Για να κατακτήσει την κρατική εξουσία στην εποχή της ανεξαρτησίας, η καπιταλιστική τάξη της Ινδίας, με επικεφαλής τη μεγαλοαστική τάξη, συμφώνησε, από τη μια μεριά, σ' ένα συμβιβασμό με τον ιμπεριαλισμό και, από την άλλη, ενίσχυσε παραπέρα τη συμμαχία της, που είχε δημιουργηθεί στην εποχή της απελευθερωτικής πάλης, με τους φεουδάρχες μεγαλογαιοκτήμονες, για να αποφύγει την άμεση απειλή μιας αγροτικής επανάστασης.

Η κυρίαρχη συμμαχία της αστικής τάξης και των γαιοκτημόνων εμπόδισε έτσι μια βαθιά αγροτική μεταρρύθμιση, που θα είχε απελευθερώσει εκατομμύρια Ινδών από την καθυστέρηση και τη φεουδαρχική και μισο-φεουδαρχική εκμετάλλευση. Οποιοσδήποτε τέτοιος μετασχηματισμός θα σήμαινε επίθεση ενάντια στην κοινωνικο-οικονομική βάση των γαιοκτημόνων, τώρα συνεταίρων της συμμαχίας της κυρίαρχης τάξης.

Γι' αυτόν τον απλό λόγο, οι νομοθεσίες για την αγροτική μεταρρύθμιση κοσμούν τα νομοθετικά κείμενα, χωρίς ποτέ να έχουν εφαρμοστεί, εκτός από τη Δυτική Βεγγάλη και την Κεράλα, όπου οι πολιτειακές κυβερνήσεις βρίσκονται υπό την ηγεσία του ΚΚ Ινδίας (Μ).

Η απουσία μιας βαθιάς αγροτικής μεταρρύθμισης άφησε τη μεγάλη μάζα του ινδικού λαού θύμα, όχι μόνο της οικονομικής καθυστέρησης και του κοινωνικού εκφυλισμού, αλλά και της κοινωνικής συνείδησης που συνδέεται με αυτό - μιας κοινωνικής συνείδησης, που κυριαρχείται από τα καστικά και κοινοτικά αισθήματα.

Ετσι, στην κατάσταση όπου ο δρόμος ανάπτυξης που επιλέχθηκε από την κυρίαρχη τάξη δημιούργησε αυταπάτες μέσα στο λαό, χωρίς να μπορεί να ανταποκριθεί σ' αυτές, η λαϊκή δυσαρέσκεια συνεχώς μεγάλωνε.

Το αριστερό και δημοκρατικό κίνημα προσπάθησε να κατευθύνει αυτή τη δυσαρέσκεια προς αγώνες που θα επιτύγχαναν βαθύ αγροτικό μετασχηματισμό.

Οι δεξιές αντιδραστικές δυνάμεις προσπάθησαν να κατευθύνουν αυτή τη δυσαρέσκεια μακριά από την πραγματική απελευθέρωση του λαού και σε κατευθύνσεις, που θα βοηθούσαν την προώθηση του κοινοτικού σχεδίου της δημιουργίας ενός ινδουιστικού κράτους (Hindu State - "Hindu Rashtra").

Η πιο αυθεντική και σύγχρονη επιστημονική ανάλυση της φύσης και της εμφάνισης του φασισμού έγινε από τον Γκεόργκι Δημητρόφ στη διεισδυτική εισήγησή του στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το 1935.

Ορισε το φασισμό σαν την "ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, πιο σοβινιστικών και πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου".

Η κατάκτηση της κρατικής εξουσίας από το φασισμό δεν είναι μια συνηθισμένη αντικατάσταση μιας αστικής κυβέρνησης από μια άλλη, αλλά η αντικατάσταση μιας μορφής του κράτους της κυρίαρχης τάξης από μια άλλη - της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από την ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία.

Αυτό έρχεται σαν απάντηση της κυρίαρχης τάξης σε μια πραγματική κατάσταση κρίσης, που απειλεί την ταξική της κυριαρχία. Αυτό συνέβη με το γερμανικό μονοπωλιακό κεφάλαιο την περίοδο που προηγήθηκε του χιτλερικού φασισμού.

Η κατάσταση που επικρατεί στην Ινδία σήμερα δεν είναι παρόμοια με την κατάσταση που οδήγησε στην εμφάνιση του φασισμού στη Γερμανία. Η απειλή άμεσης κατάληψης της εξουσίας από το προλεταριάτο δεν είναι στην ημερήσια διάταξη. Εκτός αυτού, η κρίση της κυριαρχίας της αστικής τάξης και των γαιοκτημόνων δεν έχει φτάσει σε κατάσταση, όπου η εγκατάλειψη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από την κυρίαρχη τάξη είναι στην ημερήσια διάταξη.

Γι' αυτό, η κατάληψη της εξουσίας από το BJP - Baratiya Janata Party - (κάτω από την ηγεσία της Βαθυκίτρινης Ταξιαρχίας ή RSS) δε σημαίνει την εγκαθίδρυση του φασισμού με την κλασική του έννοια.

Αντανακλά το γεγονός ότι η κρίση της ταξικής κυριαρχίας της αστικής τάξης και των γαιοκτημόνων έχει φτάσει σε ένα σημείο, όπου ένα τμήμα της κυρίαρχης τάξης, το πιο αντιδραστικό τμήμα, που εκπροσωπείται από το BJP και τη Βαθυκίτρινη Ταξιαρχία, κατόρθωσε να κατακτήσει την κρατική εξουσία. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει με κανένα τρόπο να μας οδηγήσει στην υποτίμηση του κινδύνου αυτής της κατάκτησης της εξουσίας από κοινοτικά στοιχεία.

Αν και όχι φασισμός στην κλασική του έννοια, οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η Βαθυκίτρινη Ταξιαρχία για να επιτύχει το στόχο της δημιουργίας ενός ινδουιστικού κράτους είναι φασιστικές. Ετσι, έχει το δυναμικό της προαναγγελίας μιας μελλοντικής φασιστικής τυραννίας στην Ινδία.

Η χρησιμοποίηση φασιστικών μεθόδων για τη στερέωση της κυριαρχίας της δεν είναι καινούριο καταφύγιο των κομμάτων της κυρίαρχης τάξης στην Ινδία. Το Κογκρέσο το έκανε στη Δυτική Βεγγάλη στη δεκαετία του '70. Πάνω από 3.000 κομμουνιστές εξοντώθηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες αναγκάστηκαν να αλλάξουν τόπο διαμονής κατά τη διάρκεια της μισο-φασιστικής τρομοκρατίας, που εξαπέλυσε το Κογκρέσο στην περίοδο 1971 - '77.

Οι σημερινές δραστηριότητες και η προπαγάνδα της Βαθυκίτρινης Ταξιαρχίας βασίζονται στην ψευδή συνείδηση ότι οι ινδουιστές έχουν στερηθεί και στερούνται, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν μίσος ενάντια στους μουσουλμάνους (παίρνοντας το παράδειγμα του άγριου αντισημιτισμού του Χίτλερ), επειδή είναι υπεύθυνοι για την "αποστέρηση" των ινδουιστών.

Τελειοποίησε την γκεμπελική τεχνική της μεγάλης ψευδολογίας, αρκετά συχνά, ώστε να φαίνεται ως αλήθεια. Αυτή η παραπληροφόρηση διαδίδεται συστηματικά με έναν καθαρό στόχο: Την ένωση μιας ετερογενούς ινδουιστικής κοινότητας, όχι πάνω στη βάση της κοινής θρησκείας, αλλά στη βάση του μίσους ενάντια στη μουσουλμανική κοινότητα, ιδιαίτερα, και όλες τις θρησκευτικές μειονότητες, γενικά.

Η άμιλλα της Βαθυκίτρινης Ταξιαρχίας προς τη φασιστική μεθοδολογία δε σταματάει εδώ. Ο Δημητρόφ υπογράμμισε δύο χαρακτηριστικά του φασισμού:

1) "Ο φασισμός δρα προς τα συμφέροντα των ακραίων ιμπεριαλιστών" και

2) "Παρουσιάζεται στις μάζες με τη μεταμφίεση του πρωταθλητή ενός κακομεταχειρισμένου έθνους και κάνει έκκληση σε προσβεβλημένα εθνικά αισθήματα".

Η ακραία σοβινιστική στάση (με την υποστήριξη πυρηνικών όπλων), που υιοθετείται τώρα από το BJP, έχει σαν μόνο στόχο την αύξηση των εντάσεων στην υποήπειρο. Αυτό μπορεί να ωφελήσει μόνο την επέμβαση και τους ελιγμούς του ιμπεριαλισμού.

Αλλά αυτός ο σοβινισμός πουλιέται στο όνομα της προστασίας της "εθνικής ασφαλείας". Αυτός ο σοβινισμός πρόθυμα ενισχύεται από τον ισλαμικό φουνταμενταλισμό πέρα από τα σύνορα (του εξωτερικού). Η επιθετική αντίδραση με τη σειρά της μόνο θα ενισχύσει παραπέρα τις δυνάμεις του σοβινισμού στο εσωτερικό. Ο ινδουιστικός κοινοτισμός και ο ισλαμικός φουνταμενταλισμός τροφοδοτούν και προωθούν ο ένας τον άλλο.

Σε αυτή τη διαδικασία, μόνο ο ιμπεριαλισμός και το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, οι έμποροι του θανάτου θα ωφεληθούν, ενώ ο ινδικός λαός θα υποφέρει, καθώς αναπτυξιακά κονδύλια θα εκτραπούν. Ολα αυτά, στο όνομα του εθνικού "αισθήματος" και της "ασφαλείας".

Ο Δημητρόφ τράβηξε την προσοχή σε δύο άλλα σημεία:

Πρώτον, ενώ δρα προς τα συμφέροντα των πιο αντιδραστικών κύκλων του ιμπεριαλισμού, ο φασισμός προσπαθεί να "συλλάβει τις απογοητευμένες μάζες, οι οποίες εγκατέλειψαν τα παλιά αστικά κόμματα... μέσω της βιαιότητας των επιθέσεών του ενάντια στην αστική κυβέρνηση και της αδιάλλακτης στάσης του απέναντι στα παλιά αστικά κόμματα". Σήμερα, οι κοινοτικές δυνάμεις προσπαθούν να ιδιοποιηθούν ολόκληρη τη λαϊκή οργή ενάντια στο κόμμα του Κογκρέσου. Ενώ δεν παίρνει κανένα μέτρο στον κοινωνικό - οικονομικό τομέα που να έχει διαφορά από την προηγούμενη κατάσταση ή που θα προσφέρει ανακούφιση στις μάζες, η Βαθυκίτρινη Ταξιαρχία παρουσιάζει τον εαυτό της σαν το κόμμα που θα φέρει κέρδη στις μάζες.

Δεύτερον, ο Δημητρόφ δηλώνει: "Ο φασισμός βάζει το λαό στο έλεος των πιο διεφθαρμένων και εξαγορασμένων στοιχείων, αλλά εμφανίζεται σ' αυτόν με το αίτημα μιας έντιμης και αδιάφθορης κυβέρνησης. Αξιοποιώντας τη βαθιά απογοήτευση των μαζών, ο φασισμός προσαρμόζει τη δημαγωγία του στις ιδιομορφίες κάθε χώρας και η μάζα των μικροαστών και ακόμα ένα τμήμα των εργατών, που έχει φτάσει σε απόγνωση, εξαιτίας της φτώχειας, της ανεργίας και της ανασφάλειας της ύπαρξής τους, πέφτουν θύματα της κοινωνικής και σοβινιστικής δημαγωγίας του φασισμού".

Ο Δημητρόφ είναι σαν να αναφέρεται ακριβώς στη σημερινή Ινδία και στη σημερινή εκστρατεία του BJP. Από τη μια μεριά, προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν ένα κόμμα διαφορετικό, με τον ισχυρισμό ότι τα δικά του chehara, chaal, charitra and chintan (πρόσωπο, διαγωγή, χαρακτήρας και σκέψη) είναι διαφορετικά από εκείνα των άλλων αστικών κομμάτων. Από την άλλη μεριά, ταυτόχρονα, το BJP έχει επιδοθεί στις πιο ωμές μορφές πλυσίματος χρημάτων και ανηθικότητας για να συγκεντρώσει μια πλειοψηφία. Σαν αποτέλεσμα, τα πιο διεφθαρμένα και αργυρώνητα στοιχεία (στο Κοινοβούλιο) είναι σήμερα συγκεντρωμένα πίσω από το BJP, για να μη μιλήσουμε για το ποινικό τους μητρώο.

Στο βιβλίο του, ο ιδεολόγος του ινδουιστικού κοινοτισμού Γκολγουακάρ δηλώνει: "Για τη διατήρηση της καθαρότητας της φυλής και του πολιτισμού της, η Γερμανία συγκλόνισε τον κόσμο, εκκαθαρίζοντας τη χώρα από τη σημιτική φυλή - τους Εβραίους. Εδώ εκφράστηκε με την ανώτερη μορφή της η φυλετική περηφάνια. Η Γερμανία έδειξε επίσης πόσο είναι σχεδόν αδύνατο για φυλές και πολιτισμούς, που έχουν διαφορές που φθάνουν ως τη ρίζα, να αφομοιωθούν σε ένα κοινό σύνολο, ένα καλό μάθημα, για μας, στο Ινδουιστάν, να μάθουμε και να επωφεληθούμε από αυτό".

Η φασιστική Γερμανία του Χίτλερ είναι το ιδανικό. Στη θέση όμως της φυλής, είναι η θρησκεία και στη θέση των σημιτικών φυλών βρίσκονται οι μουσουλμάνοι. Οι μέθοδοι του Χίτλερ εξακολουθούν να είναι μια πηγή έμπνευσης για τη Βαθυκίτρινη Ταξιαρχία σήμερα. Ο Χίτλερ είχε δημιουργήσει τον διαβόητο ιδιωτικό στρατό του (τους Φαιοχίτωνες) για να χτυπήσει την αντιπολίτευση και να τρομοκρατήσει την κοινωνία, ώστε να υιοθετήσει μια πορεία δουλοπρεπούς κομφορμισμού.

Με παρόμοιο τρόπο, η Βαθυκίτρινη Ταξιαρχία ανήγγειλε, λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση υπό την ηγεσία του BJP, την απόφασή της να δημιουργήσει κέντρα, που ονομάζονται Μετατροπή της Υπακοής σε Δύναμη (Bal Upaasana Kendras - To Make Obeisance To Strength) σε όλη την Ινδία, εκπαιδεύοντας την ινδουιστική νεολαία στις πολεμικές τέχνες, ώστε να δίνει μια "κατάλληλη απάντηση" στις "κατακριτέες" δραστηριότητες των χριστιανών ιεραποστόλων και των πολιτιστικών εισβολέων (διάβαζε μουσουλμάνων).

Αντί των "Φαιοχιτώνων" του Χίτλερ, η Ινδία θα έχει "Βαθυκίτρινους Χιτώνες" σαν ιδιωτικό στρατό της Βαθυκίτρινης Ταξιαρχίας.

Η έξαρση του κοινοτισμού δεν είναι εγκαθίδρυση του φασισμού, είναι όμως ασφαλώς μια πρώιμη προειδοποίηση της άφιξής του.