Διαβάζοντας τον πρόλογο σε κάποιο ανοιχτά συκοφαντικό βιβλίο που έγραψε ένας γνωστός δημοσιογράφος - ο Χρήστος Πασαλάρης (Χ. Π. ) - αυθόρμητα μου ήρθε στο νου η σοφή προειδοποίηση του μεγάλου μας ποιητή - στοχαστή Κώστα Βάρναλη για την ευκολία μεταστροφής όχι των απλών και τίμιων ανθρώπων, παρά των σπουδαιοφανών ερπετών που είναι πάντα πρόθυμα να λυγίζουν τη μέση τους για οποιαδήποτε κέρδη και οφέλη.

Γιατί νεαρός δημοσιογράφος ο Χ.Π. έδειχνε να θέλει να γίνει ένας σωστός, ειλικρινής, προοδευτικός και τίμιος δημοσιογράφος, που αναζητάει την αλήθεια, προσπαθεί να τη γράψει και να την υπερασπιστεί. Και να που τώρα σε προχωρημένη ηλικία, που ζυγώνει τα γεράματα, κατάντησε να επαναλαβαίνει τις πιο χυδαίες, γελοίες, αντιλαϊκές και αντικομματικές συκοφαντίες.

Ας αναφέρουμε μερικές: Γράφει π.χ. για τον Νίκο Ζαχαριάδη πως "... επί ελληνοϊταλικού πολέμου... από τη μια μεριά καλούσε τα μέλη του ΚΚΕ να ταχθούν "στο πλευρό του Μεταξά" και να πολεμήσουν κατά του ιταλικού φασισμού, από την άλλη δε κατ' εντολήν του Γκεόργκι Δημητρόφ (ΓΓ της Κομιντέρν) χαρακτήριζε τον ίδιο πόλεμο "καταχτητικό" και ζητούσε να γυρίσει πίσω στα σύνορα, επειδή ο Στάλιν είχε υπογράψει (Αύγουστος 1939) το κατάπτυστο σύμφωνο μη επιθέσεως με τον Χίτλερ και αμφότεροι κατασπάρασσαν την άμοιρη Πολωνία... ".

Ολες αυτές οι αυθαίρετες αντικομμουνιστικές, ιεροεξεταστικές κρίσεις δεν έχουν καμιά σχέση με την ιστορική αλήθεια.

Γιατί ο Νίκος Ζαχαριάδης με το γνωστό ιστορικό γράμμα του δεν κάλεσε τα μέλη του ΚΚΕ να ταχθούν στο πλευρό του Μεταξά, αλλά κάλεσε όλο τον ελληνικό λαό να πολεμήσει κατά του επιδρομέα ιταλικού φασισμού και να παλέψει για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία της χώρας, της πατρίδας του. Και αφού τον έδιωχνε από τα πατρικά εδάφη τον επιδρομέα, να συνεχίσει να αγωνίζεται για τη δημοκρατία και την ειρήνη.

Γιατί αλλιώς, ο πόλεμος πέρα από τα σύνορά μας, από αμυντικός και πατριωτικός θα μετατρεπόταν σε επιθετικό, κατακτητικό. Και κάτι τέτοιο δε θα γινόταν για πρώτη φορά. Είχε γίνει προηγούμενα δεκαριές και εκατοσταριές φορές στην ιστορία της Ευρώπης και όλης της οικουμένης. Και ο Δημητρόφ αυτή την πατριωτική και φιλειρηνική πολιτική και δράση είχε επίμονα υποδείξει στους Ελληνες κομμουνιστές και πατριώτες. Αλλά ο Χρ. Πασαλάρης είναι τόσο βαθιά υπνωτισμένος με τον αντικομμουνισμό του ώστε γράφει πως στη Διάσκεψη της Μόσχας ο Στάλιν εκχώρησε την Ελλάδα στον Τσόρτσιλ και στην αγγλική αυτοκρατορία!

Είναι ωστόσο πασίγνωστο ότι οι Αμερικάνοι έχουν διαψεύσει όλες αυτές τις "πληροφορίες" ως φανταστικές, ανύπαρκτες ιστοριούλες για αφελείς, σκαρωμένες από τον ίδιο τον Τσόρτσιλ και τον αγγλικό ιμπεριαλισμό για παραπλάνηση και διαστροφή της ιστορικής αλήθειας.

Φαίνεται πως ο Χρήστος Πασαλάρης έχει τόσο πολύ προχωρήσει σε ιδέες και... προοδευτικούς θεσμούς, ώστε κατάντησε στο τέλος και φιλοβασιλικός, αφού τον ενοχλεί το σύνθημα "λαοκρατία και όχι βασιλιάς" και εκφράζει τη δυσφορία του. Το Θούριο, το μαχητικό εθνεγερτήριο τραγούδι του Νίκου Καρβούνη "Βροντάει ο Ολυμπος, αστράφτει η Γκιώνα" εκφράζει ισοδύναμα την απόφαση του λαού για ουσιαστική αλλαγή με το σύνθημα - εντολή "λαοκρατία και όχι βασιλιάς".

Γιατί όμως, ο ελληνικός λαός που πάλεψε τόσο ηρωικά και τόσο πολύ μάτωσε για την αλλαγή, για τη λαοκρατία, δεν κατόρθωσε να την πραγματοποιήσει, για αυτά είναι γνωστό πως φταίνε όχι μόνο η ξένη επέμβαση, αγγλική στην αρχή, αγγλοαμερικάνικη αργότερα, μα και τα δικά μας λάθη, της καθοδήγησης του αγώνα.

Βάσος ΓΕΩΡΓΙΟΥ