Πριν 40 χρόνια οι δεσμώτες - αγωνιστές του κάτεργου της Γιούρας στείλαμε (παράνομα εννοείται) το δικό μας χαιρετισμό στο 6ο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών, που γινόταν το 1957 στη Μόσχα. Τίτλος του: "Φεστιβάλ της Μόσχας η Γιούρα σε χαιρετίζει".

Το ποίημα αυτό το φύλαξα όπως φυλάω τη σιγουριά ότι και πάλι θα ξαναγίνει στη Μόσχα όταν καρπίσουν οι αγώνες των λαών για το σοσιαλισμό. Τώρα το στέλνω με την ευκαιρία του 14ου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών που πρόσφατα έγινε στην Αβάνα της Κούβας, στο Νησί της Επανάστασης.

Ο ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ από τη Ρόδο

πρώην κρατούμενος της Γιούρας

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ Η ΓΙΟΥΡΑ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΙΖΕΙ

Γεια Σας Νιάτα της Γης.

Γεια σας.

Αδέρφια μας Σεις.

Και μεις δετοί στο χορό Σας.

Και μεις φρουροί, στο πλευρό Σας

ναι, της Ειρήνης.

Ζήτω, τ' αδέρφωμα

Ζήτω ξεφάντωμα αδερφοσύνης!

Σε πουλιών ταξιδιάρικων φτερά

πλουμπίσαμε χαιρετιστήριο.

Πανηγύρι της Μόσχας.

Γεια Χαρά!

Απ' της Γιούρας το κολαστήριο

πηχτοσκόταδου βάρος αν παίρνουν

τα πλατιά της καρδιάς μας φτερά,

της αγάπης μας ήλιο το φέρνουν,

Φεστιβάλ της Μόσχας βροντερά,

της Ειρήνης κρους Εμβατήριο.

Η ζωή μας διάτρητη σημαία πολέμων.

Η ψυχή μας πολύδαρτη των αγρίων ανέμων.

Στο κορμί μας σφραγίδες οι πληγές ανοιχτές

σταυρωμένες ελπίδες!

Τις Βαστίλλες υψώνουν τεμένη

των λαών Διχασμοί.

Και στις Γιούρες δεμένοι ιερουργούμε πιστοί

της αγάπης Θεούς πανωραίους.

Και ξόανα σπούμε του μίσους.

Η ζωή μας σημαία ξεδιπλωμένη,

της αδέλφωσης λαών και πατρίδων.

Της Ειρήνης Βάτος φλεγόμενη

η ψυχή μας - ψυχή των ελπίδων!

Δε χωράει στις χειροπέδες ο νους.

Κάτασπρο περιστέρι φτερουγίζει

στους χαρούμενους της Μόσχας ουρανούς.

Η Γιούρα Φεστιβάλ σε χαιρετίζει.

Φυλακές Γιούρας 1957

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΕΓΑΚΗΣ,ιδρυτικό μέλος και πρώην πρόεδρος του Σωματείου Νεφροπαθών Ηλείας, εθνικός σύμβουλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, οργανωτικός γραμματέας της Παναθηναϊκής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, διατυπώνει τις απόψεις του γύρω από το θέμα, δημόσια υγεία, δωρητές οργάνων. Μεταξύ των άλλων αναφέρει: "Είναι ανείπωτη ανακούφιση για ένα νεφροπαθή όταν βρίσκεται ένα νεφρό. Το ίδιο ισχύει και έναν καρδιοπαθή ή για οποιονδήποτε ασθενή που έχει ανάγκη κάποιο όργανο.

Η επιθυμία ενός ατόμου να δωρίσει κάποιο όργανο του σώματός του, εν ζωή ή μετά θάνατο, δείχνει άνθρωπο με ιδανικά και ανθρωπισμό, είναι χαρακτήρες που δεν πωλούνται ούτε αγοράζονται. Πολλοί, σαν πρόσχημα για να μη γίνουν δότες, λένε ότι όλα εμπορεύονται και τα "οικονομάνε" οι γιατροί. Αυτό είναι ψέμα. Θέλω να δηλώσω ότι στα 27 χρόνια της ασθένειας της συζύγου μου και στα δώδεκα που έκανε αιμοκάθαρση, κανείς γιατρός δε μου πρότεινε να αγοράσουμε νεφρό, ούτε ζήτησε κανένα χρηματικό ποσό για καμιά από τις επεμβάσεις που έγιναν στη σύζυγό μου. Ευχαριστώ τους γιατρούς της ΜΤΝ Νοσοκομείου Πύργου: Τριανταφύλλου, Καπόμπαση, Μπαλοδήμου, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό. Επίσης τους γιατρούς της νεφρολογικής κλινικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Ρίο: Βλαχοδήμου (καθηγητή), Χήναρη, Αλεξανδρή και τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό της περιτοναϊκής διύλισης του ανωτέρου νοσοκομείου. Τους νεφρολόγους του Λαϊκού Νοσοκομείου και τους χειρουργούς για την επιτυχή μεταμόσχευση νεφρού στη σύζυγό μου, Ανδριανού, Σωτήρχου, Μπόκου, Κυριακίδη, Γαρμπή, Ζάβου, Δειλέ και τον επικεφαλής της ομάδας, Κωστάκη.

Εγκάρδια ευχαριστώ την οικογένεια του αδικοχαμένου σαραντάχρονου Ισπανού, που η αξία της πράξης του καταγράφηκε στα ιατρικά αρχεία του κόσμου.

Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος, ανεξαρτήτως εθνικότητας, χρώματος ή θρησκεύματος, πρέπει να επιβραβεύεται για το δώρο ζωής που προσφέρει, μαζί με τους επιστήμονες που πραγματοποιούν τις μεταμοσχεύσεις. Να γίνονται γνωστές στο ευρύ κοινό οι επιτυχίες της μεταμόσχευσης οργάνων και να μη δίνεται βάρος από τα ΜΜΕ στην εμπορευματοποίηση των οργάνων και το θησαυρισμό ορισμένων γιατρών, με στόχο την επίτευξη ντόπιων και ξένων συμφερόντων.

Ποια όμως είναι η ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης για την υγεία του λαού; Πόσα χρήματα διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό στον τομέα αυτό; Επαρκούν τα νοσοκομεία; Το προσωπικό, νοσηλευτικό, τεχνικό και ιατρικό, καλύπτει τις ανάγκες των νοσοκομείων; Την απάντηση τη δίνουν οι στατιστικές που δείχνουν την αναξιοπιστία των πολιτών προς την κρατική δημόσια περίθαλψη.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω έκκληση στους ασθενείς εκείνους που έχουν ανάγκη κάποιο όργανο, στους συγγενείς τους, στους φίλους τους και σ' εκείνους που διατηρούν καθημερινή επαφή με τα νοσοκομεία, ν' αντιπαλέψουμε όλοι μαζί το νέο νομοσχέδιο του υπουργού Υγείας Κ. Γείτονα που αποσκοπεί στο να χαντακώσει τη δημόσια υγεία.

Με αφορμή το 6ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου που πραγματοποιήθηκε στη χώρα μας πρόσφατα, ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΦΙΩΤΗΣ καταγγέλλει το έγκλημα - όπως γράφει - που γίνεται σε βάρος του αθλητισμού με την εμπορευματοποίησή του. "Στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, στην εναρκτήρια τελετή, από διάφορους ομιλητές επισημάνθηκε η σημασία που δίνανε οι αρχαίοι Ελληνες στον αθλητισμό. Επαινέθηκε η δημιουργία των Ολυμπιακών Αγώνων και υπογραμμίστηκε η απονομή στους νικητές, σαν έπαθλο, ενός κλαδιού αγριελιάς, του "κότινου". Οι νικητές την εποχή εκείνη ήταν "στεφανίτες" κι όχι χρηματιστές.

Δυστυχώς όμως όταν ο αθλητισμός πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων, μετατράπηκε από ευγενικό θέαμα που ήταν, σε άγριο θέαμα τέρψης.

Αργότερα στα χρόνια της Αναγέννησης παρουσίασε μια άνθηση στην Ευρώπη, για να φτάσει μετέπειτα στην Αμερική, με την προβολή του μπέιζ - μπολ, του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ στο τέλος.

Ομως, δυστυχώς, στην Αμερική το αθλητικό πνεύμα ξέφτισε κι ο αθλητισμός πέρασε στον επαγγελματισμό. Τα σωματεία γίνανε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και οι αθλητές "εμπορεύσιμο είδος".

Από αυτή την κερδοσκοπική μανία δε γλίτωσαν, αλίμονο, ούτε και αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που δε δίστασαν οι διοργανωτές τους να πουλήσουν ακόμα και την Ολυμπιακή Φλόγα!

Ομως, να που η αμερικάνικη αυτή "νοοτροπία" για την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού μεταφέρθηκε και στην Ευρώπη. Και σαν επιδημία το "μικρόβιο" πρόσβαλε και την Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια, με νόμο άνοιξε ο δρόμος και στη χώρα μας, ώστε διάφοροι σύλλογοι έχουνε μετατραπεί σε κερδοσκοπικές ανώνυμες εταιρίες, με προέδρους στα ΔΣ μεγάλους οικονομικούς παράγοντες του τόπου, που κρατάνε και το πακέτο των μετοχών. Βέβαια μέχρι στιγμής το κακό έχει περιοριστεί στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, πράγμα που σπρώχνει τους νέους που ασχολούνται σ' αυτό το χώρο, κατά τη γνώμη μου, από φιλοχρηματία κι όχι από ευγενική άμιλλα.

Και αυτό το κερδοσκοπικό όργιο, η πολιτεία το εξωραϊζει με το διαφημιστικό σύνθημα: "Στην υπηρεσία του αθλητισμού και του πολιτισμού". Γεγονός που σημαίνει πως σε λίγο δε θα γλιτώσει από την εμπορευματοποίηση ούτε και ο κλασικός αθλητισμός. Αλλα αυτός είναι ο στόχος και το πνεύμα της "νέας τάξης πραγμάτων": όλα στο βωμό του δολαρίου.

Μετά λύπης μου συμπεραίνω, ότι το μέλλον του αθλητισμού δε διαγράφεται και τόσο αισιόδοξο, και όπως φαίνεται, από μέρα σε μέρα όλο και απομακρύνεται από την πραγματική του αποστολή.

Μπροστά σ' αυτήν την προσπάθεια γενίκευσης της "εμπορευματοποίησης" του αθλητισμού και μετατροπής των αθλητών σε "εμπόρευμα", η ΚΝΕ και τ' άλλα προοδευτικά νεολαιίστικα κινήματα πρέπει να οργανώσουν σταυροφορία για την ανακοπή της καταστροφής της αθλητικής ιδέας και του ιδεώδους της ευγενικής άμιλλας των αθλητών. Είναι ανάγκη όλος ο λαός με μπροστάρη το ΚΚΕ να παλέψει για να γίνει ο αθλητισμός και πάλι "στεφανίτης"".