Στα δύο χρόνια που μας πέρασαν (1996-1997) κερδίσαμε από την κυβέρνηση πολλά, στην κατεύθυνση σταθεροποίησης και ανάκαμψης των κερδών μας. Δεσμευομαστε να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας και στα επόμενα χρόνια, διεκδικώντας από την κυβέρνηση να κάνει πράξη μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα (εργασιακά, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις) και άλλα μέτρα που θα της υποδείξουμε, ώστε να συνεχιστεί η κερδοφορία των επιχειρήσεών μας με γοργούς ρυθμούς και στα επόμενα χρόνια. Κάπως έτσι ήταν το κλίμα που επικρατούσε στην ετήσια γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στο ξενοδοχείο ΧΙΛΤΟΝ. Αδιάψευστος μάρτυρας, τόσο ο απολογισμός του έργου της απερχόμενης διοίκησης του ΣΕΒ και το πρόγραμμα δράσης της νέας διοίκησης (όπως διατυπώθηκε με τις ομιλίες των προέδρων των βιομηχάνων) όσο και οι ομιλίες του πρωθυπουργού και του υπουργού Εθνικής Οικονομίας.

Το σκηνικό των εργασιών της φετινής ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ ήταν το ίδιο με τα προηγούμενα χρόνια. Συγκεκριμένα:

• Η απερχόμενη διοίκηση του ΣΕΒ παρουσίασε στην πρωινή συνεδρίαση αναλυτικά στους βιομήχανους τον απολογισμό του έργου της (δηλαδή τι απέσπασε από την κυβέρνηση προς όφελος των βιομηχάνων) για το διάστημα που πέρασε.
• Η νεοεκλεγείσα νέα διοίκηση παρουσίασε - διά στόματος των δύο προέδρων της στην απογευματινή συνεδρίαση - το πρόγραμμα δράσης του ΣΕΒ για τα επόμενα χρόνια (τι ακριβώς θα διεκδικήσουν από την κυβέρνηση, στην κατεύθυνση διεύρυνσης των κερδών και άλλων προνομίων).
• Οι εργασίες της συνέλευσης του ΣΕΒ έκλεισαν με χαιρετισμό του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και ομιλία του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου,που ήταν πλήρως προσαρμοσμένες με τις ομιλίες των προέδρων του ΣΕΒ. Δηλαδή, με τις ομιλίες τους, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας απάντησαν σε όλα σχεδόν - ένα προς ένα - τα ζητήματα που έθεσε η ηγεσία των βιομηχάνων, τόσο για το τι έκανε η κυβέρνηση προς όφελος των βιομηχάνων, όσο και για το τι πρόκειται να κάνει στο επόμενο διάστημα.

Στον απολογισμό δράσης για τη διετία 1996-1997, μεταξύ των προληπτικών και κατασταλτικών παρεμβάσεων του ΣΕΒ στην κυβέρνηση και άλλους φορείς του δημοσίου, που στέφθηκαν με επιτυχία, αναφέρονται οι επιτυχίες της ηγεσίας του ΣΕΒ. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, "οι παρεμβάσεις του ΣΕΒ επιδιώκουν να βελτιώσουν το επιχειρηματικό περιβάλλον και τις εργασιακές σχέσεις"... Μεταξύ των παρεμβάσεων του ΣΕΒ - είτε αυτές εξασφάλισαν τη διεύρυνση των κάθε είδους προνομίων των βιομηχάνων από τον κρατικό κορβανά είτε συνέβαλαν στο να ξηλωθούν κατακτήσεις των εργαζομένων - αναφέρονται και οι εξής:

1. Ο λεγόμενος κοινωνικός διάλογος, στον οποίο η συμβολή του ΣΕΒ στη "διαμόρφωση της μορφής, της διαδικασίας και των πορισμάτων του" θεωρείται "ουσιώδης". Να σημειωθεί ότι με το λεγόμενο κοινωνικό διάλογο κυβέρνηση και βιομήχανοι επιδίωξαν και πέτυχαν το ξήλωμα κατακτήσεων των εργαζομένων, με τη συναίνεση των ελεγχόμενων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ συνδικαλιστικών ηγεσιών των εργατοϋπαλλήλων.

2. Οικονομική πολιτική.Με την απόφαση της κυβέρνησης για τη συμμετοχή της δραχμής στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος "δικαιώθηκε η θέση του ΣΕΒ", που επί 3 χρόνια με σταθερότητα διεκδικούσε εγκατάλειψη της πολιτικής της "σκληρής δραχμής" και αλλαγή μείγματος οικονομικής πολιτικής, ώστε να δοθεί έμφαση στη "δημοσιονομική προσαρμογή και τις διαρθρωτικές αλλαγές".

3. Αναπτυξιακός νόμος.Η τελική μορφή του νέου αναπτυξιακού νόμου "διαμορφώθηκε μετά από σοβαρές παρεμβάσεις του ΣΕΒ, που επέτυχαν βελτιώσεις σε σημαντικά σημεία"... Και μεταξύ των "βελτιώσεων", που πέτυχαν οι βιομήχανοι, με τις παρεμβάσεις στην κυβέρνηση, ήταν διατήρηση ή διεύρυνση φορολογικών και άλλων προνομίων, όπως αυξημένες επιχορηγήσεις, αφορολόγητα αποθεματικά κτλ.

4. Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ΚΠΣ)."Με συνεχείς παρεμβάσεις μας βελτιώθηκαν οι μηχανισμοί του ΚΠΣ". Στα πλαίσια αυτών των "βελτιώσεων", μεταξύ άλλων, εξασφαλίστηκαν και 70 δισ. δραχμές, επιπλέον,που μεταφέρθηκαν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης για τη χρηματοδότηση των βιομηχάνων μέσω του Προϋπολογισμού Επιχειρησιακού Προγράμματος Βιομηχανίας.

5. Προγραμματικές Συμφωνίες.Το χρόνο που πέρασε προωθήθηκε ουσιωδώς "η εφαρμογή του θεσμού των προγραμματικών συμφωνιών", όπου η "συμβολή του ΣΕΒ ήταν καθοριστική". Δηλαδή, η ηγεσία του ΣΕΒ, που εμφανίζεται πολέμιος των "κρατικών παρεμβάσεων", ζήτησε και πέτυχε τη θεσμοθέτηση συμβάσεων που θα καθορίζουν τους όρους και τις προϋποθέσεις (τιμές κτλ.) με τους οποίους οι βιομήχανοι και άλλοι ιδιώτες θα προμηθεύουν το δημόσιο και τις ΔΕΚΟ με διάφορα προϊόντα και υπηρεσίες.

6. Η εξασφάλιση φτηνότερου τιμολογίου της ΔΕΗ, για το βιομηχανικό ρεύμα. Οπως αναφέρεται, μεταξύ των "παρεμβάσεων του ΣΕΒ που στέφθηκαν μεεπιτυχία", είναι και η "συνεργασία της ΔΕΗ να προσφερθεί προαιρετικά από 1-1-97 τριζωνικό τιμολόγιο στη μέση τάση"...

Τα επιτεύγματα της ηγεσίας του ΣΕΒ επιβεβαίωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ο οποίος σκιαγραφώντας με την ομιλία του το τι έδωσε η κυβέρνηση στην κατεύθυνση διεύρυνσης των κερδών και άλλων προνομίων των βιομηχάνων,ομολόγησε δημόσια πως η πολιτική της κυβέρνησης συνέβαλε στη "βελτίωση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων" και ότι σήμερα "το περιβάλλον δράσης του επιχειρηματικού τομέα, ποτέ δεν ήταν καλύτερο στα τελευταία 20 χρόνια"!

Επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή παροιμία που λέει "τρώγοντας ανοίγει η όρεξη" - που στην περίπτωση των βιομηχάνων σημαίνει πως όσο πιο πολλά κερδίζουν από την ακολουθούμενη πολιτική μονόπλευρης λιτότητας, τόσο μεγαλώνει η ασυδοσία τους για περισσότερα κέρδη και προνόμια - η ηγεσία του ΣΕΒ παρέθεσε και το σχετικό κατάλογο με τις "επιθυμίες - αξιώσεις" για μέτρα που θα διευρύνουν τα προνόμια και την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου. Μεταξύ των πιο σημαντικών αξιώσεων που προβάλλει η ηγεσία του ΣΕΒ και διεκδικεί την ικανοποίησή τους, είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος "άμεσης δράσης" συστατικά στοιχεία του οποίου θα είναι τα εξής:

Πρώτον, να συνεχιστεί η προσπάθεια μείωσης των ελλειμμάτων του δημοσίου και του χρέους, με μείωση των δαπανών (σ. σ. κοινωνικού χαρακτήρα), με την εφαρμογή εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας και τη μείωση της φορολογίας. Στα πλαίσια αυτά, αξίωσαν να μειωθεί κι άλλο η ήδη συμβολική φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων και δηλώνουν ότι οι βιομήχανοι θα αντιταχθούν "σθεναρά σε κάθε πρόταση αύξησης της φορολογίας των παραγωγικών δραστηριοτήτων" και ότι θα επιδιώξουν "τη μείωσή τους" και παράλληλα "να εφαρμοστεί μια πολιτική περικοπής των δαπανών, στηριγμένη σε αυστηρή πολιτική προσλήψεων και συνεπή εισοδηματική πολιτική"...

Δεύτερον, να επιταχυνθεί η πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, προωθώντας με συνέπεια την ιδιωτικοποίηση τόσο των δημόσιων επιχειρήσεων που έχουν μπει στη "μαύρη λίστα" όσο και άλλων. Οπως είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, "πρέπει να προχωρήσει, χωρίς καμιά παρέκκλιση, το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, που πριν λίγες μέρες ανήγγειλε ο υπουργός ΕΘνικής Οικονομίας". Δεν παρέλειψαν μάλιστα οι βιομήχανοι να μεμφθούν την κυβέρνηση, επειδή αφήνει εκτός ιδιωτικοποίησης τους τομείς των "μεταφορών και ενέργειας" και έτσι να ζητήσουν επέκταση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων στη ΔΕΗ και τις θυγατρικές της επιχειρήσεις, στον ΟΑΣΑ, αλλά και στις τράπεζες. "Στόχος μας συνεπώς θα είναι - είπε ο Ιάσων Στράτος - όχι μόνο να πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που έχει εξαγγελθεί και αποτελεί το απαραίτητο mimimum, αλλά και να επεκταθεί". Καθαρές κουβέντες...

Τρίτον, απαίτησαν ξήλωμα του 8ωρου και άλλων κατακτήσεων των εργαζομένων, προκειμένου να εξασφαλίσουν - με την εντατικοποίηση της εργασίας και του βαθμού εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας - τη μεγιστοποίηση των παχυλών και προκλητικών κερδών των εμποροβιομηχάνων και τραπεζιτών. Δίνοντας "γραμμή" στην κυβέρνηση, τι θα πρέπει να κάνει στους επόμενους μήνες, ο πρόεδρος του ΣΕΒ σημείωσε ότι "πρέπει να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας" και πως ένα από τα θέματα που θα πρέπει να λυθούν είναι και η "διευθέτηση των ωρών εργασίας"..

Τέλος, η ηγεσία του ΣΕΒ δεν έκρυψε ότι "θα δραστηριοποιηθεί ακόμη περισσότερο" για να προωθηθούν από την κυβέρνηση και άλλα ζητήματα που "βρίσκονται σε εξέλιξη", όπως για παράδειγμα το ασφαλιστικό,η εξασφάλιση μεγαλύτερων κονδυλίων από τους κοινοτικούς πόρους για τη βιομηχανία και η προσαρμογή της παιδείας στην παραγωγή φτηνής εργατικής δύναμης.

Η σιωπή που τήρησε ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, στο νέο κατάλογο με τις αξιώσεις της ηγεσίας του ΣΕΒ, δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση άρνηση. Αντίθετα, το κλείσιμο της χαιρετιστήριας ομιλίας του Κ. Σημίτη στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, που - απευθυνόμενους στους βιομήχανους - είπε "αξίζει να δουλέψουμε αποφασιστικά και αταλάντευτα" για να εκπληρωθεί η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ (που θεωρείται για την κυβέρνηση και τους βιομήχανους... "εθνικός στόχος", λέει πολλά!

Ισως όμως, κυβέρνηση και βιομήχανοι, υπολογίζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Ισως, δηλαδή, ξεχνούν πως εκτός από τη θεία υπομονή των εργαζομένων, υπάρχει και η θεία οργή τους.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Το αξίωμα είναι απλό: Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Μόνο που όταν μιλάμε για το τσιμπούσι που έχουν στήσει οι μεγαλοεπιχειρηματίες, αυτό το "τρώγοντας" δεν έχει τελειωμό. Οσο περισσότερο "σφίγγει" η θηλιά της οικονομικής πολιτικής γύρω από το λαιμό της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, τόσο περισσότερο οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης αναζωογονούνται, παίρνουν ζωή και προβάλλουν νέες αξιώσεις.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που αφορούν την... πνοή που δίνει στους μεγαλοεπιχειρηματίες η εφαρμοζόμενη πολιτική όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων. Στοιχεία που δείχνουν την άλλη όψη του νομίσματος της πολιτικής σκληρής λιτότητας για τους πολλούς, που στην πραγματικότητα ταυτίζεται με την αστρονομική αύξηση των κερδών των ολίγων. Στοιχεία - τα οποία αν πλήρως και σωστά συνειδητοποιηθούν από εκείνους που χρόνια τώρα πέφτουν θύματα της μεγάλης κλοπής (έστω και σε επίπεδο εισοδημάτων και μόνο) - μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε βόμβα στα θεμέλια της λογικής, που απαιτεί την υποταγή των εκατομμυρίων και εκατομμυρίων εργαζομένων στην υπόθεση της Ευρωπαϊκής Ευρώπης των πολυεθνικών και της διαβόητης ΟΝΕ. Λόγος γίνεται για τα καθαρά κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων - μελών του ΣΕΒ. Μιλάμε για τα επίσημα, τα φανερά καθαρά κέρδη των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων, όπως αυτά παρουσιάζονται στην έκδοση "Η ελληνική βιομηχανία κατά το 1997", που δόθηκε στη δημοσιότητα την προηγούμενη Τετάρτη, μέρα της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών.

Τα στοιχεία, που παρατίθενται στο σχετικό πίνακα αφορούν τα κέρδη των επιχειρήσεων συνολικά. Δηλαδή, είναι το άθροισμα των κερδών και των ζημιών που παρουσίασε το σύνολο των επιχειρήσεων - μελών του ΣΕΒ. Οπως και να εξεταστούν, με όποιο τρόπο κι αν διαβαστούν, η ουσία τους είναι μία και μοναδική:

• Η κάθε φορά εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική των κυβερνώντων, που στην κοινή συνείδηση καταγράφεται ως κλιμάκωση της πολιτικής λιτότητας και "θυσιών" των εργαζομένων, ισοδυναμεί με νέους κύκλους ασύλληπτων διαστάσεων αύξησης των επίσημων βιομηχανικών κερδών.
• Το πρώτο "σταθεροποιητικό πρόγραμμα" του ΠΑΣΟΚ, 1985 - '87, είχεαποτέλεσμα να αναστραφεί πλήρως η εικόνα της τριετίας και να μπουν οι βάσεις, ώστε οι συνολικές ζημιές 16,7 δισ. δρχ. να μετουσιωθούν σε κέρδη 106,5 δισ. δρχ. την αμέσως επόμενη περίοδο.
• Οι βάσεις που τέθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, μαζί με τη νέα πνοή που έδωσε στο κεφάλαιο η πολιτική της ΝΔ, είχε αποτέλεσμα τα κέρδη της περιόδου 1991 - '93 να είναι υπερτριπλάσια της προηγούμενης αντίστοιχης.
• Η εμμονή στις πλέον συντηρητικές αντιλαϊκές επιλογές και η επιταχυνόμενη αξιοποίηση των νέων συσχετισμών και από τη "νέα" κυβέρνηση Παπανδρέου και μετέπειτα από τους "εκσυγχρονιστές", οδήγησε σε νέο σχεδόν τριπλασιασμό των επίσημων κερδών κατά την τριετία 1994 - '96.

Τα στοιχεία αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία να τα δει κανείς έχοντας υπόψη του:

Πρώτον,τη στυγνή εισοδηματική πολιτική για το σύνολο των εργαζομένων και τα σχετικά ποσοστά "αύξησης" των μισθών και ημερομισθίων, σε μέσα επίπεδα, όπως είναι και η αύξηση των κερδών, που όλα τα τελευταία χρόνια κυμαίνονται από 0 μέχρι περίπου 5%, ανάλογα με τη χρονιά.

Δεύτερον,την παραδοχή των ίδιων των μεγαλοβιομηχάνων ότι "σε πραγματικές τιμές, οι μισθοί και τα ημερομίσθια το 1996 είχαν παρουσιάσει μικρή μείωση" (Πηγή: "Η ελληνική βιομηχανία κατά το 1997", σελίδα 23).

Τρίτον,την παραδοχή επίσης του ΣΕΒ και για πέρσι, σύμφωνα με την οποία "το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αυξήθηκε το 1997 βραδύτερα από ό,τι το 1996" (Πηγή: στο ίδιο).

Ιδιαίτερης σημασίας ζήτημα είναι και ο συσχετισμός των επίσημων καθαρών κερδών των βιομηχάνων με την ίδια τη βιομηχανική παραγωγή και, πιο συγκεκριμένα, ο ρυθμός μεταβολής κερδών και παραγωγής. Αν και είναι πασίγνωστο πως μοναδικό τους κριτήριο είναι η απόσπαση του κέρδους και μόνο αυτή, τα επίσημα στοιχεία - όπως απεικονίζονται στο σχετικό πίνακα - το αποδεικνύουν με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο. Η αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής, που εφαρμόζουν οι κυβερνώντες και εκείνοι τους οποίους εκπροσωπούν, δεν έχει τίποτα το κοινό με την αποδοτικότητα και την πορεία της οικονομίας. Μάλιστα, πολλές φορές, όπως ακριβώς συμβαίνει όλη την τελευταία περίοδο, κινείται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ από το 1992 μέχρι και το 1996 η βιομηχανική παραγωγή παρουσίασε πτώση της τάξης του 0,8%, τα κέρδη των βιομηχάνων απογειώθηκαν με ρυθμό 2.403%!

Σε ό,τι αφορά τα επίσημα καθαρά κέρδη - αυτά δηλαδή που δημόσια παρουσιάζουν οι βιομήχανοι - η παραπέρα ανάλυσή τους οδηγεί, όπως φαίνεται από την έκδοση του ΣΕΒ, που μνημονεύεται παραπάνω, και σε άλλα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα ότι η επίσημη εικόνα για τα κέρδη δεν είναι η πραγματική, μια και στο σχετικό άθροισμα συνυπολογίζονται και οι ζημιές που παρουσιάζουν μια σειρά επιχειρήσεις, οι οποίες, αφού λεηλατήθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους, τώρα υπολειτουργούν ή δεν παράγουν καθόλου. Ακόμα είναι ευκρινής ο αδυσώπητος ανταγωνισμός που βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα σε διάφορες ομάδες της άρχουσας τάξης και το "κόψιμο" κάποιων μεγαλοεπιχειρηματιών από τις μοιρασιές που γίνονται. Ιδού ορισμένες εκτιμήσεις του ΣΕΒ, όπως καταγράφονται στις σελίδες 78 και 79 και αφορούν ειδικά τα στοιχεία του 1996:

• "Τα καθαρά κέρδη των κερδοφόρων επιχειρήσεων έφτασαν κατά το 1996 τα 564,2 δισ. δρχ., έναντι 496,6 δισ. το 1995".
• "Τα καθαρά κέρδη ανά κερδοφόρο βιομηχανική επιχείρηση παρουσιάζουν αύξηση κατά 23,6% κατά το 1996".
• "Τα καθαρά κέρδη ανά νέα επιχείρηση αυξήθηκαν κατά 122,4%".
• "Το 1996 υπήρχαν 3.957 κερδοφόρες και 1.411 ζημιογόνες επιχειρήσεις, με τις πρώτες να αντιπροσωπεύουν ένα ποσοστό 73,7% του συνόλου, έναντι 76% κατά το 1995".

Αυτή και μόνο αυτή η πολιτική, που κάθε τόσο τριπλασιάζει τα επίσημα καθαρά κέρδη, που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα στο μέλλον, που όλο και πιο αποφασιστικά θέτει σε πλήρη αμφισβήτηση τις λαϊκές κατακτήσεις, αυτή ταιριάζει κι αυτή απαιτούν οι μεγαλοβιομήχανοι. "Θέλω να διαβεβαιώσω - έλεγε την περασμένη Τετάρτη το απόγευμα, απευθυνόμενος προς τον πρωθυπουργό, ο πρόεδρος του ΣΕΒ - ότι θα πράξουμε όπως πράξαμε μέχρι τώρα, όταν υπάρχουν επιχειρηματικές δυνατότητες". Είχε προηγηθεί "κάλεσμα" του Κ. Σημίτη για "αποφασιστική και αταλάντευτη" συστράτευση όλων, για την υλοποίηση του δήθεν "εθνικού στόχου", της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Ο υπαινιγμός ήταν σαφέστατος: Οι μεγαλοβιομήχανοι θα εξακολουθήσουν να στηρίζουν την κυβέρνηση, όσο αυτή πορεύεται με βάση τα δικά τους συμφέροντα και στο βαθμό που εκείνη αταλάντευτα, όχι απλά υλοποιεί τις κατευθύνσεις που δίνει ο ΣΕΒ, αλλά κινείται βάσει των ρυθμών που αυτοί υπαγορεύουν. Η αποφασιστικότητα και η ταχύτητα στην επιβολή των πολιτικών και των μέτρων που, έτσι κι αλλιώς κατά τη γνώμη τους, θα παρθούν στα πλαίσια της πορείας προς την ΟΝΕ, αναδεικνύονται σε κύριο πλέον ζήτημα για το ΣΕΒ και για τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης συνολικά. Μ' αυτό το γνώμονα λειτουργούν, με τέτοια κριτήρια αξιολογούν το όποιο "έργο" της όποιας κυβέρνησης.

Οταν μιλάμε για λαϊκά τραπεζώματα, όσο και να ανοίγει η όρεξη τρώγοντας, αργά η γρήγορα, ο καθένας δηλώνει πως χόρτασε και αποχωρεί από το τραπέζι. Για το μεγάλο κεφάλαιο και τα υπερκέρδη του δεν επέρχεται ποτέ κορεσμός. Η φύση του κεφαλαίου είναι τέτοια που ως βρικόλακας ταινιών τρόμου αντλεί ζωή, τρέφεται και διαιωνίζεται καταβροχθίζοντας το αποτέλεσμα της εργασίας, τον κόπο και τη δημιουργία των πολλών. Ολων εκείνων που σήμερα η πολιτική εξουσία τούς έχει στήσει στον τοίχο με μοναδικό σκοπό το ροκάνισμα ακόμα και των στοιχειωδών κατακτήσεων που έχουν πετύχει μέσα από αγώνες δεκαετιών. Δικαιώματα και κατακτήσεις που, στο όνομα της ψευτοεθνικής προσπάθειας για την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ και στα πλαίσια της ανασυγκρότησης του καπιταλισμού, επιχειρούν να επανεξεταστούν από μηδενική βάση.

Στην πραγματικότητα, εκμεταλλευόμενοι τους σημερινούς συσχετισμούς των πολιτικοκοινωνικών δυνάμεων, εκδηλώνουν μια πρωτοφανέρωτη επιθετικότητα, που αφορά όλους τους τομείς των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και ιδεολογικών σχέσεων. Επιδίωξή τους, να ανατρέψουν πλήρως τις υφιστάμενες εδώ και δεκαετίες ισορροπίες και να δημιουργήσουν μια "νέα τάξη", στα πλαίσια της οποίας, όχι μόνο δε θα υπάρχουν δεδομένα δικαιώματα, αλλά θα διώκεται παντοιοτρόπως όποιος αμφισβητεί το μονόδρομο που έχουν χαράξει. Επειδή όμως πάντα υπάρχει "ο φόβος των Ιουδαίων" και επειδή το ενδεχόμενο να μετατρέψουν οι εργαζόμενοι με την αντίστασή τους και τον οργανωμένο αγώνα τους την πορεία αυτή σε εφιάλτη τους είναι υπαρκτό, γι' αυτό βιάζονται και εντείνουν τις πιέσεις για επιτάχυνση των ρυθμών επιβολής των μέτρων, που θα αλλάξουν πλήρως και σε βάρος του λαϊκού παράγοντα το σημερινό σκηνικό.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ