Ερευνα με αντικείμενο την εικόνα που παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις - μέλη του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΒΕΑ), που στην πλειοψηφία τους οι βιοτεχνίας είναι μικρές και επιχειρήσεις αυτοαπασχολούμενων, πραγματοποίησε το BIC Αττικής για λογαριασμό του Επιμελητηρίου σε 4.000 αντιπροσωπευτικές επιχειρήσεις. Από την έρευνα προέκυψαν μια σειρά ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις προοπτικές τους, όπως καταγράφονται στην πορεία του χρόνου, αλλά και για το βαθμό ωφελιμότητας του Επιμελητηρίου στις επιχειρήσεις αυτές. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, που - ας σημειωθεί - το 60% του δείγματος είναι ίδιο με εκείνο που χρησιμοποίησε η ΔΗΜΕΛ σε παρόμοια έρευνα που έκανε το 1993, με το σκεπτικό να είναι συγκρίσιμα τα αποτελέσματα, προέκυψαν τα εξής:

• Το 70% των επιχειρήσεων απασχολούν 1-2 εργαζόμενους και πραγματοποιούν 10 εκατ. τζίρο το χρόνο. Το 20% απασχολούν 6-10 εργαζόμενους και έχουν τζίρο 10-50 εκατ. το χρόνο. Το 10% απασχολεί πάνω από 11 εργαζόμενους και πραγματοποιούν τζίρο από 50 εκατ. δρχ. και πάνω, ενώ μόνο το 5% πραγματοποιεί εξαγωγές.
• Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον τζίρο των επιχειρήσεων από την έρευνα προκύπτει ότι το 1991 και το 1997, στην εξεταζόμενη περίοδο, αποτελούν τις χειρότερες χρονιές ως προς την εξέλιξή του σχετικά με τις προηγούμενες χρονιές. Επισημαίνεται, δε, ότι η πλειοψηφία των επιχειρήσεων παρουσιάζουν τζίρο κάτω του μέσου όρου. Παράλληλα, η αύξηση του μέσου τζίρου οφείλεται κυρίως στις επιχειρήσεις με πάνω από 10 απασχολούμενους, ενώ οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις είναι αυτές που παρουσιάζουν αύξηση του τζίρου που υπερκαλύπτει τον μέσο ετήσιο πληθωρισμό. Οι μικρότερες επιχειρήσεις παρουσιάζουν οριακή αύξηση του μέσου όρου κύκλου εργασιών, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν καλύπτουν τον πληθωρισμό. Ειδικότερα το 24% των επιχειρήσεων δήλωσε ετήσιο τζίρο το 1997 μέχρι 5 εκατ., το 13,6% 10-12 εκατ. και το 21,1% 20-50 εκατ. δρχ.
• Το ποσοστό κέρδους επί του κύκλου εργασιών κυμαίνεται προ φόρων γύρω στο 15% στην τριετία '95-'97. Μ' αυτό το δεδομένο μπορεί κανείς να αντιληφθεί σε τι ποσό αντιστοιχεί αυτό το ποσοστό αυτό επί ποσού 10 εκατ. δρχ. που έχει τζίρο το 70% των επιχειρήσεων - μελών του ΒΕΑ.
• Τα προβλήματα που απασχολούν τα μέλη του ΒΕΑ ,με βάση την αξιολόγηση που έκαναν οι ίδιοι ερωτηθέντες, είναι: Η έλλειψη χρηματοδότησης και τα προβλήματα ρευστότητας (33,8%), η χαμηλή ζήτηση (25,7%), ο έντονος ανταγωνισμός (17,7%), το φορολογικό (15,1%), τα χαμηλά περιθώρια κέρδους (12,9%), η επαγγελματική στέγη (7,4%), το υψηλό κόστος (5%), το ασφαλιστικό (3,3%), το χαμηλό επίπεδο οργάνωσης (3%), η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού (2,9%), το νομικό πλαίσιο (2,7%), η λειτουργία της αγοράς (2,6%), οι εξαγωγές - εισαγωγές - συνεργασίες (1,9), η οργάνωση κλαδικών φορέων (0,8%) και κάτι άλλο (0,1%).

Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στο ζήτημα της έλλειψης χρηματοδότησης, για το οποίο - όπως τονίστηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της έρευνας - οι μικρές επιχειρήσεις αποκλείονται a priori από τα κοινοτικά προγράμματα και τους αναπτυξιακούς νόμους, καθώς οι προϋποθέσεις που τίθενται αφορούν επιχειρήσεις τουλάχιστον από 5 εργαζόμενους και πάνω. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 70% των επιχειρήσεων δεν έχει προχωρήσει σε επενδύσεις επέκτασης ή εκσυγχρονισμού, στο διάστημα 1993-1998, ενώ από τις υπόλοιπες επιχειρήσεις το 82% χρηματοδότησε την επένδυση με ίδια κεφάλαια, το 11% με δανεικά και μόλις το 0,5% επιδοτήθηκαν από τα προγράμματα.

Επίσης, σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων - μελών του ΒΕΑ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της διοίκησης του Επιμελητηρίου - γιατί η έρευνα δεν έχει καταγράψει σχετικά στοιχεία - η δημιουργία νέων επιχειρήσεων είναι 5 φορές λιγότερη απ' ό,τι παλιότερα, ενώ οι 5 στις 10 επιχειρήσεις δε φτάνουν στα 3 χρόνια ζωής.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την έρευνα του BIC Αττικής, τα οφέλη που είχαν οι επιχειρήσεις - μέλη του ΒΕΑ από το ίδιο το Επιμελητήριο έχουν μειωθεί από το 10% το 1993 στο 5% το 1998. Το στοιχείο αυτό αποδεικνύει ότι το Επιμελητήριο μετατρέπεται χρόνο με το χρόνο σε ένα όργανο υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους που εκπροσωπεί, σε φορέα διαχείρισης των προγραμμάτων της ΕΕ που μόνο στις μικρές επιχειρήσεις δεν απευθύνονται και σε ουσιαστικό και πρακτικό επίπεδο οι υπηρεσίες του απέναντι σ' αυτές τις επιχειρήσεις είναι περιορισμένες, όπως αποτυπώθηκε στη σχετική έρευνα.

Απόψεις σαν αυτές που εκφράζει ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας (ΕΣΑ) Αλ. Δρακάτος,στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό, με την οποία διαμαρτύρεται για τις ζημιές που προκλήθηκαν σε καταστήματα κατά τη μαθητική πορεία της προηγούμενης βδομάδας και ζητά τη δίωξη των μαθητών, προχωρώντας σε ανοιχτή επίθεση κατά των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, δεν εκφράζουν το διοικητικό συμβούλιο του ΕΣΑ. Τα παραπάνω τονίζουν σε ανακοίνωσή τους οι εκπρόσωποι της "Αγωνιστικής Συνεργασίας Εμπόρων" στον ΕΣΑ, καταγγέλλοντας τον πρόεδρο του Συλλόγου για απαράδεκτη και απολυταρχική στάση, καθώς πριν στείλει μια τέτοια επιστολή δε ζήτησε την άποψη του ΔΣ.

Οπως υπογραμμίζει η "Αγωνιστική Συνεργασία" και η παράταξη καταδικάζει γεγονότα σαν αυτά που συνέβησαν στην πορεία, καλεί όμως τον Αλ. Δρακάτο να αναρωτηθεί γιατί δε συλλαμβάνονται οι δέκα - είκοσι "γνωστοί - άγνωστοι" και από πού κινούνται και τι ρόλο παίζουν. "Ο εμπορικός κόσμος", σημειώνει, "είναι δέκτης όλων των αδυσώπητων μέτρων της κυβέρνησης κατά των ΕΒΕ, που επιδιώκουν τον αφανισμό των μικρών επιχειρήσεων. Κατά τον ίδιο τρόπο οι κυβερνώντες χτυπούν με τους νόμους τους την παιδεία και θέλουν να φιμώσουν τα δίκαια αιτήματα των μαθητών", συμπληρώνοντας ότι "εμείς σαν έμποροι έχουμε κοινωνική ευαισθησία και θα έπρεπε να συμπαρασταθούμε στους νέους και όχι να διαμαρτυρόμαστε όπως ο κ. Δρακάτος για τις αγωνιστικές τους διεκδικήσεις. Θα έπρεπε να συστήσουμε στην κυβέρνηση να λύσει τα προβλήματα της νεολαίας γιατί έχουν κοινωνικό περιεχόμενο".

Τέλος, η "Αγωνιστική Συνεργασία" τονίζει ότι είναι καιρός να αντιληφθεί ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας ότι κάτι νέο γεννιέται με τα νιάτα που είναι αλάνθαστα στους αγώνες τους, πάντα στην πρωτοπορία.

***

***

***

***

Βλέπετε, παραμονές της νέας χιλιετηρίδας, η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι δευτερεύουσα σε σχέση με την... "αξία" των μετοχών στα διεθνή χρηματιστήρια!

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Στα χέρια των αμφιβόλων στοχεύσεων της ετερόκλητης κοινοπραξίας, που έχει συστήσει ο αμερικανικός χρηματοοικονομικός όμιλος "Λόκριτς", φαίνεται να παραδίδει οριστικά η κυβέρνηση τη μεγαλύτερη χαρτοβιομηχανία της χώρας και την τελευταία εν ζωή (ακόμη τουλάχιστον) επιχείρηση του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ), Αθηναϊκή Χαρτοποιία (ΣΟΦΤΕΞ). Σύμφωνα με πληροφορίες, πωλητές (κυβέρνηση και διοίκηση της εταιρίας) και αγοραστές (κοινοπραξία και πιστωτές) πραγματοποίησαν χτες, για δεύτερη συνεχή μέρα, σύσκεψη με στόχο την κατάληξη σε οριστική συμφωνία.

Αν και μέχρι αργά το βράδυ επίσημα δεν ανακοινώθηκε σχετική απόφαση, ανεπίσημα έγινε γνωστό ότι οι υπογραφές είναι θέμα ωρών και στη χειρότερη των περιπτώσεων μπορεί να μπουν τη Δευτέρα.

Ασχέτως με την ευόδωση των παραπάνω κυβερνητικών προσδοκιών, η ουσία είναι ότι η ΣΟΦΤΕΞ, οι εργαζόμενοι σε αυτή - 700 από τους οποίους έχουν ήδη βρεθεί εκτός παραγωγής και έπονται άλλοι 400, προκειμένου πάντα να επιτευχθεί ο στόχος της ιδιωτικοποίησης - και ο βιομηχανικός τομέας της χώρας, με την ολοκλήρωση της εν λόγω ιδιωτικοποίησης, δέχονται ένα ισχυρότατο και ανελέητο χτύπημα, χωρίς ούτε μία δυνατότητα αναστροφής της κατάστασης, όπως εξάλλου φαίνεται και από άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις. Με την πώληση και της ΣΟΦΤΕΞ και χωρίς λόγος να γίνει για τους πραγματικά απαράδεκτους όρους, η κυβέρνηση επαναβεβαιώνει την πολιτική αποδιοργάνωσης της παραγωγικής βάσης της χώρας, που συνδέεται με την ενίσχυση της ανεργίας, την υπονόμευση της εθνικής οικονομίας και που τελικά μοναδικό στόχο έχει την ενίσχυση των ιδιωτικών κεφαλαίων και μάλιστα στα χέρια όλο και λιγότερων.