Τα νυχτερινά δελτία ειδήσεων των καναλιών μας βομβαρδίζουν καθημερινά με φρικιαστικές εικόνες από αυτά που συμβαίνουν στην Ινδονησία, εδώ κι αρκετό καιρό. Η οικονομική κρίση - στην τέταρτη σε πληθυσμό χώρα του πλανήτη - και τα αλλεπάλληλα διεφθαρμένα δικτατορικά καθεστώτα έχουν φέρει σε απόγνωση τον κόσμο, που ζητά, μαζί με τις πολιτικές ελευθερίες, το δικαίωμα στη δουλιά για να μπορέσει να επιβιώσει. Παράλληλα με την οικονομική αφαίμαξη ενός λαού, χάρη της ντόπιας ολιγαρχίας και των πολυεθνικών εταιριών και τη στέρηση για μεγάλο διάστημα της δημοκρατίας, παρατηρείται ένα μεγάλο έγκλημα που σχετίζεται με τη βιοποικιλότητα της περιοχής, που είναι από τις σημαντικότερες του πλανήτη. Αλλά αυτά παραμένουν "ψιλά γράμματα" για τους διεθνείς και εγχώριους αναλυτές των περισσότερων ΜΜΕ, που όλο και περισσότερο ακολουθούν τις συνταγές εντυπωσιασμού για περισσότερο αίμα (και σπέρμα) προς τέρψη των αποχαυνωμένων τηλεόπληκτων θεατών - αναγνωστών τους.

Ο Τόνι Σουμαμπάου, ηγέτης του ινδονησιακού κινήματος για τη διάσωση της φύσης στη χώρα του, δήλωσε τον Οκτώβρη στην εφημερίδα "The Wall Street Journal" ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακά επίπεδα, αφού κινδυνεύουν με οριστική απώλεια πολλά είδη. Οπως χαρακτηριστικά είπε, "είναι χειρότερο από την απώλεια χρημάτων, αφού δεν μπορούμε να πάρουμε πίσω τα ζώα". Η οικονομική κρίση (και) σ' αυτήν τη χώρα προξενεί μια άνευ προηγουμένου οικολογική κρίση.Απειλούνται εξαιρετικής σπουδαιότητας οικοσυστήματα, που μπορούν να συγκριθούν μ' εκείνα της Βραζιλίας, μια και στην εν λόγω χώρα υπάρχουν μοναδικά είδη χλωροπανίδας. Αρκεί να επισημάνουμε ότι από το σύνολο των 500 διαφορετικών θηλαστικών και των 1.519 πουλιών το 36% και 28% αντιστοίχως είναι ενδημικά.Η απειλή της ινδονησιακής βιοποικιλότητας ουσιαστικά ισοδυναμεί με παγκόσμια απειλή. Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από μια οικοκτονία, τη δεύτερη μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 60 εκατομμύρια χρόνια, εξαιτίας της πτώσης ενός αστεροειδούς. Ομως, στην περίπτωσή μας, μιλάμε για πτώση χρηματιστηριακών τιμών...

Κάποιες δασικές εκτάσεις έχουν αποφύγει προσωρινά τον κίνδυνο της αποψίλωσης, επειδή η ζήτηση της ξυλείας έχει μειωθεί αισθητά από τις ασιατικές χώρες, λόγω της υπάρχουσας κρίσης στις "χάρτινες", όπως αποδείχτηκε, τίγρεις. Σε πάμπολλες όμως περιοχές, πεινασμένοι Ινδονήσιοι καταπατούν δάση, που, υποτίθεται, βρίσκονται υπό κρατική προστασία, για να επιδοθούν σε περισσότερο προσοδοφόρες καλλιέργειες - όπως φυτείες καουτσούκ και φοινικόδεντρων - που θα καλύψουν βραχυπρόθεσμες ανάγκες τους. Φυσικά, όλα αυτά γίνονται με τις υποδείξεις διεθνών τραπεζών και οργανισμών, που συχνά είναι σπόνσορες σε παγκόσμια συνέδρια για το περιβάλλον. Ομως, οι γεωργικές εκμεταλλεύσεις αυτές είναι οικολογικά καταστροφικές. Αποτέλεσμα; Αρχαία δέντρα, ιθαγενή φυτά και γενικά η άγρια φύση να αποτελούν οριστικό παρελθόν. Ομως, όταν υπάρχει απώλεια φυσικού χώρου, και τα άγρια ζώα βρίσκουν δύσκολα τροφή. Στη Σουμάτρα σημειώνονται όλο και περισσότερα περιστατικά επιθέσεων από πεινασμένες τίγρεις που μάταια προσπαθούν να επιβιώσουν. Ελέφαντες και ρινόκεροι - είδος υπό εξαφάνιση και προστατευόμενο - χάνουν τη ζωή τους αβοήθητοι, από πείνα και αρρώστιες. Τραγικές εικόνες σε μια περιοχή του πλανήτη, που λίγα χρόνια πριν ήταν ένας πραγματικός παράδεισος. Αν δεν υπήρχε η μεγάλης κλίμακας διαφθορά από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, που, υποτίθεται, είναι χρεωμένοι με τη φύλαξη μεγάλων περιοχών που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι πολλαπλά χρήσιμες για τον πλανήτη, και που για μερικές εκατοντάδες δολάρια με μεγάλη ευκολία κάνουν τα "στραβά μάτια" σε χίλιες δυο παρανομίες, θα μπορούσαν να περισωθούν έστω και την τελευταία στιγμή αρκετά.

Η Ινδονησία είναι μια χώρα που έχει 17.000 νησιά, οι κάτοικοι των οποίων ζουν κυρίως από το ψάρεμα. Σήμερα λεηλατούνται τα πλουσιότερα κοραλλιογενή συμπλέγματα του κόσμου, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο. Ταυτόχρονα, το ψάρεμα με δυναμίτες είναι πλέον καθεστώς, καταστρέφοντας τους βυθούς και τη ζωή που υπάρχει σ' αυτούς, υποθηκεύοντας το μέλλον των ίδιων των ψαράδων, που σε μερικά χρόνια δε θα βρίσκουν τι να ψαρέψουν. Ας μην ξεχνάμε και τους δύτες, που με τη χρήση κυανιούχου άλατος επιδίδονται στο κυνήγι μεγάλων θαλασσινών, στα πλαίσια του εμπορίου των "ζωντανών ψαριών". Με την ουσία αυτή, που εκτοξεύεται από ειδικά ψαροτούφεκα, τα ψάρια αναισθητοποιούνται, για να καταλήξουν στη συνέχεια σε πολυτελή εστιατόρια της Σιγκαπούρης και του Χονγκ - Κονγκ. Ενας Αυστραλός υδροβιολόγος (Τζον Βέρον) κατέγραψε μια έκρηξη δυναμίτη για κάθε 15 λεπτά, κατά τη διάρκεια καταδύσεων που πραγματοποίησε με στόχο τη διαπίστωση της κατάστασης του βυθού. Μίλησε για πραγματικό εφιάλτη και σκουπιδοποίηση του βυθού. Την ίδια στιγμή, στα βορειανατολικά της Τζακάρτα, τουρίστες απολαμβάνουν γεύματα από τηγανητά ζωάκια και σπάνια πουλιά του δάσους, μυαλά πιθήκων, φίδια φρικασέ κι άλλες εξωτικές νοστιμιές, όπως περιγράφονται στα τουριστικά φυλλάδια μεγάλων γραφείων. Κατά τ' άλλα, η επόμενη Παγκόσμια Διάσκεψη για το Περιβάλλον μετά (και) το φιάσκο στο Μπουένος Αϊρες θα γίνει σε δυο χρόνια.

Ενας από τους "ιδεολογικούς γκουρού" του νεκροθάφτη των Εργατικών στην Αγγλία Τ. Μπλερ, ο οποίος απεμπόλησε κάθε στοιχείο ριζοσπαστισμού του μεγάλου αυτού κόμματος, στα πλαίσια της ανάληψης της εξουσίας, ο Α. Γκίτενς, διευθυντής του περίφημου πανεπιστημίου London School of Economics, μίλησε την προηγούμενη βδομάδα προσκαλεσμένος του ΟΠΕΚ, με θέμα τον "εκσυγχρονισμό της σοσιαλδημοκρατίας". Μια γενική παρατήρηση που θα είχε να κάνει κάποιος ακροατής ήταν η αγωνία του ομιλητή να μαζέψουν οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις τα ασυμμάζευτα. Ο κατήφορος της ΟΝΕ φαίνεται ότι θα αποτελέσει μπούμερανγκ, για όλους όσοι ανακάλυψαν τον παράδεισο της αγοράς αγνοώντας τις απώλειες στους ανθρώπινους πόρους. Ο ομιλητής υποστήριξε ότι η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να ορίζεται μόνο με οικονομικούς όρους, αλλά χρειάζονται αναφορές στον πολιτισμό, στην πολιτική, στην επικοινωνία, ακόμα και στην προσωπική ζωή των πολιτών. Στα καθ' ημάς τώρα: η πολιτική βρίσκεται στον πάτο με ευθύνη των δυο μεγάλων εταίρων του δικομματισμού με τα άθλια εκλογικά συστήματα και την αθλιότερη άσκηση της εξουσίας. Ο πολιτισμός δεν απασχολεί την κυβέρνηση - εκτός από τα σκυλάδικα που με τόση φροντίδα αγκαλιάζει - κάτι που φαίνεται από τις δαπάνες του προϋπολογισμού. Η επικοινωνία διά των ΜΜΕ έχει πάρει διαστάσεις Οργουελιανού σεναρίου. Οσο για την προσωπική μας ζωή παραβιάζεται και βιάζεται καθημερινά από τα μέσα καταστολής, τους μαρκουτσοφόρους των καναλιών και τη διαφθορά του κρατικού συστήματος. Ο ομιλητής όμως έθεσε και το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την οικονομική ανάπτυξη. Αυτό κι αν σηκώνει συζήτηση. Ειδικά στη χώρα μας στο όνομα της τελευταίας διαπράττονται εγκλήματα. Πρόσφατο παράδειγμα, αυτό που ετοιμάζεται στον Υμηττό με την περιφερειακή λεωφόρο. Τα ζητήματα που έθεσε ο διαπρεπής ομιλητής είναι όντως υπαρκτά και σημαντικά. Με μια διαφορά. Λύσεις χρειάζονται κι όχι φτιασιδώματα. Και το εγχώριο "υποκατάστημα του εκσυγχρονισμού" μόνο για τα δεύτερα ενδιαφέρεται!

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Δεν είχε περάσει ούτε ένα εικοσιτετράωρο από την ομιλία του κ. Γκίτενς, όταν "μαθητές" έδειξαν πόσο καλά κατανόησαν το σεμινάριο. Μεγάλες ομάδες των ΜΑΤ χτύπησαν τους κατοίκους του Κρυονερίου που αντιδρούσαν στην εγκατάσταση των πυλώνων υψηλής τάσης της ΔΕΗ. Κι εκτός των "σοσιαλιστικών" κλομπ, δοκίμασαν και τα χημικά των ανδρών του κ. Πετσάλνικου. Γεύσεις που δόθηκαν με... απλοχεριά αδιακρίτως, σε ηλικιωμένους και μικρά παιδιά. Μέχρι και ανάπηροι φιλοδωρήθηκαν, για να αποδειχτεί ότι έχουμε κυβέρνηση που εφαρμόζει στην πράξη την πολιτική των μη διακρίσεων. Πασοκική μου λεβεντιά...

ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Για ένα μικρό μπαμπακιένιο συννεφάκι, γράφει η Αργυρώ Κοκορέλη και εικονογραφεί η Σουζάνε Ρίντελ (εκδ. Ελληνικά Γράμματα), το οποίο αρνείται να ρίξει τη βροχή του μια και επιλέγει να ταξιδέψει για να το θαυμάσουν όλοι. Στην πορεία θα ανακαλύψει την ερμηνεία της λέξης "χρησιμότητα" και θα σώσει ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο που κινδύνευε να πεθάνει. Ενα τρυφερό παραμύθι με πολλές αναγνώσεις, μέσα από το οποίο το μικρό παιδί μπορεί να μάθει για το σχηματισμό των συννέφων και τη χρησιμότητα του νερού στην πόλη και την ύπαιθρο.

Αν δεν υπήρχε η μεγάλης κλίμακας διαφθορά από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, που υποτίθεται είναι χρεωμένοι με τη φύλαξη μεγάλων περιοχών που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι πολλαπλά χρήσιμες για τον πλανήτη - και που για μερικές εκατοντάδες δολάρια με μεγάλη ευκολία κάνουν τα "στραβά μάτια" σε χίλιες δυο παρανομίες - θα μπορούσαν να περισωθούν έστω και την τελευταία στιγμή αρκετά.