Σήμερα δύο δρόμοι επιλογής ορθώνονται μπροστά στο λαό, που αφορούν την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας:

- Ο δρόμος που υπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών, των καπιταλιστών, σε βάρος του λαού, ο δρόμος της προσαρμογής και υποταγής στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ και,

- Ο δρόμος της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, που μπορεί να δώσει προοπτική για την εργατική τάξη, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τη νεολαία.Ο πρώτος δρόμος είναι αυτός που ακολουθείται μέχρι σήμερα από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού, συνεπείς στο μονόδρομο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της αποδοχής και υλοποίησης των εντολών και κατευθύνσεων των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι ο δρόμος, ο οποίος όχι μόνο δε λύνει προβλήματα προς το συμφέρον του λαού, αλλά δημιουργεί συνεχώς και νέαγια την εργατική τάξη και το λαό.

Είναι δρόμος συνεχούς οπισθοδρόμησης, δρόμος μεγαλύτερων αρνητικών συνεπειών για το λαό και τη χώρα.

***

Ο ελληνικός καπιταλισμός, επισήμανε το 15ο Συνέδριο, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Η βασανιστική ανάπτυξη του καπιταλισμού στη χώρα μας πραγματοποιήθηκε κάτω από την άμεση οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ανάμειξη ισχυρών ξένων δυνάμεων και με όρους εξάρτησης από το ξένο κεφάλαιο.

Στηρίχτηκε σε σχετικά χαμηλή υλικοτεχνική βάση.

Στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ιδιαίτερα μετά το 1980, η Ελλάδα προσαρμόζεται περισσότερο οργανικά στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΝΑΤΟ και με τη συμμετοχή της σε διεθνείς διακρατικές συμφωνίες. Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ αναβαθμίζεται η παρέμβαση του ιμπεριαλιστικού κέντρου με τη θεσμοθετημένη πλέον δυνατότητά του να αναμειγνύεται, εκτός από το οικονομικό, και στο πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της "εσωτερικής ασφάλειας".

Το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο ελέγχει την ελληνική οικονομία και βασικούς τομείς της χώρας.

Οι πολυεθνικές κατέκτησαν νέες θέσεις, διείσδυσαν βαθύτερα και ασκούν άμεσο ρόλο σε τομείς κύριους για τη διαμόρφωση της πολιτικής συμπεριφοράς, της κοινωνικής συνείδησης. Το ελληνικό κεφάλαιο έχει συνδεθεί πιο στενά με τα συμφέροντα του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Η ελληνική ολιγαρχία διατηρεί στενούς δεσμούς και με τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν αναιρεί τον κυρίαρχο ρόλο του αμερικάνικου παράγοντα, ιδιαίτερα στον πολιτικοστρατιωτικό τομέα. Στις σημερινές συνθήκες η ντόπια ολιγαρχία φιλοδοξεί να παίξει ρόλο μεσολαβητή - μικροϊμπεριαλιστή - ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ απ' τη μια, και στις χώρες των Βαλκανίων, της Ν. Α. Μεσογείου από την άλλη, με συνέπεια οι επιδιώξεις αυτές να την καθιστούν πιο πρόθυμη να συμμετέχει στα ιμπεριαλιστικά επεκτατικά σχέδια.

Τη φέρνουν αντιμέτωπη με τις ανάλογες επιδιώξεις και βλέψεις της τουρκικής ολιγαρχίας, με αποτέλεσμα να οξύνονται τα προβλήματα ανάμεσα στις δύο χώρες και να δημιουργούνται έτσι μεγαλύτερες δυνατότητες επέμβασης και αξιοποίησης των διαφορών αυτών από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα των ΗΠΑ.

Η Ελλάδα γοργά εναρμονίζεται με τις αναδιαρθρώσεις, που της επιβάλλει η συμμετοχή στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και προσαρμόζει την οικονομία της κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;

Η βιομηχανική παραγωγική βάση της χώρας συρρικνώνεται ενώ εντείνονται τα φαινόμενα χρεοκοπίας, εξαγοράς και συγχωνεύσεων. Η αγροτική οικονομία ήδη έχει δεχτεί βαρύ πλήγμα. Πολύτιμες παραγωγικές δυνάμεις καταστρέφονται. Οι αρνητικές αυτές εξελίξεις ενισχύονται από την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, του δήθεν λιγότερου κράτους και της απελευθέρωσης της αγοράς. Μεγαλώνει η σύμφυση του κράτους με τα μονοπώλια. Δημιουργούνται τα απαραίτητα πλαίσια και συνθήκες για πιο ασύδοτη δράση των μονοπωλίων, για μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Ενισχύεται ο ρόλος του καπιταλιστικού κράτους ως μοχλού ανακατανομής του παραγόμενου πλούτου προς όφελος της ολιγαρχίας, ως μηχανισμού καταστολής και χειραγώγησης του λαού και των μαζικών του κινημάτων.

Το σύγχρονο ελληνικό κράτος αποτελεί τον ιμάντα μεταφοράς και εφαρμογή υπερεθνικών αποφάσεων και ρυθμίσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ιμπεριαλιστικών Ενώσεων και Οργανισμών.

Αυξάνεται η ανεργία. Επιδεινώνεται η θέση των εργαζομένων, εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας και των αντιδραστικών αλλαγών που προωθούνται στις εργασιακές σχέσεις, με αποκορύφωμα το τελευταίο νομοσχέδιο.

Κοινωνική ασφάλιση, δημόσια εκπαίδευση, δημόσιο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας πλήττονται, υποβαθμίζονται, καταστρέφονται.

Αυτός εν συντομία είναι ο ένας δρόμος για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. Αυτός είναι ο δρόμος των πολυεθνικών, του κεφαλαίου, ο δρόμος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των "εκσυγχρονισμών", του ευρωπαϊκού οράματος της "σύγκλισης" και της "νέας δομής του ΝΑΤΟ".

****

Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της αντίστασης και της ρήξης με αυτή την πολιτική, της σχεδιασμένης ανάπτυξης, είναι ο δρόμος που οδηγεί στο σοσιαλισμό.

Είναι ο δρόμος των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των πιο πλατιών λαϊκών στρωμάτων, της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας.

Αυτός ο δρόμος είναι και ο μόνος ρεαλιστικός και εφικτός, ο μόνος φιλολαϊκός δρόμος. Και πραγματικά είναι μονόδρομος. Κανείς άνθρωπος καλής θέλησης σήμερα δεν μπορούμε να διανοηθούμε, ότι δεν αναγνωρίζει αυτήν την πραγματικότητα.

Αλλο ζήτημα αν ακόμα πολλοί κρατούνε αυτές τις διαπιστώσεις για τον εαυτό τους μόνο, ή για ένα μικρό κύκλο γνωστών τους ή δεν έχουν αποφασίσει να δράσουν ενεργά. Η ουσία δεν αλλάζει. Γιατί αν συμφωνούμε με την περιγραφή και την ανάλυση της κατάστασης του δρόμου που ακολουθεί η κυβέρνηση σήμερα και σιγοντάρουν άλλες δυνάμεις, ως δρόμο δηλαδή αντίθετου με τα λαϊκά συμφέροντα, τότε δεν είμαστε μακριά από την παραδοχή ότι τρίτος δρόμος δεν υπάρχει ως αναφορά στις στρατηγικές επιλογές για την πορεία ανάπτυξης, για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτός ο δρόμος του λαού προϋποθέτει πολιτικές ρήξεων με τη στρατηγική και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Απόκρουση των επιθέσεων στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, εναντίωση στην επιχείρηση ανατροπής των εργασιακών σχέσεων. Πάλη κατά της ανεργίας, της λιτότητας, της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ στην αγροτική παραγωγή. Προϋποθέτει υποστήριξη ενός πλαισίου παραγωγικής ανάπτυξης που έρχεται σε αντίθεση με την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου, τις συμφωνίες που υποθηκεύουν τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, αντίθεση με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα, επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας, των στρατηγικής σημασίας για τη βιομηχανία, την αγροτική οικονομία και την ασφάλεια της χώρας.

Αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων της νεολαίας, της παιδείας, υγείας, της μάστιγας των ναρκωτικών, ζητημάτων προστασίας του παιδιού. Εξασφάλιση σωστών συνθηκών εργασίας, υψηλό βιοτικό επίπεδο, με βάρος στο εργασιακό καθεστώς, τις αμοιβές, τον ελεύθερο χρόνο, την πρόνοια, τον αθλητισμό και τα προβλήματα των Ειδικών Κοινωνικών Ομάδων.

Προώθηση των προβλημάτων των απόμαχων της δουλιάς, των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών, των αλλοδαπών εργατών. Αυτός ο δρόμος μόνο μπορεί να αντιμετωπίσει το κρίσιμο ζήτημα, το μεγάλο πρόβλημα του πολιτισμού, των παραδόσεων, της γλώσσας μας, για να ανοίξει ο δρόμος για τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, αγώνας που είναι άρρηκτα δεμένος με την πάλη κατά των ΜΜΕ αυτών, που βρίσκονται κάτω από την κηδεμονία των ανθρώπων της ολιγαρχίας.

Ταυτόχρονα, όμως, με την εναντίωση στις αναπροσαρμογές που υπαγορεύονται από το πολυεθνικό κεφάλαιο στην παραγωγική βάση της χώρας, στη βιομηχανία, τη βιοτεχνία, την αγροτική οικονομία, το εμπόριο, στον κοινωνικό τομέα απαιτείται και πάλη για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνικής ζωής. Πάλη που έχει σχέση με την επικείμενη, σε αντιδραστική κατεύθυνση, αναθεώρηση του Συντάγματος, ενάντια στη συμφωνία Σένγκεν, για πλήρη συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα στις ένοπλες δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Κατοχύρωση και διεύρυνση των ατομικών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, που δέχονται νέα επίθεση, στις σημερινές συνθήκες στην Ευρώπη.

Μαζί και παράλληλα, ο δρόμος των λαϊκών συμφερόντων προϋποθέτει και αγώνα για την απεγκλωβισμό της χώρας από το ΝΑΤΟ.

Την απομάκρυνση των ξένων βάσεων από το ελληνικό έδαφος, την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή, ενάντια στον περιορισμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και την επιχειρούμενη μέχρι και αλλαγή των συνόρων, αλλά και την προθυμία για συμμετοχή σε πολυεθνικές δυνάμεις ταχείας επέμβασης. Ολα αυτά κάνουν ακόμα πιο επιτακτικό να βαδίσει η πλειοψηφία του λαού μας αυτόν το δεύτερο δρόμο, τον πιο σύντομο και μοναδικό για την πραγματική λαϊκή εξουσία.

***

Οταν η κυβέρνηση επικρίνει το ΚΚΕ ότι δεν έχει προτάσεις, όχι μόνον λέει ψέματα, για να ξεμπερδέψει εύκολα με τη δίκαιη κριτική του, αλλά αποδεικνύει ότι πρόταση θεωρεί μόνον όποια χωράει μέσα στην πολιτική της.

Σήμερα, ο τόπος δε χρειάζεται επιμέρους δευτερεύουσες προτασούλες, απ' αυτές που πουλιούνται με το σωρό από τους διάφορους πολιτικάντηδες. Ο τόπος και ο λαός χρειάζονται μια γενική διαφορετική πρόταση που κάνει ρεαλιστικές τις επιμέρους προτάσεις. Μια πρόταση που συσπειρώνει, ενώνει, ωθεί σε μια μεγάλη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν την εξουσία των πολυεθνικών, την πολιτική των ιμπεριαλιστών.

Η μόνη δύναμη που μπορεί να γίνει ικανή να εκφράσει μια ευρύτερη κοινωνική βάση, που οργανωμένη θα αποκτήσει και θα επιδείξει πολλαπλάσια δύναμη και στην πορεία τέτοια υπεροχή που θα της επιτρέψει να διεκδικήσει ριζικές αλλαγές είναι το Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο του Λαού. Για τη δημιουργία των προϋποθέσεών του, για την οικοδόμηση αυτού του Μετώπου, χρειάζεται όλοι να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, τον καλύτερό μας εαυτό, μαχητικά, αποφασιστικά, οργανωμένα.

Δημήτρης ΚΕΔΡΟΣ

Η μόνη δύναμη που μπορεί να γίνει ικανή να εκφράσει μια ευρύτερη κοινωνική βάση, που οργανωμένη θα αποκτήσει και θα επιδείξει πολλαπλάσια δύναμη και στην πορεία τέτοια υπεροχή που θα της επιτρέψει να διεκδικήσει ριζικές αλλαγές είναι το Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο του Λαού. Για τη δημιουργία των προϋποθέσεών του, για την οικοδόμηση αυτού του Μετώπου, χρειάζεται όλοι να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, τον καλύτερό μας εαυτό, μαχητικά, αποφασιστικά, οργανωμένα

Ιδού το μεγάλο νέο σαιξπηρικό ερώτημα, όπου Γης: Εκαναν ολοκληρωμένο έρωτα, και, αν δεν έκαναν, γιατί δεν αναζήτησαν συμβουλές από ιθαγενές έντυπο, που αναπτύσσει τις χαρές του στοματικού έρωτα και του ταντρουιστικού σεξ, ή των συμπλεγμάτων της κάμα σούτρα και των αντίστοιχων αυθεντικών γλυπτικών συνθέσεων, σε ναούς και δημόσιους χώρους; Από κοντά και το "Βιάγκρα" για να χορτάσει τους σεξουαλικά πεινασμένους, αφού, ναι μεν, φαγητό δεν έχουμε, αλλά...

(*) Λίμπιντο: Ορος του Ζίγμουντ Φρόιντ, για τις καταβολές του σεξουαλικού ενστίκτου