Σε 43 μέρες, την 1η Γενάρη 1999 το ΕΥΡΩ θα είναι πραγματικότητα, την ίδια μέρα θα αρχίζει επισήμως το τρίτο στάδιο της ΟΝΕ και θα ξεκινήσει τις λειτουργίες της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).Από την ημέρα εκείνη αρχίζει και τυπικά η διχοτόμηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα κράτη που θα είναι "εντός" και σ' αυτά που θα μείνουν "εκτός" της ζώνης του ΕΥΡΩ.

Στην αρχή το ΕΥΡΩ θα χρησιμοποιείται ως μονάδα υπολογισμού αξίας, δε θα κυκλοφορεί δηλαδή σε χαρτονομίσματα και κέρματα. Οι μόνοι που θα διαπιστώσουν κάποια διαφορά θα είναι όσοι επενδύουν σε χρηματιστηριακούς τίτλους και οι κάτοχοι μετοχών, αφού από την Πρωτοχρονιά του '99 οι χρηματαγορές θα αρχίσουν να λειτουργούν με βάση το ΕΥΡΩ. Υπάρχει πιθανότητα επιπτώσεις να παρουσιαστούν και για τους εργαζόμενους μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, οι οποίες θα καταρτίζουν τη μισθοδοσία τους σε ΕΥΡΩ, οπότε οι εργαζόμενοι θα πρέπει να υπολογίζουν την ισοτιμία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος με το εθνικό τους νόμισμα για να ξέρουν τι θα πάρουν στο χέρι.

Αν και έχουν μείνει ελάχιστες μέρες μέχρι την 1η Γενάρη 1999, στην Ευρωπαϊκή Ενωση επικρατεί ασάφεια σχετικά με τη συναλλαγματική ισοτιμία του ΕΥΡΩ και των νομισμάτων των κρατών που θα είναι "εντός". Για παράδειγμα, θα μπορούσε να επιλεγεί μια από τις ακόλουθες μεθόδους μετατροπής:

• Η τιμή της αγοράς που ισχύει την προηγούμενη του καθορισμού της συναλλαγματικής ισοτιμίας.
• Ο μέσος όρος των τιμών κατά τους τελευταίους 6 ή 12 μήνες.
• Η κεντρική συναλλαγματική ισοτιμία του ισχύοντος νομισματικού συστήματος.

Αποφάσεις σχετικές με το θέμα αυτό θα λάβει η Σύνοδος Κορυφής, που θα γίνει το Δεκέμβρη στη Βιέννη.

Το μεταβατικό στάδιο θα διαρκέσει από 1/1/1999 έως 31/12/2001. Στο διάστημα αυτό η χρήση του ΕΥΡΩ δε θα επιβάλλεται, αλλά ούτε θα απαγορεύεται. Θα είναι δηλαδή ένα διάστημα προσαρμογής των κρατών, των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των φυσικών προσώπων.

Την 1η του Γενάρη 2002 θα αρχίσει να κυκλοφορεί με τη μορφή χαρτονομισμάτων και κερμάτων. Από την ημέρα εκείνη στις χώρες που θα είναι "εντός της ζώνης της ΟΝΕ" το ΕΥΡΩ θα χρησιμοποιείται ως μέσο ανταλλαγής και πληρωμής. Μέχρι την Κυριακή 30 Ιουνίου 2002 θα συνυπάρχουν το ΕΥΡΩ και τα εθνικά νομίσματα, τα οποία όμως θα αποσύρονται σταδιακά. Την 1η Ιουλίου 2002 θα είναι το μόνο νόμισμα που θα κυκλοφορεί σ' αυτές τις χώρες.

Από τις 15 χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα ενταχθούν στη "ζώνη της ΟΝΕ" οι έντεκα. Τέσσερις θα μείνουν "εκτός". Αυτές είναι οι: Βρετανία, Σουηδία, Δανία και Ελλάδα.Οι τρεις πρώτες έχουν αυτοεξαιρεθεί, δηλαδή ενώ μπορούν, δε θέλουν να πάρουν μέρος για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία. Εχουν δηλώσει ότι θα επανεξετάσουν τη θέση τους στο άμεσο μέλλον. Μόνο η Ελλάδα, δηλαδή η κυβέρνηση, ενώ θέλει, δεν μπορεί να ενταχθεί στη "ζώνη της ΟΝΕ", αφού δεν εκπληρώνει κανένα δείκτη του Μάαστριχτ.

Οι χώρες αυτές δε θα αντιπροσωπεύονται στη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία θα αποφασίζει εν λευκώ για όλα τα θέματα νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής. Επίσης δε θα έχουν το δικαίωμα ψήφου στα Συμβούλια των Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ), όταν συζητούνται θέματα νομισματικής πολιτικής και το κοινό νόμισμα.

Δηλώσεις του προέδρου της Κομισιόν, Ζακ Σαντέρ, για την πορεία των συζητήσεων. Τι θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής της Βιέννης

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). -

Ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Σαντέρ, δήλωσε χτες ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο ότι, σύμφωνα με την "εκφρασθείσα πολιτική βούληση" την 15 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) στο Κάρντιφ (Ιούνης) και το Πέρτσαχ (Οκτώβρης), "οι διαπραγματεύσεις για την Ατζέντα 2000 πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι τον επόμενο Μάρτη 1999".Η τελική διαπραγμάτευση και η οριστική πολιτική συμφωνία θα πρέπει να γίνει σε ειδικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που θα συγκληθεί με αποκλειστικό θέμα ημερήσιας διάταξης την ολοκλήρωση των πολύχρονων διαπραγματεύσεων. Η Κομισιόν κατέθεσε τις σχετικές προτάσεις της τον Ιούλη 1997. Ο πρόεδρος της Κομισιόν δήλωσε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι "στο Πέρτσαχ, ο νέος Γερμανός καγκελάριος επιβεβαίωσε, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, την αποφασιστικότητά του να ολοκληρώσει αυτή την πορεία", γεγονός με ιδιαίτερη σημασία, αφού η Γερμανία αναλαμβάνει από την 1η Γενάρη 1999 και για ένα εξάμηνο την προεδρία της ΕΕ. Ακριβώς γι' αυτό ο Ζακ Σαντέρ απηύθυνε "έκκληση" προς όλους να "εντείνουν" τις προσπάθειες μέχρι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βιέννης (11/12 Δεκέμβρη), έτσι ώστε "να εξασφαλιστεί μια καλή βάση εκκίνησης για τις διαπραγματεύσεις που πρέπει να ολοκληρωθούν επί γερμανικής προεδρίας". Προϋποτίθεται, βέβαια, ότι "αν δεν υπάρξει συμφωνία για όλα, δε θα υπάρξει για τίποτα" (Ζακ Σαντέρ), εξασφαλίζοντας έτσι την οριστική υποταγή των μικρών και ασθενών κρατών - μελών στις ευρωπαϊκές "μεγάλες δυνάμεις". Ετσι π. χ. αν η ελληνική κυβέρνηση έχει ενδεχομένως κάποιες επιμέρους αντιρρήσεις, αυτές εξουδετερώνονται αυτόματα, αφού δεν μπορεί να μη συνυπογράψει τη συμφωνία για το συνολικό "πακέτο" της "Ατζέντας 2000". Σύμφωνα, πάντως, με τον πρόεδρο της Κομισιόν, στη Βιέννη πρέπει να συμφωνηθούν: 1) "Κατά πρώτον" οι κανονισμοί για τα Διαρθρωτικά Ταμεία (ΔΤ) και το Ταμείο Συνοχής (ΤΣ). 2) Πρέπει "να υπάρξει πρόοδος στους πιο πολιτικούς τομείς, όπως για παράδειγμα σε ορισμένες πτυχές της αγροτικής μεταρρύθμισης" και, 3) πρέπει να "σκιαγραφηθεί ο περίγυρος ενός οριστικού πακέτου" και να "επικεντρωθεί η προσοχή στις δημοσιονομικές συνέπειες των μεταρρυθμίσεων και στα συναφή ζητήματα του κοινοτικού προϋπολογισμού". Ο Ζ. Σαντέρ τους έβαλε όλους "μπροστά στις ευθύνες τους" και όσον αφορά το δικό του "μαγαζί", την Κομισιόν, κόμπασε δηλώνοντας ότι "με συνείδηση της προβληματικής της χρηματοδότησης του κοινοτικού προβληματισμού, η Κομισιόν επιτάχυνε κατά ένα χρόνο την έκθεσή της για τη λειτουργία του συστήματος των ιδίων πόρων". Πρόκειται για το γνωστό "πακέτο προτάσεων" για ελάφρυνση των "μεγάλων δυνάμεων" με επανεθνικοποίηση" της ΚΑΠ σε βάρος των μεσογειακών κρατών - μελών. Γίνεται φανερό και από τις χτεσινές δηλώσεις του προέδρου της Κομισιόν, ότι το τελικό τετράμηνο της διαπραγμάτευσης της "Ατζέντας 2000" θα εμπεριέχει και το "βαρίδι" του "επαναπροσδιορισμού του συστήματος των ιδίων πόρων" (έσοδα και έξοδα του κοινοτικού προϋπολογισμού), επιπλέον της "επανεθνικοποίησης" της ΚΑΠ και του "πακέτου Σαντέρ" για την περίοδο 2000 - 2006. Η ελληνική κυβέρνηση και το μααστριχτικό "μπλοκ" έχουν ήδη μοιράσει τα κονδύλια (... ) από τις δημοτικές εκλογές, αλλά εκτός Ελλάδας η τελική φάση των διαπραγματεύσεων της "Ατζέντας 2000" εισέρχεται σε κρίσιμη φάση με "πρώτο κύκλο" το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βιέννης. Ιδιαίτερη κινητοποίηση παρατηρείται εκ μέρους της Ισπανίας που νιώθει και σωστά, να απειλούνται τα συμφέροντά της ιδιαίτερα για το Ταμείο Συνοχής. Η οριστική θέσπιση της "Ατζέντας 2000", απαιτεί και την τυπική γνωμοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ενόψει των ευρωεκλογών τον Ιούνη 1999, η υφιστάμενη Ολομέλεια ολοκληρώνει τις εργασίες της τέλη Μάρτη 1999.

Δείγμα και αυτό της πραγματικότητας που διαμορφώνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου οι πολυεθνικές επιβάλλουν τις θελήσεις τους, χωρίς ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα.

Η γνωστή αυτοκινητοβιομηχανία BMW εξαγόρασε πρόσφατα τη μεγάλη βρετανική βιομηχανία "Rover" και τώρα σκέφτεται να πραγματοποιήσει μια μεγάλη επένδυση της τάξης 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Βρετανία, η υπόθεση, όμως, ...κολλάει στην ΟΝΕ!

Οπως είναι γνωστό, η Βρετανία δε θα συμμετέχει στο επόμενο στάδιο της ΟΝΕ από την 1η Γενάρη 1999. Αυτά, όμως, δεν αρέσουν στην BMW. Κάλεσε, λοιπόν, τη βρετανική κυβέρνηση να δηλώσει ότι θα επιδιώξει στο μέλλον τη συμμετοχή της χώρας στο κοινό νόμισμα, γιατί, αλλιώς, επένδυση "γιοκ".

Βέβαια, στην περίπτωση του κ. Μπλερ, δε φαίνεται να υπάρχουν και πολλές αντιρρήσεις, αφού ο ίδιος έχει δηλώσει ότι είναι υπέρ της ΟΝΕ, απλώς ζητάει μια πίστωση χρόνου, προκειμένου να "πείσει" και το κόμμα του και τους Βρετανούς εργαζόμενους.

Τώρα, λοιπόν, και με τη βοήθεια της BMW θα βελτιώσει την "πειθώ" του.

Εγκρίθηκαν από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δυο τροπολογίες του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Γ. Θεωνά, σχετικά με τις κοινωνικές συνέπειες της ΟΝΕ και του ενιαίου νομίσματος.

Συγκεκριμένα, κατά την ψηφοφορία της έκθεσης σχετικά με την απασχόληση στην Ευρώπη το 1998 και τις κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση για την επόμενη χρονιά, εγκρίθηκε τροπολογία που ζητούσε από την Επιτροπή να υποβάλει έκθεση, σχετικά με τις συνέπειες της ΟΝΕ και του ενιαίου νομίσματος στην απασχόληση, για τις χώρες εντός και εκτός της ζώνης του ΕΥΡΩ.

Εξάλλου, κατά την ψηφοφορία έκθεσης σχετικά με τον κοινωνικό διάλογο σε κοινοτικό επίπεδο, εγκρίθηκε τροπολογία που ζητούσε από την Επιτροπή να υποβάλει έκθεση σχετικά με τις συνέπειες της ΟΝΕ στη μισθολογική εξέλιξη και στους άλλους όρους εργασίας, καθώς και στην ποιοτική και ποσοτική εξέλιξη της απασχόλησης στην ΕΕ.