Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής του "κόλπου", αυτού που αλλιώς λέγεται "πολιτικό τερτίπι", να ακούμε συχνά να λέγεται ότι για παράδειγμα "η πραγματικότητα δεν επέτρεψε την επίλυση του προβλήματος... ωστόσο είναι παρήγορο..." ή "οι δυνατότητες που παρέχει το τάδε προεδρικό διάταγμα ή ο τάδε νόμος, δημιουργούν τις προϋποθέσεις μιας ριζικά ανανεωμένης πολιτικής... στον τάδε τομέα". Κάπως έτσι δηλαδή καλύπτονται οι ευθύνες, χρυσώνεται το χάπι, κλείνει ένας απολογισμός, παραβλέπεται το πρόβλημα στην ουσία του, στο βάθος του. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τον κινηματογράφο.

Δυστυχώς, όταν λένε κινηματογραφική πολιτική εννοούν ότι χρησιμοποιούν τον κινηματογράφο στην υπηρεσία της πολιτικής και όχι την πολιτική στην υπηρεσία του κινηματογράφου.

Η εχθρική προς τον Ελληνικό Κινηματογράφο πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, δεν απάλλαξαν στο ελάχιστο τον κινηματογράφο από τις χρόνιες πληγές του. Χρόνια τώρα όλοι οι φορείς διαμαρτύρονται και προτείνουν θεσμικές αλλαγές για να λυτρωθεί ο Ελληνικός Κινηματογράφος από το τέλμα στο οποίο περιέπεσε, εξαιτίας της πολιτικής λιτότητας και της περιφρόνησής του από τους "προύχοντες". Μετά το ξεπούλημα των κρατικών σκηνών και τα αποτελέσματά του, η "πολιτιστική" πολιτική του ΠΑΣΟΚ, που ιδιωτικοποιεί τον πολιτισμό και μέσα από τη μετατροπή του Φεστιβάλ Αθηνών σε Ανώνυμη Εταιρία, μετέτρεψε, σε διεθνές και όχι ελληνικό και επιπλέον ιδιωτικού δικαίου και το "Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης".

Πρόκειται για πολιτική που οδηγεί στην εκτόπιση του Ελληνικού Κινηματογράφου όχι μόνο από τις αίθουσες, τις οποίες νέμονται τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια, αλλά και από το ίδιο, το μόνο κρατικό φεστιβάλ, θεσμοθετημένο αποκλειστικά για την προβολή της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής.Μια πολιτική που και δεν ενισχύει με επαρκή κονδύλια την κινηματογραφική παραγωγή μας για να ανταγωνιστεί την ευρωπαϊκή και την περιθωριοποιεί στο Φεστιβάλ, προς όφελος των έτσι κι αλλιώς ισχυρότερων ευρωπαϊκών ταινιών.

Το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου,μοναδικός φορέας χρηματοδότησης ταινιών, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια συχνά κατηγορήθηκε ως "προβληματική επιχείρηση", όλο και πιο "μίζερη και υδροκέφαλη". Παρά την αύξηση του αριθμού των ταινιών, ο Ελληνικός Κινηματογράφος παραμένει περιθωριοποιημένος από το κινηματογραφόφιλο κοινό, αφού ελάχιστες ελληνικές ταινίες προβάλλονται. "Στις μέρες μας - λένε πολλοί σκηνοθέτες - το να κάνεις κινηματογράφο ως Ελλην, ακόμη και ως Ελλην - Ευρωπαίος, αν δεν είσαι κάποιος κύριος Α ή κύριος Β, παρακοιμώμενος της εξουσίας και της κρατικής γραφειοκρατίας, αποτελεί ύβριν".

Τα λόγια αυτά ακούγονται συχνά και θίγουν το θέμα της διαφάνειας και των κριτηρίων της επιλογής των σεναρίων για χρηματοδότηση. Κάτι που... ευελπιστεί ο υπουργός Πολιτισμού και το ΕΚΚ ότι θα λυθεί, αφού με το νέο προεδρικό διάταγμα καθιερώνεται ο θεσμός του Συμβουλίου Κρίσεων, που θα έχει αποκλειστική αρμοδιότητα την αξιολόγηση των προτάσεων. Πώς αυτό από μόνο του εγγυάται τη διαφάνεια, δύσκολο να το κατανοήσουμε!

Ετσι, αυτό που μένει είναι να ψάχνουν και να προβάλλουν όλοι νούμερα, ποσοστά και "δραχμές", για να κάνουν "πολιτική". Τα κύρια σημεία, λοιπόν, του απολογισμού για την περίοδο 1/1/1995 - 30/6/1996,σύμφωνα με το ΔΣ του ΕΚΚ ήταν: Διπλασιασμός επενδύσεων στην παραγωγή (το 1995 1.315.000.000 από τα 1.479.413.000 από την επιχορήγηση του ΥΠΠΟ και το 1996: 829.399.000 από τα 1.452.895.000) και "προσπάθεια" για πολιτιστική και εμπορική προώθηση των ελληνικών ταινιών στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Προσπάθεια που "μεταφράζεται" με αύξηση της συμμετοχής ελληνικών ταινιών σε διεθνή φεστιβάλ. Ωστόσο τα έσοδα από την εκμετάλλευση των ταινιών το 1995 ήταν 165.464.000 και το 1996 114.636.000, ενώ τα έξοδα ήταν 371.016.678 για το 1995 και 314.123.135 για το 1996.

Αλλά και τα κύρια σημεία του απολογισμού δραστηριοτήτων του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου,για το 1997-1998, που συζητήθηκαν στα μέσα του περασμένου μήνα, στην τακτική γενική συνέλευση του Κέντρου, κινούνται στα ίδια πλαίσια, καθώς συνοψίζονται σε κάποιους οικονομικούς δείκτες που φανερώνουν ωστόσο το μέγεθος των εκκρεμών ζητημάτων του κινηματογράφου.

"Τα ποσά που διατέθηκαν στην παραγωγή σημείωσαν σημαντική άνοδο κατά 28,6%" (1.067.410.000 από τα 1.452.895.000 της επιχορήγησης του ΥΠΠΟ), αναφέρεται στον Απολογισμό του ΕΚΚ. "Τα έσοδα από την εκμετάλλευση ταινιών σημείωσαν κάμψη κατά 13% σε σχέση με το 1996 (101.359.000 έναντι 114.636.000). Τα λειτουργικά έξοδα του ΕΚΚ σημείωσαν άνοδο κατά 20% έναντι 11% του 1996. Αλλά παραμένουν ως μέγεθος αξιοσημείωτα χαμηλά, καλύπτοντας το 14% του συνολικού ύψους του προϋπολογισμού (271.597.000 έναντι 217.121.000). Τα καθαρά έξοδα προώθησης των ταινιών συγκρατήθηκαν σε λογικό επίπεδο, αφού σημείωσαν μικρή άνοδο της τάξης του 8,5% σε σχέση με το 1996 (340.874.000, έναντι 314.123.135 το 1996) (σσ: η ψαλίδα ανάμεσα στα έσοδα και τα έξοδα είναι δυσανάλογη, αφού τα έσοδα είναι 101.359.000 και σίγουρα λιγότερα και από του 1996).Ο αριθμός των εισιτηρίων των ελληνικών ταινιών στις αίθουσες σημείωσε νέα μεγάλη αύξηση κατά 66%, ύστερα από τη μεγάλη ποσοστιαία άνοδο 100% του 1996. Ο αριθμός αυτός αποτελεί και την πιο ελπιδοφόρα φετινή ένδειξη, αφού αποδεικνύει τη σταθερή τάση επιστροφής του κοινού στις ελληνικές ταινίες".

Ωστόσο τα νούμερα μπορεί να μεταβάλλονται - αν και οι πραγματικές αξίες των "δραχμών" είναι δύσκολο να μεταφραστούν - αλλά αυτό που μένει αμετάβλητο είναι "ο προβληματισμός και οι συζητήσεις της διαρκούς κρίσης της ελληνικής ταινίας", που χρόνια ακούμε, αλλά λύση δε βλέπουμε. Είναι αυτό που πρέπει να προβληματίσει όσους θέλουν να μιλούν για προσανατολισμούς και ουσιαστική"πολιτική" στον ελληνικό κινηματογράφο. Η ανάπτυξη προϋποθέτει πριν απ' όλα σταθερές και σύγχρονες πολιτικές επιλογές.

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

λ14

Η Ρ Ω Δ Ε Ι Ο

- - - - - - - - - - -

Πολιτιστική

δημοπρασία

διεθνούς

ενδιαφέροντος

Οταν ένα αρχαίο θέατρο, στην προκειμένη περίπτωση το Ηρώδειο, παραχωρείται για επίδειξη μόδας, δηλαδή για πλασάρισμα συγκεκριμένου βιομηχανικού προϊόντος και μάλιστα με εξευτελιστική αντιπαροχή, τότε πραγματικά το θέμα έχει πολύ μεγαλύτερες και περισσότερες διαστάσεις από τη συζήτηση περί χρήσης των αρχαίων θεάτρων, όρια και κριτήρια αυτής. Ανθρωποι της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών εκθέτουν τις απόψεις τους στο "Ρ"

Σελίδες 6 - 7

Η ενεργητική

διάρκεια

της μνήμης

"Ούλοι εμείς, εφέντη", είναι ο τίτλος μιας νέας ταινίας που αυτές τις μέρες βρίσκεται στην τελική ευθεία της ολοκλήρωσής της. Η υπόθεση του φιλμ γυρνά το βλέμμα του θεατή 50 χρόνια πίσω, στο τέλος του εμφυλίου πολέμου. Ο Δημοκρατικός Στρατός έχει ηττηθεί και το ΚΚΕ καλεί τους αγωνιστές να θέσουν τα "όπλα παρά πόδα". Ομως σε μια μικρή γωνιά της Ελλάδας, στην Ικαρία, μια ομάδα 9 μαχητών του ΔΣΕ αποφασίζει να παραμείνει ένοπλη στο βουνό και να συνεχίσει τον αγώνα

Σελίδα 5

Σ Κ Α Κ Ι

- - - - - - - - -

6ο Σκακιστικό

Τουρνουά

ΟΦΟ Νίκαιας

Ακόμα ένα ανοιχτό τουρνουά του δραστήριου Ορειβατικού Φυσιολατρικού Ομίλου Νίκαιας (ΟΦΟΝ), θα διεξαχθεί από τις 20 έως τις 28 Αυγούστου στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης (Μάντρα Κοκκινιάς), στην πλατεία 17ης Αυγούστου 1944 - οδός Κιλικίας και Θείρων

Σελίδα 12