Στις 10 και 11 Μάη, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πραγματοποίησε την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη δουλιά του Κόμματος στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό της κίνημα,με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη σημερινή κατάσταση και τον καθορισμό συγκεκριμένων καθηκόντων για τη δράση του Κόμματος.

Οι εργασίες της Συνδιάσκεψης πραγματοποιήθηκαν με γνώμονα την ανάγκη ενίσχυσης του ρόλου, της επιρροής και της δύναμης του Κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα, ως βασικής προϋπόθεσης για την ανάπτυξη του αγώνα των εργαζομένων ενάντια στις αντεργατικές και βαθιά αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η διεξαγωγή της Συνδιάσκεψης είχε αποφασιστεί από το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ,το οποίο έθεσε ως άμεσο πολιτικό στόχο τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Η πολυσέλιδη απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης περιείχε αναλυτικά συμπεράσματα για τον πολιτικό χαρακτήρα της επίθεσης που δέχεται σήμερα η εργατική τάξη και τον τρόπο αντιμετώπισής της σε μια σειρά τομείς και για μια σειρά περιπτώσεις.

Σύμφωνα με την απόφαση, για το πού πρέπει να συγκεντρώσει το Κόμμα την προσοχή του, ένα πρώτο καθήκον είναι η προσπάθεια για να δραστηριοποιηθούν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι στον αγώνα και να αυξηθεί ο αριθμός των ενεργών μελών στα σωματεία.Επίσης πρέπει να επιδιωχτεί η σύνδεση των αγώνων για τα άμεσα προβλήματα των εργαζομένων με την ανάγκη αλλαγής της πολιτικής και του πολιτικού συσχετισμού.Να ενισχυθεί η πολιτική πείρα των εργαζομένων, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να κερδηθούν ουσιαστικές κατακτήσεις, χωρίς να συγκρουστούν και να αμφισβητήσουν τη γενικότερη πολιτική που εφαρμόζεται και όσους τη στηρίζουν.Να συνειδητοποιηθεί ότι δεν μπορούν μόνο με συνδικαλιστικούς αγώνες - χωρίς σύνδεση με πολιτικούς αγώνες - να υπάρξουν θετικές προοπτικές, να δοθεί λύση στα προβλήματα της εργατικής τάξης, χωρίς σύγκρουση με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

Η συστηματική προσπάθεια για πολιτικοποίηση της πάλης των εργαζομένων - επισημάνθηκε στην απόφαση της Συνδιάσκεψης - επιβάλλει την προώθηση θέσεων και προτάσεων, με άξονα το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο.

Ενα ακόμα, από τα πολλά καθήκοντα που έθεσε η Συνδιάσκεψη για τη δουλιά των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η προβολή των προβλημάτων των εργαζομένων και σε κλαδική και σε διακλαδική βάση, καθώς και η προβολή ζητημάτων που έχουν σχέση με τη ζωή της εργατικής τάξης, το πρόβλημα των στρατιωτικών εξοπλισμών, της ειρήνης και της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων.

Η αξιοποίηση της πείρας από τους αγώνες των εργαζομένων και η σωστή πληροφόρηση για μια σειρά ζητήματα που αναδεικνύουν το βάθος και την έκταση των προβλημάτων, είναι ένα ακόμα καθήκον που μπήκε από τη Συνδιάσκεψη, προκειμένου να διευκολυνθεί η ανάπτυξη της αλληλεγγύης και να ενισχυθεί η καλλιέργεια ενιαίας συνείδησης.

Διεξοδική συζήτηση έγινε και πάρθηκαν ανάλογες αποφάσεις, για την τακτική του Κόμματος απέναντι στην επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη, για την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, για την ανάγκη να ασκηθεί από το Κόμμα πολιτική συσπείρωσης των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Επίσης, για την αναγκαιότητα συσπείρωσης και δράσης, ώστε να υπάρξει αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συμβιβασμού, της συναίνεσης και της ενσωμάτωσης. Το ρόλο της παράταξης, τις μορφές συσπείρωσης και αντιπαράθεσης στην επίθεση που διεξάγεται, τη δράση του πρωτοβάθμιου σωματείου, ιδιαίτερα σημαντική αυτή την περίοδο.

Τις εργασίες της Συνδιάσκεψης, απασχόλησαν ακόμα: Το θέμα των μορφών πάλης γενικότερα. Το ζήτημα των αρχαιρεσιών. Η δράση στις διοικήσεις και τα προεδρεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Η δράση για την αύξηση της συμμετοχής στα συνδικάτα γυναικών και νέων, κάτι που πρέπει να απασχολήσει περισσότερο τις κομματικές ομάδες και την παράταξη. Η θέση του Κόμματος για ορισμένα επίκαιρα ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την προσπάθεια των αντιπάλων να περάσει στη συνείδηση των εργαζομένων η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της πλήρους υποταγής. Επίσης, η θέση για τον "κοινωνικό διάλογο". Το ζήτημα της κρατικής βίας και καταστολής, σε σχέση με τις συνδικαλιστικές δημοκρατικές ελευθερίες. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με την προπαγάνδα, τη διαφώτιση, την πολιτιστική δραστηριότητα, την κομματική οικοδόμηση, τη βοήθεια και τον έλεγχο των συνδικαλιστικών στελεχών, την ένταση της πολιτικής - συνδικαλιστικής δουλιάς στους ξένους εργάτες.

Γ. Φ.

Το 1997, από την πρώτη κιόλας μέρα του, ήταν για τον κλάδο των ναυτεργατών η χειρότερη χρονιά τουλάχιστον της τελευταίας 20ετίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε δίστασε, υπακούοντας τυφλά στο ισχυρότερο τμήμα του κεφαλαίου, τους εφοπλιστές, να επιβάλει μέτρα εναντίον των ναυτεργατών που δεν τόλμησε - όπως οι ίδιοι οι ναυτεργάτες λένε - καμία άλλη κυβέρνηση μέχρι σήμερα! Την ίδια στιγμή ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας,Σταύρος Σουμάκης,σίγουρα θα μείνει στην ιστορία όχι απλά ως εντολοδόχος των εφοπλιστών (άλλωστε τον τίτλο αυτό τον διεκδικούν επάξια και οι προκάτοχοί του, αλλά, ως ο άνθρωπος που δε δίστασε να αγγίξει και τα όρια της αυτογελοιοποίησης για να τους υπηρετήσει!

Την 1η Γενάρη 1997, οι ναυτεργάτες είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται δραστικά. Για πρώτη φορά επιβλήθηκε φορολογία στο εισόδημα και των κατωτέρων πληρωμάτων, κατά 4% και αυξήθηκε η φορολογία των αξιωματικών από 3% σε 8%!

Για να καταδειχτεί το ποιόν όχι μόνο του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, αλλά συνολικά της κυβέρνησης, αρκεί να αναφέρουμε: Στις 2 Γενάρη ο Στ. Σουμάκης, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου και ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Δρυς,υπογράφουν εγκριτική πράξη για τη μείωση του πληρώματος του τσιμεντάδικου πλοίου ΔΥΣΤΟΣ!Το πλοίο, όμως, είχε τουμπάρει 7 μέρες πριν ανοιχτά της Κύμης, ενώ τα πτώματα που είχαν ανασυρθεί μέχρι εκείνη την ημέρα (2 Γενάρη) είχαν φτάσει τα 17!

Στις 2 Ιουλίου ο υπουργός ανακοινώνει τα μέτρα - φωτιά για τους ναυτεργάτες, τους οποίους μειώνει από την ποντοπόρο ναυτιλία στην καλύτερη περίπτωση κατά 50%! Ταυτόχρονα, απαλλάσσει τους εφοπλιστές από ασφαλιστικές εισφορές. Την ίδια περίοδο εκδίδει Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο κόβει τον δρόμο προς τη θάλασσα, αφού πλέον θα αποκτούν ναυτικό φυλλάδιο όσοι είναι 17 ως 30 ετών και έχουν απολυτήριο Γυμνασίου!

Στις 9 Σεπτεμβρίου, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας θέτει σε εφαρμογή τα νέα αντιναυτεργατικά μέτρα που είχε εξαγγείλει, μέσω της ειδικής νομοθεσίας που ισχύει για τους ναυτεργάτες, αυτής των εγκριτικών πράξεων, τροποποιώντας τον όρο 8 της νομοθεσίας. Επιπλέον, αφήνει ένα "παραθυράκι" που δεν αναφερόταν στις αρχικές εξαγγελίες του, με το οποίο, αποδεσμεύει τους εφοπλιστές από την παραμικρή υποχρέωση να ναυτολογούν Ελληνες στα ποντοπόρα πλοία. Ετσι αναφέρει ότι θα ναυτολογούνται Ελληνες μόνο αν είναι κατάλληλοι και ικανοί χωρίς να αναφέρει έστω ποιοι θα τους κρίνουν και με βάση ποιων κριτηρίων!

Στις 31 Οκτώβρη με εισήγηση του Στ. Σουμάκη το Υπουργικό Συμβούλιο με την απόφασή του για κατάργηση και συγχωνεύσεις Οργανισμών του Δημοσίου καταφέρει ισχυρό πλήγμα στις κοινωνικές κατακτήσεις των ναυτεργατών. Αποφασίζει την κατάργηση των περιφερειακών μονάδων του Οίκου του Ναύτου και ένταξη των κεντρικών μονάδων σε φορείς του υπουργείου Υγείας,την ενσωμάτωση των Ταμείων Πρόνοιας των αξιωματικών και των κατωτέρων πληρωμάτων στο ΝΑΤ που σημαίνει την κατάργηση των εφάπαξ και το τέλος των οικογενειακών επιδομάτων! Την κατάργηση του Γραφείου Εύρεσης Ναυτικής Εργασίας, τροφοδοτώντας παραπέρα τη δράση του δουλεμπορικού κυκλώματος.

Λίγες μέρες πριν δύσει το 1997, δηλαδή στις 16 Δεκέμβρη, η αντιναυτεργατική μανία της κυβέρνησης, κορυφώνεται με την κατάθεση στη Βουλή του πολυνομοσχέδιου του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, με το οποίο αφαιρείται το φυλλάδιο από τους άνεργους ναυτεργάτες, καταργεί Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ενώ χτυπά ακόμα και το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση! Ταυτόχρονα, καταφέρει δυνατό χτύπημα στο ΝΑΤ, αφήνοντας τους εφοπλιστές στο... φιλότιμό τους, για να καταβάλλουν τις οφειλές τους προς το Ταμείο και επιπλέον τους επιχορηγεί με πάνω από 3 δισ. δραχμές!

Σε όλη αυτή τη σφοδρή επίθεση, η κυβέρνηση είχε ουσιαστικά στήριγμα την εφοπλιστόδουλη πλειοψηφία της ΠΝΟ, η οποία - κόντρα στις αγωνιστικές διαθέσεις του κλάδου που καταγράφτηκαν στους σκληρούς απεργιακούς και άλλους αγώνες που έδωσε σ' όλη τη διάρκεια του χρόνου - προχώρησε στην πλήρη συνθηκολόγηση. Συνθηκολόγηση που επισφραγίστηκε με το συνέδριο - παρωδία στις 4 και 5 Δεκέμβρη.

Α. Ζ.