Βεβαίως, "πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις", άπαντες οι εν λόγω "προφήτες" διαψεύστηκαν παταγωδώς. Το αγροτικό κίνημα δεν "ξεφούσκωσε" και συνεχίζει να παλεύει για ν' ανατρέψει την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζει η κυβέρνηση, ενώ και το κίνημα των άλλων εργαζομένων - εργατών, επιστημόνων, μαθητών, φοιτητών, επαγγελματοβιοτεχνών - των ανέργων και των συνταξιούχων, έδωσε και δίνει μάχες εναντίον της αντεργατικής - αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

Ιδιαίτερα οι αγρότες απέδειξαν ότι ο αγώνας αποτελεί πλέον βίωμά τους. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το τρακτέρ - εκτός από μέσο καλλιέργειας - έχει μεταβληθεί πια και σε βασικό και αναπόσπαστο "όργανο πάλης" της αγροτιάς. Στις νέες αγροτικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται αυτό το διάστημα στη Θεσσαλία, με αφορμή τις διεκδικήσεις αποζημιώσεων λόγω των καταστροφών στην παραγωγή από το χαλάζι, τα "τρακτέρ της οργής και του αγώνα" ξαναβγήκαν στους δρόμους, προειδοποιώντας την κυβέρνηση ότι θα αντιμετωπίσει ένα "θερμό" φθινόπωρο. Το νέο στοιχείο, όμως, είναι ότι ενώνουν τη δυναμική τους διάθεση για αγώνα με τη "δύναμη των τρακτέρ" οι κάτοικοι της υπαίθρου για να διεκδικήσουν την ικανοποίηση - εκτός των αγροτικών - και άλλων λαϊκών αιτημάτων. Οπως έκαναν οι κάτοικοι του Κιλελέρ, που διαδήλωσαν πάνω στα τρακτέρ κι απέκλεισαν τη σιδηροδρομική γραμμή, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην εφαρμογή του σχεδίου "Ι. Καποδίστριας", για τις αναγκαστικές συνενώσεις των κοινοτήτων.

Κι όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση επέδειξε, στη διάρκεια των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων, έναν πρωτοφανή αυταρχισμό σε βάρος των αγωνιζόμενων αγροτών - ποιος δε θυμάται την "κατάσταση πολιορκίας" που είχε επιβληθεί στη Θεσσαλία - και άρχισε και συνεχίζει την πολιτική ποινικοποίησης των αγώνων, στήνοντας αγροτοδικεία σε όλες, σχεδόν, τις αγροτικές περιοχές της χώρας, σέρνοντας στο εδώλιο του κατηγορουμένου πάνω από 6.000 αγωνιστές της αγροτιάς. Η χρησιμοποίηση του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού και της δικαστικής ρομφαίας δεν έφερε τα αποτελέσματα που ήθελαν οι κυβερνώντες. Οι αγρότες όχι μόνο δεν τρομοκρατήθηκαν, αλλά πείσμωσαν ακόμα περισσότερο και συνεχίζουν την πάλη τους.

Και, φυσικά, ούτε λόγος να "πειστούν" με τα κυβερνητικά επιχειρήματα περί "εκσυγχρονισμού", αφού γνωρίζουν πως με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, η Ελλάδα οδεύει προς "αλβανοποίηση" και οι ίδιοι σπρώχνονται στον "εκσυγχρονιστικό Καιάδα".

Τον μεγαλειώδη αγροτικό ξεσηκωμό ακολούθησαν οι μεγάλες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, που συνεχίζονται με αφορμή τη νέα "αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση" που προωθεί το υπουργείο Παιδείας, των γιατρών και των νοσηλευτών για τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας. Αγώνες αναπτύχθηκαν σε εργοστάσια και σε άλλους χώρους δουλιάς, ενάντια στη συρρίκνωση της βιομηχανίας και την ανεργία, στους επαγγελματοβιοτέχνες, στους συνταξιούχους. Και, βεβαίως, ενόψει της κατάθεσης του νέου αντιλαϊκού προϋπολογισμού, αναμένεται να ενταθούν οι αγώνες.

Αυτή η λαϊκή αντίδραση δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία της (είναι γνωστές οι εσωκυβερνητικές διαμάχες ανάμεσα σε υπουργούς, αλλά και οι εσωκοινοβουλευτικές, όπως και οι εσωκομματικές στο ΠΑΣΟΚ), που δεν μπορεί να προχωρήσει την πολυπόθητη αναδιάταξη των κομματικών του δυνάμεων, ώστε να παρέμβει στο λαϊκό κίνημα και να "σβήσει φωτιές". Η ενεργοποίηση του λαού, τα προβλήματα της κυβέρνησης και οι δυσκολίες του κομματικού μηχανισμού δυσκολεύουν το ΠΑΣΟΚ να παρέμβει πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά και να διαμορφώσει τις πολιτικές εξελίξεις σε βάθος χρόνου.

Στην πορεία διαμόρφωσης αυτού του μετώπου θ' απαιτηθούν πολλοί, σκληροί και μακρόχρονοι αγώνες και θα προκληθούν κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις και ανακατατάξεις. Η εργατική τάξη, η φτωχή και μεσαία αγροτιά και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει από τώρα να προετοιμάζονται γι' αυτές τις συγκρούσεις. Απέναντί τους θα έχουν το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο δεν είναι διατεθειμένο να χαρίσει τίποτα και πολύ περισσότερο την εξουσία του. Ιδιαίτερα σήμερα που νιώθει πιο ισχυρό - λόγω των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο - δε θα δεχτεί να δώσει ούτε "ψίχουλα" και θα επιχειρήσει να "φάει" και το "μεδούλι" των εργαζομένων.

Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία να συνεχιστούν, να οργανωθούν καλύτερα, να συντονιστούν σωστά και να ενταθούν οι λαϊκοί αγώνες σε όλα τα επίπεδα, για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις δημιουργίας του κοινωνικοπολιτικού, αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, ικανού να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων και των πολυεθνικών και να ανοίξει μια νέα σελίδα για την Ελλάδα και το λαό της.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Είναι φανερό ότι, παρά τις περί του αντιθέτου αιτιάσεις της κυβέρνησης, η πολιτική της δεν "περπατάει" στο λαό. Μέτωπα αντίστασης στήνονται και προβάλλουν εμπόδια στην υλοποίησή της. Ταυτόχρονα έχει δημιουργηθεί ένα γενικότερο κλίμα λαϊκής δυσαρέσκειας, που αγκαλιάζει όλους τους φτωχούς και μεσαίους πολίτες - ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων - το οποίο ήδη προκαλεί σημαντικό πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση