Από παλιά, πριν τον τελευταίο πόλεμο, οι Κεφαλονίτες και Ιθακήσιοι, όπου και αν βρισκόντουσαν έξω από το νησί τους, όχι μόνο δεν έχαναν ποτέ την επαφή μεταξύ τους, αλλά αλληλοβοηθιόντουσαν οργανωμένα. Ταυτόχρονα από την ξενιτιά με τη συνεργασία των Κοινοτήτων τους και των Δημοτικών Αρχών, υποστήριζαν το νησί τους ηθικά και υλικά.

Οσοι κατοικούσαν στο Λεκανοπέδιο της Αττικής για να είναι πιο αποτελεσματικές οι ενέργειές τους, δημιούργησαν τις "Αδελφότητες", την Ομοσπονδία, τους Τοπικούς Συλλόγους και τους Συλλόγους των φοιτητών.

Η προσφορά των Συλλόγων αυτών ήταν τεράστια. Κατέγραφαν και συγκέντρωναν όλους τους συγχωριανούς στους Συλλόγους των χωριών τους και δραστηριοποιούνταν στην αλληλοβοήθεια, στη διατήρηση και διάδοση του πολιτισμού του νησιού και των παραδόσεών του. Επίσης δημιουργούσαν τμήματα διάφορα για πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Μετά τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, χιλιάδες συμπατριώτες μας έφυγαν από τα νησιά μας, για να γλιτώσουν από τις συμμορίες των δολοφόνων και τρομοκρατών της Δεξιάς, που νεκρανάστησε ο Γεώργιος Παπανδρέου με τη βοήθεια των Αγγλοαμερικανών. Διώξεις, τρομοκρατία, βασανιστήρια, εξορίες, δίκες και καταδίκες, φυλακές και εκτελέσεις. Κλίμα που επικρατούσε σ' ολόκληρη την Ελλάδα και φυσικά και στα νησιά μας. Οι Τοπικές Οργανώσεις της Αττικής επιτέλεσαν ένα πολυσήμαντο έργο βοήθειας προς όλους αυτούς τους κατατρεγμένους. Αναπτύχθηκε ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης, για ύπνο, φαγητό, δουλιά. Πολλά θα μπορούσαν να διηγηθούν, αν ακόμα υπήρχαν τα καφενεία - στέκιατου "Λουκάτου" και των "Ληξουριωτών", στην Πειραιώς, του"Πεφάνη" το μαγέρικο στη Ζήνωνος, το περίπτερο στη Θεμιστοκλέους του αξέχαστου σύντροφου Αλέκου Κατραβά και δεκάδες άλλα στέκια στην Αθήνα και τον Πειραιά, που χρησίμευαν για τη νόμιμη και παράνομη τότε δράση μας.

Ακόμα πολύτιμη ήταν η βοήθεια του κεφαλονίτικου - ιθακήσιου κινήματος Αθήνας - Πειραιά, σ' αυτούς τους συμπατριώτες που βρίσκονταν εξορίες - φυλακές, αλλά και σ' εκείνους που απολύονταν.

Στα χρόνια του Εμφυλίου, ανάλογη ήταν η προσφορά τους, ανάλογα με τις δυνατότητές τους, προς τους μαχητές του ΔΣΕ.

Στα νησιά μας, Κεφαλονιά και Ιθάκη, κάθε σπιθαμή γης είναι ποτισμένη με αίμα, από τους αγώνες των πατριωτών κομμουνιστών μέσα στην 80χρονη πορεία του κόμματός μας του ΚΚΕ. Από τα δυο αυτά νησιά του Ιονίου, βγήκαν οι πρώτοι κομμουνιστές, Ακροναυπλιώτες και οι οργανωτές του τεράστιου Ναυτεργατικού μας Κινήματος.

Από τους πρώτους μήνες της ιταλικής κατοχής, δημιουργήθηκε ένα τεράστιο επαναστατικό κίνημα της νεολαίας που εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και αργότερα του ένοπλου τμήματός της, του υποδειγματικού "Λόχου της ΕΠΟΝ", που είχα και εγώ τη χαρά και την τιμή να υπηρετήσω.

Βλέποντας και ακούοντας σήμερα, τις εθνικοτοπικές οργανώσεις ετεροδημοτών σ' ολόκληρη την Αττική να κάνουν μια σειρά εκδηλώσεις προς τιμήν των 80 χρόνων του ΚΚΕ, απορώ πώς εμείς οι Κεφαλονίτες και Θιακοί δεν έχουμε τίποτα να πούμε για αυτήν την πλούσια δράση και προσφορά μας στα χρόνια αυτά.

Σε ερώτησή μου "γιατί δε μαζευόμαστε", η απάντηση είναι: "ό,τι χρειάζεται να μάθουμε, το μαθαίνουμε εκεί που κατοικούμε και που παίρνουμε μέρος στις δουλιές του Κόμματος" ή "δεν είναι ανάγκη να τραβάμε τον κόσμο χωρίς λόγο, τους βλέπουμε εδώ και ενημερώνονται"! Τότε, αλήθεια τι τις θέλουμε τις οργανώσεις των ετεροδημοτών; Μονάχα για τις εκλογές; Είναι εκλογικίστικοι μηχανισμοί που αξιοποιούμε κάθε τέσσερα χρόνια; Εμείς δεν πρέπει να τιμήσουμε, μνημονεύσουμε, όλη την, ηρωική, μαρτυρική πορεία των αγωνιστών συμπατριωτών μας; Πόσοι έχουμε απομείνει ακόμα; Προχτές "έφυγε" ένας ακόμα διαλεχτός πατριώτης, ο θρυλικός "Λαέρτης", πρωτεργάτης και ιδρυτικό μέλος και κατόπιν Γραμματέας της ΕΠΟΝ Κεφαλονιάς, όρθιος στις επάλξεις μας μέχρι την τελευταία του πνοή.

Εμείς οι κομμουνιστές έχουμε μεγάλη ευθύνη για τη σωστή λειτουργία και δράση των Συλλόγων μας και όλων των μαζικών φορέων των συμπατριωτών μας. Με τη συμμετοχή μας και την πείρα μας, να βοηθήσουμε στη σωστή τους κατεύθυνση, που είναι η ανάπτυξη και οι αγώνες του Λαϊκού μας Κινήματος.

Με αγάπη

ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΛΟΓΗΡΑΤΟΣ

Κυψέλη

ΣΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ,Χολαργός. Στις 30 Μάρτη συμπληρώθηκαν 46 χρόνια από την εκτέλεση του τίμιου λαϊκού αγωνιστή και ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, Νίκου Μπελογιάννη.

Φίλοι και εχθροί γράφουν και ξαναγράφουν για την ηρωική και λεβέντικη αυτή μορφή. Οι πρώτοι για να τον τιμήσουν και οι άλλοι για να ρίξουν το φαρμάκι τους.

Είναι γνωστό ότι στη μάχη με το μισαλλόδοξο μετεμφυλιακό καθεστώς, βγήκε νικητής. Διότι αντιμετωπίζοντας ακόμη και τον θάνατο με αδιαφορία και βαδίζοντας με τόλμη προς αυτόν, εξευτέλισε την αμερικανοκρατία.

Σήμερα όλοι γνωρίζουμε και κανείς δεν το αμφισβητεί, ότι ο Μπελογιάννης αναδείχτηκε ένας από τους πιο άξιους ηγέτες του ΚΚΕ.

Ο μεγάλος Γάλλος ποιητής Πολ Ελυάρ εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της προοδευτικής ανθρωπότητας στον ήρωα του λαού μας είπε: "Ο Μπελογιάννης πέθανε. Δε θυσίασε τίποτα από την τιμή μας, ούτε από την ελπίδα για το "Αύριο" που αστραποβολά".

ΣΩΤΗΡΗΣ ΙΒΑΝΟΥΔΗΣ,Νέα Ιωνία Βόλου. Οπως κάθε ένοχος, είτε αυτός είναι κλέφτης, ή εγκληματίας, προδότης ή τυχοδιώκτης, γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος. Ετσι και η κυρία Δαμανάκη, έστειλε - μας γνωστοποιούν τα ΜΜΕ - γράμμα στο ΚΚΕ ζητώντας συνάντηση, με σκοπό να την υποστηρίξει για την υποψηφιότητά της στη Δημαρχία της Αθήνας!

Πολλά ζητάτε, κυρία Δαμανάκη. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να κάνει χαρακίρι και να σας κάνει το χατίρι, υποστηρίζοντας μια υποψηφιότητα βασικά του ΠΑΣΟΚ... Το Κομμουνιστικό Κόμμα σας πήρε νεαρή, χωρίς εμπειρίες και σας ανέδειξε στα πιο υψηλά αξιώματα... Εσείς όμως το προδώσατε.

Μαζί με τους άλλους, που φύγατε, παλέψατε βρώμικα, με σκοπό να το εξαφανίσετε. Επιδιώξατε εκείνο που δεν μπόρεσε να κάνει ο ταξικός εχθρός και ο ξένος παράγοντας.

Πάνω από τρία χρόνια, εργαζόσασταν όλη η παρέα των αποστατών, φραξιονιστικά μέσα στις οργανώσεις του ΚΚΕ, στο κόμμα των εργαζομένων, με σκοπό να το διαλύσετε... Αποτύχατε.

Ολη σας η δραστηριότητα μετά, δείχνει ότι γίνατε οι πιο χειρότεροι συκοφάντες και αντικομμουνιστές. Είστε διπλωματούχοι και από τους πιο ακριβοπληρωμένους κοντυλοφόρους του αντικομμουνισμού.

Τέλος θα ήθελα να γνωρίζω κ. Δαμανάκη, πως είναι δυνατό και για ποιο λόγο, να σας εμπιστευτούν οι ψηφοφόροι της Αθήνας τη Δημαρχία;

Στην επιστολή για τον Ρήγα Φεραίο που δημοσιεύσαμε στις 22 - 3 - 98, από αβλεψία διέφυγαν ορισμένες ανακρίβειες. Το σωστό είναι ότι τον Ρήγα τον συνέλαβε η αυστριακή αστυνομία το 1797 στην Τεργέστη. Υστερα από πολύμηνες ανακρίσεις η κυβέρνηση της Αυστρίας πετυχαίνοντας ανταλλάγματα από την "Υψηλή Πύλη" της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τον παρέδωσε - μαζί με τους συντρόφους του - στους Τούρκους στο Βελιγράδι. Εκεί το 1798, μέσα στις φυλακές, οι Τούρκοι τον στραγγάλισαν και τον πέταξαν στον Δούναβη.

Η "Ιερά Συμμαχία" ιδρύθηκε το 1815.

Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΣΑΟΥΝΗΣ, κάτοχος περιπτέρου (φωτο) επί της Λ. Ηρακλείου 143, στον Ηλεκτρικό Σταθμό Περισσού, καταγγέλλει:

"Στις 11-3-98, όταν πήγα στις 6 η ώρα το πρωί ν' ανοίξω το περίπτερό μου, βρήκα τα πράγματα πεταμένα στο πάτωμα και σπασμένα. Ελειπαν 8 κούτες τσιγάρα, 200 εισιτήρια λεωφορείου και 6.000 δρχ. Το μπροστινό ρολό ήταν σπασμένο και η κλειδαριά παραβιασμένη. Τηλεφώνησα στο Αστυνομικό Τμήμα και τους ενημέρωσα για την κλοπή. Γύρω στις 10 το πρωί ήρθαν οι αστυνομικοί και μου είπαν να κάνω μήνυση κατ' αγνώστου.

Το βράδυ όμως της ίδιας μέρας ο φύλακας του Ηλ. Σταθμού, ο οποίος εκείνη την ώρα αναλάμβανε υπηρεσία, μου είπε ότι το προηγούμενο βράδυ γύρω στις 2.30, αντιλήφθηκε ότι κάποιος ήταν μέσα στο περίπτερο και έκλεβε. Ειδοποίησε την Αστυνομία και κατέβηκε κάτω και εμπόδισε τον κλέφτη να φύγει, μέχρι που ήρθε το περιπολικό και παρέλαβε τον κλέφτη. Επίσης πήρε τα στοιχεία του φύλακα του Σταθμού.

Μετά από όλα αυτά, τηλεφώνησα στο Αστυνομικό Τμήμα Περισσού και διαμαρτυρήθηκα γιατί δε με ενημέρωσαν. Μου απάντησαν ότι αυτοί δεν ήξεραν τίποτα. Την άλλη μέρα πήγα ο ίδιος στο Τμήμα και μου επιβεβαίωσαν το συμβάν.

Σε ερωτήσεις μου γιατί δεν οδήγησαν τον κλέφτη στον εισαγγελέα και τι έγιναν τα πράγματα που μου έκλεψε, στη μεν πρώτη δε μου απάντησαν και στη δεύτερη μου 'παν ότι είχε πάνω του μερικά πακέτα και δεν του τα πήραν.

Η αξία των πραγμάτων που κλάπηκαν, καθώς και η αποκατάσταση του ρολού, του παραθύρου και της κλειδαριάς, ανέρχεται σε 200.000 δρχ. Ζητώ να αποδοθούν ευθύνες".