και οι δεσμοφύλακες των φυλακών όλης της χώρας προχωρούν σε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας με το "πρωτότυπο" αίτημα: Αύξηση στους πολύ χαμηλούς μισθούς τους.

Ωστόσο, και οι σημαντικότερες εργοδοτικές οργανώσεις βλέπουν τα μέτρα του Σαμπέρ με αρκετό σκεπτικισμό.

Η μεγάλης κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα "Ελ Τιέμπο" δημοσίευε, πριν τρεις βδομάδες, μία ανακοίνωση διαφόρων εργοδοτικών ενώσεων, στην οποία καλούσαν την κυβέρνηση να μην περιοριστεί σε μέτρα που θα οδηγήσουν σε έναν πρόσκαιρο ισοσκελισμό του ισοζυγίου, αλλά να καταπολεμήσει, σε βάθος και συνολικά, τα οικονομικά προβλήματα της χώρας.

Ο Σαμπέρ - του οποίου η δυνατότητα πολιτικών κινήσεων περιορίστηκε σημαντικά από μία έρευνα που διέταξε η εξεταστική επιτροπή της Βουλής, τον περασμένο χρόνο, για πιθανή χρηματοδότηση της εκλογικής του εκστρατείας με χρήματα προερχόμενα από το εμπόριο ναρκωτικών - απάντησε από την πλευρά του ότι τα σημερινά οικονομικά προβλήματα της Κολομβίας οφείλονται στους ίδιους διεθνείς χρηματοδοτικούς "ταχυδακτυλουργούς", που με την ανεύθυνη δράση τους προκάλεσαν και τη νομισματική κρίση, πριν τρία χρόνια, στο Μεξικό. Μία χιονοστιβάδα δολαρίων κατέκλυσε τη χώρα τους τελευταίους μήνες, διαταράσσοντας τη χρηματοδοτική ισορροπία, που είχε ως συνέπεια μία υπερτίμηση του εγχώριου πέσο.

Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό ότι στην οικονομία της Κολομβίας υπάρχει, λόγω των καρτέλ των ναρκωτικών, ένας σημαντικός, πλήρως αυτόνομος τομέας, που δε θίγεται από τις κρατικές ρυθμίσεις, που, όμως, από την πλευρά του, έχει τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομία της χώρα. Ομως, ο Πρόεδρος Σαμπέρ δε φαίνεται διατεθειμένος να ασχοληθεί με το ζήτημα.

Εχοντας υπόψη τα παραπάνω, οι κορόνες του Σαμπέρ ότι "η κρίση έφτασε στο τέλος της", ότι "το 1997 θα είναι η καλύτερη χρονιά της κυβέρνησης Σαμπέρ...", υποσχόμενος ότι αυτή είναι η πραγματική "ώρα του κόσμου", αποδεικνύουν - χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρωτοτυπεί - ότι άλλα λέει και άλλα πράττει.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

Οι ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ δεν έχουν ακόμα αποφασίσει ποια κράτη της Ανατολικής Ευρώπης πρόκειται να γίνουν μέλη της Συμμαχίας. Ομως, η διαβόητη διεύρυνση προς Ανατολάς είναι αποφασισμένη υπόθεση... Κάτω από "το Χαλί Σταθερότητας", όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε μια από τις μπροσούρες του ΝΑΤΟ, δε χωράει καμιά αμφιβολία ότι κρύβεται μια πρωτοφανής αγοραπωλησία σύγχρονων πολεμικών εξοπλισμών ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα λοιπόν με τον επίσημο Σχεδιασμό των εγκεφάλων των Βρυξελλών, αναφορικά με τις εξαγωγές όπλων από πολεμικά κοντσέρν της Δύσης προς τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης έχει σημειωθεί μια σημαντική πρόοδος...

Ταυτόχρονα, βέβαιο θα πρέπει να θεωρηθεί και το γεγονός ότι οι σημερινοί κυβερνώντες των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών, είναι πρόθυμοι να αγοράσουν σύγχρονο εξοπλισμό. Αυτό, εκτός των άλλων, σημαίνει ότι θα πρέπει να καταργηθούν όλες εκείνες οι δομές των ενόπλων δυνάμεων, που είχαν δημιουργηθεί όσο υπήρχε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και να επανεξοπλισθούν σύμφωνα με το στρατιωτικό καθεστώς που ισχύει σήμερα στις χώρες - μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και μάλιστα πριν ακόμα τα κράτη αυτά ενταχθούν σ' αυτήν. Τώρα, πόσο θα κοστίσουν οι εξοπλισμοί αυτοί, μας το φανερώνει μια "Μελέτη εξόδων" του προϋπολογισμού του Εθνικού Κογκρέσου, που έγινε τον περασμένο Μάρτη και αφορούσε την Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία. Οι πολεμικοί αυτοί εξοπλισμοί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, στη διάρκεια των επόμενων 15 χρόνων θα ήταν δυνατόν να φτάσουν στο αστρονομικό ύψος των 42 - 52 δισεκατομμυρίων δολαρίων!

Πάντως η ζήτηση σύγχρονων όπλων εκ μέρους των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, όπως υπογραμμίζεται, είναι "τεράστια". Πριν απ' όλα, όμως το ενδιαφέρον των κρατών αυτών, κατά τους ειδικούς, επικεντρώνεται στον άμεσο εκσυγχρονισμό της πολεμικής αεροπορίας και στην αντιαεροπορική άμυνα. Οι εκτιμήσεις αυτές δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, αφού στην κορυφή των καταλόγων αγοράς των χωρών αυτών, βρίσκονται τα πιο ακριβά αεροπλάνα. Για παράδειγμα, το χρονικό αυτό διάστημα η Πολωνία, η Τσεχία και η Ουγγαρία προτίθενται να ξοδέψουν 8 δισεκατομμύρια δολάρια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Σχετικά θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι χώρες αυτές έχουν και τις μεγαλύτερες πιθανότητες να ενταχθούν σαν πρώτες στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Και το ενδιαφέρον τους δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στα πολεμικά αεροπλάνα, αλλά και σ' όλους τους στρατιωτικούς τομείς. Αρκεί ν' αναφερθούμε σε μια σχετική χαρακτηριστική δήλωση ενός εκπροσώπου του πολωνικού υπουργείου Αμυνας: "Στην πραγματικότητα θα θέλαμε να αντικαταστήσουμε όλα τα όπλα μας... ".

Ξεκάθαρο πλέον είναι το γεγονός ότι, στην ανατολική περιοχή της Ευρώπης δημιουργούνται όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις, προκειμένου τα ιμπεριαλιστικά κοντσέρν της Δύσης να εξάγουν μαζικά πολεμικούς εξοπλισμούς, εξασφαλίζοντας όχι μόνο τεράστια κέρδη, αλλά έχουν και τη δυνατότητα να υπαγορεύουν σε μεγάλο βαθμό και τις κύριες πολιτικές κατευθύνσεις των κρατών αυτών. Σήμερα, αντικειμενικά τουλάχιστον, οι εξοπλισμοί των ενόπλων δυνάμεων σε αρκετές χώρες πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, έχουν αρκετά παλιώσει και θα πρέπει ν' αντικατασταθούν από τη σύγχρονη πολεμική τεχνική. Ετσι, για παράδειγμα, η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, σχεδιάζει να ρίξει στην αγορά 369 F - 16 με παλιότερη τεχνολογία, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό απαραίτητο για την κατασκευή νέων πιο σύγχρονων μαχητικών αεροπλάνων. Τα 100 απ' αυτά προορίζονται για την Πολωνία, ενώ άλλα 24 - 36 πρόκειται να κατευθυνθούν στην Τσεχία.

Ενόψει της νέας αυτής μεγάλης αγοράς που ξανοίγεται στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και στα πλαίσια του αυξανόμενου ανταγωνισμού μεταξύ των πολεμικών κοντσέρν των κύριων ιμπεριαλιστικών κρατών της Δύσης, το κάθε ένα απ' αυτά κάνει τις δικές του προσφορές... Ο ανταγωνισμός αυτός, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, ενισχύεται ακόμα και από το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ένας συντονισμός των προγραμμάτων πολεμικών εξοπλισμών μέσα στο ίδιο το ΝΑΤΟ. Γι' αυτό, παράλληλα με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, υπάρχουν και άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, οι οποίες επιδιώκουν να εξασφαλίσουν το δικό τους μερίδιο στο ανατολικοευρωπαϊκό ψητό. Μεταξύ των ανταγωνιστών των ΗΠΑ σχετικά με τους εξοπλισμούς της πολωνικής πολεμικής αεροπορίας, που θέλει ν' αγοράσει 150 - 250 νέα αεροπλάνα F - 16, συμπεριλαμβάνονται και οι Βέλγοι, που προσφέρουν επίσης μεταχειρισμένα F - 16, η Σουηδία με τα καταδιωκτικά της αεροπλάνα τύπου Γκρίπεν και η Γαλλία με τα Μιράζ 2000. Από την άποψη αυτή υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.

Πάντως, το μοναδικό και πάρα πολύ καυτό ζήτημα που παραμένει ανοιχτό, είναι το πώς θα πληρωθούν τα εργαλεία αυτά του θανάτου, αφού είναι βέβαιο το γεγονός ότι, στις πρώην αυτές σοσιαλιστικές χώρες η οικονομική κατάσταση είναι πάρα πολύ άσχημη και οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί, που έχουν ψηφιστεί είναι χαμηλοί: Η Πολωνία στη διάρκεια του χρονικού αυτού διαστήματος είναι σε θέση να καταβάλει περισσότερα από 300 εκατομμύρια δολάρια. Η αγορά των 150 F- 16 για τα επόμενα 15 χρόνια θα καταβρόχθιζε τεράστια χρηματικά ποσά, τα οποία όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, θα μπορούσαν να διατεθούν για επενδύσεις και την ειρηνική παραγωγή, γεγονός που θα είχε θετική επίδραση στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της μαζικής ανεργίας, η οποία σήμερα στην Πολωνία φτάνει περίπου στα 2,5 εκατομμύρια άτομα.

Κατά συνέπεια λοιπόν, για τα υποψήφια νέα μέλη του ΝΑΤΟ δεν απομένει τίποτα άλλο, παρά ν' αυξήσουν τους στρατιωτικούς τους προϋπολογισμούς, κάτι που σημαίνει και νέα οικονομικά βάρη για τις δεκάδες εκατομμυρίων των εργαζομένων των πρώην αυτών σοσιαλιστικών κρατών, που το βιοτικό τους επίπεδο έχει πέσει κατακόρυφα και η μαζική ανεργία προσλαμβάνει συνεχώς δραματικότερες διαστάσεις... Η Βαρσοβία μάλιστα σχεδιάζει να τριπλασιάσει τον στρατιωτικό της προϋπολογισμό αυξάνοντάς τον από 10% που είναι σήμερα σε 30%.

Παρά το γεγονός ότι, οι μεγάλες αυτές πωλήσεις πολεμικού υλικού προς τις χώρες αυτές καθυστερούν, σίγουρο, όμως, είναι ότι αυτές θα πραγματοποιηθούν, αφού προωθούνται γρήγορα και συστηματικά, και πριν απ' όλα με τη χορήγηση στρατιωτικής βοήθειας και πιστώσεων, ενώ τα κέρδη για τα πολεμικά κοντσέρν προβλέπεται να είναι πολύ υψηλά... Από το 1994 και μετά, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής έχει ψηφίσει μια σειρά νόμων, οι οποίοι απελευθερώνουν το δρόμο για τη χρηματοδότηση εξαγωγής όπλων προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Στη διάρκεια του 1996 χορηγήθηκαν 100 εκατομμύρια δολάρια, από τα οποία τα 25 εκ. δόθηκαν στην Πολωνία και από 14 εκ. αντίστοιχα στην Τσεχία και Ουγγαρία. Παράλληλα και οι Βαλτικές χώρες έχουν αγοράσει ένα σύστημα ραντάρ, το οποίο επίσης έχει χρηματοδοτηθεί από την Ουάσιγκτον. Ταυτόχρονα, η Σουηδία προτίθεται να πουλήσει στην Ουγγαρία 60 μαχητικά αεροπλάνα τύπου Γκρίπεν, και τα οποία θα συνοδεύονται από ένα πακέτο χρηματοδότησης ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων. Σχετικά με τις αγοραπωλησίες αυτές, ενδεικτική είναι η δήλωση ενός ανώτατου Πολωνού αξιωματικού: "Οι δοσοληψίες αυτές μοιάζουν με εκείνες του εμπορίου ναρκωτικών... Στην αρχή δίνεις στο παιδί τη ναρκωτική ουσία εντελώς δωρεάν... ". Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι εδώ πρόκειται για νέο ανταγωνισμό των πολεμικών εξοπλισμών, που έχει εξαπολύσει η ιμπεριαλιστική Συμμαχία του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια πάντα της διεύρυνσής του προς ανατολάς, που είναι πλέον αποφασισμένη υπόθεση...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Οι πρόσφατες τριήμερες επαφές που είχε στην Ουάσιγκτον ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, με τον Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον και με ρεπουμπλικανούς στο Κογκρέσο, όπως έγραψαν οι "Νιου Γιορκ Τάιμς", από το ένα μέρος εκπλήρωναν μια υπόσχεση και από το άλλο αποτελούσαν μια εκστρατεία του για να πειστούν οι ΗΠΑ να υποστηρίξουν το διεθνή οργανισμό, καταβάλλοντας τελικά και τις οφειλές τους, ανερχόμενες σε 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ανακοίνωση του ΟΗΕ, που εκδόθηκε αμέσως μετά τις συναντήσεις αυτές, ανέφερε ότι τόσο ο Πρόεδρος Κλίντον, όσο και ο αντιπρόεδρος Αλμπερτ Γκορ, διαβεβαίωσαν τον Γενικό Γραμματέα ότι οι ΗΠΑ θα καταβάλουν τα καθυστερούμενα.

Η ίδια ανακοίνωση πρόσθετε ότι και ο ρεπουμπλικανός βουλευτής, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Μπέντζαμιν Γκίλμαν, τον πληροφόρησε ότι το Κογκρέσο ευχαριστήθηκε από το ότι ο Γενικός Γραμματέας έχει περιορίσει ένα μέρος της γραφειοκρατίας του ΟΗΕ. Του είπε, μάλιστα, ότι το Κογκρέσο προσπαθεί να βρει έναν τρόπο για την καταβολή των καθυστερούμενων, υπό τον όρο όμως ότι θα γίνουν μεταρρυθμίσεις στον Οργανισμό. Ανάμεσα στα μέτρα που το Κογκρέσο θα ήθελε να δει, είπε, είναι και η καθιέρωση ενός κώδικα συμπεριφοράς, "πάγωμα" των μισθών των εργαζομένων στον Οργανισμό και άλλα.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση αυτή, ενώ ο Ανάν συμφώνησε για έναν κώδικα συμπεριφοράς, παρατήρησε ότι οι ΗΠΑ δε θα μπορούσαν να καθυστερούν τις οφειλές τους και, ταυτόχρονα, να είναι ηγέτης.

Πριν από τις συναντήσεις αυτές, ο Ανάν, μιλώντας στην Εθνική Λέσχη Τύπου στην Ουάσιγκτον, βεβαίωσε ότι οι μεταρρυθμίσεις στον Οργανισμό θα συνεχιστούν, εξήγησε όμως πως "αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε με περιορισμένα κεφάλαια", συμπληρώνοντας ότι το κύριο μέρος της προσοχής δεν επικεντρώνεται στα καθυστερούμενα, αλλά προς το μέλλον.

Στην ίδια ομιλία του προς τους δημοσιογράφους, σε μια έκδηλη προσπάθεια προσέλκυσης συμπάθειας, ο Ανάν υπενθύμισε ότι έκανε τις ανώτατες σπουδές του στις ΗΠΑ πριν 40 χρόνια. Και αναλύθηκε σε διθυράμβους υπέρ της Αμερικής: "Ηρθα για να μάθω, να σπουδάσω και να εξοικειωθώ με τη ζωή σε μια κοινωνία που λατρεύει την ελεύθερη ροή πληροφοριών και ιδεών. Βγήκα από αυτήν με μια ισόβια δέσμευση προς τη δημοκρατία, το κράτος του νόμου και την πολιτική σαν ένα κράμα ρεαλισμού και γενναιοδωρίας". Και δεν παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο και των Αμερικανών ατομικά, λέγοντας: "Ανάμεσα στους Αμερικανούς, πάντα βρήκα ένα θερμό αίσθημα και μια εκτίμηση για τη δουλιά μας".

Συνεχίζοντας στο ίδιο πνεύμα, είπε ότι στον Οργανισμό εργάζονται σήμερα χιλιάδες Αμερικανοί. "Εχουμε περισσότερους Αμερικανούς σε ανώτερες θέσεις στα Ηνωμένα Εθνη από κάθε άλλη εθνικότητα".

Περνώντας κατόπιν στο θέμα των μεταρρυθμίσεων στον ΟΗΕ, δήλωσε ότι ήδη έχει αρχίσει αυτή η πορεία. "Το υψηλού επιπέδου προσωπικό μας έχει μειωθεί κατά το ένα τέταρτο μετά το 1992 και ο συνολικός αριθμός του προσωπικού έχει μειωθεί κατά 25%. Από τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Οργανισμός έχει πάρει μέτρα για να ζει με ένα μη αυξανόμενο προϋπολογισμό, που παραμένει στα 2.608 δισεκατομμύρια δολάρια για τη δίχρονη περίοδο 1996-1997".

Ωστόσο, όσα είπε ο Ανάν έρχονταν σε αντίθεση με αυτά που γράφτηκαν και ειπώθηκαν μετά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον.

Σε σχετικό σχόλιό τους, οι "Νιου Γιορκ Τάιμς", αφού υπενθυμίζουν ότι ο Κ. Ανάν - "απαλομίλητο" τον αποκαλούν - οφείλει την επιλογή του ως Γενικού Γραμματέα στην επίμονη εκστρατεία της κυβέρνησης Κλίντον για την αποπομπή του προκατόχου του, Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, σημειώνουν ότι απέτυχε ν' αποσπάσει μια δόση από το πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρέος, που καθυστερούν οι ΗΠΑ επί τρία χρόνια τώρα.

Σε άλλο σχόλιό της η ίδια εφημερίδα, που έχει στενές διασυνδέσεις με τις ανώτατες αρχές της χώρας, γράφει ότι μια μόλις μέρα αφότου ο Πρόεδρος Κλίντον υποσχέθηκε ότι θα συνεργαστεί με το Κογκρέσο, ώστε να εξοφληθεί το χρέος που εκκρεμεί, ο πρόεδρος της Βουλής, Νιουτ Γκίνγκριτς και ο πρόεδρος της Επιτροπής Πιστώσεων της Βουλής, Ρόμπερτ Λίβινγκστον, εξέφρασαν την εμπιστοσύνη τους προς την προθυμία του κ. Ανάν για αναδιοργάνωση του ΟΗΕ, "όπως πολλοί στο Κογκρέσο έχουν απαιτήσει".

Και οι δύο αυτοί παράγοντες δήλωσαν ότι αναμένουν πως οι ΗΠΑ τελικά θα καταβάλουν τις συνδρομές τους, έκαναν σαφές, όμως, ότι το Κογκρέσο δε θα πράξει κάτι τέτοιο, αν δεν μπορέσει να παρουσιάσει πραγματικές αλλαγές στα Ηνωμένα Εθνη.

Ο χρόνος τελικά θα δείξει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και για τον σημερινό Γενικό Γραμματέα.

Με την ευκαιρία αυτή αξίζει να αναφερθεί τι γράφει για τον προκάτοχό του στο τελευταίο τεύχος του (Φλεβάρης - Μάρτης 1997) το έγκυρο δελτίο της Νέας Υόρκης "Πόλεμος και Ειρήνη":

"Βέβαια, ο Μπούτρος Γκάλι ήταν ένας καλός άνθρωπος και άξιζε να παραμείνει, αλλά αντιμετώπισε την τύχη που έχουν όσοι δεν ακολουθούν πειθήνια την κάθε θέληση των ΗΠΑ".

Από την πρόσφατη έκρηξη στο Μεντεγίν που στοίχισε την ζωή σε τρία άτομα