"Προκλητική" και "απαράδεκτη" χαρακτηρίζει η ΕΣΑΚ Τραπεζών την απόφαση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας να δώσει για το έτος 1999 μηδενικές αυξήσεις στους εργαζόμενους του Δημοσίου, των ΔΕΚΟ και των Τραπεζών με το "επιχείρημα" "για να μπούμε στην ΟΝΕ".

Σε δελτίο Τύπου της, η ΕΣΑΚ Τραπεζών αναφέρει ότι, "με πρόσφατη εγκύκλιό του, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας αποφάσισε ότι για το 1999 η συνολική αύξηση της μισθοδοσίας σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ, Τράπεζες δε θα υπερβαίνει το2%.Η κυβερνητική απόφαση δεν είναι μόνο προκλητική και απαράδεκτη, αλλά δείχνει ακόμη πιο καθαρά τι περιμένει τους εργαζόμενους από αυτή την κυβερνητική πολιτική, από την πολιτική ένταξης στην ΟΝΕ. Οταν ο επίσημος πληθωρισμός τρέχει τον Αύγουστο με 5,1%, όταν οι ανατιμήσεις σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης (καύσιμα, τιμολόγια ΔΕΚΟ, δίδακτρα) είναι πολύ μεγαλύτερες από τον πληθωρισμό, όταν οι αυξήσεις που πήραν οι εργαζόμενοι για το 1998 ήταν 3 με 3,5%, όταν το μεγάλο κεφάλαιο έχει τεράστια και προκλητικά κέρδη, όταν μόνο η φυσιολογική ωρίμανση (αλλαγές κλιμακίων και βαθμών) είναι περίπου 2%, τότε η συνολική αύξηση της μισθοδοσίας στο ύψος του 2% θα επιφέρει δραματική μείωση στο διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων".

"Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά - συνεχίζει το δελτίο Τύπου της ΕΣΑΚ Τραπεζών - κατατίθενται το νομοσχέδιο που ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις, το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, έχουμε εξαγγελίες εισοδηματικής πολιτικής, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας - κρατικών Τραπεζών, οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΟΤΟΕ, με ευθύνη των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ, το έχουν "ρίξει" στις εποικοδομητικές προτάσεις στα πλαίσια του "κοινωνικού διαλόγου"".

Οσο για τις συνέπειες, αναφέρει ότι "εμείς είχαμε προειδοποιήσει τους εργαζόμενους πως οι σημερινοί συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα βλάπτουν σοβαρά τα συμφέροντά τους. Είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει ότι οι σημερινοί συσχετισμοί μόνο κινδύνους επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Μαζί με την πάλη για την αλλαγή των συσχετισμών, πρέπει τώρα χωρίς αναβολή οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους.

Με επιτροπές αγώνα, με ενίσχυση των συντονιστικών των σωματείων και των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα, με γενικές συνελεύσεις, υπογραφές, τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας πρέπει να στείλουν το δικό τους μήνυμα αντίστασης στην κυβέρνηση - εργοδοσία, αλλά και στις σημερινές πλειοψηφίες ότι δε θα περάσει αυτή η πολιτική. Να στείλουν μήνυμα ότι το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις θα μείνει στα χαρτιά. Οτι οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις θα βρουν ισχυρή αντίσταση, ότι η εισοδηματική πολιτική θα ανατραπεί με την υπογραφή των συλλογικών συμβάσεων".

Τέλος, σημειώνεται στο δελτίο Τύπου ότι "αυτή η κυβερνητική πολιτική των υποτακτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του μεγάλου κεφαλαίου είναι ανάγκη να ανατραπεί. Οι αγώνες των εργαζομένων είναι μονόδρομος. Η δημιουργία μετώπου ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης - εργοδοσίας - Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους. Οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές μπορούν να αποτελέσουν "ευκαιρία" για την καταδίκη αυτής της πολιτικής".

Υπογράφτηκε τελικά στις 31 Ιούλη,αφού πέρασε "διά πυρός και σιδήρου", η κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας των εμποροϋπαλλήλων, ανάμεσα στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και τις εργοδοτικές οργανώσεις. Η σύμβαση προβλέπει διορθωτική αύξηση 0,2% για το 1997, 2,5% από 1/1 και 2,8% από 1/7.Αξίζει να σημειωθεί ότι κάτω από την έντονη πίεση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, οι εργοδότες αποδέχτηκαν να έχει η σύμβαση μονοετή διάρκεια,ωστόσο ο σύλλογος καταγγέλλει ότι το ποσοστό αύξησης δεν ξεφεύγει από τα πλαίσια της εισοδηματικής πολιτικής, καθώς και ότι οι εργοδότες απέρριψαν όλα τα θεσμικά αιτήματα.

Επίσης, ο Σύλλογος καταγγέλλει και την καθυστέρηση υπογραφής της σύμβασης- με ευθύνη της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων - που θα έχει μεγάλες συνέπειες για τους εργαζόμενους. Συγκεκριμένα, έχει επισημάνει ότι ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων δε θα πάρει τα αναδρομικά, αφού κανείς δεν ελέγχει τους εργοδότες και κανένας εργαζόμενος δε θα τολμήσει να τα ζητήσει. Στους "χαμένους" εντάσσει ο Σύλλογος και τους εργαζόμενους που είχαν απολυθεί ως τη μέρα υπογραφής της σύμβασης, αλλά και τους ωρομίσθιους, οι αποδοχές των οποίων ανέρχονται μόλις στις 820 δραχμές την ώρα!

Μια άλλη πλευρά του ζητήματος που θέτει ο Σύλλογος είναι ότι όσοι έπιασαν δουλιά μετά την 1/1/1993,με την αύξηση αυτή απλά θα αναπληρώσουν ένα μέρος της μείωσης που υπέστη το εισόδημά τους, δεδομένου ότι πληρώνουν αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές σε σχέση με τους ασφαλισμένους πριν την 1/1/1993. Για τους παραπάνω λόγους ο Σύλλογος τονίζει ότι στο εξής απαιτείται η ανάπτυξη της δράσης όλων των εργαζομένων για την υπεράσπιση του θεσμού των συμβάσεων και των άλλων δικαιωμάτων που πλήττονται από τον αντεργατικό νόμο, αλλά και για να υπογράφονται έγκαιρα συμβάσεις εργασίας που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων.

Σε αγώνα καλεί η ΕΣΑΚ Τραπεζών