Η πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρονικά επιτυχία της απεργίας των εκπαιδευτικών, η μαζική και μαχητική συμμετοχή τους στον αγώνα για αξιοπρέπεια, καλύτερη παιδεία, είναι εύλογο να έχει θορυβήσει τους κυβερνώντες και τους υποστηρικτές τους, ιδιαίτερα τα ΜΜΕ. Ετσι το "Εθνος" ανέλαβε να δώσει ώθηση στην πράξη στη φασίζουσα θεωρία του "κοινωνικού αυτοματισμού", η οποία πρωτοχρησιμοποιήθηκε για τις αγροτικές κινητοποιήσεις, και επιχειρεί τώρα να στρέψει ενάντια στους εκπαιδευτικούς τους γονείς των μαθητών, τα "θύματα της απεργίας" όπως τα αποκαλεί. Ετσι σε κύριο άρθρο του εμφανίζει τους γονείς να "ανησυχούν και να προβληματίζονται" και να "απευθύνουν έκκληση και στις δύο πλευρές να προβούν σε αμοιβαίες υποχωρήσεις".

Ας είναι σίγουροι οι ανησυχούντες για τους "ανησυχούντες" γονείς ότι οι γονείς των μαθητών συμπαρίστανται ολόψυχα στον αγώνα των εκπαιδευτικών, γιατί έχουν συνειδητοποιήσει πως η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού σημαίνει αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας, για την οποία αγωνίζονται και ελπίζουν. Ας μη ματαιοπονούν, λοιπόν, και ας μην "εκτίθενται".

Να αφήσουν τους δρόμους ελεύθερους στους οδηγούς και αυτοί μπορούν να διαμαρτύρονται στην άκρη των δρόμων. Η πρόταση ακούστηκεαπό τα ερτζιανά και τον γνωστό ραδιοφωνατζή Ν. Κακαουνάκη και "αυτοί" δεν είναι άλλοι, βέβαια, από τους χιλιάδες αγρότες, που αντιστέκονται στην πολιτική αφανισμού και φασισμού. Δε θα ήταν παράταιρο για τη λογική του Κακαουνάκη να προτείνει στους αγρότες, εκεί στην άκρη του δρόμου που τους θέλει, να καθαρίζουν και κανένα τζάμι από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, ή να πουλάνε και κανένα χαρτομάντιλο, για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους.

Πειράζει, όμως, που οι αγρότες, όχι μόνο στην άκρη των δρόμων και της κοινωνίας, που τους θέλει ο "εκσυγχρονισμός", δεν πήγαν, αλλά βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την καταδίκη λογικών και απόψεων, τύπου Κακαουνάκη;

Εχετε κάποιο σχόλιο και λόγω της θέσεώς σας ως υπουργός Τύπου, για την απόφαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ να προβεί σε διάβημα διαμαρτυρίας κατά των δηλώσεων του υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος κάλεσε τους εισαγγελείς να προβούν σε διώξεις κατά των δημοσιογράφων, που αντιμετωπίζουν θετικά τις αγροτικές κινητοποιήσεις, ρωτήθηκε χτες από το "Ρ" ο Δ. Ρέππας. Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εκείνο που θεώρησε σκόπιμο να απαντήσει είναι ότι η κυβέρνηση είναι "περήφανη" για την ελευθερία του Τύπου, που διασφαλίζεται στη χώρα!

Μα, περί αυτού πρόκειται κ. Ρέππα μου. Για την ελευθερία του Τύπου πρόκειται, τον οποίο, όπως καταγγέλλει η ΕΣΗΕΑ, ο υπουργός σας, της Δικαιοσύνης, επιχειρεί να φιμώσει. Αλλά, εδώ που τα λέμε τώρα, μπροστά σε όλα τα υπόλοιπα, αυτά είναι ψιλοπράγματα. Εδώ η κυβέρνηση δε δίστασε να θέσει σε εφαρμογή χουντικά διατάγματα περί "απαγόρευσης των συναθροίσεων" για να καταστείλει τους αγώνες των αγροτών. Στις απειλές κατά των δημοσιογράφων θα "κόλλαγε";..

"Και τώρα, που οι αγρότες "μπλόκαραν" την Αστυνομία, θα στείλετε το στρατό να την "ξεμπλοκάρει";", ρωτήθηκε χτες από δημοσιογράφο υπουργός. "Οχι, απάντησε, αυτός. Θα στείλουμε την ΠΑΣΚΕ Αγροτών"! Φρόντισε, βέβαια, αμέσως μετά, να πει ότι αστειευόταν και ότι επρόκειτο για ανεπίσημη ανταλλαγή ...χαριτωμένων ανταπαντήσεων.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, όντως, αστειευόταν ο υπουργός. Γι' αυτό, άλλωστε, παρουσιάζουμε το περιστατικό, χωρίς να αναφέρουμε το όνομά του. Ομως, με δεδομένη τη μέχρι τώρα πεμπτοφαλαγγίτικη στάση των κυβερνώντων απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις, μας "μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά"... Πάντως, αν αποδειχτεί ότι το αστείο δεν ήταν και τόσο αστείο, η κυβέρνηση πρέπει να λύσει ένα ακόμα πρόβλημα: Να πείσει τους αγρότες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ να φύγουν από τα αγροτικά μπλόκα. Γιατί και οι αγρότες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ έχουν διαλέξει "στρατόπεδο". Και το ξέρει η κυβέρνηση.

Να μην έχει ανασταλτικό χαρακτήρα η ποινή του ζήτησε από τον συνήγορό του να προτείνει στο δικαστήριο, ένας από τους 22 καταδικασθέντες αγρότες στο προχτεσινό Πλημμελειοδικείο της Λάρισας. Ούτε καν πέρασε από το μυαλό του, ότι πρέπει να περιμένει τρία χρόνια που κρατάει η αναστολή για να μπορεί να συμμετέχει σε κινητοποίηση, αφού ήδη παίρνει μέρος και στην τωρινή. Τέτοιους αγωνιστές της αγροτιάς θέλουν να τρομοκρατήσουν η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη. "Κούνια που τους κούναγε"...

Ο γνωστός Π. Τσίμας - αυτός ντε, που έχει αναλάβει να φτιάχνει το προφίλ του πρωθυπουργού, όταν θεωρεί ότι αυτό στραπατσάρεται, ανακηρύσσοντάς τον "άνθρωπο της χρονιάς" - θέλησε να σχολιάσει το άρθρο της Αλ. Παπαρήγα στο χτεσινό "Ρ" και μάλιστα για το σημείο εκείνο που έγραφε: "Ο κερδισμένος είναι ο λαός, γενικότερα, γιατί τώρα μπορεί να συγκρίνει κόμματα, πολιτικές, να βγάλει συμπεράσματα πολύτιμα, πριν απ' όλα για το δικό του συμφέρον. Ενα από τα διδάγματα αυτά είναι να μην αφήσει να πυκνώσουν τα μαύρα σύννεφα του αντικομμουνισμού".

Το παραπάνω απόσπασμα του άρθρου, ο κ. Τσίμας το χαρακτήρισε ως απόπειρα ..."επαναστατικής γυμναστικής"!

Υπογράμμιζε, όμως, και κάτι άλλο στο χτεσινό άρθρο η Αλ. Παπαρήγα: "Οταν οι αγρότες, οι εκπαιδευτικοί, οι εργάτες της "Σόφτεξ", των Ναυπηγείων, της "Χαλυβουργικής", οι οικοδόμοι ζητούν ανθρώπινους μισθούς, απαιτούν θέσεις εργασίας, βεβαίως, κάνουν πολιτική, και μόνο ένας τυφλός δεν το βλέπει και ένας βαθύτατα αντιδραστικός ως και φασιστικής έμπνευσης δεν τους αναγνωρίζει αυτό δικαίωμα".

Ο αναγνώστης ας κρίνει - και συγκρίνει - και ας κατατάξει τον ραδιοσχολιαστή και τηλεπαρουσιαστή - γνωστό και ως σκυλάκι πολυτελείας των ΜΜΕ - σε όποια κατηγορία νομίζει.

Μέχρι και τον Μαρξ επικαλέστηκε χτες ο Π. Τσίμας από τον "Φλας", για να αποδώσει το "φιλοσοφικό" περιεχόμενο του χαρακτηρισμού του Στ. Τζουμάκα ότι οι αγώνες των αγροτών είναι ό,τι πιο καθυστερημένο εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια. Ακόμα δέχτηκε και επικύρωσε την αυτοδιάψευση του υφυπουργού στον πρωθυπουργό Γ. Πασχαλίδη - κατόπιν παρεμβάσεως του υφυπουργού στον αέρα - ότι στην εκπομπή της ΕΤ-1 είπε ότι ο διάλογος με τους αγρότες θα γίνει με ελεύθερους δρόμους και ελεύθερη σκέψη - κι όχι διάλογος χωρίς μπλόκα στους δρόμους και στη σκέψη, όπως είπε στην ΕΤ-1 ο Πασχαλίδης.

Καημένε Μαρξ, τι σου 'μελλε να πάθεις: Να καλείσαι να "δικαιολογήσεις"... Τζουμακίες! Αλλά οι κλασικοί του μαρξισμού έκαναν το ...λάθος να γράψουν τόσα πολλά, ώστε ακόμα περισσότεροι να μπορούν να τους επικαλούνται, κατά το δοκούν, για να χτυπήσουν και εκείνους για τους οποίους έγραψε ο Μαρξ.