Θέλω να ευχαριστήσω αυτούς που με κάλεσαν σήμερα στη δημόσια συζήτηση που γίνεται για τη δυνατότητα δημιουργίας ενός μετώπου, για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων που όλοι μας βλέπουμε γύρω μας και στη χώρα μας, αλλά και παγκόσμια.

Θα έλεγα κάτι το οποίο για μένα είναι διπλή τιμή. Το γεγονός πως το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα, του οποίου η ιστορία σ' αυτά τα 80 χρόνια έχει να κάνει με την ιστορία της ίδιας της πατρίδας μας. Θεωρώ ότι για να δούμε το τι θα κάνουμε αύριο, πρέπει να είμαστε γνώστες αυτής της ιστορίας. Πιστεύω ότι έχει σηματοδοτήσει αυτή την πορεία. Και θεωρώ ακόμη ότι και στον 21ο αιώνα, μπορεί να σηματοδοτήσει την παραπέρα εξέλιξη και το μέλλον αυτής της χώρας.

Ολους μας νομίζω ότι μας έχει ενώσει στο παρελθόν κάτι, το οποίο είναι επίκαιρο και σήμερα. Είμαι της γενιάς της άνοιξης των αγώνων των λαών παγκόσμια, σε σχέση με τις διάφορες αποικιοκρατίες στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική, στην Ασία. Ηταν τότε που όλοι μιλάγαμε για πολλά Βιετνάμ. Ηταν τότε που παντού σε όλο τον κόσμο δημιουργούνταν εκείνα τα μαζικά κινήματα αντίστασης, σε σχέση με τον κυρίαρχο ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα που καταδυνάστευε αυτούς τους λαούς και τότε, πέρα από τις διαφορετικές οπτικές εικόνες που καθένας ήθελε να δει την πορεία, μας είχε ενώσει κι ένα σύνθημα: ότι οι λαοί πρέπει να καθορίζουν μόνοι τους την πορεία, ότι δεν έχουν ανάγκη από αφέντες και κράτη "φονιάδες των λαών", όπως τους λέγαμε - ξεχασμένα συνθήματα... - το ΝΑΤΟ ή κάποια άλλα πράγματα.

Οι εποχές έχουν αλλάξει. Σήμερα μια παγκόσμια δύναμη κυριαρχεί στον πλανήτη μας. Σήμερα κάτι άλλο κυριαρχεί και σε πολλές άλλες δυνάμεις, που εκείνη την εποχή αντιστέκονταν σ' αυτό, που είχα πει προηγούμενα. Σήμερα κυριαρχεί η αντίληψη - πέρα από κυβερνήσεις, πέρα από αυτοκρατορία - της δύναμης της αγοράς, αυτό που λέγεται μονοπώλιο. Είναι η μοναδική σκέψη που θέλει να καθορίσει όλους τους ανθρώπους.

Θεωρώ - και θα το αναφέρω κι αυτό, για να μπω σε κάτι το οποίο πιθανά να είναι αν θέλετε η ανατολή γι' αυτό που έρχεται, αυτό που πρέπει να κάνουμε - είναι και κάτι άλλο. Υπήρχε κάτι που το άκουγα πριν 5-10 χρόνια κι είχε αναπτυχθεί στη Γαλλία, αλλά νομίζω έχει πιάσει όλον τον κόσμο, πολλές πολιτικές δυνάμεις, πολλές κυρίαρχες δυνάμεις της εξουσίας λένε, και επειδή έχουν τη δύναμη και το περνάνε μ' αυτά τα μέσα σήμερα τα ηλεκτρονικά, τη δύναμη της μαζικής πληροφόρησης. Σήμερα ο κόσμος είναι πολύπλοκος, λένε, μην αγωνιάτε γι' αυτά τα μικρά, τα πρόσκαιρα. Σκεφτόμαστε εμείς για σας, για το μέλλον των παιδιών σας. Θεωρώ ότι αυτό είναι φασιστικό. Αυτό ήταν κι ένα σύνθημα του Λεπέν. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι πρέπει να σκέφτονται οι ίδιοι για το μέλλον τους. Πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά τους, πώς θα καθορίσουν τα ίδια την πορεία τους στο μέλλον που έρχεται. Κι αυτή είναι η μόνη παρακαταθήκη που μπορούμε να δώσουμε εμείς.

Γι' αυτό το λόγο σήμερα και σαν πολίτης - αν θέλετε σαν ένα πολιτικοποιημένο άτομο που όσο μπορώ και όσο αντέχω θα είμαι παρών στους κοινωνικούς αγώνες - θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση που άνοιξε από το ΚΚΕ για το πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλατύ κίνημα συνεργασίας όλων εκείνων των δυνάμεων που αντιστέκονται στη νέα βαρβαρότητα που σήμερα κυριαρχεί στον κόσμο, η προοπτική αυτή είναι η μόνη λύση να δώσουμε όλοι εμείς στην κυρίαρχη άποψη.

Θα μου επιτρέψετε - σαν προβληματισμό. Το μέτωπο είναι μια κουβέντα που έχει τη δική της αξία σ' αυτή τη σύγκρουση που υπάρχει σήμερα κι είναι κάτι το πραγματικό, το κατανοώ. Είναι ένα κομμάτι της δράσης που πρέπει να έχουν οι δυνάμεις της εργασίας, οι λαϊκές δυνάμεις. Θα έλεγα όμως σ' αυτή την πολυπλοκότητα του κόσμου, σ' αυτό τον άλλο πόλεμο, τον ψυχολογικό και της ιδεολογίας, τα μέτωπα καμιά φορά ορθώνουν τείχη. Πρέπει να τα σπάμε, πρέπει ν' απευθυνόμαστε πιο ευρύτερα. Αρα, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα μεγαλύτερο κίνημα, ένα κίνημα, που σε τελευταία ανάλυση, το πιστεύουμε όλοι, θα είναι η πλειοψηφία του λαού. Γιατί, σήμερα - χωρίς να κάνω ιδεολογική ανάλυση - το 80% με 90% των ανθρώπων υποφέρει, είναι φτωχοί, ληστεύονται κυριολεκτικά, γι' αυτό και είναι πλούσιο το υπόλοιπο 20%. Υπάρχει μια ληστεία. Και επόμενα αυτός ο οποίος ληστεύεται πρέπει και να αμυνθεί. Ομως σ' αυτή την πορεία πρέπει να βρει τα μέσα κι εδώ είναι που χρειάζεται μεγάλη συζήτηση, το πώς θα κερδίσει. Το πώς θα μπορέσει πραγματικά αυτούς τους ληστές, σε τελευταία ανάλυση, να μπορέσει να τους αφοπλίσει, να τους βάλει στο περιθώριο.

Ερχομαι στα δικά μας. Κάτι άλλο μας είχε ενώσει παλιά και πιστεύω μας ενώνει και σήμερα. Και θεωρώ ότι είναι το κρίσιμο σημείο που όλες οι πολιτικές δυνάμεις αυτής της χώρας πρέπει να έχουν σαφή θέση. Είναι το γεγονός πως η πατρίδα μας για να επιβιώσει πρέπει να επιβιώσει η ύπαιθρος. Πρέπει να επιβιώσει η περιφέρειά της. Πρέπει ν' αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις στην περιφέρεια, πρέπει να κρατηθούν. Πρέπει να δυναμώσουν και μέσα από αυτές τις δυνατότητες να δημιουργηθούν - αν θέλετε μέσα από πραγματικά γεγονότα - οι καινούριες συσπειρώσεις, που θ' αντισταθούν σ' αυτό το κράτος της Αθήνας, το οποίο σήμερα έχει γίνει υπάλληλος των Βρυξελλών, που πραγματικά όλοι οι πόροι που υπάρχουν, είτε εθνικοί είτε και οι υπόλοιποι που έρχονται, απλά μοιράζονται μεταξύ τους και δίνονται επετειακά και στην περιφέρεια, για να μπορούν να αφοπλίζουν τις πραγματικές δυνάμεις της.

Κι εδώ χρειάζεται μια μεγάλη μεγάλη προσπάθεια και δεν είναι εύκολο. Θα έλεγα και κάτι άλλο, που γνωρίζω: Θεωρώ, αγαπητοί φίλοι, ότι υπάρχουν πολιτικοποιημένα άτομα, που είχαν συστρατευτεί, είχαν παλέψει, είχαν αγωνιστεί μέσα από πολλά κόμματα, κόμματα που είχαν εκείνα τα ιδανικά που είχαν βρεθεί με όλους εσάς από την ίδια μεριά της όχθης του ποταμού, δηλαδή ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Υπάρχουν όλα αυτά τα άτομα, τα οποία δίνουν τη μάχη τους σε επίπεδο κοινωνίας. Κι εκεί είναι το κρίσιμο σημείο. Θ' αναπτυχθούν; Οι ίδιοι θα δείτε ότι υπάρχουν σε φραστικό επίπεδο και πολιτικές δυνάμεις μικρές, άτομα, κινήσεις που μιλάνε για τη συνεργασία αυτών όλων των δυνάμεων, πάνω σε υπαρκτά προβλήματα που θα με βρουν σύμφωνο πάρα πολύ, στα προβλήματα της εργασίας, όχι το συνδικαλισμό απλά και μόνο. Στο δικαίωμα της εργασίας, στο δικαίωμα εξασφάλισης αυτού του δικαιώματος, αλλά και της άμυνας σ' αυτά που έχουμε. Είναι στο δικαίωμα αυτό που λέγεται περιφέρεια, όχι στο νόμο "Καποδίστρια", με τον οποίο θέλουν - υποτίθεται - να γίνει ανάπτυξη της υπανάπτυξης. Αλλά να μπορέσουμε μέσα από αυτή τη νέα μορφή, μια άλλη μορφή που πρέπει να δημιουργηθεί, ν' αναπτύξουμε και να πούμε το πώς πιθανά ν' αναπτυχθεί η ύπαιθρος, πολλά χωριά μαζί. Τι πάει να πει νομός; Τι πάει να πει περιφέρεια; Θα είναι αυτή που θα δίνει η εκάστοτε κυβερνητική εντολή, ή θα είναι αυτή η πραγματικότητα που θα γεννηθεί μέσα από τις δυνάμεις που θ' αναπτυχθούν σε επίπεδο μικρό, χωριού, νομού, περιφέρειας; Που θα συσπειρωθεί;

Και θα πω και κάτι άλλο, που εκεί θα κριθεί και το μέλλον όλων των πολιτικών κομμάτων. Επιτρέψτε μου να έχω αυτή την αντίληψη. Πολλές φορές, σε επίπεδο κοινωνίας, υπάρχουν αυτές οι φωνές που ζητάνε την υποστήριξη των κομμάτων. Είναι κοντά, πέρα από τις δικές τους επιλογές, τις κινήσεις των πολιτών που σε τελευταία ανάλυση έχουν ίδιους στόχους. Και οι στόχοι είναι της υπηρεσίας στο άτομο. Να μετατρέψουμε το εγώ στο εμείς. Θεωρώ είναι το κρίσιμο ζήτημα. Και θεωρώ ότι κάποια στιγμή, μέσα από την πρωτοβουλία των πολιτών, ευρύτερων συσπειρώσεων, θα ζητηθεί η τοποθέτηση των κομμάτων πάνω σ' αυτές τις κινήσεις - που εύχομαι να αναπτυχθούν με τις ιδιαιτερότητες που θα υπάρχουν, γιατί άλλα προβλήματα θα υπάρχουν στη Θράκη, άλλα υπάρχουν στη Θεσσαλία, άλλα στη Στερεά Ελλάδα, άλλα στην Πελοπόννησο, που έχουν όμως κοινό προσανατολισμό - ότι το μέλλον είναι δικό μας. Δεν μπορεί κανένας να μας το χαράξει ερήμην ημών, ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από άλλα κέντρα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Δεν είχα σκοπό να κάνω παρέμβαση, όμως με προκάλεσε θετικά η μεστή και σύγχρονη εισήγηση του κ. Κουτσούμπα, από την οποία κράτησα το κεντρικό νόημα, τον κεντρικό άξονα.

Μίλησε για μια συμπόρευση, μια συμμαχία, για ένα μέτωπο σε όλα τα κοινωνικά και επαγγελματικά επίπεδα. Μίλησε, για τη δεδομένη αυτονομία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας σ' αυτή τη συμπόρευση, αλλά χέρι με χέρι με τις κοινωνικές ομάδες, που θέλουν να συμπορευτούν με το ΚΚΕ. Και νομίζω ότι κάλεσε και από όλα τα κόμματα, ανθρώπους με κοινές απόψεις, εκείνους που θέλουν να αγωνιστούν και δεν αφόρισε και δεν απέκλεισε κανένα, όπως προηγούμενα μια ομιλήτρια η οποία μίλησε μόνο για την κοινωνική Αριστερά.

Δε θα φύγω από το πάθος μου για τον συνδικαλισμό, θα μιλήσω για τον συνδικαλισμό. Τα άρθρα 12 και 23 του Συντάγματος θέτουν τις νομικές βάσεις, για την άσκηση των δικαιωμάτων των συνδικαλιστικών και στους εργαζόμενους και στις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες.

Κάποτε το να ασχολείται κανείς με τον συνδικαλισμό είχε κόστος και νομίζω ότι για πολλούς από εδώ είχε κόστος και έχει ακόμα κόστος ζωής. Σήμερα όμως δεν υπάρχει αυτή η κάθετη εκπροσώπηση των συμφερόντων, αλλά κατευθυνόμαστε και οδηγούμαστε σε μία οριζοντιοποίηση αυτών των συμφερόντων με τα δεδομένα που υπάρχουν, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, με τα αντιεργατικά μέτρα, με την αδυναμία αναπτυξιακής πολιτικής. Και επομένως βλέπουμε έναν συνδικαλισμό ο οποίος κινείται σε επίπεδα καθαρά ωφελιμιστικά για ελάχιστους συνδικαλιστές. Και δε θα πω γι' αυτούς τους συνδικαλιστές που είναι ελάχιστοι, οι οποίοι προσγειώθηκαν σε κάποια βουλευτικά έδρανα ή σε κάποιες υπουργικές καρέκλες. Μερικοί απ' αυτούς μπορεί να βοήθησαν κιόλας. Μιλάω γι' αυτή την καθημερινή, τη συχνή εξυπηρέτηση από ορισμένους συνδικαλιστές κάποιων άλλων, οι οποίες μικρές και καθημερινές εξυπηρετήσεις δημιουργούν τεράστιες εξαρτήσεις.

Μιλάω για τις τελευταίες επιτυχημένες ή μη συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις, οι οποίες δεν πέτυχαν ή πέτυχαν χωρίς να έχουν στην ηγεσία τους τους καθαρούς συνδικαλιστές, αλλά κάποιους άλλους οι οποίοι κινήθηκαν με άνωθεν εντολές. Μάλιστα κάποιος μίλησε για ορισμένα άλλα κόμματα, ότι συνειδητά συνεργούν στην κυβερνητική πολιτική του οικονομικά ορθού, του μονόδρομου, ενώ υπάρχει και ο άλλος δρόμος, παρόλο που είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση της άμβλυνσης, της σύγκλισης, ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί και να συνταχθεί το κοινωνικό σύνολο. Μπροστά απ' όλα αυτά και μπροστά από πολλά άλλα, το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να ανασυνταχθεί και να αποκτήσει το χαμένο αυτοσεβασμό και την αξιοπιστία που είχε και πρέπει να έχει μέσα στις κοινωνικές ομάδες.

Για να αντισταθούμε σ' αυτή την απαθλίωση, και την πολιτική και τη συνδικαλιστική, γιατί δυστυχώς σήμερα ο συνδικαλισμός είναι κομμάτι του πολιτικού βίου μας, χρειαζόμαστε όχι κάποιους χαρτογιακάδες διαχείρισης, της παρακμής μας και της δήθεν διεκδίκησης των δικαιωμάτων και επίλυσης των προβλημάτων μας. Χρειαζόμαστε μια συναλληλία αλήθειας και πολιτικής, μια συναλληλία αλήθειας και συνδικαλισμού, ώστε να μπορέσουμε να δικαιώσουμε την αρχαία ελληνική έκδοση αυτών των δύο όρων που είναι το νόημα της συλλογικής ανάπτυξης και επιβίωσης. Αυτό είναι το κορυφαίο επίτευγμα του νοήματος αυτής της συμβίωσης και πρέπει να φυλάξουμε κάποιες σκοπιές, αρκεί να ξέρουμε, να μην τις αφήσουμε αφύλακτες. Αρκείνα μάθουμε και να κατανοήσουμε, ότι υπάρχουν σκοπιές και ότι είναι κρίσιμες και επιτελικές. Αξίζει να ορθώσουμε όλοι απ' όλα τα κόμματα, απ' όλες τις κοινωνικές ομάδες το ανάχωμα, το ΟΧΙ σ' αυτή την κατάρρευση του ίδιου του ανθρώπου, την περιθωριοποίησή του και την κακομοιριά του θα μπορούσα να πω, τη μιζέρια που υπάρχει σήμερα.

Δε θα σας απασχολήσω άλλο, θέλω να ευχαριστήσω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και την Επιτροπή την Οργανωτική που μου έκαναν την τιμή να παρευρεθώ σήμερα. Να χαιρετίσω αυτή την κίνηση και να τελειώσω με μία πρόταση. Ο προηγούμενος ομιλητής είπε, πώς θα γίνει αυτή η συμπόρευση και αυτή η συμμαχία. Προτείνω ότι πρέπει να ξεκινήσει από το πεδίο του συνδικαλισμού, θα είναι ένα πείραμα που θα πετύχει. Και νομίζω ότι ξεκινώντας από εκεί θα δυναμώσουν όλοι και θα συμπορευτούν κοντά στους συνδικαλιστές, τους υγιείς όμως, οι οποίοι είναι οι άξονες της διατήρησης του ανθρώπινου στοιχείου και στην πατρίδα μας και γενικά. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Με δηλώσεις τους στο "Ρ", παράγοντες της κοινωνικής πολιτικής ζωής, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που πήραν μέρος στην εκδήλωση του Σαββάτου για τη συγκρότηση του κοινωνικοπολιτικού Μετώπου, επισημαίνουν πόσο αναγκαία και επίκαιρη είναι η πρόταση του ΚΚΕ για τον ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Ο "Ρ" παραθέτει στο σημερινό του φύλλο ορισμένες από τις δηλώσεις αυτές (αύριο θα συνεχίσουμε τη δημοσίευση στο "Ρ" και άλλων σχετικών δηλώσεων).

Γ. Α. Μαγκάκης,συνταγματολόγος, πρώην υπουργός:

"Είναι μια πολύ θετική πρωτοβουλία και έρχεται στην πολύ κατάλληλη στιγμή. Ακριβώς μια πρωτοβουλία, που αποβλέπει στο να αναπτύξουμε την επικοινωνία για να πετύχουμε στην πράξη μια αγωνιστική συμπαράταξη, στο κοινωνικό και εθνικό πεδίο, είναι τούτη την ώρα το ζητούμενο. Και συγχαίρω το ΚΚΕ που πήρε αυτή την πρωτοβουλία, σε μια διαδικασία που έχει περιέλθει η πολιτική ζωή της χώρας, δηλαδή διαδικασία διαλυτικών τάσεων να έχουμε εδώ μια πρωτοβουλία, η οποία, χωρίς να αμφισβητεί την ανάγκη απολύτου σαφήνειας των τοποθετήσεών μας και των διαχωριστικών ιδεολογικών γραμμών, αποβλέπει στην πάνω από αυτές τις διαχωριστικές γραμμές, αναζήτηση εκείνων των σημείων, επί των οποίων μπορεί να υπάρξει αγωνιστική συμπαράταξη, για την προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των εργαζομένων, των λαϊκών τάξεων και των εθνικών συμφερόντων, όπως βέβαια και του μεγάλου πανανθρώπινου συμφέροντος της ειρήνης, που αυτή βρίσκεται πραγματικά στο στόχαστρο των κυρίαρχων κακοποιών δυνάμεων της παγκόσμιας ζωής".

Θ. Κατριβάνος,πρώην νομάρχης Αθηνών:

"Ακουσα την εισήγηση και μερικούς από τους ομιλητές. Η εισήγηση είχε πολύ ενδιαφέρον και εάν εφαρμοστεί σωστά θα είναι θετική η εξέλιξη. Διότι το πρόβλημα μεταξύ εφαρμογής και απόψεων είναι πάντοτε σε μια αντιπαράθεση. Είδα δε ότι και η συμμετοχή ανθρώπων του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου ήταν ενδιαφέρουσα και νομίζω ότι εάν δεν επικρατήσει μια άποψη που είναι λαθεμένη και που βαρύνει το παρελθόν, δηλαδή του καπελώματος αυτών των κινήσεων, το ΚΚΕ θα προσφέρει μεγάλη υπηρεσία με μια σωστή εφαρμογή. Το μέτωπο είναι ορθό και σωστό. Αλλά χρειάζεται εκείνο, που στο παρελθόν, τα πρώτα χρόνια, λειτούργησε όταν έγινε το ΕΑΜ. Δηλαδή να μην υπάρξει στο βάθος, η διάθεση για κομματική εκμετάλλευση αυτού του χώρου. Αν αυτό δεν επικρατήσει, είναι μια πρόκληση και μια παγίδα επικίνδυνη, μπορεί να προσφέρει πολλά πράγματα ένα τέτοιο μέτωπο. Αν όμως επικρατήσει, θα έχει αποτυχία".

Θ. Μπακαλάκος,συνθέτης:

"Είναι μια πολιτική κίνηση, με ιδιαίτερο βάρος θα έλεγα, και νομίζω ότι θα πρέπει να συμπαρασταθούν όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την ένταξή τους σε διάφορους κοινωνικούς ή και πολιτικούς ακόμα σχηματισμούς. Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να υποστηριχτούν από όλους τους ανθρώπους και κυρίως τους ανθρώπους του πνεύματος και του πολιτισμού. Με τη διαπίστωση σήμερα ότι όλα διακυβεύονται, όπως είπε και ο πρύτανης, αξίζει τον κόπο πραγματικά να συμβάλλει κανείς σε τέτοιου είδους πολιτικές κινήσεις, όπως είναι αυτή η συζήτηση".

Χρ. Λεοντής,συνθέτης:

"Η πρωτοβουλία είναι αξιόλογη και νομίζω ότι τέτοιες πρωτοβουλίες, αν αναπτυχθούν, έχουν να δώσουν πάρα πολλά. Για την πρόταση του μετώπου, πιστεύω ότι οπουδήποτε συμμετέχουν πολλοί άνθρωποι, με διαδικασίες δημοκρατικές, όπου η γνώμη και η γνώση του καθενός συμπληρώνει τη γνώμη και τη γνώση του άλλου είναι από τα θετικότερα πράγματα".

Γιώργος Κατσαρός,συνθέτης, μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου:

"Η πρόταση του ΚΚΕ είναι εκπληκτική και ενδιαφέρουσα και για μας τους συνδικαλιστές περισσότερο. Τέτοιες πρωτοβουλίες βοηθάνε πολύ να ανταλλάσσουμε απόψεις μεταξύ μας και πιστεύω ότι στο μέλλον ίσως και εμείς από τη μεριά του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου (ΠΜΣ) θα είμαστε σε θέση να συμμετέχουμε σε κάποια συζήτηση γύρω από τα θέματα που μας απασχολούν. Ιδιαίτερα έτσι όπως τα ζούμε τώρα σαν νέο Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΜΣ".

Τίτος Βανδής,ηθοποιός.

"Η πρωτοβουλία που πήρε σήμερα το ΚΚΕ είναι σοφή και νομίζω πως θα έχει επιτυχία. Θα ήθελα, μάλιστα, να ήξερα έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να βρει λόγους για να μην συμφωνήσει με αυτή την πρωτοβουλία, αυτή την πρόταση. Η αγανάκτηση δεν ανήκει μόνο στο ΚΚΕ, ανήκει σ' όλο τον ελληνικό λαό. Ελπίζω πως η σημερινή πρόταση θα οδηγήσει στη συγκρότηση ενός ωραίου κινήματος ανθρώπων, που θα αμυνθούν για τη ζωή τους και την καλυτέρευσή της. Και στην κατεύθυνση αυτή βέβαια, οι καλλιτέχνες έχουν αρκετή δουλιά να κάνουν".

Νικήτας Τσακίρογλου,ηθοποιός.

"Ο διάλογος πάντα βοηθά στην κατανόηση των προβλημάτων που υπάρχουν στον τόπο μας. Το θέμα είναι να μην μένουμε στις θεωρίες, αλλά να αναλάβουμε δράση, ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα. Και βέβαια ο ρόλος των καλλιτεχνών στην αντιμετώπιση σημαντικών ζητημάτων που θίχτηκαν στη σημερινή συζήτηση - οικονομικά, περιβαλλοντικά, πολιτιστικά - είναι πολύ σημαντικός. Δεν πρέπει να μένουμε απαθείς στην "κατρακύλα" που διαπιστώνουμε".

Κατ' αρχάς ευχαριστώ πάρα πολύ και ζητώ συγνώμη που παρεμβαίνω αυθαίρετα στη θέση κάποιου άλλου συνομιλητή. Το έρεισμα μου δόθηκε από τον προηγούμενο συνομιλητή και τον τωρινό. Το μήνυμα για το συνδικαλισμό, για τον όρο που ανέφερε ο τωρινός συνομιλητής, ως προς το θέμα ληστές και ληστεύονται οι άνθρωποι και ένα τρίτο και θετικό μήνυμα, που έκλεισε ο τωρινός συνομιλητής την ομιλία του με το θέμα ότι πρέπει να σκεφτόμαστε συλλογικά.

Με βάση την αξιόλογη πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Κόμματος όσον αφορά τα μέτωπα πάλης, με βάση τα κοινά προβλήματα ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, θα ήθελα να πω το εξής: Πρώτα από όλα δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κι όλοι οι εργαζόμενοι που έχουν συνειδητοποιήσει ότι ληστεύονται. Αρκετοί πιστεύουν ότι ευεργετούνται. Γιατί έστω και οι χειρότεροι καπιταλιστές τους δίνουν δουλιά. Δεύτερον, έχουμε δει έμπρακτα όλοι μας - κι αυτό το λέω ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθετήσεως - ότι ο συνδικαλισμός πολλές φορές έχει προδώσει τον εργαζόμενο. Και τρίτον, στο θετικότατο μήνυμα, του να σκεφτούμε συλλογικά. Αυτό είναι μια βάση. Να μάθει ο κόσμος να σκέφτεται συλλογικά. Δηλαδή, να μάθουμε τον κόσμο ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, κοινωνικοποιημένος σ' ένα καπιταλιστικό σύστημα, όπου ο πρώτος φορέας κοινωνικοποίησης, η οικογένεια, μαθαίνει τον άνθρωπο ότι πρέπει να ζει όπως του επιβάλλει η κοινωνία. Οτι αν δεν φάει τον άλλον, θα τον φάει ο άλλος εκείνον. Να τον μάθουμε να σκεφτεί ότι δεν είναι μόνος του, από την ίδια τη δομή της κοινωνίας.

Πρέπει, λοιπόν, πέρα από τις επισημάνσεις αυτών των σοβαρών ζητημάτων, να μπορέσουμε να δείξουμε μεθόδους προσέγγισης στον κόσμο που έχει μάθει να ζει σ' ένα σύστημα το οποίο όλο τον πάει και πιο κάτω. Δεν είμαι και προετοιμασμένη, απλώς αυθόρμητα πήρα το λόγο. Μία μέθοδος προσέγγισης, τουλάχιστον στον πολιτιστικό τομέα - στον οποίο κινούμαι και εργάζομαι - θα ήταν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Λέμε να κλείσουμε τις τηλεοράσεις. Δεν μπορούμε πραγματικά και ορθολογιστικά σκεπτόμενοι να πούμε στον κόσμο "κλείστε τις τηλεοράσεις". Θα παλέψουμε με τα ίδια μέσα. Ξέρω ειδικά στο Κομμουνιστικό Κόμμα ότι δεν έχουν τα χρήματα, ότι λείπουν τα έσοδα, ίσως. Ομως θα πρέπει να υπάρξει ένα άγγιγμα προσέγγισης με ευρύτατα πολιτιστικά προγράμματα, που να μην ταυτίζουν απόλυτα το χώρο με πολιτικά μηνύματα, αλλά να δείχνουν και να καλλιεργούν στον κόσμο τη συλλογική συνείδηση. Ενα συλλογικό εμείς. Δηλαδή, εάν πέσει μια ατομική βόμβα και μείνεις ως μόνος επιζών, δε θα είσαι και ευτυχισμένος. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε συλλογικά. Εάν αυτό προσπαθήσουμε να το περάσουμε μέσα από κοινούς αγώνες και κυρίως από τον πολιτισμό και τα πολιτιστικά προγράμματα, νομίζω ότι εκεί πέρα το μέτωπο βάσης για τα κοινά προβλήματα θ' ανθίσει. Και θα πάψει ο άλλος να βλέπει τον εργοδότη σαν ευεργέτη του. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Ο "Ρ", συνεχίζοντας την παρουσίαση των ομιλιών και παρεμβάσεων που έγιναν στη μεγάλη και επιτυχημένη εκδήλωση - δημόσια συζήτηση που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ το περασμένο Σάββατο σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας με θέμα: "Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση ενός κοινωνικοπολιτικού Μετώπου, που θα εναντιώνεται αποτελεσματικά στη συντήρηση και τη "νέα τάξη πραγμάτων" και θα θέτει στόχο την ανατροπή του κυρίαρχου μπλοκ δυνάμεων", παραθέτει σήμερα σειρά παρεμβάσεων που έγιναν κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Οπως είναι γνωστό, στην εκδήλωση συμμετείχαν εκατοντάδες στελέχη του μαζικού λαϊκού κινήματος, παράγοντες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, εργάτες, αγρότες και επαγγελματίες. Ο "Ρ" θα συνεχίσει τη δημοσίευση των παρεμβάσεων στο αυριανό φύλλο του.