ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Του Στέφανου ΛΟΥΚΑ

Η ημερίδα του ΚΚΕ, με θέμα την πολιτική του πρόταση για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, ανέδειξε παραστατικά το βασικό πρόβλημα, που απασχολεί ανθρώπους με διαφορετικά ενδιαφέροντα, ενασχολήσεις, ιδεολογικοπολιτικές πεποιθήσεις, αλλά που είναι ενταγμένοι στο λαϊκό κίνημα, στην ενεργό δράση και ενδιαφέρονται για το μέλλον του λαού μας και όχι της άρχουσας τάξης. Αυτό που το κόμμα μας καθημερινά αφουγκράζεται, επιμένει να το προβάλλει και να το προπαγανδίζει σαν αντικειμενικό γεγονός, σαν κυρίαρχο στοιχείο της ελληνικής κοινωνικοπολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας, φυσικά πάντα από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ότι δηλαδή η κατάσταση δεν πάει άλλο, επιβεβαιώθηκε πλήρως, στο βαθμό που η ίδια η ζωή, σαν πεισματάρα που είναι, ζυμώνει στις συνειδήσεις αυτών των ανθρώπων που συμμετείχαν, και όχι μόνο, την αναγκαιότητα της διεξόδου απ' αυτήν την πραγματικότητα. Και δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς, γιατί η εμπειρία από την κοινωνική δράση, τους κοινωνικούς αγώνες, στους οποίους συμμετέχουν, ήταν στον πυρήνα της σκέψης αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι κάθε άλλο παρά συμφωνούν ιδεολογικά με το ΚΚΕ, και ανεξάρτητα από το βαθμό συνειδητοποίησης της πραγματικότητας που περιέγραφαν, από τη σκοπιά προσέγγισής της, αλλά και της διεξόδου που αναζητούν. Ουσιαστικά, με τον τρόπο του ο καθένας, προσέγγιζε το πολιτικό πρόβλημα της χώρας και την πολιτική διέξοδο σε όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, σε αντίθεση με την κατάσταση που διαμορφώνει η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της, όλο το σημερινό μπλοκ πολιτικών δυνάμεων, που στρατηγικά συμφωνούν με τη σημερινή πορεία της χώρας.

* * *

Το πρώτο ζήτημα που αποδεικνύει η συζήτηση της ημερίδας είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας, που χαρακτηρίζεται απομονωμένο, μοναχικό, που δεν αναζητά συμμάχους, πολύ περισσότερο α - σύγχρονο με τις εξελίξεις και την πραγματικότητα, κάθε άλλο παρά έξω από τη ζωή βρίσκεται. Ισα - ίσα, βρίσκεται μέσα στις αγωνίες, στις ανησυχίες και τον προβληματισμό πλατιών στρωμάτων του λαού, της νεολαίας, άλλων κοινωνικών στρωμάτων, όπως η προοδευτική διανόηση, οι εργαζόμενες γυναίκες και δεν μπορεί να γίνεται διαφορετικά.

Η αποκρουστική εικόνα της σημερινής γερασμένης καπιταλιστικής κοινωνίας δεν μπορεί να κρυφτεί, ούτε να αναπλαστεί με την προβολή των ψεύτικων οραμάτων του κόσμου της βιτρίνας των αστών, της παντοδυναμίας του κεφαλαίου και των νόμων της αγοράς, που τα οφέλη τους για την ολιγαρχία βαφτίζονται "εθνικά ή κοινωνικά", ούτε με τις δήθεν προσπάθειες συμπάθειας προς τους εξαθλιωμένους και τις προτροπές της "αλληλεγγύης της κοινωνίας" για την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό που ρίχνει τις μάσκες. Η ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων, οι οποίοι, αν και αναντίστοιχοι με τις πραγματικές ανάγκες, ακολουθούν γενικά ανοδική πορεία, αποδεικνύει αυτό που η ίδια η επιθυμία της άρχουσας τάξης προσπαθεί να εμφανίσει ως αντικειμενική πραγματικότητα, παρουσιάζοντας διαστρεβλωμένη την κατάσταση που ζούν οι εργαζόμενοι.

* * *

Είναι μια αντικειμενική διαδικασία της εξέλιξης του ίδιου του συστήματος, που θα γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικό, πιο άγριο, πιο στυγνά εκμεταλλευτικό, στις συνθήκες της κρίσης του. Το κυνήγι του κέρδους από μια χούφτα πλουτοκράτες, η επιβουλή του κόπου και του ιδρώτα των άμεσων παραγωγών του κοινωνικού πλούτου από τους ελάχιστους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, η ελεύθερη κλοπή και ιδιοποίηση όλων όσων παράγονται από τους ελάχιστους ατομικούς ιδιοκτήτες, είναι η αιτία των δεινών της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αυτά τα ζει και δεν μπορεί κανείς να τον πείσει για το αντίθετο. Ενα ερώτημα πλανιέται όλο και πιο μόνιμα και πιο σταθερά. Πώς μπορεί να αλλάξει η κατάσταση; Γίνεται δε κραυγή αγωνίας που μεγαλώνει, παρά την επιμονή να την πνίξουν με την ασφυξία και τη βία της εξουσίας. Η πρωτοβουλία διοργάνωσης της ημερίδας για τη συγκρότηση του Μετώπου είναι μια συμβολή στην προσπάθεια να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, να βρει διέξοδο αυτή η κραυγή αγωνίας. Προσπάθεια, που δεν αποσκοπεί στην ανίχνευση του δρόμου προς τη διέξοδο, αλλά στη δημιουργία των όρων της συστράτευσης των δυνάμεων που ενδιαφέρονται για το δρόμο της διεξόδου. Της διεξόδου, σε αντίθεση με την όποια μορφή διαχείρισης του συστήματος. Που αναδεικνύει την αδυναμία αντιμετώπισης των λαϊκών προβλημάτων στα ασφυκτικά πλαίσια αυτής της κοινωνίας. Είναι αντίθετη με το μέλλον που προδιαγράφει η ενεργός συμμετοχή και αποδοχή των δολοφονικών πολεμοκάπηλων ενεργειών των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ και της "νέας τάξης πραγμάτων" στην περιοχή μας. Που βλέπει την ολοένα και πιο αποφασιστική εμπλοκή στα τυχοδιωκτικά σχέδια της ιμπεριαλιστικής λείας, προκειμένου οι πολυεθνικές και η ντόπια άρχουσα τάξη να καρπωθούν οφέλη από την καθυπόταξη των λαών. Η διέξοδος, που σαν βασικό και ουσιαστικό κριτήριο ανάπτυξης, τοποθετεί όχι την αύξηση των κερδών της πλουτοκρατίας και της φτώχειας του λαού, με κάθε τίμημα, από την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων ως την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού και της χώρας, αλλά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των ΕΒΕ, της νεολαίας, των γυναικών από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα της εργαζόμενης επιστημονικοτεχνικής διανόησης, δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Η διέξοδος, που δε συμβιβάζεται με την αυταπάτη του "συγκερασμού" αντίθετων κοινωνικά συμφερόντων.

* * *

Είναι η διέξοδος, που συσπειρώνει στην πάλη για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων και συμφερόντων όλων των κοινωνικών δυνάμεων που βρίσκονται στην αναγκαστική υποταγή των πολυεθνικών, μαζί με τα λαϊκά μέτωπα για την ειρήνη, τη λαϊκή παιδεία, τη λαϊκή υγεία, το περιβάλλον κλπ. Γιατί όλα αυτά τα προβλήματα, και άλλα τόσα ακόμη, έχουν κοινή ρίζα και απαιτούν εντελώς αντίθετη πολιτική για την αντιμετώπισή τους προς όφελος των καταπιεσμένων. Μια πολιτική, που δεν μπορεί να εφαρμοστεί για τον "εξανθρωπισμό" του συστήματος, που ευαγγελίζονται διάφοροι νοσταλγοί των "κοινωνικών συμβολαίων" και των μύθων του τέλους των ιδεολογιών, της ιστορίας, της εργασίας, της αυταπάτης του "καλού" ή "παντοδύναμου" καπιταλισμού. Της ιδέας ότι όλοι χωράμε σ' αυτήν την κοινωνία. Ούτε βεβαίως με την παραπλανητική διαχωριστική γραμμή "κεντροδεξιά - κεντροαριστερά", ή "νεοφιλελεύθερη και αντινεοφιλελεύθερη" διαχείριση. Είναι γεγονός ότι το ίδιο το σύστημα δεν έχει περιθώρια ελιγμών απέναντι στις λαϊκές δυνάμεις. Η επιθετικότητα που εκδηλώνεται καθημερινά για το στύψιμό τους, με κάθε τρόπο και μέσο, συνοδεύει τα σημάδια της κρίσης του, που δυσκολεύουν την ολοένα αυξανόμενη τάση των κερδών, χωρίς την ολοένα αυξανόμενη αντιδραστικοποίησή του. Αυτός ο αντικειμενικός νόμος του κέρδους είναι εντελώς σε αντίθετο δρόμο από την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων. Αλλά αυτή ακριβώς η διαδικασία είναι που οξύνει τις αντιθέσεις και την κρίση του, που κάνει τις πολυεθνικές να επεξεργάζονται σχέδια για εξασφάλιση της δράσης τους με κέρδη ή και με ζημιές που ξεπληρώνονται από την ένταση της εκμετάλλευσης.

Είναι γεγονός ότι για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας ορθώνονται μπροστά της δυο δρόμοι: Ο ένας είναι αυτός που σήμερα υπάρχει, των μονοπωλίων και της δράσης τους, της με κάθε τίμημα, από την εξαθλίωση ως την ίδια την καταστροφή της ανθρώπινης ζωής, αύξησης του πλούτου της ολιγαρχίας. Ο άλλος είναι αυτός που μπορεί να ικανοποιεί τα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι ο δρόμος της σύγκρουσης, της ρήξης με την πολιτική και την εξουσία των πολυεθνικών. Ο δρόμος της συγκρότησης του λαϊκού μετώπου πάλης, που θα υλοποιεί την κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης της μικρομεσαίας αγροτιάς, των ΕΒΕ, των λαϊκών κοινωνικών μετώπων του αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού κινήματος, της νεολαίας και των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων. Ενα μέτωπο, με πρόγραμμα, πολιτικούς στόχους, αλλά και μορφή οργάνωσης, που, στηριγμένο στη δράση των κοινωνικών δυνάμεων που το συγκροτούν και του κινήματός τους, θα διεξάγει ταξική πάλη, ενάντια στη σημερινή πολιτική εξουσία ως και την ανατροπή της, απαραίτητη προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος προς όφελος του λαού.

ΕΝΑ από τα πιο άξια παιδιά και στελέχη του ΚΚΕ, ένας μεγάλος Αγωνιστής, διανοούμενος και σεμνός άνθρωπος, ο Νίκος Καλούδης, έφυγε από κοντά μας. Ο Ν. Καλούδης, για πολλά χρόνια ανώτατο ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, με όπλο την πολιτική του Κόμματος, έδωσε όλες του τις δυνάμεις για την επίλυση φλεγόντων λαϊκών προβλημάτων. Ξεχωριστές υπήρξαν οι τοποθετήσεις του, μέσα και έξω από τη Βουλή, πάνω στις συνέπειες για το λαό μας από τη σχέση της Ελλάδας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που συνεχίζουν να αποτελούν τους κεντρικούς άξονες της πάλης του. Ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του, ο "Ρ" σταχυολόγησε αποσπάσματα από άρθρα, ομιλίες και παρεμβάσεις του, που, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, διατηρούν αναλλοίωτη την αξία τους και δικαιώνουν απόλυτα το ΚΚΕ στις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις του (σελίδα 7).

Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ επιχείρηση των μαζικών ποινικών διώξεων, των δικών και καταδικών σε βάρος των αγροτών, η συζήτηση στη Βουλή μετά από αίτηση του εισαγγελέα για άρση της ασυλίας του βουλευτή του ΚΚΕ και μέλους της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών Βαγγέλη Μπούτα, επανέφεραν και ανέδειξαν ακόμα μια φορά, ανάμεσα στα άλλα, και το ζήτημα του θεσμού της βουλευτικής ασυλίας (σελίδες 8 - 9).

ΣΕ ΠΛΗΡΗ απορύθμιση οδηγεί η κυβέρνηση τον ενεργειακό τομέα της χώρας συνολικά, με τις πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων που έχει δρομολογήσει στις δημόσιες ενεργειακές επιχειρήσεις. Στόχος είναι η απευθείας εξάρτηση του στρατηγικής σημασίας ενεργειακού τομέα της χώρας από το πολυεθνικό κεφάλαιο, ενώ οι συνέπειες για το δημόσιο, τους καταναλωτές, την οικονομία της χώρας, τα χαμηλά εισοδήματα και τους εργαζόμενους στις δημόσιες ενεργειακές επιχειρήσεις θα είναι καταστροφικές, εάν εγκαίρως οι εργαζόμενοι δεν ανατρέψουν με τους αγώνες τους τις αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές (σελίδα 10).

ΣΤΟ φετινό γιορτασμό του Κιλελέρ, που διοργανώνει η Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα στις 14, 15 και 16 Μάρτη, οι αγρότες της Θεσσαλίας και όλης της Ελλάδας θα στείλουν ένα ακόμα αγωνιστικό μήνυμα στην κυβέρνηση και την ΕΕ. Ο αγωνιστικός γιορτασμός του Κιλελέρ έρχεται ως συνέχεια και συνέπεια της τελευταίας μεγάλης αγροτικής κινητοποίησης και αποτελεί σταθμό και, ταυτόχρονα, σημείο εκκίνησης των νέων αγώνων (σελίδες 12 - 13).

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ομοβροντία για συμβάσεις - οχτάωρο. Πανεργατικά συλλαλητήρια οργανώνονται την ερχόμενη βδομάδα σε Αθήνα, Λάρισα, Βόλο, Πάτρα, Αγρίνιο, Ζάκυνθο. Για την προετοιμασία και τους στόχους της πανεργατικής παναθηναϊκής συγκέντρωσης στις 5 του Μάρτη, μιλά στο "Ρ" ο γγ του Συνδικάτου Κλάδων Ενδυσης Π. Κυριαζίδης (σελίδα 15).

29ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΣΕΕ. Τρία χρόνια πέρασαν από το προηγούμενο συνέδριο και παράλληλα με την όξυνση των προβλημάτων των εργαζομένων εντάθηκαν και τα "συναινετικά" χαρακτηριστικά της ΓΣΕΕ, με ευθύνη των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, "Αυτ. Παρέμβασης". Τώρα λίγες μέρες πριν την πραγματοποίησή του, δίνεται η ευκαιρία για μια ματιά προς τα πίσω (σελίδα 33).

ΣΑΡΩΤΙΚΗ επίθεση ενάντια σε δημόσιους οργανισμούς έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων, που σπεύδουν να καλύψουν το "κενό". Εχοντας εξασφαλίσει το σχετικό νομοθετικό οπλοστάσιο, με το Παράρτημα στον προϋπολογισμό του '98, εξορμά για τη διάλυση των πρώτων 150 περίπου υπηρεσιών, οργανισμών και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου. Οργανισμών, που είχαν σημαντική συμβολή στην παραγωγική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας, όπως είναι το ΙΓΜΕ, ο ΕΟΜΜΕΧ και το ΕΛΚΕΠΑ (σελίδα 38).

ΑΠΟΚΡΙΑ και Καρναβάλι. Μια παράδοση, δεμένη με το Φλεβάρη,τελευταίο μήνα του χειμώνα, που διαδόθηκε σ' όλο τον αρχαίο κόσμο και διαμορφώθηκε με τις παραδόσεις κάθε λαού. "Θεμελίωσε" το θέατρο με τους γιορταστικούς χορούς, τα τραγούδια, τους αλληλοπεριπαικτικούς αστεϊσμούς, τη μάσκα και την ενδυματολογική μεταμφίεση. Παράδοση, που σήμερα αλλοιώνεται ως σόου μπίζνες, χάνοντας τα αφετηριακά νοήματα και τους μακραίωνους "χυμούς" της (σελίδες 24 - 25).