ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Φλεβάρη 1998
Σελ. /48
ΚΕΝΗ
Μονόδρομος η κοινή δράση

Του Τάκη ΤΣΙΓΚΑ

έτωπο Παιδείας με όλο το λαό", έγραφε το μικρό ταμπλό. Το κρατούσε ψηλά ένας μαθητής, πορευόμενος στην προχτεσινή, πρωτόγνωρη για τα τελευταία χρόνια, μαθητική πορεία της Αθήνας. "Πάρτε μέρος όλοι στην πορεία, του λαού υπόθεση είναι η παιδεία", ήταν ένα από τα κυρίαρχα συνθήματα. Την ίδια μέρα και αμέσως μετά την άκαρπη συνάντηση των Συντονιστικών Επιτροπών Αγώνα των αγροτών, με το κυβερνητικό κλιμάκιο, ο εκπρόσωπος των πρώτων δήλωνε: "Ο παραγωγός πουλάει το σιτάρι 42 δραχμές το κιλό και ο εργαζόμενος παίρνει το ψωμί 400. Ο ελαιοπαραγωγός πουλάει το λάδι 550 δραχμές και ο εργαζόμενος το παίρνει 1.600 έως 2.000, το ρύζι 70 και ο εργαζόμενος το αγοράζει 600 δραχμές. Κάνουμε αγώνα πατριωτικό, γιατί θέλουμε να μείνουμε στα χωριά μας, στα χωράφια μας και να είμαστε αυτάρκεις, ως χώρα. Να μην είμαστε εξαρτημένοι...".

Τρεις μέρες προηγούμενα, οι υπάλληλοι του ΙΚΑ - του μεγαλύτερου, αλλά και ευρισκόμενου στην κόψη του ξυραφιού ασφαλιστικού οργανισμού της χώρας, με 5.600.000 ασφαλισμένους - πραγματοποίησαν 24ωρη πανελλαδική απεργία. Ενα από τα βασικά τους αιτήματα ήταν η άμεση κάλυψη των 3.500 κενών θέσεων, που υπάρχουν στον οργανισμό. Πρόβλημα, που έχει συντελέσει τα μέγιστα στην ασύλληπτη αύξηση της πολύμορφης εισφοροδιαφυγής και εισφοροαποφυγής. Μόνον η ετήσια παραγραφή εισφορών - λόγω παρέλευσης 10ετίας - θα φθάσει την επόμενη τριετία τα 30 δισεκατομμύρια, ενώ η εισφοροδιαφυγή αγγίζει πλέον τα 500 δισεκατομμύρια δραχμές. Και δεν μπορούσε να γίνεται διαφορετικά, αφού είναι ανθρωπίνως αδύνατο, οι 1.250 σήμερα ελεγκτές του ΙΚΑ, να ελέγχουν, ακόμη κι ένα μέρος, από τις 450.000 επιχειρήσεις και 250.000 οικοδομικά έργα, που υπάρχουν σε όλη τη χώρα.

* * *

Λίγες μέρες νωρίτερα, οι εργαζόμενοι των Δημόσιων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΔΕΚΟ) απεργούσαν ενάντια στη διαβόητη κυβερνητική τροπολογία. Και ήταν, βέβαια, μπόλικη η μελάνη, που χύθηκε για τα δήθεν προνόμια των εργαζομένων στους χώρους αυτούς, αλλά η ουσία και οι πραγματικές επιδιώξεις της κυβερνητικής επίθεσης έγιναν φανερές. Το 8ωρο, το σταθερό βδομαδιάτικο ωράριο εργασίας και όλα όσα χαρακτηρίζουν τις σημερινές εργασιακές σχέσεις είναι ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης. Αυτά είναι τα "προνόμια", που θέλει να καταργήσει. Και θέλει να "περάσει" τις "ευλύγιστες" σχέσεις εργασίας και τη λογική των πολύμηνων ή ετήσιων "διευθετήσεων" του χρόνου εργασίας, όχι μόνο για να ρίξει το κόστος των δικών της, ζημιογόνων πολιτικών επιλογών και πρακτικών στις πλάτες των εργαζομένων. Ούτε, μόνο, για να κάνει τις ΔΕΚΟ περισσότερο ελκυστικές στους αυριανούς, επίδοξους "αγοραστές" τους. Αλλά και για να χρησιμοποιήσει τοχώρο αυτό, ως Δούρειο Ιππο και μοχλό επιβολής της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα και τον ιδιωτικό, γενικότερα.

Ολα τα προηγούμενα αποτελούν ορισμένες μόνον εικόνες των τελευταίων δεκαπέντε ημερών. Και υπάρχουν και πολλές άλλες. Η κάπως βαθύτερη ανάλυσή τους οδηγεί σε ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα, η ανάδειξη των οποίων έχει ιδιαίτερη σημασία και αξία.

* * *

Πρώτον: Ο σχετικά γρήγορος πολλαπλασιασμός και η ραγδαία όξυνση των πολύμορφων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, που παρατηρείται σήμερα, δεν οφείλεται μόνο στην πολυετή συσσώρευσή τους. Οφείλεται, πρώτα και κύρια, στο περιεχόμενο και τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία συνειδητά και σχεδιασμένα προωθεί τον "εκσυγχρονισμό" του ελληνικού καπιταλισμού, σύμφωνα με τα πρότυπα και τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων παγκόσμιων οργανισμών του διεθνούς κεφαλαίου. Εναν "εκσυγχρονισμό", που αγκαλιάζει - στον ένα ή άλλο βαθμό - όλους τους τομείς της κοινωνικής πραγματικότητας και επιβάλλει, ήδη, βαθιές αλλαγές, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.Αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας (δραστική μείωση της βιομηχανίας, των κατασκευών και της αγροτικής οικονομίας, αύξηση των παρασιτικών υπηρεσιών). Αλλαγές στις μέχρι σήμερα εργασιακές σχέσεις. Αλλαγές στους τομείς της παιδείας και της υγείας. Αλλαγές στο σύστημα της κοινωνικής πρόνοιας και της ασφάλισης. Αλλαγές στο μέχρι σήμερα μοντέλο οργάνωσης των τοπικών κοινωνιών (π.χ. "Καποδίστριας"). Αλλαγές στο Σύνταγμα. Αλλαγές... αλλαγές...

Και μπορεί η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της να κλίνουν καθημερινά τη λέξη "μονόδρομος" σε όλες τις πτώσεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει, στο παραμικρό, το βαθύτατα αντιλαϊκό και αντιδραστικό χαρακτήρα και περιεχόμενο του επιχειρούμενου "εκσυγχρονισμού". Ούτε το επικαλούμενο συχνά επιχείρημα, της περιβόητης ανταγωνιστικότητας, μπορεί να δώσει το παραμικρό άλλοθι στους κυβερνώντες. Στο κάτω - κάτω της γραφής, ο εκπρόσωπος των αγροτών έχει απόλυτο δίκιο. Γιατί, δηλαδή, να μην πουλάνε οι αγρότες με 100 ή 150 δραχμές το ρύζι και να φτάνει στις 250 ή τις 300 δραχμές το κιλό στην κατανάλωση; Δε θα ήταν έτσι και περισσότερο ανταγωνιστικό; Το τι πραγματικά γίνεται και ποιοι κερδίζουν (διάβαζε: ληστεύουν και κερδοσκοπούν ασύστολα) είναι φανερό στον καθένα.

* * *

Δεύτερον: Τόσο η ουσία, που κρύβεται πίσω από κάθε επιμέρους αντιλαϊκό μέτρο της προαναφερόμενης κυβερνητικής πολιτικής του "εκσυγχρονισμού", όσο και η ένταση αυτής της επίθεσης, βάζουν μπροστά στους εργαζόμενους και τις οργανώσεις τους, ορισμένες κρίσιμες προκλήσεις. Οι εργάτες, οι αγρότες, οι επαγγελματίες, οι μικρέμποροι και μικροβιοτέχνες, οι μαθητές, οι φοιτητές και σπουδαστές, οι άνεργοι απόφοιτοι του λυκείου συνειδητοποιούν σήμερα ότι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Οτι κάποιος τρίτος (διάβαζε: το μεγάλο κεφάλαιο, μαζί με τους κολαούζους του) ληστεύει και τους μεν και τους δε. Θέλει να κανονίσει, κατά πώς τον συμφέρει, τη ζωή τους, το σήμερα και το αύριό τους. Οτι οι διάφορες πολιτικές της δήθεν σύγκλισης, του τρένου της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και της ΟΝΕ, των "απελευθερώσεων", των "νόμων της αγοράς", της "ανταγωνιστικότητας", του "λιγότερου κράτους", κλπ., δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το καινούριο πλαίσιο, που "εκσυγχρονίζει" σε ποιοτικά ανώτερα επίπεδα την ασύδοτη και ληστρική δράση του μεγάλου, ξένου και ντόπιου, κεφαλαίου και, ταυτόχρονα, κάνουν πολύ πιο έντονα και απειλητικά τα αδιέξοδα. Προδιαγράφουν ένα μέλλον ακόμη περισσότερο ζοφερό και μαύρο.

Τρίτον: Η επιτακτικά αναγκαία, σήμερα, κοινή, συντονισμένη και αποφασιστική αντίσταση όλων των εργαζομένων στον επιχειρούμενο αντιλαϊκό "εκσυγχρονισμό", κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι οι τελευταίοι είναι ευχαριστημένοι από τη μέχρι τώρα κατάσταση. Οι εργαζόμενοι είχαν και έχουν πολύ περισσότερους λόγους, απ' ό,τι το μεγάλο κεφάλαιο, για την προώθηση μιας ριζικής αλλαγής. Μιας ριζικής αλλαγής, όμως, σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Κι αυτό εκφράζεται ανάγλυφα στα αιτήματα των αγώνων τους.

* * *

Τέταρτον: Ουσιαστικά, οι τρέχουσες εξελίξεις δικαιώνουν μια βασική εκτίμηση του Προγράμματος του ΚΚΕ, που σημειώνει:

"Δύο είναι οι δρόμοι, για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας:

  • Ο δρόμος, που υπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών, των καπιταλιστών, σε βάρος του λαού, ο δρόμος της προσαρμογής και υποταγής στις αντεργατικές αντιλαϊκές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ.
  • Ο δρόμος της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, που μπορεί να δώσει προοπτική για την εργατική τάξη, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου και τη νεολαία".

Ολα αυτά δένονται σήμερα, αντικειμενικά, με τις πολύμορφες και τις αυξανόμενες συνεχώς λαϊκές κινητοποιήσεις. Βάζουν την ανάγκη της παραπέρα πολιτικοποίησής τους, του συντονισμού και της κοινής έκφρασής τους. Του αποφασιστικού ξεπεράσματος όσων παραγόντων δυσκολεύουν και εμποδίζουν αυτή την αναγκαία πορεία, π.χ., των γνωστών συσχετισμών στις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Κάνουν ακόμη περισσότερο αναγκαία την πρωτόβουλη, πλατιά, θαρραλέα και αποτελεσματική πολιτική δουλιά των κομμουνιστών. Οι καθημερινές εξελίξεις φανερώνουν όλο και περισσότερο την ανάγκη της απόκρουσης του φιλομονοπωλιακού δρόμου, της ανατροπής του σημερινού πολιτικού συσχετισμού, που τον προωθεί και τον επιβάλλει. Της αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ και της οικοδόμησης του Μετώπου, που θα χαράξει την πορεία του άλλου δρόμου ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας.

Οι εργαζόμενοι είχαν και έχουν πολύ περισσότερους λόγους, απ' ό,τι το μεγάλο κεφάλαιο, για την προώθηση μιας ριζικής αλλαγής. Μιας ριζικής αλλαγής, όμως, σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Κι αυτό εκφράζεται ανάγλυφα στα αιτήματα των αγώνων τους


ΕΔΩ και μέρες έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία διαφήμισης του ΕΥΡΩ, του νομίσματος που θα αντικαταστήσει όλα τα σημερινά νομίσματα των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτή η εκστρατεία αναμένεται να κλιμακωθεί ενόψει της Συνόδου Κορυφής τον ερχόμενο Μάη, όπου θα αποφασιστεί ποιες χώρες θα πάρουν μέρος στο επόμενο στάδιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Ο "Ρ" επιχειρεί να δώσει ορισμένες απαντήσεις σε ερωτήματα πρακτικής φύσης, που αφορούν στο ΕΥΡΩ και τις συνέπειες από τη δημιουργία και την κυκλοφορία του (σελίδες 6 - 7)

ΤΗΝ υψηλότερη κερδοφορία και με σημαντική διαφορά (μέχρι και τέσσερις φορές μεγαλύτερη) παρουσιάζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, μεταξύ των 15 χώρων - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ομως, και στο σύνολο των χωρών - μελών του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα, από την άποψη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, διατηρεί τη δεύτερη θέση, αμέσως μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Δεν πρόκειται για λαϊκισμό και κίτρινη προπαγάνδα. Τα επιτεύγματα της Ελλάδας, στον τομέα της υψηλής κερδοφορίας, επιβεβαιώνουν τα επίσημα στοιχεία του ΟΟΣΑ, σε σχετική έκθεση που εξετάζει την κερδοφορία στις χώρες - μέλη του (σελίδα 9)

ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ επιδοτούμενο δάνειο για αγορά πρώτης κατοικίας παίρνουν από την 1η Γενάρη 1998 οι ενδιαφερόμενοι, μετά την κυβερνητική απόφαση να αλλάξει τον τρόπο προσδιορισμού του ύψους του δανείου που δικαιούται κάποιος. Με τη σχετική υπουργική απόφαση, που αποκάλυψε ο "Ρ" τις προηγούμενες μέρες, το ύψος του επιδοτούμενου δανείου υπολογίζεται στο εξής με βάση την "αντικειμενική" αξία του ακινήτου και όχι σύμφωνα με την εμπορική του αξία! (σελίδα 10)

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 165 δισεκατομμύρια δραχμές επιπλέον, σε σχέση με αυτά που παρουσίασε επίσημα στη Βουλή η κυβέρνηση, είναι τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού 1997. Ο "Ρ" αποκαλύπτει σήμερα μια απόφαση του υπουργείου Οικονομικών, από την οποία προκύπτει ότι η κυβέρνηση εξαπάτησε συνειδητά τον ελληνικό λαό και τους εκπροσώπους του στη Βουλή, σχετικά με το ύψος των κρατικών ελλειμμάτων (σελίδα 11)

Η ΦΘΙΝΟΥΣΑ πορεία των βασικών παραγωγικών μονάδων της Θεσσαλονίκης αποτελεί κεντρικό στόχο πάλης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της πόλης. Η Θεσσαλονίκη, και η Β. Ελλάδα, αποτελεί, λόγω της συγκέντρωσης μιας σειράς κλάδων και εργοστασίων που φθίνουν, το τοπίο δράσης μιας πολιτικής που είναι καταστροφική για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας. Ενα κύμα απολύσεων έχει σαρώσει το τελευταίο διάστημα την πόλη και το νομό, τινάζοντας την ανεργία στα ύψη (σελίδες 16 - 33)

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ εκχώρησης του Δημόσιου Τομέα στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο με την ταυτόχρονη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων άρχισε με την τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση για τις ΔΕΚΟ. Σε πρώτη φάση, στο στόχαστρο της κυβέρνησης βρίσκονται οι τομείς των επικοινωνιών, της ενέργειας και των μεταφορών. Στρατηγικός της στόχος, με την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, είναι να εδραιώσει και να ενισχύσει την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου και στους τομείς εκείνους που κατείχε το Δημόσιο. Αυτά τονίζει σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο "Ρ" ο Σωκράτης Μαντζουράνης, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Σωματείων Πολιτικής Αεροπορίας (σελίδες 24 - 25)

ΣΤΟ "φόντο" της παραγωγικής συρρίκνωσης του κλάδου του φαρμάκου, της ανεργίας, αλλά και των "ευέλικτων" εργασιακών σχέσεων, που διευρύνονται συνεχώς, πραγματοποιείται στις 21 - 22 Φλεβάρη το 7ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας. Στο συνέδριο θα πάρουν μέρος 54 αντιπρόσωποι από 31 σωματεία, που εκπροσωπούν πάνω από 2.000 ψηφίσαντα μέλη (σελίδα 34)

ΜΕ γρήγορους ρυθμούς η κυβέρνηση προχωρά στην εφαρμογή των σχεδίων της για τη συνολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, ενώ η ΓΣΕΕ προχωρά στο 29ο Συνέδριό της στις 12 του Μάρτη και οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας βρίσκονται σε εξέλιξη (σελίδα 35)



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ