Τον Ιούλη του '95, κλιμάκιο της δημοτικής κίνησης "Αγωνιστική συνεργασία για την Αθήνα", με επικεφαλής τον Λεων. Αυδή,περιόδευσε στο Ν. Κόσμο με αφορμή το αίτημα των κατοίκων για τη διάνοιξη της οδού Ακρωτηρίου. Εκεί άκουσαν ότι η διάνοιξη αποτελεί αίτημα πολλών χρόνων (από τα μέσα της δεκαετίας του '60), μάλιστα μία γιαγιά είχε "εγκαταλείψει" εκείνες τις μέρες τον "μάταιο τούτο κόσμο" με τον καημό της διάνοιξης. Η γιαγιά ζούσε στην περιοχή από το 1927!

Τη Δευτέρα 20/10/97, τρία χρόνια και κάτι από τότε δηλαδή, οι κάτοικοι της περιοχής αναγκάστηκαν για άλλη μια φορά να βγουν στους δρόμους, αφού η διάνοιξη του δρόμου δεν έγινε. Η ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων ξεκινά από ένα σπίτι απροσδιόριστου χρόνου κατασκευής, που έχει μετατραπεί πλέον σε χάλασμα και σε χώρο συγκέντρωσης σκουπιδιών και ποντικών, με πιθανές δυσμενείς συνέπειες και στην υγεία τους, εκτός από το γεγονός ότι η κυκλοφορία των αυτοκινήτων και της συγκοινωνίας είναι ήδη προβληματική εδώ και χρόνια, ενώ γίνεται αδύνατη και η εγκατάσταση αγωγών ύδρευσης και αποχέτευσης.

Οι ιδιοκτήτες αυτού του χαλάσματος, τουλάχιστον από όσα μας είπαν οι κάτοικοι, αλλά και η αρχιτέκτονας Μαρία Παναγιωτοπούλου που εκπροσωπεί την επιτροπή αγώνα των κατοίκων στους "δαιδάλους" της τεχνικής γραφειοκρατίας, "φρενάρουν" με έντεχνο τρόπο τις διαδικασίες της κατεδάφισης, αποβλέποντας προφανώς σε καλύτερες τιμές απαλλοτρίωσης.

Ωστόσο, οι ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί βαρύνουν τις προηγούμενες, αλλά και τη σημερινή δημοτική αρχή που για αδιευκρίνιστους λόγους δεν προχωρεί στην κατεδάφιση του χαλάσματος, παρά το γεγονός ότι από το '95 η αρμόδια επιτροπή της Νομαρχίας Αθηνών έχει χαρακτηρίσει επικίνδυνο και προς κατεδάφιση το κτίσμα. Το θέμα έχει τεθεί ουκ ολίγες φορές στο Δημοτικό Συμβούλιο από την "Αγωνιστική Συνεργασία για την Αθήνα", αλλά τέθηκε και στη Βουλή από το ΚΚΕ με Ερώτηση του Λεων. Αυδή και του Ορέστη Κολοζώφ τον περασμένο Φλεβάρη. Τότε, το ΥΠΕΧΩΔΕ και το υπουργείο Εσωτερικών απάντησαν ότι το πρόβλημα είναι αρμοδιότητας του δήμου και ότι καθυστέρησε λόγω των χρονοβόρων διαδικασιών στην έκδοση πράξεων αναλογισμού και των δικαστικών αποφάσεων.

Τα χρήματα για την απαλλοτρίωση τελικά κατατέθηκαν, ενώ η Μαρία Παναγιωτοπούλου μας είπε πως χτες ο αντιδήμαρχος Σκαλαίος υποσχέθηκε πως θα κατατεθούν και τα υπόλοιπα οχτώ εκατομμύρια που υπολείπονται. Ωστόσο, η αρχιτέκτονας προσθέτει ότι η νομική δυνατότητα των ιδιοκτητών "που εξαντλείται με φασισμό" έρχεται να συμπληρώσει την αδιαφορία των προηγούμενων και τωρινών διοικήσεων του δήμου. Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος, ο Σωτήριος Υφαντής που ζει από το '52 στη γειτονιά έχει πειστεί ότι "θα πεθάνουμε και δε θα το δούμε ν' ανοίγει", ενώ όλοι αναρωτιούνται πώς μπορεί ένας ιδιοκτήτης ενός χαλάσματος να ταλαιπωρεί μια ολόκληρη περιοχή.

"Η σημερινή Δημοτική Αρχή του Πειραιά, έχοντας απεμπολήσει κάθε έννοια αγωνιστικής και διεκδικητικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν είναι σε θέση ούτε ένα οικόπεδο 300 τετραγωνικών μέτρων να διαμορφώσει σε πλατεία, αν και ο χώρος έχει αγοραστεί από το δήμο για το σκοπό αυτό το 1993", τόνισε ο επικεφαλής της Κίνησης "Πειραιάς - Αναγέννηση" Παναγιώτης Σαλπέας,μιλώντας προχτές το βράδυ στους συγκεντρωμένους κατοίκους του Βώκου μπροστά στο οικόπεδο Γιαπιτζάκη.

Ο Π. Σαλπέας ζήτησε άμεση αξιοποίηση του οικοπέδου καθώς και της μελέτης που ήδη υπάρχει για τη μετατροπή του σε πλατεία που θα δώσει νέα μορφή στην περιοχή.

Ο επικεφαλής της Κίνησης "Πειραιάς - Αναγέννηση" έγινε δέκτης των παραπόνων των κατοίκων, που διαμαρτύρονται και για την άθλια κατάσταση της περιοχής, όσον αφορά την καθαριότητα. Ο Π. Σαλπέας αποκάλυψε ότι η σημερινή δημοτική αρχή, τα τελευταία χρόνια, έχει εισπράξει 5,5 δισ. από τα ανταποδοτικά τέλη χωρίς να καταφέρει να δώσει μια λύση στο μεγάλο πρόβλημα της αποκομιδής των σκουπιδιών σε όλη την πόλη του Πειραιά και ειδικότερα σε περιοχές όπως ο Λόφος του Βώκου και στα Μανιάτικα, που είναι περιοχές ιδιαίτερα επιβαρυμένες. "Είναι και αυτό ένα από τα αποτελέσματα της κακοδιαχείρισης, της αναποτελεσματικότητας, του ρουσφετιού και των πελατειακών σχέσεων που καλλιεργεί αυτή η ανεκδιήγητη δημοτική αρχή", υπογράμμισε.

Τέλος, κάλεσε το δήμο και την κυβέρνηση να μην αφήσουν τους μεγάλους ελεύθερους χώρους που υπάρχουν όπως τα οικόπεδα Ρετσίνα, το εργοστάσιο του ΟΣΕ, η ΚΥΔΕΠ και άλλοι, αναξιοποίητους. Χώροι που, σε συνδυασμό με άλλους μικρότερους, μπορούν να δώσουν νέα πνοή και χρώμα σε αυτές τις περιοχές. Ο Π. Σαλπέας επισήμανε ότι, αντίθετα, το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ υποβοηθά τη δημοτική αρχή με τα Προεδρικά Διατάγματα που εκδίδει, να τσιμεντοποιήσει κάθε ελεύθερο χώρο. Ετσι προωθούνται μεν τα κερδοσκοπικά συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων σε βάρος όμως του δικαιώματος των κατοίκων για ανθρώπινη πόλη. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των δύο οικοπέδων επί της οδού 34ου Συντάγματος που, αν και αγοράστηκαν για τη δημιουργία πλατείας, ο Δήμος πήρε έγκριση από τον Κ. Λαλιώτη να κατασκευάσει εκεί τριώροφο κτίριο με υπόγειο γκαράζ.

"Θα ανταμώνουμε διαρκώς στο δρόμο του αγώνα μαζί με τους κατοίκους και τους τοπικούς φορείς για την αναβάθμιση της γειτονιάς και της πόλης μας", υποσχέθηκε ο Π. Σαλπέας.

Στον τραπεζικό δανεισμό "καταφεύγει" το "αναπτυξιακό όραμα" του δημάρχου Ανω Λιοσίων Ν. Παπαδήμα,αφού υπέγραψε συμφωνία εκ μέρους του δήμου με τις τράπεζες Εθνική, ΕΤΕΒΑ και Γενική, ύψους 11 δισεκατομμυρίων δραχμών!

"Πρόκειται για μια συμφωνία που εγγυάται την ταχεία υλοποίηση του αναπτυξιακού και κατασκευαστικού έργου που ήδη υλοποιείται", υποστηρίζει η διοίκηση του δήμου, σκεπτικό που όμως δεν εξηγεί την εγρήγορση του δημάρχου να θέσει το θέμα ως κατεπείγον σε μια σειρά συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, γεγονός που επέφερε διαδικαστικές αντιρρήσεις ακόμη και από συμβούλους της συμπολίτευσης.

Το δάνειο καταψήφισε η "Παλλιοσιώτικη Λαϊκή Ενότητα", με την επικεφαλής της και δημοτικό σύμβουλο Γεωργία Δελή να δηλώνει, πως η ανάπτυξη δεν πρέπει να στηρίζεται σε δανεισμούς που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός, αφού οι τρόποι αποπληρωμής που παρουσίασε ο δήμαρχος δεν εγγυώνται το ότι τελικά οι δημότες δε θα βάλουν το χέρι στην τσέπη. Ο δήμαρχος ευελπιστεί ότι με το 50% από τα έσοδα της χωματερής και με χρήματα από έκτακτες ή άλλες επιχορηγήσεις του δήμου, θα γλιτώσει το πολιτικό κόστος που προφανώς θα είχε σε περίπτωση "φεσώματος" των δημοτών.

Με το δάνειο ο δήμος σχεδιάζει να χρηματοδοτήσει τη δημιουργία ψυχαγωγικού και βιοτεχνικού πάρκου, αθλητικές εγκαταστάσεις, αναπλάσεις κ.ά. Το πρόγραμμα θα εκτελεστεί, σύμφωνα με τον δήμο, με αυτεπιστασία.

Μόλις το ένα τρίτο των βιομηχανιών της Θεσσαλονίκης διαθέτουν αντιρρυπαντική τεχνολογία και αυτή αφορά κυρίως τα υγρά απόβλητα, ενώ το ειδικό επιστημονικό προσωπικό για την προστασία του περιβάλλοντος είναι εξαιρετικά ολιγάριθμο σε όλο το φάσμα της βιομηχανίας. Τα παραπάνω αναφέρονται στα προκαταρκτικά αποτελέσματα του Ολοκληρωμένου Κοινού Ερευνητικού Προγράμματος για την αποτίμηση του περιβάλλοντος της μείζονος περιοχής Θεσσαλονίκης που εκπόνησαν το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, το ΑΠΘ και το Κέντρο Ερευνών Δημόκριτος και παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Διήμερο Συνέδριο για τη Δυτική Θεσσαλονίκη που ολοκληρώθηκε χτες. Το συνέδριο διοργάνωσε η Νομαρχιακή Επιτροπή Υποδομών Δικτύων και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης.

Μετά τις προχτεσινές επισημάνσεις του καθηγητή του ΑΠΘ Θ. Κουιμτζή για τους κινδύνους από την ανεξέλεγκτη απόθεση των στερεών αποβλήτων - ο ίδιος μάλιστα ζήτησε και την παρέμβαση του εισαγγελέα προκειμένου να βρεθεί ειδικός χώρος στον οποίο θα αποθέτονται τα βιομηχανικά απόβλητα πολλά από τα οποία είναι τοξικά και επικίνδυνα - χτες το ενδιαφέρον συγκέντρωσε η παρουσίαση του σχεδίου αντιμετώπισης τεχνολογικών ατυχημάτων μεγάλης έκτασης (ΣΑΤΑΜΕ) για τη Δυτική Θεσσαλονίκη μια και στην περιοχή παρουσιάζεται μεγάλη συγκέντρωση βιομηχανιών. Κοινό συμπέρασμα ήταν ότι διερευνήθηκαν τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης σε σχέση με τις βιομηχανικές δραστηριότητες που αναπτύσσονται στην περιοχή. Ζητούμενο όμως παραμένει η αναβάθμιση της Δυτικής Θεσσαλονίκης, παρά το γεγονός ότι εδώ και χρόνια διεκδικούνται μια σειρά μεγάλων έργων που θα ανακουφήσουν την περιοχή.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο αναπληρωτής Νομάρχης Θεσσαλονίκης Λευ. Τζιόλας,στόχος του συνεδρίου ήταν "να συμβάλει στην προώθηση μιας νέας δημιουργικής και αποτελεσματικής σχέσης βιομηχανίας και τοπικών κοινωνιών", που "μπορεί να δρομολογηθεί με την εκπόνηση και εφαρμογή ολοκληρωμένου σχεδίου παρέμβασης σε συνδυασμό με τοπικά πιλοτικά προγράμματα συνδυασμένων στόχων με τη σύμπραξη της Αυτοδιοίκησης και των φορέων της Βιομηχανίας".

Ομως, ο εκπρόσωπος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας Ν. Κονιόρδος,παρά τα αποτελέσματα της έρευνας επέμενε ότι "η ρύπανση από τις βιομηχανίες είναι μικρή" και ότι "οι βιομηχανίες παίρνουν όσα μέτρα μπορούν με βάση και τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογική εξέλιξη". Για τα υγρά απόβλητα είπε ότι σχεδόν όλες (! ) οι μεγάλες βιομηχανίες έχουν εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, αλλά οι μικρές δεν μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος λειτουργίας τους και πρότεινε ως μία λύση να τους δοθεί χρηματοδότηση από το κράτος.

Οσον αφορά το σχέδιο έργων παρέμβασης που διαμόρφωσε η Νομαρχία: Το κόστος τους υπολογίζεται σε 30 δισ. δραχμές και χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης μια πενταετία. Πρόκειται για διαμόρφωση οργανωμένου πετρελαϊκού πάρκου, αναβάθμιση οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων, δημιουργία δεύτερης περιφερειακής οδού, διαπλατύνσεις κεντρικών οδικών αρτηριών (Μοναστηρίου, Λαγκαδά), μεταφορά των βυρσοδεψείων στη Βιομηχανική Περιοχή κ. ά.

Ολα τα παραπάνω χρόνια τώρα σχεδιάζονται, όμως δεν υλοποιούνται. Στόχος τους είναι η εξυπηρέτηση δραστηριοτήτων των βιομηχανιών (λιμάνι, οδικά δίκτυα, ευκολότερη πρόσβαση κλπ) και όχι να δώσουν λύση στα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα των κατοίκων.

Το αδιέξοδο της αδιαφορίας. Ενα ετοιμόρροπο "μνημείο" εμπαιγμού, εκεί που διασταυρώνεται η οδός Ακρωτηρίου με την οδό Πράσνικα