Σύμφωνα με την ελληνική εγκυκλοπαίδεια, "η Αρκαδία εθεωρείτο κατά τους μεταγενεστέρους χρόνους της αρχαίας εποχής και είτα (κατά τον ΙΕ και ΙΣΤ αιώνα) εν τη ειδυλλιακή, βουκολική ποιήσει της Δύσεως ως χώρα των πατριαρχικών ηθών και της αφελούς ζωής".

Κατά το πολωνικό λεξικό ξένων λέξεων: "Αρκαδία είναι περιοχή της Ελλάδας στην Πελοπόννησο που φημίστηκε σαν χώρα χωριάτικης απλότητας και ηρεμίας, ειδυλλιακής, αμέριμνης ζωής". Στην Πολωνία, λόγου χάρη, μπορεί ν' ακούσεις σε συζήτηση τη φράση: Ασ' τον, αυτός ζει την "Αρκαδία" του.

Και βυθίστηκε, που λέτε, στα πέρατα των παρελθόντων αιώνων και την ανέσυρε από την αρχαιότητα, παρουσιάζοντας όμως μια εικόνα της σε αντικατοπτρισμό και όχι στη γενέτειρά του, αλλά εν μέσω Αθηνών, στο σπίτι του.

Τη δεύτερη μέρα τα 'σπασε με το συγγενολόι, το σόι του κατά τον ίδιο. Και την τρίτη με την πλέμπα - το λαό, όπως μεταγλώττισε ο οχλοϊκιστής υπουργός. Στην αναπεπταμένη αρκαδιανή ευφορία του ξέχασε και τον λαϊκίζοντα κατά κόρον βενιζελισμό, ένα περιστατικό από την πρακτική του οποίου θα σας πω. Λάτρης μέχρι ανίας του... μεγάλου Βενιζέλου ο γνωστός προπολεμικός υπουργός Προνοίας Λεωνίδας Ιασωνίδης, προσκαλεσμένος κάποτε σε γλέντι προς τιμή του στα Καϊλάρια, για να κοπάσει το λόγω βουλιμίας των συνδαιτυμόνων νταβαντούρι, είχε πει αστειευόμενος: "Ησυχία, παρακαλώ. Ολίγον τι σέβας, μετά υπουργών συντρώγετε!".

Δοθείσης ευκαιρίας τα σαϊνια των ΜΜΕ ανακάλυψαν την είδηση: ανάμεσα στην κυβερνητική κομπανία, λέει, το ένα τρίτο αποτελείται από εφτά Αρκάδες μινίστρους! Εγώ θυμάμαι μόνο τον οικοδεσπότη, τον της Υγείας και τον του Τύπου. Αυτός ο τελευταίος ξεχώριζε όχι τόσο με το μπόι του, όσο με την ειδή και το ύφος του - το της αφ' υψηλού θεώρησης των πέριξ. Εξευρωπαϊσμένος, καθότι απεξαρτήθηκε προ τινος από τον μη συνάδοντα πλέον προς τα ειωθότα των Βρυξελλών αρειμάνιον μύστακα, είναι αυτός για τον οποίο ο ογκωδέστερος των υπουργών είχε πει πρόσφατα ότι προσυπογράφει, άνευ συζητήσεως, τις δηλώσεις του, χωρίς να χρειαστεί να τις διαβάσει! Αυτουνού, ντε, του υψιπετούς υπερυπουργού Τύπου και ΜΜΕ, τον οποίο κακές γλώσσες συχνά τον παρομοιάζουν με τον Κέρβερο!

Το ότι φυλάγει τις... Θερμοπύλες του κυβερνητικού ευρωσυναφιού, όπως το κατά τη μυθολογία "τέρας με τας τρεις κεφαλάς και ουράν όφεως", το ξέρουν πολύ καλύτερα οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι. Δεν μπορούσε ένας τέτοιος μπόσης να λείψει από το αρκαδιότροπο φαγοπότι, μια και ακολουθεί σα σκιά τον αρχιεπιστάτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης στον τόπο μας. Με την ευκαιρία το πανελλήνιο είδε τι θα πει και τι σημαίνει ο όρος: τα νέα τζάκια που δημιούργησε το... σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ - την εκσυγχρονισμένη "Αρκαδία" του. (Πού είσαι Αρη Βελουχιώτη να μυκτηρίσεις τον εκπεσόντα τόσον ευτελώς πρώην αξιωματικό σου!).

Εδώ όμως που τα λέμε, το γλέντι ήταν αναγκαίο για να συνέλθουν και εκτονωθούν οι εκλαμπρότατοι, ύστερα από τους τόσους μόχθους τους ώσπου να πιάσουν τη δραχμούλα μας και να προκαλέσουν την υστερική έκρηξη της πλουτοκρατικής χαράς στο χρηματιστήριο. Κι αφού γι' αυτόν τους τον άθλο, όπως χαρακτηρίστηκε στους κύκλους της Κομισιόν, τους συνεχάρη θερμότατα ο κ. Ζακ Σαντέρ λέγοντας: Καλά τα πάτε, παιδιά, αλλά δεν είναι ακόμα η ώρα να μπείτε στην ΟΝΕ. Συνεχίστε το έργο της λυτρωτικής για το λαό σας λιτότητας και το 2000 τα ξαναλέμε!

Ωστόσο, από τώρα εξασφάλισε, είπε ο φίλος μου, τις πρωθυπουργικές τιμές για το σχετικό ήμαρ όταν επέλθει. Ανθ' ων, τω όντι, έπραξε και εξακολουθεί να πράττει.

Ενας που κάποτε δεν τον περιφρονούσε.

ΠΑΡΙΣΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ