"Δεν αντιμετωπίζω τη ζωγραφική σαν ένα παίγνιο αισθητικής. Η ζωγραφική έκφραση, η αισθητική του έργου μου επηρεάζεται από την πίεση της εσωτερικής μου ανάγκης για επικοινωνία με τους άλλους, ζώντας σε καιρούς ιστορικών ανακατατάξεων και επίμονων κοινωνικών προβλημάτων". Μ' αυτά τα λόγια, οΜάριος Βατζιάς αναφέρεται στην πρόσφατη ζωγραφική του δημιουργία. Μια δημιουργία με σθένος και με προσωπική πνοή, που φιλοξενείται μέχρι τις 16 Μάη στην γκαλερί "Τιτάνιουμ" (Βασ. Κωνσταντίνου 44). Τριάντα έργα σε καμβά και περισσότερα από είκοσι σε χαρτί, συνθέτουν τις σιωπηλές πολιτείες του καλλιτέχνη. Τις μελαγχολικές πολιτείες της σύγχρονης κοινωνίας μας, που σημαδεύονται, τις περισσότερες φορές, από μορφές - μαρτυρίες της ανθρώπινης ερημίας, αλλά και από τη δύναμη για αντίσταση.

- Τα έργα, που παρουσιάζετε στην έκθεση, αποτελούν μια ενότητα, συνέχεια της προηγούμενης δουλιάς σας;

- Αποτελούν μια ενότητα, συνέχεια των έργων που είχα παρουσιάσει το 1984, στην προηγούμενη ατομική έκθεση. "Ανθρωποι στο δρόμο" ήταν ο τίτλος της και πιστεύω ότι ο τίτλος αυτός θα μπορούσε να ανταποκρίνεται, σε μεγάλο βαθμό και σ' αυτή την ενότητα.Αλλωστε, το 1984 σημείωσα στον κατάλογο ότι δεν έχει ολοκληρωθεί αυτή η φάση και ότι θα είχε συνέχεια. Δεν ησυχάζω, δημιουργώντας ένα έργο, δεν είμαι κατασκευαστής έργου. Η διάθεσή μου, είναι διάθεση επικοινωνίας. Είμαι άνθρωπος κοινωνικός. Συμμετέχω στα κοινά και αυτό γίνεται από ώθηση, όχι από καριέρα. Είμαι άνθρωπος της Αριστεράς. Πολιτικό κήρυγμα κάνουμε όλοι με την αντίσταση, τους συλλογισμούς με την επικοινωνία μας με τους γύρω, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι ο άνθρωπος υποφέρει σ' αυτές τις ατελείς κοινωνίες που ζούμε.

Είναι βαριά καλογερική η ζωγραφική και οι ζωγράφοι όταν λειτουργούν και ως άνθρωποι που δονούνται από τα φαινόμενα της ζωής και της κοινωνίας, τραβάνε το βάσανό τους.

- Τα έργα, που φιλοξενούνται στην έκθεση, έγιναν στο διάστημα των τελευταίων δεκατεσσάρων χρόνων; Το κάθε έργο ολοκληρώνεται σε μια χρονική στιγμή, ή συνεχίζεται να δουλεύεται παράλληλα με κάποιο άλλο;

- Επανέρχομαι στη διαδικασία του έργου. Δηλαδή, το έργο μπορεί να έχει παραχθεί περισσότερες της μιας φορές, αναζητώντας τη διαμόρφωσή του, την έκφραση του οράματος. Αρκετές φορές, προσχεδιάζω, δηλαδή δοκιμάζω σε μικρότερες επιφάνειες.

- Στα περισσότερα από τα έργα σας διακρίνει κανείς, μια πολιτεία σιωπής, γαλήνια και μελαγχολική. Αντίθεση προκαλούν οι ρωμαλέες, ανδρικές κυρίως μορφές, που δεσπόζουν στο χώρο. Αντίσταση και ελπίδα, στις "ατελείς κοινωνίες που ζούμε";

- Σαφώς, χωρίς να σημαίνει ότι η τοποθέτηση είναι μια ακίνητη εγκατάσταση, θίγω το κοινωνικό πρόβλημα. Υπάρχει η επίδραση των καταστάσεων αυτών και διαπιστώνω ότι αυτό είναι το κίνητρό μου. Το κίνητρο δεν είναι εικονιστικό, προπαγανδιστικό, δεν κάνω μια εφαρμοσμένη ζωγραφική, για να εκφράσω αυτό που θέλω, ένα ιδεολόγημα δηλαδή, με συναισθήματα το οποίο προκαθορίζω πώς θα το εκφράσω. Οι πράξεις που κάνουμε δεν είναι σκόπιμες, είναι βιωματικές και ξεκινούν από τα βάθη της ψυχής.

- Βλέποντας τα έργα, διαπιστώνει κανείς ότι, ενώ δε χρησιμοποιείτε σύμβολα, υπάρχουν μηνύματα μέσα από τη ζωγραφική σας.

- Πιστεύω ότι έχουμε ένα διάλογο διαρκείας με τον εαυτό μας. Δεν έχω κανένα λόγο να κάνω προπαγανδιστική ζωγραφική. Προπαγανδίζει η τέχνη, έτσι κι αλλιώς. Δε χρειάζεται να είναι προπαγανδιστική.Και όποτε γίνεται αυτό, γίνεται σε στιγμές, όπου οι δημιουργίες μπορούν να λειτουργήσουν ως αφίσες, ως συνθήματα κινητοποίησης ανθρώπων.

Στα έργα μου υπάρχει ένα χαρακτηριστικό σιωπηλών χώρων και αδιεξόδων. Πιστεύω ότι ζούμε σε μια τέτοια περίοδο. Συγχρόνως, όπως μου ανέφεραν και επισκέπτες της έκθεσης, υπάρχει μια υφέρπουσα επιθετικότητα, μια αντίδραση. Ναι, έτσι αισθάνομαι.

Οπως σημειώνει η Ντόρα Ηλιοπούλου - Ρογκάν: "Μορφές που υποχωρούν παραταγμένες, υποβλημένες στην αρχή της ισοκεφαλίας. Προχωρούν από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, ενώ η ερημία και το άγχος τους υπογραμμίζονται σημαδιακά και καίρια μέσ' από την ιδιωματικά προικισμένη στον Βατζιά, προοπτική. Προικισμένη με μια δημιουργικά εννοημένη νεοβυζαντινή, νεο-ελληνιστική κατατομή, οι μορφές αυτές, που μερικές φορές είναι και ολόγυμνες σαν αρχαίοι έφηβοι, είναι στην ουσία διαχρονικές".

"Διαχρονικά οι μορφές του Μάριου Βατζιά εντυπωσιάζουν και τον όποιο θεατή, αφού αναφέρονται σε καίρια βιωματικές καταστάσεις, αποκλείουν μια για πάντα λύσεις του "συρμού" ή της καταναλωτικής τέχνης χάριν εντυπωσιασμού και μόνον".

"Ομως, πέρα από κάθε περιγραφή το ουσιαστικό μήνυμα του καλλιτέχνη αποκαλύπτεται εδώ χάρη στην καθολικά και δυναμικά εννοημένη ατμόσφαιρα που υποβάλλει. Μιαν ατμόσφαιρα, που αντιδραστική σε κάθε ανάλυση, επαληθεύει την αυθεντικότητα του δημιουργού και, κυρίως: σπάνιο χαρακτηριστικό στις μέρες μας - το άκρως προσωπικό ύφος των έργων του. Εργα πλασμένα με σθένος και με αντοχή".

Ηλιάνα ΜΟΡΤΟΓΛΟΥ

Εάν η Ελλάδα είναι ένα απέραντο αρχαιολογικό μουσείο, το μόνο αληθινά "διαχρονικό", οι αρχαιότητές του εκτίθενται διαρκώς στο χρόνο, στο περιβάλλον, στους ανθρώπους, στην επιστήμη. Αναπνέουν, ζουν και έχουν το δικό τους λόγο ή καλύτερα αίτημα: Να μην ακολουθήσουν την πορεία των ζώντων οργανισμών προς το θάνατο

Σελίδα 3

Πέρασαν 61 χρόνια από την πρώτη συγγραφική εμφάνιση του δικαστικού ρεπόρτερ, που έμελλε να γίνει σπουδαίος ευθυμογράφος και χρονογράφος και ο πιο πολυπαιγμένος κωμωδιογράφος μας και 19 χρόνια από το θάνατό του. Κι όμως, ο Ψαθάς μένει "ζωντανός" με το έργο του, που εξακολουθεί να παίζεται και να επανεκδίδεται

Σελίδα 4

Η ελληνική ύπαιθρος έχει καταδικαστεί σε "θάνατο" και η ακριτική Σάμος δεν εξαιρείται από την καταδικαστική απόφαση. Η ολέθρια πολιτική των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων σήμανε για το νησί την ένταξή του στις πλέον φθίνουσες περιοχές...

Σελίδες 8 - 9

Χρειάζονται άμεσα μέτρα για "ασφαλή μητρότητα". Εξακόσιες περίπου χιλιάδες γυναίκες, κυρίως σε χώρες του τρίτου κόσμου, πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που έχουν σχέση με τη γέννα ή από επιπλοκές του τοκετού

Σελίδα 7

Τα οικονομικά μεγέθη και οι πολιτικές επιδιώξεις του κορυφαίου αθλητικού γεγονότος της χρονιάς που ξεκινά σ' ένα μήνα

Σελίδες 14 - 15