Σύμφωνα με μία μελέτη της ΕΤΕΒΑ,που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό τηςΛΑΡΚΟ - μελέτη που, ας σημειωθεί, κινείται στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης και των περικοπών - η επιχείρηση τουλάχιστον για τα πέντε επόμενα χρόνια, με βάση τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά, όχι μόνο είναι βιώσιμη, αλλά μπορεί να παρουσιάσει και κέρδη. Η ίδια μελέτη αναφέρει ότι η απόλυση 200 εργαζομένων που έχουν προγραμματίσει άμεσα οι μέτοχοι της επιχείρησης, δεν επείγει, αφού αυτός ο αριθμός εργαζομένων θα αποχωρήσει σταδιακά τα επόμενα χρόνια, λόγω συνταξιοδότησης.

Οσον αφορά τα προβλήματα της επιχείρησης, η μελέτη της ΕΤΕΒΕ τα αποδίδει: Στη μεταβολή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της εταιρίας, στις συχνές αλλαγές της διοίκησης και στην ανυπαρξία επαρκών πηγών χρηματοδότησης, παράγοντες οι οποίοι - όπως σημειώνεται - συντέλεσαν στην έλλειψη ενιαίας και σταθερής στρατηγικής στην παραγωγή και την οικονομική διαχείριση της εταιρίας, αλλά και στις οικονομικές υποχρεώσεις της ΛΑΡΚΟ στους μετόχους της επιχείρησης.

Συγκεκριμένα στα συμπεράσματα η μελέτη αναφέρει ότι: "Από τη μελέτη των σεναρίων βιωσιμότητας προέκυψε, με βάση τις παραδοχές που λήφθηκαν υπόψη, ότι η εταιρία δε θα αντιμετωπίσει προβλήματα ρευστότητας κατά την επόμενη πενταετία και θα παρουσιάσει οριακά θετικά αποτελέσματα, καλύπτοντας τις λειτουργικές της επενδύσεις, με την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα εξυπηρετηθούν οι συνολικές υποχρεώσεις προς την ΑΕΜΜΕΛ ΛΑΡΚΟ (παλιά ΛΑΡΚΟ), τον ΟΑΕ και τη ΔΕΗ". Συνεπώς, αν η ΛΑΡΚΟ απεξαρτηθεί για κάποιο χρονικό διάστημα από τα χρέη - τα οποία στη συντριπτική πλειοψηφία είναι πλασματικά - δε θα αντιμετωπίζει πρόβλημα.

Τα χρέη της επιχείρησης αυτή τη στιγμή ανέρχονται στα 50 δισεκατομμύρια δραχμές (14,9 δισ. προερχόμενα από κεφάλαιο και 35,1 δισ. από τόκους!), ενώ ξεχωριστά προς τον κάθε πιστωτή είναι: Στην Παλαιά ΛΑΡΚΟ από 6,5 δισεκατομμύρια δραχμές κεφάλαιο (ανταλλακτικά) που πήρε η Νέα ΛΑΡΚΟ και με 22,2 δισ. τόκους, το συνολικό ποσό ανέρχεται στα 28,7 δισεκατομμύρια δραχμές. Στον ΟΑΕ, από κεφάλαιο 1,7 δισεκατομμυρίων και 7,3 δισ. τόκους και συνολικό ποσό 9 δισεκατομμύρια δραχμές. Στη ΔΕΗ, 6,7 δισεκατομμύρια από κεφάλαιο και 5,6 δισ. από τόκους, φτάνουμε στο συνολικό ποσό των 12,3 δισ. δραχμών.

Το εξοργιστικό πάντως είναι - όπως επισημαίνουν οι εργαζόμενοι - ότι κατά τον πλειστηριασμό του 1989, η Νέα ΛΑΡΚΟ από τη μέρα γέννησής της ήταν χρεωμένη με 8,2 περίπου δισεκατομμύρια δραχμές. Και αυτά προέρχονται από την Παλιά ΛΑΡΚΟ, η οποία φόρτωσε με ανταλλακτικά τη Νέα ΛΑΡΚΟ και - όπως σημειώνει και η μελέτη της ΕΤΕΒΑ - εάν αυτό το ενεργητικό είχε εκπλειστηριαστεί η αξία του θα ήταν 20% χαμηλότερη. Συνεπώς πρόκειται για ένα σκάνδαλο. Η οφειλή προς τον ΟΑΕ ξεκινάει από τα 1,7 δισ. δραχμές που χορήγησε ο ΟΑΕ και τα οποία αποτέλεσαν το μοναδικό κεφάλαιο κίνησης της εταιρίας. Οσο για 12,3 δισ. που οφείλονται στη ΔΕΗ, αυτά προέρχονται από την ξαφνική μονομερή αύξηση της ΔΕΗ του τιμολογίου του ρεύματος στην εταιρία κατά 76% έναντι της Παλιάς ΛΑΡΚΟ.

Οι πωλήσεις της εταιρίας, στο σύνολό τους σχεδόν, αφορούν εξαγωγές οι οποίες κατευθύνονται στις ευρωπαϊκές χαλυβουργίες, οι οποίες απορροφούν το 28% της παγκόσμιας κατανάλωσης. Η ΛΑΡΚΟ είναι ο δεύτερος μετά τη Νέα Καληδονία, προμηθευτής νικελίου των ευρωπαϊκών χαλυβουργείων ανοξείδωτου χάλυβα και ο μοναδικός παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη, αποκλειστικά από εγχώρια μεταλλεύματα. Κατέχει επίσης το 5% των προμηθειών στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το 2,1% στο σύνολο του Δυτικού Κόσμου. Επίσης, λόγω της συγκέντρωσης των περισσότερων παραδοσιακών παραγωγών του ανοξείδωτου χάλυβα στη Δυτική Ευρώπη και σε συνδυασμό με την κοντινή απόσταση της ΛΑΡΚΟ με την Ευρώπη - γεγονός που συμβάλλει στη μείωση του μεταφορικού κόστους - η ΛΑΡΚΟ αποκτά σοβαρό στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων ανταγωνιστικών επιχειρήσεων. Εξάλλου οι εκτιμήσεις που προβλέπουν την επαναλειτουργία επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν νικέλιο στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, ενισχύουν το συμπέρασμα ότι στο μέλλον της ΛΑΡΚΟ διαφαίνονται σημαντικές προοπτικές.

Το μέλλον της ΛΑΡΚΟ,μιας επιχείρησης - κολοσσού για τα ελληνικά δεδομένα και μιας από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, διαγράφεται εξαιρετικά αβέβαιο. Οχι γιατί το επιβάλλουν οι συνθήκες, αλλά γιατί εκεί την οδήγησε η πολιτική της κυβέρνησης και των μετόχων. Μια πολιτική παρατεταμένης υπονόμευσης, που άρχισε από το 1982 και που σήμερα έφτασε στο αποκορύφωμά της, με στόχο ή το ξεπούλημα της επιχείρησης ή, ακόμα, και το "λουκέτο".

Ηδη, αυτή τη στιγμή έχει σταματήσει η εξόρυξη μεταλλεύματος και το εργοστάσιο στη Λάρυμνα τροφοδοτείται με τα στοκ, τα οποία, στην καλύτερη περίπτωση, αρκούν για ενάμιση μήνα λειτουργίας. Οι εγκαταστάσεις του εργοστασίου βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση, με αποτέλεσμα τα ατυχήματα να είναι συχνά. Οι εργαζόμενοι κάνουν τα αδύνατα - δυνατά για να συντηρήσουν το εργοστάσιο, όχι μόνο για το καλό της επιχείρησης, για το οποίο πολλές φορές έχουν κάνεις σοβαρές υποχωρήσεις, αλλά - όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν - και για "να γλιτώσουν το κεφάλι τους". Επενδύσεις έχουν πολλά χρόνια να γίνουν, τα τελευταία 10 χρόνια έχουν γίνει μόνο 15 προσλήψεις, ενώ οι εργαζόμενοι άρχισαν, ήδη, να υφίστανται τις συνέπειες της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης με μια σφοδρή επίθεση στα δικαιώματά τους.

Προκειμένου να μειωθεί το κόστος παραγωγής, η διοίκηση επιδίδεται σε περικοπή μισθών και παροχών και, συνεπικουρούμενη από την απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης - Διαιτησίας, για πρώτη φορά στα εργατικά χρονικά, η αύξηση των αποδοχών θα σχετίζεται με την τιμή του προϊόντος (στη συγκεκριμένη περίπτωση με την τιμή του Νικελίου) στη διεθνή αγορά!Εκτός αυτού, η διοίκηση της επιχείρησης, από την περασμένη Πέμπτη, μείωσε το ποσό της προκαταβολής κατά 50%, ενισχύοντας τις ανησυχίες γύρω από το πρόβλημα της μισθοδοσίας. Επίσης άρχισαν να περικόπτονται το γάλα, άρβυλα, κ.ά.

Πριν 10 χρόνια, στην επιχείρηση δούλευαν περισσότεροι από 2.500 εργαζόμενοι. Σήμερα απασχολούνται μόλις 1.300 και οι μελέτες "βιωσιμότητας" που εμφανίζουν οι μέτοχοι κάνουν λόγο για μείωση του προσωπικού στα 1.000 άτομα. Ηδη, οι μέτοχοι της επιχείρησης (ΟΑΕ, ΔΕΗ, ΕΤΕΒΑ, Εθνική Τράπεζα) "ψάχνουν" να βρουν λεφτά για τις αποζημιώσεις 200 εργαζομένων που "πρέπει" να απολυθούν άμεσα.

Πώς, όμως, μετά από 16 χρόνια συνεχούς υπονόμευσης, κρατιέται αυτή η επιχείρηση ανοιχτή; "Με τους αγώνες των εργαζομένων", θα μας πει ο Γιώργος Ρούσσης,μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στη Λάρυμνα.

Στη συζήτησή μας, ο συνδικαλιστής καυτηριάζει την απόφαση της κυβέρνησης να ξεπουλήσει τη ΛΑΡΚΟ πάση θυσία, ενώ δεν αποκλείει και το ενδεχόμενο του κλεισίματος, αφού - όπως αναφέρει - "η κυβέρνηση και η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, με τον μπαμπούλα της οικονομικής κρίσης και της χαμηλής τιμής του Νικελίου, θέλουν να την κλείσουν και στη συνέχεια, αφού θα έχουν απαλλαγεί από τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα, να την ξεπουλήσουν. Ηδη, η μελέτη της ΕΤΕΒΑ - συνεχίζει ο συνδικαλιστής - κινείται στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης και προβλέπει μείωση των θέσεων εργασίας, περικοπές παροχών και κατακτήσεων, επιλογές που υλοποιούνται την τελευταία τριετία".

Η κορύφωση της επίθεσης της διοίκησης στους εργαζόμενους - όπως μας εξηγεί ο συνδικαλιστής - έγινε πριν λίγο καιρό, όταν η διοίκηση προσέφυγε για πρώτη φορά στην ιστορία της στον ΟΜΕΔ (Οργανισμό Μεσολάβησης - Διαιτησίας) ο οποίος, με απόφασή του, προβλέπει "αύξηση" στις αποδοχές των εργαζομένων χαμηλότερη και από αυτήν που υπέγραψε η ΓΣΕΕ, ενώ περικόπτει αποδοχές και από το επίδομα παραγωγής.

Επίσης χαρακτηρίζει ως κατάπτυστη την απόφαση αυτή του ΟΜΕΔ, "ο οποίος για πρώτη φορά παίρνει απόφαση που να συνδέει την αύξηση των αποδοχών με την τιμή του προϊόντος" και επισημαίνει ότι αυτή η απόφαση θα ανοίξει το δρόμο για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πρωτοφανές μέτρο και από άλλους εργοδότες.

Για τη διοίκηση της επιχείρησης, ο Γ. Ρούσσης σημειώνει ότι "καταργεί τμήματα, υπερεντατικοποιείται η εργασία με την αλλαγή των ειδικοτήτων, προωθεί την εργολαβοποίηση. "Χέρι" επίσης έβαλε και στα ομαδικά ασφάλιστρα των εργαζομένων, ενώ λίγες μέρες πριν η διοίκηση άλλαξε και τον τρόπο πληρωμής". Η εκτίμησή του είναι ότι, αμέσως μετά τις εκλογές, "οι εξελίξεις στην επιχείρηση θα είναι ραγδαίες, αφού η κυβέρνηση δε θέλει να πάρει τώρα μέτρα που έχει σχεδιάσει, γιατί υπολογίζει το πολιτικό κόστος".

Με αφορμή την πρόσφατη κατάληψη εγκαταστάσεων της ΛΑΡΚΟ από την "Γκρίνπις", ο Γ. Ρούσσης μας λέει για την ουσία του προβλήματος ότι "τα περιβαλλοντικά ζητήματα στην περιοχή ξεκινάνε με το ξεκίνημα της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ. Το πρόβλημα είναι γνωστό σε όλους και σε όλες της κυβερνήσεις και οι αντιδράσεις των κατοίκων είναι πάρα πολλές στη διάρκεια 30 χρόνων".

Ηδη, με αγώνες των εργαζομένων και των κατοίκων της περιοχής, έχουν ληφθεί κάποια μέτρα στην κατεύθυνση προστασίας του περιβάλλοντος. Ομως, όπως μας λέει ο Γ. Ρούσσης, η "έλευση της "Γκρίνπις" τη συγκεκριμένη στιγμή και η ενέργεια να καταλάβει εγκαταστάσεις του εργοστασίου, εξυπηρέτησε μόνο την κυβέρνηση και τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, οι οποίες εμφάνισαν το γεγονός με τον τρόπο που τους συνέφερε".

Το θέμα της ρίψης της σκουριάς στη θάλασσα είναι παλιό και ο συνδικαλιστής εξέφρασε την απορία του για τη χρονική στιγμή που επέλεξε η οργάνωση να καταλάβει τις εγκαταστάσεις, διότι από το 1995 είχε κληθεί από την κοινότητα η "Γκρίνπις", αλλά δεν εμφανίστηκε.Σημείωσε, επίσης, ότι αυτή η ενέργειά της "μπορεί να έδινε στην κυβέρνηση την αφορμή να κλείσει την επιχείρηση, προφασιζόμενη ...περιβαλλοντικούς λόγους".

Προκειμένου να προστατευτεί το περιβάλλον, οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της Λάρυμνας ζητούν άμεσα: Να κατασκευαστεί κρηπίδωμα κατά μήκος του λιμανιού, που θα λειτουργεί σαν δεξαμενή καθίζησης της σκουριάς και ψύξης των νερών, για να μην πέφτουν με μεγάλη θερμοκρασία στη θάλασσα. Να βρεθεί εναλλακτική λύση για την αξιοποίηση της σκουριάς ή και να εναποτίθεται σε χερσαίο χώρο και να υλοποιηθούν όλες οι μελέτες που έχουν γίνει ως αυτή τη στιγμή για την προστασία του περιβάλλοντος.

Στη συζήτησή μας με τον Γ. Χαλιό,γραμματέα της ΚΟΒ Λάρυμνας του ΚΚΕ, μας αναφέρει τι πρέπει να γίνει άμεσα ώστε να συνεχιστεί η λειτουργία της επιχείρησης με διασφάλιση των θέσεων εργασίας. "Η ΛΑΡΚΟ πρέπει να μείνει στο δημόσιο. Να στηριχτεί χρηματοοικονομικά και να γίνει καθετοποίηση της παραγωγής. Να κατασκευαστεί μονάδα ανοξείδωτου χάλυβα και να αξιοποιηθούν τα υποπροϊόντα, που θα αποφέρουν κέρδη και στην επιχείρηση, αλλά θα δημιουργήσουν και θέσεις εργασίας", επισημαίνει ο Γ. Χαλιός.

Για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η επιχείρηση, ο Γ. Χαλιός επιρρίπτει μεγάλες ευθύνες στην κυβέρνηση και στη διοίκηση της εταιρίας, αλλά και στις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ που συγκροτούν την πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου, για το λόγο ότι "δεν κινούνται σε αγωνιστική και ταξική κατεύθυνση". "Οταν κάποτε η πλειοψηφία του σωματείου ήταν ταξική, η κυβέρνηση δύσκολα πέρναγε τις επιλογές. Τότε η ΛΑΡΚΟ έγραψε κυριολεκτικά ιστορία. Ομως, η κυβέρνηση και η διοίκηση μέσω των απολύσεων κατάφερε να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της ΛΑΡΚΟ, το οποίο σήμερα στην πλειοψηφία του καλλιεργεί τη νοοτροπία των υποχωρήσεων". Επίσης σημειώνει ότι, "αν και η κατάσταση είναι δύσκολη, ωστόσο δεν είναι αργά για να αντιστραφούν οι αρνητικές εξελίξεις, αφού οι εργαζόμενοι έχουν αντιληφθεί ότι τα πάντα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να υπάρξει συντονισμένος και διαρκής αγώνας. Η εταιρία αυτή μπορεί να λειτουργήσει, φτάνει η κυβέρνηση να λάβει υπόψη της τις προτάσεις των εργαζομένων, οι οποίες παραμένουν διαχρονικές".

Καταλήγοντας, τόνισε ότι οι επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία να δοθεί η κατάλληλη απάντηση στην κυβερνητική πολιτική, με ψήφο καταδίκης στους συμβιβασμένους και υπερψήφιση των αγωνιστικών συνδυασμών που υποστηρίζει το ΚΚΕ, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να έρθουν σε ρήξη με αυτή την πολιτική.

Διάχυτη είναι σήμερα στη Λάρυμνα η ανησυχία. Το σίγουρο πάντως είναι - και αναγνωρίζεται από όλους - ότι η επιχείρηση είναι βιώσιμη. Το ότι αυτή την περίοδο το Νικέλιο "κάνει τον κύκλο" και έχει πέσει η τιμή του, αυτό δε σημαίνει και το τέλος. Περιόδους με χαμηλή τιμή του Νικελίου έχει περάσει αρκετές φορές η ΛΑΡΚΟ, ενώ παράγοντες της αγοράς κάνουν λόγο για ανάκαμψη της τιμής του Νικελίου και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Δυσαρεστημένοι εμφανίζονται πολλοί εργαζόμενοι και από την πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου, η οποία αναλώνεται, κατά κύριο λόγο, σε εσωτερικές προστριβές, που καμία σχέση δεν έχουν με το πρόβλημα της επιχείρησης.

Οπως μας λέει ο εργαζόμενος Θ. Λιβέρης,"η κατάσταση στην επιχείρηση είναι πολύ σοβαρή. Εμείς οι εργαζόμενοι παλεύουμε και είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε, όμως χρειάζεται πολιτική απόφαση. Επίσης η απόφαση της διοίκησης να περικόψει το επίδομα παραγωγικότητας είναι πολύ αρνητική, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν κίνητρο για να προσπαθήσουν περισσότερο στη δουλιά. Πάντως το σίγουρο είναι ότι η ΛΑΡΚΟ είναι και βιώσιμη και κερδοφόρα, αρκεί να παρθούν σοβαρές πολιτικές αποφάσεις".

"Είναι εγκαταλειμμένη η εταιρία - μας λέει ο Μ. Καλής.Προσωπικά πιστεύω ότι έτσι όπως πάει η επιχείρηση δεν έχει κανένα μέλλον". Ο Γ. Βόλης είναι ένας από τους λίγους που έχουν προσληφθεί την τελευταία δεκαετία. Κρίνει απαράδεκτη την ενέργεια της διοίκησης να κόψει το επίδομα παραγωγικότητας.

"Είναι δύσκολη η κατάσταση της επιχείρησης. Κινδυνεύει η δουλιά μας", μας λέει ο Γ. Μπατζάκος,ο οποίος κατηγορεί και την ενέργεια της "Γκρίνπις" για την κατάληψη τμημάτων του εργοστασίου "που μπορεί να είχε δυσάρεστες συνέπειες για τους εργαζόμενους". Ο Κ. Καζάνας σημειώνει ότι "χάθηκε η εμπιστοσύνη και προς το σωματείο, γιατί αυτό πλέον δεν αναλαμβάνει καμία αγωνιστική πρωτοβουλία, αλλά απλά μεταφέρει τα μηνύματα της διοίκησης. Σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές πρέπει να ληφθούν πρωτοβουλίες, να πάρουν ενιαίες αποφάσεις".

Ο Μπ. Δανέλης,πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ και εργαζόμενος στη ΛΑΡΚΟ, σημειώνει ότι "το πρόβλημα οφείλεται στους μετόχους, αλλά και στην κυβέρνηση που δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα με αποτελεσματικότητα", ενώ ο Γ. Φλούδας επισημαίνει ότι "κατάσταση της ΛΑΡΚΟ είναι μεθοδευμένη. Ο στόχος της κυβέρνησης είναι η συνεχής υπονόμευση της επιχείρησης. Και να θέλουν όπως λένε να λειτουργήσουν τη ΛΑΡΚΟ, με ποιον τρόπο θα το κάνουν, αφού στο τέλος του χρόνου θα καταργηθεί ο ΟΑΕ;". Επίσης επισημαίνει την άσχημη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το εργοστάσιο, σημειώνοντας ότι "οι εργαζόμενοι συντηρούν οι ίδιοι με κάθε μέσο το εργοστάσιο για να προστατευτούν οι ίδιοι, για να φυλάξουν το κεφάλι τους".

"Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, το εργοστάσιο δε θα μπορέσει να λειτουργήσει για περισσότερο από ενάμιση μήνα", μας λέει ο Χ. Μαγγαφάς και επιρρίπτει μεγάλες ευθύνες στην πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου για το λόγο ότι "στόχος της είναι να περάσει επακριβώς τα σχέδια της κυβέρνησης".

"Η πορεία και το μέλλον της ΛΑΡΚΟ, συνδέεται άμεσα και με το μέλλον όλης της περιοχής μας",θα μας πει ο Φώτης Φράγγος, υποψήφιος δήμαρχος Οπουντίων (συνένωση Μαρτίνου - Λάρυμνας) με το συνδυασμό της "Δημοτικής Αγωνιστικής Κίνησης" και συνεχίζει: "Το 60% του πληθυσμού της περιοχής άμεσα ή έμμεσα σχετίζεται με τη ΛΑΡΚΟ. Ηδη η συρρίκνωση της επιχείρησης, οι απολύσεις, η μη πρόσληψη νέων στην επιχείρηση, έχει αποτέλεσμα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και ειδικότερα οι νέοι να εγκαταλείπουν την περιοχή".

Πράγματι εκτός από τη ΛΑΡΚΟ, δεν παρατηρείται κάποια άλλη σπουδαία δραστηριότητα στην περιοχή. Γεωργική παραγωγή δεν υπάρχει, τα δάση έχουν καεί, ενώ οι περιουσίες των κατοίκων της περιοχής έχουν απαλλοτριωθεί αναγκαστικά για την εγκατάσταση της ΛΑΡΚΟ. "Εάν κλείσει η ΛΑΡΚΟ, δε μένει τίποτα πια γι' αυτόν τον τόπο",τονίζει ο Φ. Φράγγος.

Ο συνδυασμός της "Δημοτικής Αγωνιστικής Κίνησης" Δήμου Οπουντίων προβάλλει ως κυρίαρχο για την περιοχή το πρόβλημα της ΛΑΡΚΟ και όπως μας λέει ο Φ. Φράγγος, "είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε για τη συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης, στην κατεύθυνση της παραμονής της στο δημόσιο, να χρηματοδοτηθεί και να καθετοποιηθεί η παραγωγή". "Πάντα όμως, συνεχίζει, σε συνδυασμό με την προστασία του περιβάλλοντος, το οποίο έχει επιβαρυνθεί πάρα πολύ, με βάση τις προτάσεις των κατοίκων της περιοχής, οι οποίες είναι πολλές και έχουν υποβληθεί πριν από πολλά χρόνια".

Αποστολή - Κείμενα:

Σταμάτης ΖΗΣΙΜΟΥ