Δεν αγνοούσε ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, ότι το εκθεσιακό και αρχειακό υλικό του Θεατρικού Μουσείου ανήκει στην Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (ΕΕΘΣ), όταν πρότεινε στον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου να "αναλάβει" τη δραστηριότητα του Μουσείου. Επιδεικτικά όμως αγνοεί τους άμεσα ενδιαφερόμενους της ιστορίας και τύχης του Θεατρικού Μουσείου. Χωρίς να έχει προτείνει ή ενημερώσει την ΕΕΘΣ απευθύνθηκε στον Ν. Κούρκουλο και χτες, σε συνέντευξη Τύπου, ο υπουργός ανακοίνωσε ότι το Εθνικό Θέατρο "με χαρά αποδέχτηκε την "υιοθεσία"". Νέο "δωράκι", δηλαδή στον Ν. Κούρκουλο. Πώς να μην το δεχτεί;

Τα ερωτηματικά που προκύπτουν είναι πάρα πολλά. Αν και ο υπουργός δυσανασχετεί με τα πολλά ερωτήματα, όπως απέδειξε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, αφού δεν είχε επαρκείς απαντήσεις. Το θέμα, όμως, είναι πολύ σοβαρό για να περάσει ασχολίαστο.

Ενα οικονομικό πρόβλημα έδωσε την αφορμή να αντιμετωπιστεί με υποκριτική καχυποψία από το ΥΠΠΟ το τεράστιο έργο του Θ. Μ., που χτίστηκε λιθαράκι - λιθαράκι από τον αλησμόνητο ιστορικό του νεοελληνικού θεάτρου Γιάννη Σιδέρη. Ενα ίδρυμα που μορφοποιήθηκε το 1938, όταν το ίδρυσε η ΕΕΘΣ. Οπως είπε ο υπουργός, σε προηγούμενη για το ίδιο θέμα συνέντευξη Τύπου, "πρόκειται για ιδιωτικό φορέα συνεργαζόμενο με το ΥΠΠΟ και επιχορηγούμενο μόνο από το ΥΠΠΟ. Χωρίς ποτέ να έχουμε θέσει κανένα ζήτημα για τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται το όλο πράγμα και θα μπορούσε ενδεχομένως με τα χρήματα αυτά να επιτυγχάνεται ένα καλύτερο ή μονιμότερο αποτέλεσμα".

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μηδενίζει τον κόπο και τις θυσίες όσων συνεισέφεραν αμισθί. Υπάρχει τόση προσωπική δουλιά που είναι ανυπολόγιστης οικονομικής - και όχι μόνον - αξίας. Οταν επιχορηγεί το ΥΠΠΟ μια παράσταση ενός θιάσου με 60 εκατ., πώς γίνεται να θεωρεί πολλά τα 80 εκατ. για ένα μουσείο με τέτοια δραστηριότητα; Θα έπρεπε να ενημερωθεί ο υπουργός για τις πολύτιμες παροχές και τις ανελαστικές δαπάνες του Θ. Μ. Εξάλλου, κάθε χρόνο το Μουσείο υποβάλλει αίτηση επιχορήγησης επισυνάπτοντας ισολογισμό - απολογισμό και δεν αρνείται τον έλεγχο. Και επειδή ο υπουργός είπε ότι η "πολιτιστική πολιτική δεν είναι οι επιχορηγήσεις μόνο", οφείλει να το αποδείξει έμπρακτα, θέτοντας σε πιο οργανωμένη βάση τη λειτουργία του Θεατρικού Μουσείου.

Δεν πρέπει να έχει παράπονο το ΥΠΠΟ, αφού η Επιτροπή Θεάτρου έκανε από μόνη της οικονομία, μειώνοντας σημαντικά το ποσό των επιχορηγήσεων θιάσων του ελεύθερου θεάτρου για την επόμενη θεατρική περίοδο. Από 1 δισ. που προέβλεπε το ΥΠΠΟ η Επιτροπή προτείνει να δοθούν 750 εκατ. περίπου, σε 37 συνολικά θιάσους από τους 120 που υπέβαλαν αίτηση. Η μείωση των θιάσων, από 58 που ήταν πέρυσι, οφείλεται στη "νέα" πολιτική του υπουργού, που ανακοινώθηκε τον περασμένο Μάρτη.

Κατά την αξιολόγηση λαμβάνονται υπόψη: η συμβολή του φορέα στη γενικότερη ανάπτυξη της θεατρικής τέχνης, οι δυνατότητες του καλλιτεχνικού και τεχνικού δυναμικού, η παρουσίαση και προώθηση του νεοελληνικού έργου (χωρίς να αποτελεί a priori εχέγγυο), η ανταπόκριση του κοινού στη μέχρι τώρα θεατρική δραστηριότητα των παλαιοτέρων κυρίως σχημάτων, η πραγματοποίηση παραστάσεων εκτός Αθηνών και ειδικότερα σε παραμεθόριες περιοχές κ.ά. Στόχος είναι να μην πολυδιασπάται το ετήσιο κονδύλιο σε περισσότερους από 35 με 40 θιάσους. Να επιχορηγούνται: 10 περίπου που είτε εδρεύουν εκτός Αθηνών, είτε παρουσιάζουν παραστάσεις στην περιφέρεια, 5 περίπου παιδικοί, 15 τουλάχιστον με νεοελληνικό ρεπερτόριο και 5 τουλάχιστον νεωτερικοί - πειραματικοί.

Οι επιχορηγούμενοι θίασοι (αναφέρουμε τα έργα που θα ανεβάσουν και τα ποσά που θα πάρουν - το πότε, δεν ορίζεται, γιατί ακόμη δεν πήραν την επιχορήγηση της περασμένης περιόδου) είναι:

"Διπλούς έρως" - "Αγαμέμνων" Αισχύλου, 18 εκατ. "Θέατρο της Ανοιξης"- "Οπερα της πεντάρας" του Μπρεχτ, 12 εκατ. "Ατις" - "Νόρα" του Ιψεν και"Εβδομο Θέατρο" - "Αγώνας νέγρου και σκύλων" του Κολτές ή "Χοηφόρες" και"Ευμενίδες" του Αισχύλου, από 10 εκατ. ο κάθε θίασος. "Θέατρο του Λόγου" - "Η ζωή είναι όνειρο" του Καλντερόν, "Νέα Σκηνή Τέχνης" - "Περλιμπλίν και Μπελίσα" του Λόρκα, "Δύο θεοί" του Λ. Χρηστίδη και "Ο Χρουσαϊτός Ατυς"(παιδικό), "Πολιτεία" - "Μήδεια" Ευριπίδη και "Η πανσέληνος του Λαζάρου" του Χριστοφή, "Σημείο" - "Τραχίνιες" Σοφοκλή και "Τοπίο και Σιωπή" του Πίντερ και "Θέατρο των Καιρών" - "Στιγμιότυπα" (β' κύκλος) και"Τ' απομνημονεύματα" του Χρ. Καραγιάννη, από 8 εκατ. "Θέατρο της Σιωπής" -"Κύκλωψ" Ευριπίδη και "Ατακτή τάξη" της Α. Κράλλη, 7 εκατ. "Ομάδα υψηλού κινδύνου" - "Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι" του Ουίλιαμς, "Κάτω από τη γέφυρα" - "Ανθρωποι και ποντίκια" του Στάινμπενγκ και "Μια χιονάτη, ένας νάνος" του Γ. Οικονομίδη (παιδικό) από 6 εκατ. "Νέο Ελληνικό Θέατρο" -"Κομμάτια και θρύψαλα" του Σκούρτη, "Νέα Ποντιακή Σκηνή" - "Λαζάραγκας" του Γ. Φωτιάδη, "Πολιτισμικός Νότος" (Χανιά) - "Οι δούλες" του Ζενέ, "Νέες Μορφές" (Θεσσαλονίκη) - "Πελεκάνος" του Στρίντμπεργκ και "Κόκκινος θάνατος" του Πόε, "Μέτοικοι" - "Το πρόσχημα" του Β. Κανάκη, "Λύκη Βυθού" Θεσσαλονίκη) - "Γυναικός ο αιών" (τρίπτυχο), από 5 εκατ. δρχ.

Οι επιχορηγούμενοι για κύκλο παραστάσεων, "συγκεκριμένης αντίληψης ρεπερτορίου", δίχρονης διάρκειας - για τα έτη 1998-1999 και 1999-2000- (παραθέτουμε τα αντίστοιχα ποσά κατά περίοδο) είναι: "Θέατρο του Νότου": 60 και 66 εκατ. "Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης"": 50 και 55 εκατ. "Φάσμα": 40 και 44 εκατ. "Ομάδα Θέαμα": 20 και 22 εκατ. "Θέατρο Εξαρχείων": 10 και 12 εκατ.

Οι επιχορηγούμενοι για τριετή κύκλο παραστάσεων "με συγκεκριμένη αντίληψη ρεπερτορίου" (1998-1999, 1999-2000, 2000-2001) θίασοι είναι: "Θέατρο Τέχνης": 80, 88, 96 εκατ. "Αμφιθέατρο": 60, 66, 72 εκατ. "Ανοιχτό Θέατρο": 50, 55, 60 εκατ. "Στοά","Νέα Σκηνή" και "Πόρτα": 40, 44, 48 εκατ. "Πράξη": 30, 30, 35 εκατ. "Μορφές": 40 εκατ. (τα ποσά των επόμενων δύο ετών θα καθοριστούν αφού υποβάλλει ο θίασος τη ρεπερτοριακή πρότασή του).

Οι επιχορηγούμενοι θίασοι παιδικών έργων είναι: "Θίασος '81" 12 εκατ. "Θέατρο Ερευνας" και "Νέο Θέατρο Θεσσαλονίκης" από 10 εκατ. "Θέατρο του Ηλιου" και "Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης" από 8 εκατ. και "Θέατρο Νέων" 5 εκατ. δρχ.