ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΕΜΠΡΙΔΗΣ,Βερολίνο Γερμανία. Η αφορμή της επιστολής μου είναι η ομιλία του συν. Φλωράκη, που εκφώνησε στις 13-12-97, προς τιμήν των 80 χρόνων του δοξασμένου ΚΚΕ και όλων των πεσόντων αγωνιστών του. Οπως στην Ελλάδα έτσι και εδώ στο Βερολίνο που ζούμε οι Ελληνες, αρχίσαμε τη μεγάλη Οικονομική Εξόρμηση του Κόμματος. Η ΚΟΒ προσπαθεί να εκπληρώσει το πλάνο της Οργάνωσης. Με την ευκαιρία κάνω και μια πρόταση: Να προκηρυχτεί ένας διαγωνισμός, προς τιμήν των 80χρονων του ΚΚΕ, για θέατρο, ποίηση, μουσική, ζωγραφική και άλλες εικαστικές τέχνες. Στην ευγενική αυτή άμιλλα να μπορούν να πάρουν μέρος όλοι οι σύντροφοι Ελληνες/δες, όπου και αν ζουν και εργάζονται. Και τα βραβευμένα έργα που θα ξεχωρίσει η επιτροπή να αποτελέσουν ένα είδος παρακαταθήκης για τις νέες γενεές και θα εμπλουτίσουν το αρχείο του Κόμματος.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΥΜΙΤΖΗΣ,συνταξιούχος, Νέα Σμύρνη. Πριν καλά καλά μπει ο καινούριος χρόνος, άρχισε η κυβέρνηση την επίθεσή της στις τσέπες μας, παρ' όλο που πριν ψηφίσει τον αντιλαϊκό της προϋπολογισμό του '98, μας διαβεβαίωνε ότι δε θα βάλει άλλους φόρους για το 1998. Στις συγκοινωνίες η αύξηση έφθασε το 20%, από 5.000 δρχ. η κάρτα έγινε 6.000 δρχ. Η αύξηση που θα πάρουμε (συνήθως μετά τον Απρίλη) θα 'ναι 2,5% και η συγκοινωνία που 'ναι κάτι βασικό για τον κοσμάκη είναι της τάξης του 20%!!! Οι "έχοντες" και "κατέχοντες" βεβαίως δεν κυκλοφορούν με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Να δούμε μετά την άγρια φορολόγηση με τα αντικειμενικά κριτήρια, τα τσιγάρα, τις ΔΕΚΟ, τις συγκοινωνίες, τι θα έχει σειρά να "αναπροσαρμοστεί", όπως "μαλακά" οι κυβερνώντες μας, μας λένε.

Φτάνει όμως πια η κοροϊδία, είναι καιρός πια να μπει φρένο στην τρελή αυτή κούρσα της αντιλαϊκής πολιτικής σε βάρος του λαού. Πρέπει ν' αντιδράσουμε όλοι μαζί δυναμικά πριν να 'ναι πολύ αργά, δε μας μένουν πολλά περιθώρια.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΣΤΑΜΑΤΗΣ,Νέα Κηφισιά. Πάντα είχα την επιθυμία να επικοινωνήσω με τον πρωθυπουργό, όχι για ρουσφέτι, αυτό το τακτοποιούν οι "κλαδικές", αλλά για να τον συγχαρώ για το μεγάλο "εκσυγχρονιστικό του" έργο. Ομως ύστερα το μετάνιωσα, γιατί κατάλαβα ότι δεν πρέπει ένας πρωθυπουργός να απασχολείται με όποιον όποιον πολίτη γιατί χάνει.. την αξία του. Τον περιμένουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεκδότες, οι χρηματιστές και οι βουλευτές του, που πιστά εκτελούν τις εντολές των Βρυξελλών και αποφασίζουν όλοι μαζί για το πώς θα κουμαντάρουν τη ζωή μας, εμάς των "απλών" ανθρώπων.

Επίσης ανησυχώ πολύ, που "αμόρφωτοι" αγρότες, "καφενόβιοι" εκπαιδευτικοί, "τεμπέληδες" υπάλληλοι, και άνεργοι μαθητές, φοιτητές, γιατροί νοσοκόμοι, "τολμούν" και διαμαρτύρονται. Ιδιαίτερα κατηγορώ τους συνταξιούχους που αρνούνται να.. πεθάνουν και επιπλέον... δέρνουν τα όργανα της τάξης.

Αλλα ας σοβαρευτούμε, γιατί η αγανάκτηση του εργαζόμενου λαού είναι τόσο μεγάλη που δε χωρούν αστεία. Η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνώντων ενάντια στον κόσμο, είναι τόσο καταφανής που σε λίγο καιρό δε θα μπορούν να σωθούν ούτε από τους ντόπιους και ξένους μεγιστάνες που τους συντηρούν.

Με ασθενοφόρο μεταφέρθηκα από τη Θήβα, όπου κατοικώ, με γαστρορραγία, στις 14/12/97 στο Λαϊκό Νοσοκομείο της Αθήνας και νοσηλεύτηκα για πέντε μέρες. Δυο από της μέρες της νοσηλείας μου, τις πέρασα στο διάδρομο, μαζί με άλλους είκοσι ασθενείς. Διαμαρτυρήθηκα γιατί μπήκα με γαστρορραγία και θα το "γύριζα" σε πνευμονία, με το κρύο που έκανε στο διάδρομο από το συνεχές άνοιγμα της κεντρικής πόρτας. Τι να κάνει, όμως, και η προϊσταμένη, όταν το νοσοκομείο δεν επαρκεί για τόσο πολύ κόσμο, που έχει την ανάγκη του; Εκανε ό,τι μπορούσε, μαζί με το υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά μάγοι δεν ήσαν οι άνθρωποι για να βρουν δωμάτια να μας βάλουν. Για όλους τους γιατρούς, μέχρι και τον διευθυντή και το νοσηλευτικό προσωπικό, έχω να πω τα καλύτερα λόγια, είναι οι αφανείς ήρωες και τους αξίζει ένα μεγάλο "ευχαριστώ" από εμένα και όλους όσοι κατανοούν το δύσκολο έργο που επιτελούν.

Θα με ρωτήσετε, ίσως, πώς τα λέω όλα αυτά, τη στιγμή κατά την οποία υπάρχουν γιατροί που "δέχονται" ή με τον τρόπο τους επιβάλλουν τα "φακελάκια"; Ομως, κατά τη γνώμη μου, θα 'ταν λάθος να γενικεύουμε αυτήν την άσχημη πλευρά του ιατρικού λειτουργήματος και να βάζουμε όλους τους γιατρούς στο ίδιο "τσουβάλι". Οι ευθύνες, για κάτι τέτοιες απαράδεκτες καταστάσεις, βαραίνουν το κράτος που ανέχεται και υποθάλπει τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες σε βάρος των ασθενών, όπως και το ότι δεν υπάρχουν κρεβάτια στα νοσοκομεία ή ότι δεν επαρκούν αυτά τα ήδη υπάρχοντα. Τα κονδύλια για την υγεία είναι πολύ λίγα, έτσι υπάρχουν νοσοκομεία που δεν μπορούν να λειτουργήσουν όπως πρέπει, κακοπληρωμένο νοσηλευτικό προσωπικό, που επιπρόσθετα δεν επαρκεί. Εάν δεν έχεις κάποιο δικό σου πρόσωπο να σ' εξυπηρετεί, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα της παραμονής και της αποθεραπείας σου.

Το κράτος αντί να δίνει χρήματα για υγεία, παιδεία, πρόνοια, τα διαθέτει για πολεμικές δαπάνες, Πριν από λίγα χρόνια, δικαιολογούσαν τις μεγάλες στρατιωτικές δαπάνες, με τον από βορρά κίνδυνο και διακήρυτταν οι "προστάτες" μας Αμερικάνοι ότι το ΝΑΤΟ το έχουμε διότι υπάρχει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Τώρα κινδυνολογούν με την επιθετικότητα των "συμμάχων" μας στο ΝΑΤΟ, Τούρκων. Πάντα κάτι "βρίσκουν", για να συσκοτίζουν τα πράγματα και να ρίχνουν "στάχτη στα μάτια" του κόσμου. Σε μας, απομένει να δούμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις και να κρατήσουμε την ανάλογη στάση και θέση, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση προς όφελος του λαού.

Εύχομαι σ' όλους τους Ελληνες, μα, και σ' όλο τον κόσμο, καλή χρονιά με υγεία και ειρήνη.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ

Θήβα

Με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας μας στις 21-12-97, με τίτλο "Για χρέη στο ΙΚΑ", η Διοίκηση του ιδρύματος κάνει γνωστά τα παρακάτω:

"Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρ. 8, παρ. 5 γ του ΑΝ 1846/51 για τις οικοδομικές εργασίες που εκτελούνται με μεσολάβηση τρίτων προσώπων (εργολάβων και υπεργολάβων) υπόχρεος για την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών θεωρείται ο κύριος του ανεγειρομένου κτίσματος. Σύμφωνα με τα άρθρα 953, 954 παρ.1 και 1057 του ΑΚ κύριος του ανεγειρομένου κτίσματος θεωρείται ο κύριος του οικοπέδου του οποίου συστατικό τμήμα αποτελεί η οικοδομή.

Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές υπεύθυνος έναντι του ΙΚΑ για τις οικοδομικές εργασίες που εκτελούνται από τον κύριο ή τους συγκύριους του οικοπέδου, με ανάθεση σε τρίτο πρόσωπο εργολαβικώς, είναι ο αρχικός κύριος ή συγκύριος του οικοπέδου. Κατά συνέπεια αυτοί είναι υπεύθυνοι για την καταβολή των εισφορών που αντιστοιχούν στις προβλεπόμενες εργασίες, που ανέθεσαν σε εργολάβο στην επί του οικοπέδου τους οικοδομή και ανέλαβαν συγχρόνως - με το σχετικό προσύμφωνο - την υποχρέωση μεταβίβασης ποσοστών εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου τους.

Τέλος, η ευθύνη καταβολής εισφορών των κυρίων του οικοπέδου, όπως αυτοί έχουν προσδιοριστεί πιο πάνω, υφίσταται ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε αστικές ή άλλες συμφωνίες μεταξύ του εργολάβου και των κυρίων του έργου που αφορούν τη μετάθεση του οικονομικού βάρους των εισφορών στους συμβαλλόμενους, όπως και ανεξάρτητα από τις τυχόν μεταβιβάσεις ποσοστών του οικοπέδου (απόφ. ΣτΕ 4127/87 και 1039/85) που εκτελούνται κατόπιν προσυμφώνου. Συνεπώς η υπηρεσία μας σωστά καταλόγισε τις διαφορές των ασφαλιστικών εισφορών εις βάρος του οικοπεδούχου".

Να τα χιλιάσεις ΚΟΥ ΚΟΥ Ε

τα ογδόντα σου τα χρόνια!

Με Μαρξισμό - Λενινισμό

να προχωρείς αιώνια!

Στα ωραία μας ιδανικά

για ισότητα κι ειρήνη!

Για τη φιλία των λαών

και την αδερφοσύνη!

Και με το σφυροδρέπανο

τ' αγώνα μας σημαία,

να φτάσουμε στο στόχο μας

στην πιο τρανή ιδέα!

Στον τέλειο Κομμουνισμό!

που θα επικρατήσει

παντού στη Γη, κι οι άνθρωποι

σε μια καινούρια ζήση!

Με πλάνα κι επιτεύγματα

ειρηνικών αγώνων

θα ζούνε και θα ευτυχούν

στο διάβα των αιώνων!!!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ

Λογοτέχνης - Μέλος της ΕΕΛ

Δ. Θ. ΛΑΓΓΑΔΙΩΤΗΣ - ΤΑΚΗΣ,Θεσσαλονίκη. Στις συζητήσεις της Βουλής που έγιναν για τον προϋπολογισμό του 1998, δεν ακούστηκε κάποια φωνή που να πει: Η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό που κατέθεσε στη Βουλή προς ψήφιση, εγγυάται για τη ζωή των χιλιάδων ανέργων Ελλήνων και μάλιστα της νεολαίας που αποτελεί το μέλλον της χώρας; Καμία. Εκτος από εκείνη των βουλευτών του ΚΚΕ, που ζήτησε αλλαγή γραμμής της κυβέρνησης, για την προκοπή αυτού του τόπου. Και που υποσχέθηκαν ότι το κόμμα τους θα παλέψει μαζί με το λαό, για να ανατρέψει τα σχέδια της καπιταλιστικής κοινωνίας και να υπάρξει στο τέλος η πολυπόθητη κοινωνική δικαιοσύνη. Και όπως λένε κάποιοι στίχοι: "Υπάρχει στον κόσμο κοινό ένα δίκαιο και ό,τι και αν κάνουν δεν μπορούν να το πνίξουν".