Οι Ελληνες κομμουνιστές ζήσανε κάθε λεπτό αυτής της χρονιάς, ζωντανά, κυριολεκτικά από τα μέσα, μια και βρέθηκαν, στην πρώτη τη γραμμή, σ' όλες τις μάχες που έδωσε το μαζικό λαϊκό κίνημα. Εκαναν επιμέρους "ταμεία", έβγαζαν συμπεράσματα, προχωρούσαν. Συνέβαλαν, όσο μπόρεσαν, στη διαμόρφωση εστιών αντίστασης και αντεπίθεσης μέσα στο λαό, απέναντι στην καταιγίδα των αντιλαϊκών μέτρων που προώθησε η κυβέρνηση Σημίτη, ικανοποιώντας στο ακέραιο τις ορέξεις των πολυεθνικών των Βρυξελλών, των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και των υπό εκκόλαψη ντόπιων μικροϊμπεριαλιστών. Αποκάλυψαν τη συνεπικουρία που πρόσφερε στην κυβέρνηση με διάφορους τρόπους ο πολύχρωμος, ευρωερωτευμένος δικομματισμός. Αρχισαν να σμιλεύουν στις συνειδήσεις των εργαζομένων την εκτίμηση πως για την ουσιαστική λύση των σοβαρών προβλημάτων του λαού και του τόπου δεν αρκούν οι επιμέρους αγώνες, όσο δυναμική μορφή πάλης κι αν ακολουθήσουν. Πως χρειάζεται να συγκροτηθεί ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, με σαφές αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό περιεχόμενο, που θα φθάσει να θέσει και θέμα εξουσίας, μια που οι σημερινοί - πέρα από το ΚΚΕ - πολιτικοί σχηματισμοί, που αρέσκονται να κοκορομαχούν άνευ ουσιαστικού λόγου και αιτίας στη Βουλή, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να εφαρμόσουν τη ριζικά αντίθετη πολιτική, που θα δώσει μιαν ανάσα στους εργαζόμενους και θα προφυλάξει από τα χειρότερα τον τόπο.

******

Ηδη, επωάζονται μεγάλοι αγώνες, που αναμένεται να αγκαλιάσουν πλατιά στρώματα του λαού μας. Τα τρακτέρ της αγροτιάς μας είναι πάλι έτοιμα να ξεκινήσουν, στα λιμάνια έρχεται φουρτούνα, ο χώρος της παιδείας βράζει, στις αγορές οι περίοδοι των εκπτώσεων τείνουν να έχουν μεγαλύτερη χρονική διάρκεια από τις περιόδους χωρίς εκπτώσεις. Οι εργαζόμενοι βλέπουν το εισόδημά τους να έχει όλο και μικρότερη αγοραστική αξία, οι άνεργοι παρακολουθούν με τρόμο τις γραμμές τους συνεχώς να πυκνώνουν. Το σύνολο σχεδόν της ελληνικής υπαίθρου εναντιώνεται στην πολιτική της εγκατάλειψης και ετοιμάζεται να δώσει και εκλογική απάντηση στον "Ι. Καποδίστρια", αλλά και οι κάτοικοι των πόλεων δεν έχουν λιγότερο σοβαρούς λόγους για να εκδηλώσουν ανάλογη εκλογική συμπεριφορά στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

*****

Αυτή η ποιότητα θα κριθεί:

- Από την έγκαιρη πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική προετοιμασία της στρατιάς της πρωτοπορίας, των μελών και φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, για τους αγώνες που είναι μπροστά τους, τις δυσκολίες που θα εμφανιστούν, την ένταση, την έκταση και την οξύτητα που μπορεί να πάρουν, τις εναλλαγές των μορφών πάλης που πιθανά να υποχρεωθούν να ακολουθήσουν, την έκφραση αλληλεγγύης άλλων στρωμάτων της τοπικής κοινωνίας, τις πλατιές και πολύπλευρες εκδηλώσεις συμπαράστασης.

- Από την επίτευξη και εδραίωση της ενότητας στη βάση της ικανοποίησης των δίκαιων αιτημάτων, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική, στις σειρήνες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, στις ύπουλες θωπείες και χαμόγελα των άλλων κομμάτων, που με τις θέσεις τους συνδράμουν ή ανέχονται αυτήν την πολιτική.

- Από την ανάδειξη των βαθύτερων αιτιών που γεννούν και διατηρούν άλυτα τα προβλήματα που κινητοποιούν το κόσμο, ενισχύοντας έτσι τα αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά αντανακλαστικά στη συνείδησή του και διαλύοντας αυταπάτες για μόνιμες λύσεις χωρίς ριζικές αλλαγές.

***

- Αρτια ενημερωμένους για όλα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία μας, καθώς και για τη θέση του Κόμματος γι' αυτά. Κάτι τέτοιο σημαίνει ΑΛΛΗ ΣΧΕΣΗ του κάθε κομμουνιστή με το "Ριζοσπάστη". Πρέπει πια να γίνει συνείδηση σ' όλους μας πως, χωρίς την καθημερινή μελέτη του "Ρ", δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στις σύγχρονες απαιτήσεις του κινήματος.

- Με πολύπλευρη γενικότερη μόρφωση. Κάτι τέτοιο σημαίνει ΑΛΛΗ ΣΧΕΣΗ του κάθε κομμουνιστή με το διάβασμα, γενικά. Είναι τώρα η ώρα για να γίνει η ουσιαστική στροφή σ' αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα, κόντρα σε μια εποχή που θέλει την εικόνα να κυριαρχεί πάνω στο γραπτό λόγο. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τη χρησιμότητα της συνεχούς μελέτης των "κλασικών", μετά - πέρα των άλλων - και από τον πλούτο των εμπειριών που μαζέψαμε από τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες των δύο τελευταίων χρόνων; Γιατί πρέπει να παραδινόμαστε στην άποψη ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις - κανείς δεν αμφισβητεί ότι κάποιες εικόνες ασφαλώς και αξίζουν - και δεν περνάμε στην αντεπίθεση; Πόσες χιλιάδες εικόνες, δηλαδή, μπορεί κάποιος να φέρει στο νου του, διαβάζοντας έναν στίχο του Παλαμά ή του Ρίτσου, του Ντοστογιέφσκι ή του Βάρναλη, μια πρόταση από έργο του Καζαντζάκη ή του Παπαδιαμάντη, του Ζολά ή του Χεμινγουέι;

Αυτή η ποιότητα δεν μπορεί να γίνει κυρίαρχο στοιχείο στη δουλιά μας, αν δε συνδυαστεί και με την "ποσότητα". Με τον εμπλουτισμό των γραμμών του Κόμματος με χιλιάδες νέους αγωνιστές. Η υλοποίηση των πλάνων οικοδόμησης του Κόμματος, προς τιμήν των 80χρόνων, αποτελεί στοιχείο ποιοτικής βελτίωσης της δουλιάς του και, ταυτόχρονα, όπλο για την παραπέρα ανάπτυξη της ποιότητας αυτής.

Ιδιαίτερα αυτή τη χρονιά, χρονιά γενέθλια για το Κόμμα μας, η ποιότητα της δουλιάς μας θα κριθεί και από τον τρόπο που όλοι μας, κομματικά όργανα, κομματικά έντυπα, αλλά και ο κάθε κομμουνιστής και κομμουνίστρια χωριστά, θα υπερασπίσουν την 80χρονη, γεμάτη ηρωική δράση για τα δίκαια του λαού και του τόπου, πορεία του ΚΚΕ από επιθέσεις, διαστρεβλώσεις, συκοφαντίες, που μικρό μόνο μέρος τους έχουμε δει μέχρι σήμερα. Στο χέρι μας είναι, αξιοποιώντας και τις πολύπλευρες εκδηλώσεις του Κόμματος, που στη διάρκεια όλου του χρόνου θ' αγκαλιάσουν απ' άκρου σ' άκρον την Ελλάδα, να μπολιάσουμε την ελληνική κοινωνία, κύρια τη νέα γενιά, με τις αξίες και τα ιδανικά που οραματίστηκαν και υπεράσπισαν, χύνοντας ποτάμια αίματος, όλες οι γενιές των Ελλήνων κομμουνιστών.

***

Ας ανασκουμπωθούμε, λοιπόν. Εχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε αυτή τη χρονιά και πρέπει να τα κάνουμε καλά. Και, το σπουδαιότερο, μπορούμε να τα κάνουμε καλά.

Το πέρασμα του 1998 από την ιστορία της ανθρωπότητας οι Ελληνες κομμουνιστές δεν πρόκειται να το δουν από τη γωνία, περιμένοντας, μοιραίοι και άβουλοι, τις επιπτώσεις του. Θα το ζήσουν, λεπτό προς λεπτό, παρεμβαίνοντας για να διαμορφώσουν τις εξελίξεις προς το συμφέρον της εργατικής τάξης, για να πλησιάσουν στην οικοδόμηση των προϋποθέσεων της συγκρότησης του παλλαϊκού μετώπου, του κεντρικού, δηλαδή, πολιτικού τους στόχου. Γι' αυτό και θα το ευχαριστηθούν

ΤΟ 1998, μας έκανε, ήδη, ποδαρικό, αλλά ο απολογισμός της χρονιάς που πέρασε και των "ανοιχτών λογαριασμών" που μας άφησε δεν έχει ολοκληρωθεί. Σήμερα στο "Ρ" θα διαβάσετε μια ενδιαφέρουσα ανασκόπηση για το "πολιτικό", "οικονομικό", "εργατικό", αλλά και "αγροτικό" 1997. Συγκεκριμένα:

ΜΙΑ χρονιά αποκάλυψης του χαρακτήρα και της ουσίας της πολιτικής και των θέσεών του, ήταν το 1997 για το Συνασπισμό. Την επομένη των εκλογών, με τις οποίες επανήλθε στη Βουλή, το κόμμα αυτό, καθώς υποχρεώθηκε να τοποθετείται συγκεκριμένα στα ζητήματα της πολιτικής συγκυρίας, αναγκάστηκε να αποκαλύψει και το πραγματικό του πρόσωπο. Κι αυτό δεν είναι άλλο, παρά εκείνο του κόμματος της ...προγραμματικής συμπολίτευσης στην κυβερνητική πολιτική (σελίδες 6 - 7).

ΧΡΟΝΙΑ των μεγάλων μαγειρεμάτων, ήταν και για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Πέρασε ένας χρόνος από την αρχική εξαγγελία του πενταετούς εξοπλιστικού προγράμματος και ακόμα παραμένει άγνωστο εάν υπάρχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα και τι ακριβώς προβλέπει. Την ίδια ώρα, όλα δείχνουν ότι οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος από τα 4 δισ. δραχμές, εδραιώνοντας έτσι παραπέρα την εξάρτηση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (σελίδες 8 - 9).

Η διεξαγωγή του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτης, από τη μια, αλλά και η ένταση της αντίστασης των εργαζομένων, από την άλλη, "σφράγισε" το 1997, ένα έτος όξυνσης της επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα και της κατακτήσεις της εργατικής τάξης και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων. Με την έναρξη της νέας χρονιάς, οι εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του άθλιου αντεργατικού "Συμφώνου Εμπιστοσύνης προς το 2000", αλλά και ένα νέο γύρο "κοινωνικού διαλόγου", αυτή τη φορά για το ασφαλιστικό, στη σκιά της "έκθεσης Σπράου" για διάλυση των πάντων στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης(σελίδες 10 - 11).

ΚΑΙ ΣΤΗΝ οικονομία μια χρονιά συνέπειας και δογματικής προσήλωσης στα αντιλαϊκά σχέδια που είχε καταστρώσει, από τον προηγούμενο χρόνο, η "εκσυγχρονιστική" εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τον τόπο, αποδείχτηκε το 1997. Μία ήταν η πυξίδα που λειτούργησε για τους υπαλλήλους της κυβέρνησης Σημίτη: Το "όραμα" του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, η προσήλωση στην προώθηση και ικανοποίηση κάθε αξίωσης της άρχουσας τάξης και των εκπροσώπων της (σελίδες 12 - 14).

ΤΟ 1997,από την πρώτη κιόλας μέρα του, ήταν για τον κλάδο των ναυτεργατών η χειρότερη χρονιά, τουλάχιστον της τελευταίας 20ετίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε δίστασε, υπακούοντας τυφλά στο ισχυρότερο τμήμα του κεφαλαίου, τους εφοπλιστές, να επιβάλει μέτρα εναντίον των ναυτεργατών που δεν τόλμησε - όπως οι ίδιοι οι ναυτεργάτες λένε - καμία άλλη κυβέρνηση μέχρι σήμερα! Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας σίγουρα θα μείνει στην ιστορία, όχι απλά ως εντολοδόχος των εφοπλιστών, αλλά ως ο άνθρωπος που δε δίστασε να αγγίξει και τα όρια της αυτογελοιοποίησης για να τους υπηρετήσει! (σελίδα 15).

ΤΗΝ αθλιότητα, όμως, βιώνουν και οι 700 Κούρδοι που ζουν κάτω από απαράδεκτες συνθήκες στις κατασκηνώσεις του υπουργείου Παιδείας στην Παλιά Πεντέλη. Ενός καταυλισμού που δε διαθέτει νερό και ρεύμα.... Και όσο ο χειμώνας δείχνει όλο και πιο απειλητικά τα ...δόντια του, τόσο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια πνίγεται στη βροχή.... (σελίδες 24 - 25).

ΤΙΜΩΝΤΑΣ το έργο του μεγάλου παιδαγωγού Δημήτρη Γληνού, το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών πραγματοποίησε στις 10 Δεκέμβρη εκδήλωση - παρουσίαση του βιβλίου "Δημήτρης Γληνός, ο πνευματικός ταγός", το οποίο το ΚΜΕ αφιερώνει στα 80χρονα του ΚΚΕ. Η εκδήλωση ξεκίνησε με τα λόγια του ίδιου του Δημήτρη Γληνού "προς τη νεολαία", ένα από τα αγαπημένα έργα του ίδιου του παιδαγωγού. Ο "Ρ", τιμώντας το μεγάλο δάσκαλο και αγωνιστή, δημοσιεύει σήμερα εκτεταμένα αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Κ. Μωραϊτη (σελίδες 16, 33).