Την κατηγορηματική αντίθεση του ΚΚΕ στην πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη που κάνει ακόμη πιο δύσκολο το όνειρο των εργαζομένων και συνταξιούχων, να αποκτήσουν δικό τους σπίτι (πρώτη κατοικία) με επιδοτούμενο στεγαστικό δάνειο, εκφράζει το ΚΚΕ. Το θέμα έφεραν στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ Απ. Τασούλας και Αχ. Κανταρτζής,που κατέθεσαν σχετική Ερώτηση με αφορμή πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης, με την οποία περιορίζεται το ύψος του επιδοτούμενου στεγαστικού δανείου το πολύ μέχρι 75% της πραγματικής αξίας και το 100% της αντικειμενικής. Οι βουλευτές του Κόμματος ρωτούν τους αρμόδιους υπουργούς Εθνικής Οικονομίας, Ανάπτυξης και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, εάν μεταξύ άλλων η κυβέρνηση προτίθεται να ανακαλέσει τις συγκεκριμένες αποφάσεις και να αυξήσει τα χρόνια επιδότησης του επιτοκίου των στεγαστικών δανείων, ώστε να καλύπτει όλα τα χρόνια αποπληρωμής και αν θα καλύπτει το ύψος της πραγματικής αξίας της πρώτης κατοικίας.

Το πλήρες κείμενο της Ερώτησης έχει ως εξής:

"Γνωστές είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα στρώματα του πληθυσμού με χαμηλά εισοδήματα προκειμένου να αποκτήσουν την πρώτη κατοικία τους. Για το λόγο αυτό εξάλλου απευθύνονται στην Εθνική Κτηματική Τράπεζα Ελλάδας (ΕΚΤΕ) που χορηγεί δάνεια, τα οποία σ' αυτές τις περιπτώσεις έχουν επιδοτούμενο από το κράτος επιτόκιο.

Ωστόσο, το 1991 με την υπουργική απόφαση 2032215/24-6-1991 η κυβέρνηση μείωσε τη διάρκεια επιδότησης του επιτοκίου από 15 σε 10 χρόνια, ενώ το 1993 με νέα απόφαση (65150/9-9-1993) η διάρκεια επιδότησης του επιτοκίου μειώθηκε στα 7 1/2 χρόνια. Σε αντίστοιχο πρόγραμμα, με επιδοτούμενο επιτόκιο μέσω της ΕΚΤΕ ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) περιορίζει σε 9 τα χρόνια επιδότησης του επιτοκίου.

Σαν να μην έφταναν αυτοί οι περιορισμοί, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ "πετσοκόβει" κυριολεκτικά τα στεγαστικά δάνεια, αφού με υπουργική απόφαση στις 7-1-1998 το ύψος του επιδοτούμενου δανείου δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το 75% της πραγματικής αξίας και το 100% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου και μέχρι 12 εκατ. δρχ. και από το 80% της αντικειμενικής αξίας του υπόλοιπου ποσού πέραν των 12 εκατ. δρχ.

ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ. κ. υπουργοί εάν η κυβέρνηση

• θα ανακαλέσει τις συγκεκριμένες αποφάσεις του 1991, του 1993 και του 1998;
• Θα αυξήσει τα χρόνια επιδότησης του επιτοκίου των στεγαστικών δανείων ώστε να καλύπτει όλα τα χρόνια αποπληρωμής των δανείων και θα καλύπτει το ύψος της πραγματικής αξίας της πρώτης κατοικίας.
• Προτίθεται να πάρει άλλα μέτρα (και ποια και πότε) για την ανακούφιση των εργαζομένων δανειοληπτών προκειμένου να τους διασφαλιστεί το δικαίωμα απόκτησης πρώτης κατοικίας;".

"Ελεύθερη αγορά" με δύο μέτρα και δύο σταθμά αξιώνουν, για άλλη μια φορά, οι εμποροβιομήχανοι, με αφορμή τον τρόπο διαπραγμάτευσης με τα Καταστήματα Αφορολόγητων Ειδών ΑΕ.

Με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ) Γ. Παπαθανασίου ζητά την παρέμβαση της Επιτροπής, προκειμένου να εξετάσει "κατά πόσον δύο όροι που θέτουν τα ΚΑΕ προς τους προμηθευτές είναι συμβατοί ή όχι με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο περί ανταγωνισμού".

Συγκεκριμένα, τα ΚΑΕ έθεσαν ως όρο για τις συναλλαγές τους με τους προμηθευτές, πρώτον οι αυξήσεις στα προϊόντα να μην ξεπερνούν το μισό του ποσοστού του πληθωρισμού. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή στις διαφημιστικές δαπάνες, τα ΚΑΕ ενημέρωσαν του προμηθευτές ότι "θα συσχετίσουν τη συμμετοχή όλων των προμηθευτών της εταιρίας στις διαφημιστικές της δραστηριότητες, με τον αριθμό των εγχώριων ειδών που αγοράζουν από κάθε προμηθευτή και τον αριθμό των καταστημάτων τους μέσα από τα οποία αυτά προβάλλονται".

Οι όροι, λοιπόν, αυτοί προκάλεσαν την αντίδραση των εμποροβιομηχάνων, γιατί είπαμε: Η "ελευθερία" της αγοράς και ο "ανταγωνισμός" είναι καλά, όταν τα πάντα γίνονται σύμφωνα με τη θέληση και τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οταν κάποιος από τους συναλλασσόμενους μαζί τους, στα πλαίσια της ελευθερίας που τους δίνει η οικονομική τους δύναμη - στην προκειμένη περίπτωση τα ΚΑΕ - θέτουν τους δικούς τους όρους ανταγωνισμού, τότε το λόγο έχουν οι παρεμβατικοί μηχανισμοί του κράτους. Οχι τίποτα άλλο, αλλά για να καταλαβαίνουν και οι αδαείς πόσο "ελεύθερη" και πόσο "ανταγωνιστική" είναι η "οικονομία της αγοράς"...