Αλλο δίλημμα που θέτει ο κ. Χριστόδουλος είναι: "Αγαπάς τον αρχιεπίσκοπο; Απόδειξέ το και χειροκρότησέ τον". Να εξομολογηθώ ξανά ότι δεν έτυχε να παρευρεθώ σε κάποια από τις συγκεντρώσεις που διοργανώνονται, καθ' άπασαν την επικράτεια με ομιλητή τον αρχιεπίσκοπο, για να φωνάξω "Αξιος", να χειροκροτήσω και να υψώσω "πανό". Με την πεποίθηση ότι ούτε κι αυτή η παράλειψή μου θα θεωρηθεί αμαρτία - άλλωστε και πάρα πολλοί χριστιανοί προτιμούν απλώς να εκκλησιάζονται αθορύβως, παρά να συμμετέχουν σε θριαμβευτικές υποδοχές, ψάλλοντες υπαιθρίως το "Ωσαννά" - ελπίζω ν' αποφύγω κάποιον "αφορισμό", που θα με "κυνηγάει" σ' όλη μου τη ζωή.

Γι' αυτό σκέφτομαι να δηλώσω, μέσω της στήλης των "ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΩΝ", πως "τον πάω τον Χριστόδουλο" και να "καθαρίσω", μια και καλή. Φοβάμαι, όμως, μήπως χαρακτηριστώ "αναρχικός χριστιανός" κι άντε μετά να τα βάλεις με την ΚΝΕ. Αφήστε, που δεν κρέμασα ποτέ σκουλαρίκια στ' αυτιά για να με καλέσει ο αρχιεπίσκοπος να "πάω όπως είμαι" προς αυτόν. Ούτε καν σύχναζα στις εκκλησιαστικές καφετερίες του Βόλου, καθότι κατάγομαι από τα διπλανά Τρίκαλα.

Εκτιμώ, επίσης, ότι νοιάζεται για τους ανέργους, τους φτωχούς και κατατρεγμένους - αν και πάλι κάποιοι ισχυρίζονται ότι το κάνει "εκ του πονηρού" - πλην, όμως, δε συμφωνώ με την παραβολή του φτωχού Λαζάρου, ο οποίος έτρωγε τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι των πλουσίων για να κερδίσει την "αιώνιον βασιλείαν" και επικροτώ τους αγώνες των ανέργων, των φτωχών κι αδικημένων για να επιβιώσουν επί Γης.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι έχω πολλά αμαρτήματα και για να εξιλεωθώ δε φτάνει ούτε η δημόσια εξομολόγησή τους, ούτε το "σε πάω" στον αρχιεπίσκοπο. Πάντως, δηλώνω πως, αν ο Κ. Χριστόδουλος θελήσει να ηγηθεί επισήμως πολιτικο-θρησκευτικο-εθνικού κινήματος, με στόχο τον εκσυγχρονισμό της πολιτικής, την εξυγίανση της Εκκλησίας και τη σωτηρία της πατρίδας, θα προσπαθήσω να ξεχάσω τη συναναστροφή του με εκσυγχρονιστές του τύπου Σημίτη και Καραμανλή, το "κουκούλωμα" σκανδάλων δισεκατομμυρίων στην Εκκλησία και τη στάση που τήρησε η εκκλησιαστική ηγεσία και ο ίδιος στη δικτατορία, για να διαλεχτώ μαζί του στον κοινωνικό και πολιτικό στίβο αντιπαράθεσης κοσμοθεωριών, ιδεών και οραμάτων. Γιατί πιστεύω στο "ή παπάς, παπάς, ή ζευγάς, ζευγάς".

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Δύο χιλιάδες περίπου τσιγγάνοι που εκδιωγμένοι από τον Εύοσμο βρήκαν καταφύγιο στην κοίτη του Γαλλικού ποταμού, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, ζουν καθημερινά με τον εφιάλτη μη φουσκώσει το ποτάμι. Οι κατατρεγμένοι αυτής της πόλης, που 20 χρόνια τώρα αναζητούν έναν τόπο για να φτιάξουν τα φτωχικά τους καλύβια, έχουν στήσει από τις αρχές Σεπτέμβρη τις σκηνές και τα παραπήγματά τους στην επικίνδυνη όσο και ανθυγιεινή αυτή περιοχή, ανάμεσα σε βούρκους από λασπόνερα.

Απραγματοποίητο παραμένει, παρ' όλες τις υποσχέσεις, το όνειρο της μετεγκατάστασής τους σε ασφαλέστερο μέρος, σ' ένα καταυλισμό όπου θα ήταν κάπως ανθρωπινότερες οι συνθήκες ζωής. Στο στρατόπεδο Γκόνου, που σύμφωνα με τις παλιότερες δεσμεύσεις της κυβέρνησης, της Νομαρχίας και δημάρχων των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης, θα έπρεπε να έχουν ήδη εγκατασταθεί οι δυστυχισμένες αυτές οικογένειες, δεν έχουν αρχίσει ακόμη οι εργασίες. Πριν τις εκλογές τους δόθηκαν υποσχέσεις ότι το κάμπινγκ θα ετοιμαζόταν αμέσως. Τώρα ο νομάρχης τούς λέει να περιμένουν μερικούς μήνες ακόμα. Και οι τσιγγάνοι με το δίκιο τους δεν πιστεύουν πλέον τίποτα από όσα τους λένε οι αρχές αυτής της πόλης.

"Από τα τέλη Αυγούστου βρισκόμαστε εδώ", λέει ο Π. Φραγκούλης, εκπρόσωπος επιτροπής των τσιγγάνων. "Μας έδιωξαν το καλοκαίρι από τον Εύοσμο χωρίς προηγούμενα να ετοιμάσουν τον καταυλισμό στο στρατόπεδο Γκόνου. Μας έλεγαν ότι είναι ζήτημα ελάχιστου χρόνου για να ετοιμαστούν οι εγκαταστάσεις. Ερχονταν, βλέπεις, οι εκλογές, κι ήθελε ο δήμαρχος Εύοσμου να μας ξεφορτωθεί για να ευχαριστήσει την εκλογική του πελατεία. Εστειλαν τις μπουλντόζες και μας πήραν τις παράγκες. Δε ρώτησαν τη φτωχολογιά με τι κόπο και με τι έξοδα τις είχαμε κάνει. Ηταν όμως, είπαμε, οι εκλογές και έπρεπε να μας διώξουν για φανούν καλοί στους ψηφοφόρους τους. Απελπισμένοι περιπλανηθήκαμε σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλονίκης. Από παντού μας έδιωχναν".

Τελικά πήγαν και εγκαταστάθηκαν στο Γαλλικό, σε μια εποχή όμως που το ποτάμι μπαζώνεται και άρχισε να γίνεται απειλητικό. Πριν μια βδομάδα περίπου κατέβασε μεγάλες ποσότητες νερού, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται στο διάβα του τα πάντα και ο οικισμός των τσιγγάνων να απειληθεί σοβαρά. Ο Γαλλικός ήταν ένα ξερό ποτάμι, αλλά όσοι βρίσκονται κοντά του φοβούνται ότι μετά τις επεμβάσεις στην κοίτη του και τις τελευταίες μεγάλες βροχοπτώσεις άρχισε "να ξυπνάει από το λήθαργο". Γι αυτό και κάθε βράδυ, δέκα με δεκαπέντε άτομα μένουν ξάγρυπνοι με τη σειρά, κοιτώντας τον ποταμό με ανησυχία. Οταν η βροχή δυναμώνει μαζεύουν τα υπάρχοντά τους στα αγροτικά αυτοκίνητα και τα φορτηγά και τρέχουν να γλιτώσουν.

"Ο δυνατός αέρας έριξε 50 παράγκες. Μετά άρχισε δυνατή βροχή και για να γλιτώσουμε από το ποτάμι πήγαμε στα υψώματα και όλη τη νύχτα την περάσαμε εκεί, άλλοι στα αυτοκίνητα κι άλλοι στο ύπαιθρο. Τα παιδιά είναι άρρωστα. Υπάρχει όμως μεγάλη υγρασία εδώ και υποφέρουν μαζί με τα παιδιά και οι μεγάλοι", μας λένε οι μάνες που κρατάνε τυλιγμένα με κουβέρτες τα μωρά στην αγκαλιά τους. Είναι συγκεντρωμένες γύρω από τη θερμάστρα σε μια φτωχική παράγκα ζωσμένη από τα λασπόνερα. Τις εικόνες που βλέπεις εδώ τις συναντάς μόνο στις πιο εξαθλιωμένες περιοχές του πλανήτη μας.

"Ζητάμε έστω και προσωρινά να βρεθεί ένας τόπος να φύγουμε από εδώ. Υπάρχει στο στρατόπεδο Γκόνου μια έκταση όπου μπορούμε να εγκατασταθούμε χωρίς να ενοχλούμε στην περίπτωση που αρχίσουν οι εργασίες για τον καταυλισμό. Είναι αδύνατο με αυτές τις συνθήκες να ξεχειμωνιάσουμε σ' αυτό τον τόπο. Εδώ κάθε μέρα πεθαίνουμε", λέει πικραμένα ο Π. Φραγκούλης.

Α.Ν.