Αποθρασύνθηκαν οι αγρίως νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ, με αφορμή την κυβερνητική τροπολογία για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στις ΔΕΚΟ. Εχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο αντιλαϊκού παροξυσμού, ώστε νομίζουν ότι τώρα ήρθε η ώρα να "καθαρίσουν τους λογαριασμούς" τους με τις "συντεχνίες". Ετσι, αφήνουν στην άκρη τα όποια αντιπολιτευτικά προσχήματα και τάσσονται αναφανδόν και με πάθος υπέρ της τροπολογίας. Ο Γ. Σουφλιάς, μάλιστα, δήλωσε χτες ότι εξυγίανση των ΔΕΚΟ σημαίνει "να φύγει το "βέτο" των συνδικάτων και των συντεχνιών σε ό,τι αφορά τον κανονισμό του προσωπικού". Και σε κατάσταση αμόκ συμπλήρωσε: "Η τροπολογία που κατέθεσε χτες η κυβέρνηση είναι άτολμη, ανεπαρκής και μαλακοτεντωτή"!
Είναι ολοφάνερο ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει κάθε μέτρο και έτσι δεν αντιλαμβάνονται ότι γίνονται καταγέλαστοι. Τόσο το χειρότερο γι' αυτούς. Ισως, το αποτέλεσμα αυτό να είναι και η μόνη... προσφορά της εντεινόμενης αντεργατικής και αυταρχικής κυβερνητικής πολιτικής...
Τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπ. Κλίντον προτείνουν για το Νόμπελ Ειρήνης βουλευτές της Νορβηγίας! Η επιχειρηματολογία τους; Οι αξιέπαινες προσπάθειες του Κλίντον να προστατέψει παγκοσμίως την ειρήνη και να προωθήσει τη δημοκρατία...
Οπως ακριβώς λέμε φιλική επίθεση των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράκ, φιλειρηνικές δυνάμεις κατοχής στη Βοσνία, δημοκρατικό εμπάργκο κατά της Κούβας, προοδευτικές επεμβάσεις σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου, δημοκρατική και φιλειρηνική νέα δομή του ΝΑΤΟ, ιστορικές ανασκοπήσεις και "μαθήματα" τύπου Μπερνς και άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Κι όλα αυτά μόνο επί προεδρίας του συγκεκριμένου πλανητάρχη. Πανάξιος λοιπόν για το Νόμπελ Ειρήνης ο σαξοφωνίστας!
Μπορεί η σε πρώτη γραμμή είδηση εξ Αμερικής, μέρες τώρα, να είναι το συνεχιζόμενο σίριαλ των εξωσυζυγικών περιπετειών του Προέδρου, Μπ. Κλίντον, αλλά σε δεύτερο επίπεδο και πίσω από τα χαμόγελα της "πρώτης κυρίας" ή τους διαχυτικούς εναγκαλισμούς κάποιας πρώην υπαλλήλου του Λευκού Οίκου με τον Αμερικανό Πρόεδρο, πληθαίνουν οι πληροφορίες πως οι ΗΠΑ ετοιμάζουν πυρετωδώς και νέο στρατιωτικό χτύπημα ενάντια στο Ιράκ.
Την ίδια στιγμή, οι κάτοικοι της πολύπαθης αυτής χώρας και ιδιαίτερα τα παιδιά - ακόμη και βρέφη - θερίζονται στην κυριολεξία από την πείνα και τις αρρώστιες, ως συνέπεια βασικά και κύρια της συνεχιζόμενης εφαρμογής των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, περί εμπάργκο των εξαγωγών πετρελαίου.
Και τώρα, ο λεγόμενος και πλανητάρχης - το πιθανότερο μαζί με τους ΝΑΤΟικούς "συνεταίρους" του - ετοιμάζει και νέο απάνθρωπο χτύπημα, βάζοντας σε νέους, σοβαρότερους κινδύνους την ασφάλεια της ταραγμένης αυτής περιοχής.
Την ώρα που οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ δίνουν τη μάχη για να υπερασπίσουν τα εργατικά τους δικαιώματα, άλλο ένα συνδικαλιστικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, ο πρόεδρος της ΟΜΕ - ΟΤΕ Γιώργος Μανιάτης, επέλεξε την "απόσυρση"..! Από πρόεδρος ενός συνδικάτου 23.500 εργαζομένων με αγωνιστικές παραδόσεις, "βολεύτηκε" στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της HELLASCOM, θυγατρικής του ΟΤΕ.
Αυτό φαίνεται πως είναι το "αντίτιμο" που εισέπραξε για τις "υπηρεσίες του" στην εργοδοσία και στην κυβέρνηση. Και σε γενικές γραμμές τα πήγε καλά ο εν λόγω συνδικαλιστής... Αφού και στήριξη στις κυβερνητικές επιλογές παρείχε αφειδώς και τόσο η παράταξή του, αλλά και ο ίδιος προσωπικά έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε να ρίξουν το συνδικάτο στην αδράνεια. Ετσι μετά απ' αυτά, η απόσταση που χωρίζει την καρέκλα του συνδικαλιστή από του εργοδότη γίνεται πολύ μικρή και τα όρια δυσδιάκριτα. Φυσική κατάληψη θα μπορούσε να πει κάποιος.
Ομως το ζήτημα δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο πρόσωπο. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που συνδικαλιστικά στελέχη χρησιμοποιούν τη θέση τους για να "ανέβουν" και να κάνουν καριέρα. Η επανάληψη τέτοιων περιπτώσεων πρέπει να προβληματίζει. Πριν απ' όλα τους ίδιους τους εργαζόμενους, που μέχρι τώρα στηρίζουν και δείχνουν ανοχή στις συγκεκριμένες παρατάξεις και τέτοιου φυράματος στελέχη.
Ενώ οι Γάλλοι άνεργοι συνεχίζουν τους αγώνες τους με αμείωτη ένταση κι έχοντας τη συμπαράσταση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων αυτής της χώρας, η κυβέρνηση του Λ. Ζοσπέν προσπαθεί να υπολογίσει πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργήσει η μείωση σε 35 των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας.
Μόνο που οι εκτιμήσεις των διαφόρων υπουργείων και αρμοδίων υπηρεσιών απέχουν πολύ μεταξύ τους. Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, η μείωση των ωρών εργασίας θα δημιουργήσει μέχρι 1.000.000 θέσεις εργασίας. Το υπουργείο Οικονομικών έχει δύο σενάρια. Το ένα μιλά για 550.000 νέες θέσεις, στην καλύτερη περίπτωση, ενώ το δεύτερο για 210.000 έως 290.000 νέες θέσεις εργασίας. Η Τράπεζα της Γαλλίας μιλά για 700.000 θέσεις, ενώ το Παρατηρητήριο Οικονομικών Ερευνών - ένα ανεξάρτητο ίδρυμα - στο οποίο η υπουργός Εργασίας ανέθεσε παράλληλη μελέτη, επεξεργάστηκε κι αυτό δύο σενάρια. Στο πρώτο κατέληξε πως θα δημιουργηθούν 700.000 νέες θέσεις, ενώ στο δεύτερο σε 480.000 το πολύ.
Η τελευταία, σχετική μελέτη, που είδε το φως της δημοσιότητας, ήταν μια ανάλυση του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών, που δημοσιεύτηκε στη "Λιμπερασιόν" της 23ης Γενάρη και καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: "Με το 35ωρο, δε θα δημιουργηθεί ούτε μια νέα θέση εργασίας. Αντίθετα θα χαθούν και 20.000".
Και οι Γάλλοι άνεργοι συνεχίζουν τον αγώνα...
Πρόσφατα ο "Ρ" αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα του, για να τιμήσει την Ρούλα Κουκούλου, καθώς συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το θάνατό της. Και όμως, κάποιος "ξυλοσχίστης", Τηλέμαχος Κόκκος, στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας "Καλημέρα", τη... θέλει να διεκδικεί τη σύνταξη του συζύγου της, Ν. Ζαχαριάδη, στήνοντας μάλιστα ολόκληρη ανταπόκριση από τη Φλώρινα!
Φαίνεται πως το θράσος και ο αντικομμουνισμός μερικών μερικών έχει φτάσει σε... υπερφυσικά πλέον όρια...
Ενα λόγο παραπάνω είχε ο Χρ. Παλαιολόγος, στέλεχος του ΣΥΝ, εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ δήμαρχος Λιβαδειάς, να υπερθεματίζει υπέρ της "κεντροαριστερής" συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, όχι μόνον στην Αθήνα, αλλά ευρύτερα σ' όλη την Ελλάδα. Και αυτού, βέβαια, είναι η εύλογη φιλοδοξία του να ξαναβγεί δήμαρχος. Γι' αυτό, όχι μόνον κάλεσε το ΣΥΝ να στηρίξει τη συνεργασία τους στην Αθήνα, μα και - για να πείσει για την ανάγκη της ευρύτερης συνεργασίας - προκάλεσε τα άλλα στελέχη του ΣΥΝ να προσέξουν! Να μην υποτιμούν το "αντικαποδιστριακό" μπλοκ, όπως είπε. Και για να το κάνει πιο "γκραν γκινιόλ" έβαλε μαζί στο μπλοκ: ΚΚΕ, ΝΔ, ΠΟΛΑΝ και ΔΗΚΚΙ!
Στην επαρχία ζει ο άνθρωπος και δίκιο έχει να ανησυχεί για την εκδίκηση για τον... "Καποδίστρια"! Ομως, φαίνεται έχει χάσει εντελώς την ψυχραιμία του, για να βάζει ΚΚΕ και ΝΔ στο ίδιο τσουβάλι... Πάντως, καλά κάνει και προειδοποιεί τους κομματικούς του φίλους, ότι μπορεί να μείνουν χωρίς εκπροσώπηση αν δε γίνουν... ουρά του ΠΑΣΟΚ. Ετσι κι αλλιώς, τους πήρανε χαμπάρι!
Πάντως, απ' όσα ξέραμε μέχρι χθες βράδυ, από τον υπάρχοντα και στην Ελλάδα σύλλογο "Φίλων του Κλίντον", δεν υπήρξαν αντιδράσεις. Φανταζόμαστε, ότι την επόμενη φορά, που ο πρόεδρός του θα βγει σε κάποιο τηλεοπτικό "παράθυρο", θα προβεί σε κάποιες εκτιμήσεις, ώστε να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα...
Αντιγράφουμε από χτεσινό σχόλιο της "Ελευθεροτυπίας": "Πρόταση να εκδοθεί ψήφισμα συμπαράστασης στον πλανητάρχη Μπιλ Κλίντον, που κινδυνεύει να βρεθεί εκτός προεδρίας, ύστερα από κατηγορίες περί σεξουαλικών παρενοχλήσεων, διατύπωσε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ του κόμματος. Η πρόταση βέβαια δεν αντιμετωπίστηκε με σοβαρότητα, ούτε καν συζητήθηκε, αλλά το ερώτημα παραμένει: Ποιοι και πόσοι θα ψήφιζαν υπέρ της πρότασης και πώς θα ξέμπλεκαν στη συνέχεια με τις γυναικείες οργανώσεις; Εστω κι έτσι, πάντως, αν το μάθει ο Κλίντον μπορεί να στείλει κανένα αναμνηστικό σαξόφωνο για ευχαριστήριο"...
Ετσι, για να μην τη "βγάζουνε" στις εκδηλώσεις τους μόνο με τη φυσαρμόνικα του Λ. Κύρκου, θα συμπληρώναμε εμείς! Και μη χειρότερα...
Χωράφια, σπίτι υποθήκη
και η σοδειά
λειψή και μισερή
κι ήρθαν της Τράπεζας
οι "γύπες" και οι "λύκοι"
το βιος τους
για να βγάλουν
στο "σφυρί"...
Μαζεύτηκαν αμέσως
οι κολίγοι,
βασανισμένοι,
άχρωμοι, ισχνοί,
και λες πως ο Αντύπας
τους οδηγεί,
ύψωσαν τις γροθιές
και τη φωνή...
Και οι κλητήρες
τρόμαξαν κι ολόισια
φεύγουνε άπραγοι,
για δες,
δεν περιγράφουν
εικόνες του εννιακόσια,
σκηνές σας λέω
που 'γιναν εχθές!
Ο οίστρος
Εχουμε και λέμε λοιπόν. Δεκαπέντε περίπου δισεκατομμύρια δραχμές είναι τα χρέη τους προς τον ΟΤΕ και το υπόλοιπο δημόσιο (κύρια τράπεζες). Ενδεκα περίπου δισεκατομμύρια δραχμές είναι τα χρέη τους προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Εκατόν είκοσι εκατομμύρια δραχμές είναι τα χρέη τους προς την ΕΡΤ. Σύνολο 26 περίπου δισεκατομμύρια δραχμές. Ποσό τεράστιο. Είναι τα χρέη των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, πανελλαδικής εμβέλειας.
Κι όπως καταλαβαίνετε, το μεγαλύτερο μέρος των χρεών αυτών βαραίνει τους "μεγάλους". Πάρτε υπόψη σας, επίσης, ότι τα χρέη αυτά δημιουργήθηκαν μέσα σε μια μικρή σχετικά χρονική περίοδο - ουσιαστικά από το 1990 και μετά. Περίοδο, που κάθε άλλο παρά άσχημη, για την ιδιωτική τηλεόραση, πρέπει να χαρακτηριστεί. Τώρα άρχισαν οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιούν τι σόι πράγμα είναι η... ελεύθερη τηλεόραση.
Σκεφθείτε, τι έχει να γίνει τα επόμενα χρόνια...
Ισως, βέβαια, αναρωτηθείτε πώς είναι δυνατόν τα υπουργεία και οι υπηρεσίες της ίδιας κυβέρνησης να κάνουν μελέτες και να καταλήγουν σε αποτελέσματα με τόσο μεγάλες αποκλίσεις.
Η απορία σας είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Οπως δικαιολογημένες, όμως, είναι και οι αποκλίσεις των γαλλικών μελετών. Στην πραγματικότητα, είναι αδύνατο να υπολογιστεί - στα πλαίσια της σημερινής, καπιταλιστικής οικονομίας και της απελευθέρωσης της ασυδοσίας των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου - αν το μέτρο της μείωσης των ωρών της βδομαδιάτικης εργασίας θα έχει ή όχι ευεργετική επίδραση στο συνολικό αριθμό των θέσεων απασχόλησης. Κι αυτό, γιατί οι αστάθμητοι παράγοντες είναι τόσοι πολλοί και σοβαροί, που κάνουν αδύνατη την οποιαδήποτε, ελάχιστα αξιόπιστη, εκτίμηση.
Ετσι κι αλλιώς, όμως - για να ξανάρθουμε στους Γάλλους άνεργους - από τη μια τα 3.000.000 νέες θέσεις εργασίας, που έχει υποσχεθεί ο Γάλλος πρωθυπουργός, ούτε κατά διάνοια δε βρίσκονται από τη μείωση των ωρών εργασίας. Και από την άλλη, μια σειρά αιτήματα, όπως δουλιά σε όλους, ικανοποιητικοί μισθοί και μεροκάματα, μείωση των ωρών εργασίας κλπ., έχουν καταστεί υπερώριμα από κάθε άποψη και απαιτούν την ικανοποίησή τους. Ικανοποίηση, που δεν μπορεί να γίνει δυνατή στα πλαίσια της τέτοιας ή άλλης διαχείρισης του συστήματος. Η ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής έρχεται αντικειμενικά και πάλι στο προσκήνιο.