Ο κλασικός δικομματισμός έφαγε τα ψωμιά του, καθώς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ταυτίζονται πια και στις μεθόδους και στα μέσα διαχείρισης. Δεν είναι η ανικανότητα ή η έλλειψη φαντασίας των ηγεσιών των δύο κομμάτων να βρουν τρόπους και μεθόδους για να συντηρήσουν τις διαφορές που είχαν ή έδιναν την εντύπωση ότι είχαν τα προηγούμενα χρόνια. Η σύγκλιση και ταύτιση των δύο κομμάτων έχει αντικειμενική βάση. Πώς να εφεύρεις διαφορές εκεί που δεν υπάρχουν; Πώς να δικαιολογήσουν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων το γεγονός ότι έχουν και υποτάσσονται στην ίδια στρατηγική, και την ίδια στιγμή το ένα από τα δύο να μονοπωλεί την κυβερνητική εξουσία; Επομένως υπάρχει ανάγκη της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού.

Πώς να συμβιβαστεί το φαινόμενο, από τη μια, να είναι σε εξέλιξη ο διάλογος μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ και την ίδια ώρα να ανεβαίνουν οι αντιπολιτευτικοί τόνοι και οι διαξιφισμοί μεταξύ τους μέσα στη Βουλή;

****

Η διαμάχη που διαπερνάει τα δύο κόμματα, αλλά και τους διάφορους συμμάχους ή δυνάμει συμμάχους, επηρεάζεται και από τις διεθνείς εξελίξεις, από τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο έδαφος της αναδιανομής των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Η διεθνοποίηση της ζωής έχει άμεσο αντίκτυπο στο πολιτικό και κομματικό επίπεδο.

Δε θα ήταν σωστό, όμως, να αποδοθούν όλα αυτά τα φαινόμενα στους "από τα πάνω" και "από τα έξω" παράγοντες, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Εκδηλώνεται, ταυτόχρονα, η επίδραση από την ανερχόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, από τους αγώνες των εργαζομένων, από την πολιτική πίεση που δέχονται τα κόμματα εξουσίας από τη δράση των κομμουνιστικών και άλλων αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

****

Δεν είναι όμως αποκλειστικά η κυβέρνηση υπεύθυνη, από τη στιγμή που της δίνεται η δυνατότητα να αξιοποιήσει το "σωσίβιο" από την ανώδυνη "δεξιά" και "αριστερή" αντιπολιτευτική κριτική των άλλων κομμάτων.

Κριτήριο αντιπολίτευσης προς την πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι η καταψήφιση ενός νομοσχεδίου του ΠΑΣΟΚ. Εχει πια καταντήσει μια υπόθεση ρουτίνας για τα άλλα κόμματα, όπως η ΝΔ, ο ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ. Το θέμα είναι από ποια σκοπιά, με ποιο στόχο αντιπολιτεύονται οι άλλες δυνάμεις την πολιτική της κυβέρνησης και τις αποφάσεις των Βρυξελλών.

Αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης όλα μαζί έδιναν ώθηση και έμπνευση στην ανάπτυξη της λαϊκής αντίστασης και δράσης, αντί να παραπλανούν το λαό ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στα πλαίσια της σημερινής "τάξης πραγμάτων", είναι βέβαιο ότι ορισμένα από τα πιο κραυγαλέα αντιλαϊκά μέτρα δε θα έφθαναν μέχρι τη Βουλή. Και αν η κυβέρνηση τα ψήφιζε, τότε αυτά θα ανατρέπονταν στην πράξη. Μια τέτοια στάση, όμως, δεν μπορεί να περιμένει κανείς από τη ΝΔ, όχι μόνο για το γνωστό παρελθόν της, αλλά για το παρόν της, τη φιλοσοφία, τη στρατηγική της, την πρακτική της. Μια τέτοια συνεπή και καθαρή στάση δεν μπορεί να ελπίζει κανείς ότι θα επιδείξει ο Συνασπισμός, που παίζει κλεφτοπόλεμο με το ΠΑΣΟΚ για τους όρους της κεντροαριστερής συνεργασίας, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά το "σωσίβιο" της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Δεν προσφέρουν διέξοδο οι αντιφατικές θέσεις του ΔΗΚΚΙ, που τελικά οραματίζεται την ανύπαρκτη κοινωνία της γεφύρωσης των συμφερόντων του κεφαλαίου και της εργασίας, ενώ αυτό που χρειάζεται δεν είναι "συναίνεση", "κοινωνικός διάλογος" και ταξική συνεργασία, αλλά αγώνας και δράση.

****

Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι όλα τα σενάρια εμφανίζονται σε μια περίοδο ανάπτυξης των λαϊκών αγώνων και αντίστασης των κοινωνικών στρωμάτων που υφίστανται την κυβερνητική πολιτική. Ακριβώς αυτοί οι αγώνες είναι που αναγκάζουν τα επιτελεία της ολιγαρχίας να εντείνουν τις διεργασίες για την ανεύρεση των κατάλληλων σχημάτων, που θεωρούν ότι θα δράσουν ως καταλύτης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, για να περάσει με τις λιγότερες δυσκολίες η πολιτική της άρχουσας τάξης. Το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι ότι οι λαϊκοί αγώνες έχουν τη δύναμη, έχουν τη δυνατότητα να ακυρώσουν την επιχειρούμενη ανασύνθεση της εξαπάτησης και της αλλαγής φρουράς του δικομματισμού, ανοίγοντας το δρόμο για συσπείρωση εκείνων των δυνάμεων που μπορούν να επιβάλουν την άλλη πολιτική που έχει ανάγκη ο τόπος, μέσα από τη δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου Πάλης.

****

• Η πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, εναντίον της πολιτικής που ασκείται στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών, στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια και τον πολιτισμό.
• Η πάλη εναντίον των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, του ΝΑΤΟ, στην περιοχή του Αιγαίου, στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο. Δράση κατά της συγκρότησης των στρατιωτικών πολυεθνικών δυνάμεων. Να εκφραστεί η θέληση του λαού, να μην εμπλακεί η χώρα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τυχοδιωκτισμούς στην περιοχή.
• Μάχη για τη δημοκρατία, τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, για δικαιώματα στους τόπους δουλιάς, αγώνας ενάντια στον αντικομμουνισμό, στον αυταρχισμό, στη βία και τη δράση των κρατικών και παρακρατικών δυνάμεων καταστολής.

Το ΚΚΕ, σ' αυτές τις κρίσιμες για τον τόπο και το λαό συνθήκες, που τα πάντα ξεπουλιούνται στο μεγάλο κεφάλαιο, στις πολυεθνικές, που ανατρέπονται εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα, που οι σύγχρονοι Πιουριφόι, Μπερνς και Χόλμπρουκ, περιδιαβαίνουν την πατρίδα μας προκαλώντας τα αισθήματα του ελληνικού λαού - αν και όπου πάνε τρώνε γιουχάισμα από τον κόσμο - την ίδια ώρα που οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί ιμπεριαλιστές ματοκυλούν τα Βαλκάνια και άλλες περιοχές του κόσμου, όταν απειλείται με πόλεμο η περιοχή του Κοσσυφοπεδίου, αφού έχουν βάλει στο μάτι πάλι τη διάλυση της νέας Γιουγκοσλαβίας, που πάνε να μοιράσουν το Αιγαίο και βάζουν μπροστά σχέδια αλλαγής των συνόρων, που απειλούνται θερμά επεισόδια σε Αιγαίο και Κύπρο, το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα συσπείρωσης. Απλώνει τα χέρια σε όλους τους πατριώτες, που δε συμβιβάζονται, που αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον του λαού και της χώρας και τους καλεί να αφήσουν στην άκρη, τώρα που είναι ακόμα καιρός, συναισθηματικές εξαρτήσεις και αυταπάτες, να αντικρίσουν την πραγματικότητα κατάματα και να παλέψουν μαζί, πλάι - πλάι με τους κομμουνιστές, για τη συγκρότηση ενός ισχυρού Λαϊκού Μετώπου Πάλης, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

****

Οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του Οκτώβρη, τα ανοιχτά μέτωπα των λαϊκών προβλημάτων και το καθημερινό ξετύλιγμα των αγώνων αποτελούν δυνατότητες έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας, της λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης.

Να μην επιτρέψουμε, όσο περνάει από το χέρι μας, το λαό να υποταχτεί αυτή τη φορά σε ψεύτικες υποσχέσεις, σε δήθεν φιλολαϊκά μέτρα, που θα παρουσιάσει η κυβέρνηση προεκλογικά, για να ρίξει στάχτη στα μάτια του και να αναπτερώσει ψεύτικες ελπίδες περί "κοινωνικού" της προσώπου, περί επιτυχίας των μέτρων που παίρνει και άλλα τέτοια, που απλώς χαϊδεύουν τα αυτιά, αλλά κάνουν το ζωνάρι να σφίγγει ακόμα περισσότερο.

Ας μην αφήσουμε τις δυνατότητες που έχουν δημιουργηθεί σε όλους τους χώρους να πάνε χαμένες. Ας επιταχύνουμε τους ρυθμούς δουλιάς. Ας αναπτύξουμε την επαγρύπνηση και κινητοποίησή μας απ' άκρη σ' άκρη σε όλη τη χώρα.

Δημήτρης ΚΕΔΡΟΣ

Το ΚΚΕ απλώνει τα χέρια σε όλους τους πατριώτες, που δε συμβιβάζονται, που αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον του λαού και της χώρας και τους καλεί να αφήσουν στην άκρη, τώρα που είναι ακόμα καιρός, συναισθηματικές εξαρτήσεις και αυταπάτες, να αντικρίσουν την πραγματικότητα κατάματα και να παλέψουν μαζί, πλάι - πλάι με τους κομμουνιστές, για τη συγκρότηση ενός ισχυρού Λαϊκού Μετώπου Πάλης, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό