Δε θα κάτσω τώρα εγώ να διαφωνήσω με τους "ειδικούς", αντιπαραβάλλοντας επιχειρήματα του τύπου "ένας ιερωμένος δεν μπορεί να συγκρίνεται με την Ρούλα", διότι θα "τα βρω μπαστούνια" μπροστά στο αντιεπιχείρημα ότι "η αίγλη και η δημοτικότητα του Αρχιεπισκόπου οφείλεται στο γεγονός ότι ο κόσμος επιστρέφει στην Εκκλησία". Ούτε θα μπω στη "λούμπα" του λαϊκισμού να ισχυριστώ ότι Πρόσωπα της Χρονιάς μπορούν να ανακηρυχτούν απλοί άνθρωποι του λαού, που δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση για να επιδειχτούν και να επιδείξουν, αλλά διακρίνονται για τα προσόντα και τις ικανότητές τους μέσα στον κοινωνικό χώρο τους. Διότι θα μου απαντήσουν οι "ειδικοί" με το εξής αφοπλιστικό και συντριπτικό, σε βάρος μου, ερώτημα: Και ποιος τους ξέρει όλους αυτούς, αφού δεν τους δείχνει η τηλεόραση; Γιατί, το θέμα είναι πώς φαίνεσαι κι όχι ποιος είσαι.

Οπως εκείνη η μαθήτρια που διαδήλωνε ανεβασμένη στους ώμους του συμμαθητή της, με σφιγμένη τη γροθιά και φωνάζοντας τα συνθήματα, "Δε θα περάσει" και "Κάτσε καλά Γεράσιμε", που θα μείνουν στην ιστορία του μαθητικού κινήματος.

Οπως εκείνος ο ναυτεργάτης που κρεμιόταν από το σχοινί, ακροβατώντας πάνω από τη θάλασσα και, σαν άλλος Κυναίγειρος, πάλευε, με χέρια, πόδια και δόντια να κρατήσει το καράβι για να μη φύγει, δερνόμενος άγρια από τους λιμενικούς.

Οπως εκείνος ο αγρότης από την Καρδίτσα, με το τρακτέρ που "σφύριζε" συνεχώς στα "μπλόκα" της Εθνικής Οδού, εκφράζοντας την οργή για την αδικία και το πάθος του αγώνα της αγροτιάς.

Οπως εκείνος ο συνταξιούχος που διαδήλωνε την πείνα της σύνταξής του στους δρόμους της Αθήνας, κρατώντας στα χέρια του τη μαγκούρα για να στηρίζεται στο περπάτημα και να προφυλάσσεται από τα ρόπαλα των ΜΑΤ του "εκσυγχρονισμού".

Ολοι αυτοί και πολλοί άλλοι που δεν τους ξέρουν οι τηλεθεατές, δεν πρόκειται ποτέ ν' ανακηρυχτούν Πρόσωπα της Χρονιάς. Και δικαίως, θα έλεγα, καθότι δεν αποτελούν "διάττοντες αστέρες" μιας χρονιάς, αλλά διαθέτουν διάρκεια και λάμψη παντοτινή, καθώς δεν είναι "χρειαζούμενοι" και "καταναλώσιμοι", αλλά "δημιουργικοί" και "ωφέλιμοι".

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

"Υπέρμαχος" της συνένωσης των αγροτικών συνεταιρισμών εμφανίζεται ο υπουργός Γεωργίας Γ. Ανωμερίτης,επιδιώκοντας προφανώς να δημιουργήσει εντυπώσεις και ψεύτικες ελπίδες στους αγρότες.

Ο υπουργός Γεωργίας το τελευταίο διάστημα άρχισε να "διαφημίζει" την υλοποίηση ενός σχεδίου για την ενοποίηση των αγροτικών συνεταιρισμών πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων ανάλογο με τον "Καποδίστρια", το οποίο ο ίδιος έχει "βαφτίσει" "Αλέξανδρο Παπαναστασίου" και αναφέρει προς το παρόν ότι θα είναι εθελοντικό. Μάλιστα, χτες, ο Γ. Ανωμερίτης δήλωσε ότι αυτό αποτελεί αίτημα... των αγροτών, επικαλούμενος ότι του το ζήτησαν στην Κρήτη, συνεταιριστές, δηλαδή τα φιλοκυβερνητικά συνεταιριστικά στελέχη του νησιού.

Βέβαια, η συνένωση των συνεταιρισμών δεν είναι κάτι το άσχημο, ωστόσο, όμως, τίθεται ζήτημα για τους όρους και το τι τελικά επιδιώκει η κυβέρνηση. Γιατί, η κυβέρνηση παρουσιάζεται να θέλει να ενισχύσει τη θέση των συνεταιρισμών, αλλά στην πράξη με την πολιτική που ακολουθεί ενισχύει τα συμφέροντα και την ασυδοσία των εμπόρων - βιομηχάνων και στα πλαίσια τωνεντολών των Βρυξελλών, στηρίζει τις ομάδες παραγωγών ανά προϊόν. Αλλωστε, η ΕΕ στους κανονισμούς της πουθενά δεν αναφέρει τη λέξη συνεταιρισμοί και η όλη πολιτική που ακολουθείται σχετικά αποσκοπεί στην εξαφάνισή τους. Μάλιστα, πολλές συνεταιριστικές οργανώσεις άλλαξαν το καταστατικό τους για να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως ομάδες παραγωγών, προκειμένου να πάρουν τα υποτιθέμενα κίνητρα και επιδοτήσεις της ΕΕ.

Παράλληλα, ο ίδιος ο υπουργός Γεωργίας δήλωσε ότι προωθεί τις διεπαγγελματικές οργανώσεις, οι οποίες είναι φανερό ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εμπόρων - βιομηχάνων σε βάρος των αγροτών. Για παράδειγμα, η "Δέλτα" και η "ΦΑΓΕ" προχώρησαν το προηγούμενο διάστημα σε μαζικές εισαγωγές χυμών, προκειμένου να δημιουργήσουν κρίση στην αγορά και να ρίξουν σε εξευτελιστικά επίπεδα τις τιμές στα χυμοποιήσιμα πορτοκάλια, πράγμα που τελικά κατάφεραν. Η καθιέρωση των διεπαγγελματικών οργανώσεων, όπου στην ουσία μπαίνει ο λύκος για να φυλάει τα πρόβατα, είναι ένα ακόμα στοιχείο παραγκωνισμού των συνεταιρισμών και υποβάθμισης του ρόλου που πρέπει να διαδραματίζουν. Κι εδώ φαίνεται ότι η κυβέρνηση και τα κορυφαία συνεταιριστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ θέλουν να λειτουργούν οι συνεταιρισμοί με αμιγώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, απεμπολώντας κάθε ίχνος από τον κοινωνικό ρόλο που πρέπει να επιτελούν και να ευνοούνται οι οικονομικά εύρωστοι αγρότες σε σχέση με τους οικονομικά ασθενέστερους.

Εκτός των παραπάνω τίθεται και το ερώτημα πώς θα γίνει αυτή η συνένωση των συνεταιρισμών που διατυμπανίζει ο υπουργός Γεωργίας. Δηλαδή, πώς θα ενοποιηθεί ένας συνεταιρισμός που κατάντησε να έχει χρέη με ένα συνεταιρισμό που δεν έχει χρέη. Για παράδειγμα στο νομό Αχαϊας, η Ενωση Πάτρας χρωστά περίπου 30 δισ. δραχμές, ενώ η Ενωση Αιγίου δεν έχει χρέη. Μήπως τελικά, η επιχειρούμενη συνένωση των συνεταιρισμών αποσκοπεί τελικά στο να έχει η ΑΤΕ μεγαλύτερες υποθήκες περιουσιακών στοιχείων, προκειμένου να εισπράξει τα χρέη και να διαλυθούν και όσοι υγιείς συνεταιρισμοί υπάρχουν; Αλλωστε, μια παρόμοια "κίνηση" είχε γίνει με το νόμο 1541/85 που προέβλεπε κίνητρα για τη συνένωση συνεταιρισμών, αλλά, με εξαίρεση το νομό Μεσσηνίας, πουθενά αλλού δεν έγινε πράξη. Και τώρα έρχεται η κυβέρνηση να φτιάξει ένα νέο νόμο, προκειμένου να πετύχει τελικά μέσω της λεγόμενης συνένωσης την υποβάθμιση του ρόλου των συνεταιρισμών και την οριστική διάλυσή τους.

Τη συνένωση των συνεταιρισμών "διαφημίζει" τώρα η κυβέρνηση για να πετύχει την οριστική διάλυσή τους