Η ΥΠΟΘΕΣΗ Μπελογιάννη, παρά τις πολλές χιλιάδες σελίδες που έχουν αφιερώσει γι' αυτή, δε φαίνεται να έχει φωτιστεί σε όλες τις πλευρές της κατά τρόπο πλήρη και ικανοποιητικό. Στην ιστορική διαδρομή του επαναστατικού μας κινήματος θα παραμείνει ως μία από τις χαρακτηριστικές και συμβολικές εκφράσεις του αδυσώπητου της ταξικής πάλης, του ασυμφιλίωτου της σύγκρουσης ανάμεσα στις βασικές της συμμέτοχες πολιτικές δυνάμεις και του ηθικοπολιτικού μεγαλείου του ΚΚΕ. Ο "Ρ" με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 46 χρόνων από τη δολοφονία του Ν. Μπελογιάννη, σε ένα μικρό αφιέρωμα, κάνει μια προσπάθεια να θίξει ορισμένες μόνο πτυχές του όλου θέματος. Πτυχές που, κατά κανόνα, παρουσιάζονται από άλλη σκοπιά και - ηθελημένα ή όχι - αποσιωπούν μια σειρά παραμέτρους, ενώ δικαιολογούν άλλες (σελίδες 5 - 8)
ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ στο τέλος του Μάη η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΔΗΚΕΒΕ. Η 1η είχε πραγματοποιηθεί το 1983 και η 2η το 1985. Η ΔΗΚΕΒΕ πάει σ' αυτή τη συνδιάσκεψη με στόχο την πιο ολοκληρωμένη ανάδειξη των επιτακτικών προβλημάτων των ΕΒΕ, την αγωνιστική διέξοδο και τοξαναχτίσιμο της παράταξης σε γερά θεμέλια. Για την 3η Συνδιάσκεψη της "Δημοκρατικής Κίνησης Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων", τις αρχές και τις θέσεις της, καθώς και τους στόχους που έχει μπροστά της, ο "Ρ" μίλησε με τον πρόεδρο της παράταξης, Γ. Κατημερτζή, και τον Δ. Φέτση, στέλεχος της ΔΗΚΕΒΕ (σελίδες 12 - 13)
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ Συμβάσεις Εργασίας. Λίγο μετά την ανάδειξη του νέου προεδρείου της ΓΣΕΕ τα αντεργατικά κυβερνητικά μέτρα "ξεσπαθώνουν". Η ΔΑΣ υπογραμμίζει την ανάγκη έντασης της πάλης και συντονισμού της και παρεμβαίνει στο διεκδικητικό πλαίσιο της 24ωρης πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας, που κηρύχτηκε από τη Συνομοσπονδία για τις 9 του Απρίλη (σελίδες 16, 33)
ΜΕ επιταχυνόμενους ρυθμούς προχωρά η κυβέρνηση στη διάλυση της δημόσιας διοίκησης, ανεμίζοντας τα "εκσυγχρονιστικά" επιχειρήματα του "λιγότερου κράτους", της "ευελιξίας" και της "αποτελεσματικότητας". Περίπου 1.750 Οργανισμοί, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου επιλέγεται να θυσιαστούν στο βωμό της ιδιωτικοποίησης. Στην κατεύθυνση αυτή προωθείται η άρση της μονιμότητας άνω των 100.000 δημοσίων υπαλλήλων, η ανατροπή του εργασιακού τους καθεστώτος και η επιβολή της μερικής απασχόλησης σε μεγάλη έκταση (σελίδα 34)
ΤΟ ΚΥΜΑ κακοκαιρίας που έπληξε από το απόγευμα της περασμένης Τρίτης τη χώρα ήταν σίγουρα ισχυρό, αλλά κάθε άλλο παρά μπορεί να χαρακτηριστεί πρωτοφανές. Εκείνο, όμως, που κατεξοχήν αποκάλυψε στο διάβα του είναι ότι ζούμε σε μια ανοχύρωτη χώρα, με πρώτη και αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης (σελίδες 24 - 25)
ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ και σπουδαστικές εκλογές. Ενωτικά - αγωνιστικά στην αντεπίθεση οι ΠΚΣ. Για τη σημασία των φετινών εκλογών μιλούν στο "Ρ" ο Κύριλλος Παπασταύρου, γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ, και ο Κώστας Παπαδάκης, γραμματέας της ΤΟ ΤΕΙ Αθήνας της ΚΝΕ (σελίδες 38 - 39)
ΜΕ τη συμμετοχή των συμβιβασμένων ηγεσιών των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ συνεχίζεται ο σικέ διάλογος, με στόχο τη λεηλασία κάθε εργασιακού δικαιώματος και κατάκτησης, ως απαραίτητη προϋπόθεση για το ξεπούλημα της "Ολυμπιακής Αεροπορίας". Για το πώς έφτασαν στη σημερινή κατάσταση οι ΔΕΚΟ, μιλά στο "Ρ" ο Παναγιώτης Πάλμος, α αντιπρόεδρος της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ και γραμματέας της ΕΣΚ - ΔΕΗ (σελίδες 14 - 15)
ΣΕ μια κρίσιμη για τα εργασιακά δικαιώματα εποχή, σε μια εποχή που πρώτες οι γυναίκες σπρώχνονται στο περιθώριο της κοινωνίας και κινδυνεύουν να χάσουν όλα τα κεκτημένα, ολοκληρώνεται σήμερα Κυριακή το 7ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, που άρχισε την περασμένη Πέμπτη. Ηταν πραγματικά ένα συνέδριο προβληματισμού, ένα βήμα καταγγελίας, με στοιχεία ατράνταχτα, που δείχνουν τον κατήφορο όπου σπρώχνεται η Ελληνίδα από πολλές πλευρές (σελίδες 30 - 31)
H προβολή της έξαρσης της εγκληματικότητας από τα ΜΜΕ περνά πολλαπλά μηνύματα με συγκεκριμένο στόχο. Το ερώτημα είναι, γιατί ξαφνικά παρουσιάζεται με τέτοια ένταση ένα φαινόμενο, τις διαστάσεις του οποίου καθορίζουν τα στοιχεία στατιστικής ενός κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους, τον οποίο μάλιστα, εμφανίζουν, ως μη αρκούντα για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, που θεωρείται και το κατ' εξοχήν περιεχόμενο της αποστολής του. Και, ταυτόχρονα, προς τι η λαγνεία των ΜΜΕ στην παρουσίαση μιας εικόνας ως κυρίαρχης σ' αυτήν την κοινωνία, αν αναλογιστούμε ότι δε θα ήθελε να φαίνεται και τόσο αποκρουστική;
Κάθε καλόπιστος λαϊκός άνθρωπος, που παρακολουθεί αρνητικά γεγονότα και φαινόμενα να εξελίσσονται, δεν μπορεί, παρά να σκέφτεται την αντιμετώπισή τους, ώστε να εξαλειφθούν, αφού είναι αρνητικά. Είναι κοινός νους, η πρώτη ενστικτώδικη και φυσιολογική αντίδραση, αφού τα αρνητικά φαινόμενα δε συνάδουν με την κοινωνική και προσωπική του υπόσταση. Βεβαίως, το σύστημα έχει τις μεθόδους του στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων. Να κατασταλεί ο εγκληματίας, μέσω του οποίου το φαινόμενο γίνεται πραγματικότητα. Αλλά δε θέλει να βαθύνει, στις αιτίες του φαινομένου και της ύπαρξής του, γιατί, ναι μεν, ο άνθρωπος είναι ο φορέας του, αλλά δε γεννιέται κανείς εγκληματίας, όπως δε γεννιέται και επίσκοπος. Η ουσία του προβλήματος, οι κοινωνικές του ρίζες, που, αν εξαλειφθούν, θα εξαφανιστεί, δεν προβάλλονται ποτέ, γιατί "πονάνε" ολόκληρη την "άγια κοινωνία" των αστών.
* * *
Το φαινόμενο είναι ένα ακόμη δείγμα της βαθιάς κρίσης που περνά η καπιταλιστική κοινωνία. Μια κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική, ιδεολογική, αξιών, που στο επίκεντρό της βρίσκεται, από τη μια, η όλο και μεγαλύτερη αύξηση του παραγόμενου πλούτου, ενώ, από την άλλη,καρπώνεται όλο τον παραγόμενο πλούτο μια χούφτα καπιταλιστές. Η εκμετάλλευση εντείνεται, με όλα τα συνακόλουθα από την εφαρμογή της πολιτικής, που μετακυλίει τις συνέπειες της κρίσης στους καταπιεσμένους. Η φτώχεια, η ανεργία, το ανύπαρκτο μέλλον για τους νέους, μια ζωή, που καθημερινά ξημερώνει όλο και πιο απειλητική για την ίδια την ύπαρξη των λαϊκών στρωμάτων, από την ανασφάλεια της στέρησης στοιχειωδών όρων για τη ζωή, ψάχνουν να βρουν διέξοδο στα αδιέξοδα ενός συστήματος, του οποίου η μπόχα από τη σαπίλα του γίνεται το οξυγόνο της ύπαρξής του και πνοή για την αστική τάξη και την εξουσία της. Αυτή η ίδια η κοινωνία που προβάλλει τις αξίες και τα ιδανικά του ατομικισμού, του "ο θάνατός σου η ζωή μου", καλλιεργεί και ζυμώνει συνειδήσεις υποταγμένες στα οράματά της. Προβάλλει διεξόδους, που δεν απέχουν και πολύ ή κάνουν αξεδιάλυτα τα όρια ανάμεσα στην αντιμετώπιση του εγκλήματος και στο ίδιο το έγκλημα. Εξίσου επικίνδυνες με το έγκλημα, είναι οι προτροπές, με τον πιο επίσημο τρόπο από τα πιο επίσημα κυβερνητικά χείλη, για αυτοπροστασία των πολιτών. Γιατί το έγκλημα είναι σύμφυτο αυτής της κοινωνίας, παράσιτο από το οποίο τρέφεται.
Η κατ' επανάληψη απόδοση της έξαρσης της εγκληματικότητας στους μετανάστες και ιδίως στους Αλβανούς, η αναπαραγωγή αυτής της εκδοχής από τα ΜΜΕ, οδηγεί σε εκτιμήσεις που ταυτίζουν το έγκλημα με την ύπαρξή τους. Κάθε έγκλημα γίνεται "προφανώς από Αλβανούς". Θυμίζει τη 10ετία του 1950, που τα πάντα αποδίδονταν "προφανώς στους κομμουνιστές". Θεωρείται κάτι το αυταπόδεικτο, δε χρειάζονται στοιχεία για να αποδειχτεί και είναι η πιο επικίνδυνη πεποίθηση, που παγιώνεται πλέον σαν το επόμενο βήμα, τον τρόμο, λόγω του ενστίκτου αυτοσυντήρησης. Αυτό το "προφανώς", αν και καταρρίπτεται (πρόσφατο είναι το παράδειγμα της Καλλιθέας με το Βλαστό), δεν ξεριζώνει από τη συνείδηση των ανθρώπων το φόβο και την πεποίθηση, που οδηγεί και στο κυνήγι των "συνήθως υπόπτων", οι οποίοι τώρα βαφτίζονται Αλβανοί.
* * *
Είναι γεγονός ότι μια κατάσταση "σπρώχνεται" επικίνδυνα. Η ίδρυση συλλόγου αυτών που χτυπήθηκαν από κλοπές, η προβολή των δραστηριοτήτων του από τα ΜΜΕ, οι "ιδεοληψίες" που καλλιεργούν και φτάνουν ως το "θα πάρουμε το νόμο στα χέρια μας", αφού το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση, φαντάζουν σκηνές "Φαρ Ουέστ" με πραγματικά δρώμενα. Το ίδιο και οι δηλώσεις ενός από τους επί της Γης αντιπροσώπων του θεού, Παντελεήμων ονομάζεται, όνομα και πράγμα δηλαδή, ο οποίος δε διστάζει να κηρύσσει ως μήνυμα "αγάπης" το μίσος προς τους αλλοδαπούς. Ομως, η φαντασία από την πραγματικότητα δεν απέχει και πολύ. Γι' αυτό ο κοινοτάρχης στο Κεραμίδι Πιερίας αποφάσισε να"παίξει το ρόλο του" σαν προέκταση του κράτους και εφαρμόζει το μέτρο της απαγόρευσης της κυκλοφορίας των Αλβανών μετά τη δύση του ηλίου. Θυμίζει σαν μέτρο τις πρώτες μέρες εγκαθίδρυσης δικτατοριών, φασιστικών καθεστώτων κλπ. Ο Τύπος άρχισε να ανησυχεί για την καλλιέργεια ρατσισμού, όταν αυτός, ήδη, έχει εδραιωθεί στις συνειδήσεις μιας μερίδας ανθρώπων. Υπάρχουν, λοιπόν, δυο κατηγορίες φαινομένων, που θέλουν αντιμετώπιση. Η ίδια η εγκληματικότητα, αλλά και η προτροπή για "πρωτοβουλίες" αντιμετώπισής της κάτω από τον τρόμο της ανασφάλειας. Ισως και να 'ναι πολλοί οι θιασώτες της άποψης ότι μπορούν να λύνουν τις διαφορές τους τα "θύματα" με τους ύποπτους εγκληματίες, και όχι κατ' ανάγκη με τους θύτες, με ένα πιστόλι. Υπάρχει και μέθοδος της "ασπίδας" απόκρουσης των εγκληματιών με τα κάθε λογής συστήματα ασφάλειας και φύλαξης που κάνουν χρυσές δουλιές, μεταφέροντας το κόστος αντιμετώπισης της εγκληματικότητας, όπως βεβαίως επιδιώκει το σύστημα να την αντιμετωπίζει, στους έντρομους απροστάτευτους. Αλλωστε, οι εταιρίες "Σεκιούριτι" ανθούν, προσθέτοντας άλλον έναν πολύμορφα κερδοφόρο τομέα στην καπιταλιστική οικονομία.
* * *
Είναι γεγονός ότι αυτή η κοινωνία θέλει έντρομους, ανασφαλείς και εξαθλιωμένους τους λαϊκούς ανθρώπους, για να τους υποτάσσει πιο εύκολα, γρήγορα και ανώδυνα στις επιδιώξεις της. Υπάρχει ήδη το υπόβαθρο, καλλιεργήθηκε για να φτάσουμε στο φαινόμενο, όπου το οργανωμένο έγκλημα, οι διάφορες "μαφίες", είτε είναι η αλβανική, είτε η ελληνική, είτε η ιταλική, διασταυρώνουν τα συμφέροντά τους με τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Δρουν ανενόχλητες, ίσως και να είναι χρήσιμες στο σύστημα και σπέρνουν τρόμο ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά τη "νύφη" την πληρώνουν τα θύματα της δράσης τους και οι υπό κατασκευήν θύτες, που είναι διπλά θύματα. Ο κλήρος τώρα έλαχε στους Αλβανούς. Το έγκλημα σ' αυτήν την κοινωνία δεν εξαλείφεται, αλλά οι εγκληματίες αντιμετωπίζονται. Με τη δημιουργία ενός γιγάντιου κατασταλτικού μηχανισμού, που θα κυνηγά πλέον, για την πρόληψη του εγκλήματος, όσους θεωρεί υπόπτους. Η υποδομή είναι στημένη. Τα πρότυπα αναπαράγονται και αναπτύσσονται απ' όλους τους μηχανισμούς του κατεστημένου, ιδεολογικοπολιτικούς και κατασταλτικούς. Από τους ράμπο ως τους σεκιουριτάδες και τους κάθε είδους "προστάτες", όλα είναι έτοιμα. Σένγκεν, Ευρωπόλ, ιδιωτικές αστυνομίες και πάει λέγοντας. Και τότε δε θα 'ναι μακριά η μέρα που η αναζήτηση της προστασίας και της ελευθερίας, που επιζητεί ο σύλλογος των θυμάτων του εγκλήματος, θα έχει αποκατασταθεί με την πειθαρχία στον τρόμο του κρατικού, και όχι μόνο, μηχανισμού, που θα συλλαμβάνει ή θα ελέγχει τους κατ' εκτίμηση υπόπτους, τους πάντες δηλαδή, με το πιστόλι στον κρόταφο, στο όνομα της πάταξης της εγκληματικότητας, η οποία απ' αυτό και μόνο θα αυξάνεται. Τέτοιες κοινωνίες υπάρχουν ήδη, και μάλιστα στις "μητροπόλεις" του καπιταλισμού, ΗΠΑ, Γερμανία κλπ., αλλά το έγκλημα ανθεί και θα υπάρχει, όσο υπάρχει αυτή η κοινωνία που το γεννά και το αναπαράγει. Κι αν σήμερα τα γκέτο του ταξικού διαχωρισμού της κοινωνίας στην Ελλάδα δεν είναι πλήρως διαμορφωμένα, αν ακόμη οι πληβείοι μπορούν να περπατούν "ελεύθερα" σε χώρους - "βιτρίνες" του συστήματος, δεν είναι μακριά η στιγμή, που οι επιχειρήσεις σκούπας και αρετής στην Ομόνοια, για να μην "βρωμίζει ο καθωσπρεπισμός τους", για να κρύβεται η εικόνα τους, θα συμπαρασέρνουν, όχι μόνο τους μη έχοντες πατρίδα και στον ήλιο μοίρα Αλβανούς, τότε αυτοί δε θα υπάρχουν, αλλά θα κάνουν τους Ελληνες εξαθλιωμένους, ξένους στην ίδια τους τη χώρα. Μόνο τότε νομίζουν οι αστοί πως θα ησυχάσουν από το φόβο της οργής "των κολασμένων της Γης", αλλά απ' αυτήν δε γλιτώνουν.
Feeds
