Συνήθως οι αριθμοί και τα στατιστικά στοιχεία θεωρούνται αυθεντικοί μάρτυρες μιας κατάστασης ή μιας εξέλιξης. Δε λείπουν όμως οι περιπτώσεις όπου οι αριθμοί "κατασκευάζονται" για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Αυτό συμβαίνει ειδικότερα με τους μέσους όρους. Παραδείγματος χάριν για να προσδιοριστεί η οικονομική κατάσταση μιας χώρας χρησιμοποιείται και το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα. Ομως αυτός ο δείκτης κρύβει την άνιση και άδικη κατανομή του πλούτου, αφού εμφανίζει έναν άνεργο, ή έναν εργαζόμενο να έχει εισόδημα ίδιο με αυτό ενός μεγαλοβιομηχάνου. Το ίδιο συμβαίνει και με τα στοιχεία που αφορούν στις διαφορές μεταξύ πλουσίων και φτωχών, αφού μια τέτοια διαίρεση των ανθρώπων συγκαλύπτει το γεγονός ότι ο πλούτος και η φτώχεια είναι οι εκδηλώσεις της εκμετάλλευσης.

Ετσι, πολλά και από τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν ακριβώς αυτόν το χαρακτήρα. Ωστόσο, ακόμη και αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα. Σε ορισμένα τέτοια στοιχεία θα αναφερθούμε σήμερα.

Η διεύρυνση του χάσματος αποτυπώνεται σε πρόσφατα στοιχεία της "Eurostat", σύμφωνα με τα οποία το 10% των πλουσιότερων στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατέχει το 24% του συνολικού πλούτου, ενώ το 10% των φτωχότερων κατέχει μόλις το 2,6%. Η κατανομή του πλούτου, που αποτυπώνει και τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, διαφέρει βέβαια από χώρα σε χώρα. Η πιο άνιση κατανομή παρουσιάζεται στην Πορτογαλία, όπου το εισόδημα του 20% των πλουσιοτέρων έχει εισόδημα 7,1 φορές μεγαλύτερο από το εισόδημα του 20% των φτωχοτέρων, ενώ στην αμέσως προηγούμενη θέση βρίσκεται η Ελλάδα, όπου το εισόδημα των πλουσιοτέρων είναι 6,6 φορές μεγαλύτερο από αυτό των φτωχοτέρων.

Οταν το 1980 μπήκε η Ελλάδα στην ΕΟΚ, οι θιασώτες της ένταξης διατυμπάνιζαν τις μεγάλες ευκαιρίες που ανοίγονται για την πορεία της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια της "κοινής αγοράς" των 300 εκατομμυρίων. Η πορεία του εμπορικού ισοζυγίου ανάμεσα στην Ελλάδα και τις άλλες κοινοτικές χώρες δείχνει το πραγματικό μέγεθος των συνεπειών. Στη δεκαετία 1987 - 1997, λοιπόν, το εμπορικό έλλειμμα μεταξύ της Ελλάδας και των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυξήθηκε κατά 158%! Μάλιστα, από τη σύγκριση των καθαρών εισπράξεων που είχε η Ελλάδα από τα κοινοτικά ταμεία με το εμπορικό έλλειμμα προκύπτει ζημιά σε βάρος της χώρας μας, ύψους 1.105 εκατομμυρίων δολαρίων! Αυτό και σαν απάντηση σ' όσους υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα ευεργετήθηκε από τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση μέσω των "πακέτων Ντελόρ".

Οσον αφορά στην ανεργία, να θυμίσουμε ότι στο διάστημα 1991 - 1998 έχει τριπλασιαστεί στη χώρα μας, σύμφωνα με τα ελλιπή και αναξιόπιστα στοιχεία της κυβέρνησης. Αυτή τη στιγμή μάλιστα υπολογίζεται, σύμφωνα με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς, ότι ξεπερνά το 13%, ενώ με το συνυπολογισμό της υποαπασχόλησης φθάνει το 25%!

Ομως οι εργαζόμενοι δεν πλήρωσαν το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ μόνο με τη μείωση του εισοδήματός τους, την αύξηση της ανεργίας, την ανατροπή των κατακτήσεών τους στις εργασιακές σχέσεις. Πλήρωσαν και με την ασφυκτική περικοπή των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων. Αυτό αποτυπώνεται και στα στοιχεία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα είναι ουραγός και στις κοινωνικές δαπάνες. Υπολογισμένες σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ), ώστε να είναι συγκρίσιμα τα μεγέθη στις χώρες - μέλη της ΕΕ, οι κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα το 1995 ήταν 2.250 ΜΑΔ. Την ίδια χρονιά, ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν 4.831 ΜΑΔ και τις υψηλότερες δαπάνες είχε το Λουξεμβούργο με 7.725 ΜΑΔ και στη συνέχεια η Δανία με 6.391 ΜΑΔ.

Δ. Π.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). - Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου επιβεβαίωσε χτες στις Βρυξέλλες ότι με τη διαπραγμάτευση της "Ατζέντας 2000" "πάμε για περικοπές δαπανών" σε βάρος της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και του διαρθρωτικού "πακέτου Σαντέρ", εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι "υπάρχουν πολύ χονδρά προβλήματα στην ΚΑΠ" και τους φόβους ότι εκτός από μειωμένους πόρους "θα χαθούν" και άλλα κονδύλια από τα Διαρθρωτικά Ταμεία (ΔΤ) και το Ταμείο Συνοχής (ΤΣ), και ομολόγησε τη μοναξιά της κυβέρνησης στην προσπάθεια εξεύρεσης "συμμάχων" - έστω και συγκυριακών. Η έναρξη των τελικών διαπραγματευτικών γύρων της "Ατζέντας 2000", η οποία θα αποφασιστεί οριστικά την 24/25 Μάρτη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Βερολίνου, χαρακτηρίζεται έτσι από δύο, βασικά στοιχεία: Πρώτον, η βάση διαπραγμάτευσης είναι η γερμανο-γαλλική αξίωση για "γενικό πάγωμα" των κοινοτικών δαπανών της περιόδου 2000 - 2006 στα επίπεδα του κοινοτικού προϋπολογισμού του 1999, με στόχο την "εξοικονόμηση" 40 με 45 δισ. ECU/ΕΥΡΩ (περίπου 20 τρισ. δραχμές) σε βάρος της ΚΑΠ και του "πακέτου Σαντέρ". Και, δεύτερον, η γερμανο-γαλλική ηγεμονία είναι αναμφισβήτητη, αφού όχι μόνο δεν υπάρχει κανένα "μέτωπο φτωχών", όπως τα προηγούμενα χρόνια, αλλά οι διαπραγματεύσεις γίνονται διμερώς, δηλαδή η γερμανική προεδρία με κάθε ξεχωριστό κράτος - μέλος. Ο ΑΝΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου ομολόγησε την παράξενη μεθόδευση, που ακολουθεί η γερμανική προεδρία στις διαπραγματεύσεις και, μάλιστα, έκανε λόγο για το "δίλημμα φυλακισμένου", που διακατέχει τις ασθενείς διπλωματίες, αφού "δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συμμαχίες διαμορφώνονται". Ο Ελληνας ΑΝΥΠΕΞ πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη και στην Κομισιόν, όπου είχε συναντήσεις με τη Γερμανίδα επίτροπο Β. Μάτις, αρμόδια για θέματα περιφερειακής πολιτικής και τον Φινλανδό επίτροπο Ε. Λικάνεν, αρμόδιο για θέματα κοινοτικού προϋπολογισμού και "προσωπικού" της Κομισιόν. Οι συναντήσεις αφορούσαν την "Ατζέντα 2000" και, ενδεχομένως, την "ενημέρωση" του Γ. Παπανδρέου ως "υποψηφίου" για τη θέση του Ελληνα επιτρόπου από την 1/1/2000.

Αλλά προέκυψε μείζον θεσμικό ζήτημα. Οπως δήλωσε ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, η Κομισιόν προσανατολίζεται στη "θεσμική" πρόταση για μείωση του αριθμού των επιτρόπων σε βάρος των μικρών και ασθενών κρατών - μελών, όπως η Ελλάδα. Σε περίπτωση, δε, που οι μικρές χώρες δε θα δεχτούν να χάσουν τον επίτροπό τους, τότε οι ευρωπαϊκές "μεγάλες δυνάμεις" προτείνουν άνισες αρμοδιότητες μεταξύ των επιτρόπων.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα της γερμανικής προεδρίας, τα "θεσμικά" θα συζητηθούν αμέσως μετά την οριστική επικύρωση της Συνθήκης του Αμστερνταμ από όλα τα κράτη - μέλη, με "πρώτη" επίσημη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κολονίας (3/4 Ιούνη).

Ο ΑΝΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου επανέλαβε και χτες ότι η διαπραγμάτευση της "Ατζέντας 2000" "πάει" για "περικοπές δαπανών" την περίοδο 2000 - 2006.Πρόκειται για τη γερμανο-γαλλική αξίωση, που είχε απασχολήσει ως "τρίτη" πρόταση το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βιέννης (Δεκέμβρης 1998) με την ονομασία"πρόταση της αυστριακής προεδρίας". Αυτή θα είναι και η "βάση" των διαπραγματεύσεων από δω και πέρα. Οι δύο άλλες προτάσεις, η αρχική της Κομισιόν (Ιούλης 1997) και η δήθεν συμβιβαστική για "επανεθνικοποίηση" της ΚΑΠ, δε συζητούνται - η δεύτερη μετά από επιμονή της Γαλλίας ότι θα προβάλει βέτο. Ετσι, υπάρχει ήδη ένα γενικό πρόβλημα, που αφορά την εκ των προτέρων δραστική περικοπή των κονδυλίων για την ΚΑΠ και το "πακέτο Σαντέρ". Υπάρχει, προς το παρόν, και ένα δεύτερο σημαντικό ζήτημα που αφορά ιδιαίτερα το "πακέτο Σαντέρ" και έχει σχέση με τον τρόπο χρηματοδότησης και την απειλή "αποδέσμευσης" των "εθνικών" κονδυλίων ενός κράτους - μέλους από την Κομισιόν σε περίπτωση "μη απορροφητικότητας". Η "αποδέσμευση" θα είναι "αυτεπάγγελτη". Οπως δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου, "αν εντός δύο χρόνων δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες απορροφήσεις, μπορεί αυτό το ποσό να χαθεί για τη χώρα και να πάει στο γενικό κοινοτικό προϋπολογισμό", δηλαδή σ' άλλο κράτος - μέλος.

Τρίτο ζήτημα, που προέκυψε και χτες, εκτός απ' ότι τα λεφτά θα είναι λιγότερα και οι όροι απορρόφησης αυστηρότεροι, είναι και η προοπτική οι δικαιούχοι να γίνουν περισσότεροι. Σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, η Βρετανία προτείνει επίμονα να ενταχθούν στο "στόχο 1" των ΔΤ, που ανήκει ολόκληρη η Ελλάδα, και η Πορτογαλία μαζί με τις φτωχότερες περιοχές της Κοινότητας και οι "αραιοκατοικημένες" περιοχές του ευρωπαϊκού Βορρά.

Ομόφωνα εγκρίθηκε χτες από την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής η συνθήκη για την πλήρη απαγόρευση των δοκιμών πυρηνικών όπλων, που έχει ήδη υπογραφεί από 149 χώρες του πλανήτη. Η συνθήκη, που υπογράφηκε το Σεπτέμβρη του 1996, προβλέπει μεταξύ άλλων και τη θέσπιση μηχανισμών ελέγχου, προκειμένου να ελέγχεται η συμμόρφωση όλων των χωρών στην απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών. Οπως είπε ο υπουργός Αμυνας, τη συνθήκη δεν έχουν υπογράψει μέχρι σήμερα η Ινδία και το Πακιστάν, κάτι που μεγαλώνει την ανησυχία για την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας. Ο Α. Τσοχατζόπουλος είπε ότι η χώρα μας, μετά την κύρωση της συνθήκης, θα έχει το δικαίωμα να απαιτεί έλεγχο για τη συμμόρφωση με αυτήν από τις γειτονικές χώρες και ανακοίνωσε ότι τη συνθήκη έχει υπογράψει και η Τουρκία. Εκτός όμως από την απαγόρευση των δοκιμών πυρηνικών όπλων, ο υπουργός Αμυνας είπε ότι αναπτύσσεται και ένα κίνημα κατά της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας και για ειρηνικούς σκοπούς, όπως φαίνεται και στη Γερμανία με τη συμφωνία που έγινε με τους Πράσινους.

Την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας απασχόλησε και το θέμα της μη εγκατάστασης των πυραύλων "S-300" στην Κύπρο. Ο Μ. Εβερτ, αλλά και οι Γ. Χαραλαμπόπουλος και Στ. Παπαθεμελής ζήτησαν να συζητηθεί το θέμα στην επιτροπή, επικαλούμενοι και σχετικές επιστολές που απέστειλαν στον πρόεδρό της Κ. Παπούλια. Ο τελευταίος είπε ότι ζήτησε ήδη από τον υπουργό Εξωτερικών να ορίσει ημερομηνία σύγκλησης της επιτροπής, κάτι που δεν έγινε μέχρι τώρα και στη συνέχεια είπε ότι θα προχωρήσει ο ίδιος σε ορισμό ειδικής συνεδρίασης για το θέμα.

Ο παριστάμενος υπουργός Αμυνας είπε ότι συμφωνεί να μπει για συζήτηση το θέμα ή με προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στην Ολομέλεια του Σώματος ή στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας. Αυτό, είπε, πρέπει να συμφωνηθεί με τον πρόεδρο της Βουλής και την κυβέρνηση, προκειμένου να απαντήσουν όλοι όσοι συναποφάσισαν τη μη εγκατάσταση των πυραύλων στην Κύπρο.