Εν μέσω της δράσης των "πολλαπλών κέντρων", που "εκχυδαφιζουν την πολιτική ζωή" και θέλουν "ελεγχόμενα" κόμματα για να μετατρέψουν την οικονομία σε "ξέφραγο αμπέλι" και τα οποία το ΠΑΣΟΚ "μάχεται" (!) - λόγια του πρωθυπουργού (!) - η Ελλάδα οδεύει προς την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Στην πασαρέλα των υποψηφίων, συνωστίζονται... κάτι λιγότεροι από τους χιλιάδες νέους που συναθροίστηκαν προχτές σε εκείνες τις ουρές της ντροπής, στο υπουργείο Προεδρίας, αναζητώντας μια θέση εργασίας. Οσο για τα ΜΜΕ, ασχολούνται λεπτομερειακά με τις πολιτικές διεργασίες περί του νέου ενοίκου του προεδρικού μεγάρου. Αλλωστε, με άλλα θέματα, όπως το ξεπούλημα του Σκαραμαγκά, τη λιτότητα και την κυβερνητική ασέλγεια κατά της μνήμης εκατομμυρίων θυμάτων του αντιφασιστικού αγώνα, δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου και, άρα, δεν τους χρειάζονται... λεπτομέρειες.

Τα παραπάνω είναι ικανά για να πιστοποιηθεί η τεράστια απόσταση ανάμεσα στις ανάγκες και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και στην πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση και συνολικά ο αστικός πολιτικός κόσμος. Πρόκειται για την "πολιτική" έκδοση του "εγώ κάνω τη δουλιά μου και εσύ να κάνεις τη δική σου". Οπου, σε ό,τι αφορά τα καθεστωτικά κόμματα, "δουλιά τους" είναι η προώθηση των αντιλαϊκών τους επιλογών, οι προεδρολογικοί ή μη ύμνοι στη συναίνεση, το μεταξύ τους "υψηλού" επιπέδου "πάρε - δώσε" και οι "αντιπαραθέσεις", για να σπάει η συναινετική ρουτίνα περισσότερο, του στιλ "εγώ έχω τα εχέγγυα έντιμου διαχειριστή των κοινοτικών κονδυλίων - ο ένας, όχι, εγώ - ο άλλος". "Δουλιά" του ελληνικού λαού, κατά την προσταγή τους, είναι να δέχεται αγόγγυστα νέα βάρη, νέους γύρους γυρολόγων που εμπορεύονται την ελπίδα και νέες επιθέσεις κατά της νοημοσύνης του.

Και πραγματικά όλη αυτή η υπόθεση της προεδρολογίας συνιστά ανοιχτή προσβολή κατά της νοημοσύνης των εργαζόμενων. Ομως οι φορείς της δεν πρόκειται να πτοηθούν. Την ώρα που θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, "νέα" ονόματα "κεντροαριστερών" και "κεντροδεξιών" υποψηφίων Προέδρων θα πέφτουν στην "πιάτσα", συντηρώντας αυτά τα ιδιότυπα "καλλιστεία" των ικανών να εξασφαλίσουν την "ευρύτατη δυνατή συναίνεση" για την εκλογή Προέδρου. Οσο για το παιχνίδι της καταστροφολογίας, με την οποία ξορκίζεται το ενδεχόμενο εκλογών, θα συνεχίζει να πηγαίνει χέρι χέρι με το "κάψιμο" υποψηφίων. "Κάψιμο", που επίσης θα συνεχίζεται μέχρι να οριστικοποιηθούν οι τελικές - προσωπικές - επιλογές του πρωθυπουργού και να επιτευχθούν οι καλύτερες δυνατές ισορροπίες, τόσο εντός των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Πολιτικής Ανοιξης, όσο και στις μεταξύ τους σχέσεις.

Βέβαια, στελέχη του κυβερνητικού κόμματος δηλώνουν ότι τα πράγματα έχουν λήξει, αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει προσπάθεια ανατροπής του σκηνικού από τον Α. Παπανδρέου, ώστε να βρεθεί στο Προεδρικό Μέγαρο (δεν είναι τυχαίο ότι τη μια ο Κ. Στεφανόπουλος εμφανίζεται περίπου ως ειλημμένη επιλογή του ΠΑΣΟΚ και από την άλλη στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού διαρρέουν ότι ο υποψήφιος θα ανήκει στο... "δημοκρατικό χώρο"). Οπως λένε οι ίδιοι παράγοντες, το μήνυμα προς τον πρωθυπουργό είναι ότι ο δρόμος προς την Προεδρία θα παραμείνει κλειστός. Οσο για τη μεγάλη ζαριά των εκλογών, υποστηρίζουν: "Αν μπορούσε να τη ρίξει, θα το ήθελε, αλλά δεν μπορεί αφού δεν έχει πού να στηριχτεί".Αναφέρονται δε στη στάση γνωστών συγκροτηματαρχών του φιλοκυβερνητικού Τύπου που την εποχή της Συνόδου Κορυφής στο Εσσεν φιλοξενούσαν, ασχολίαστες, κάποιες καθόλου κολακευτικές φωτογραφίες του Α. Παπανδρέου. Φωτογραφίες, που στο συντηρητικό Τύπο παρουσιάζονταν, κατά τον γνωστό άθλιο τρόπο, ως "τεκμήριο βιολογικής κατάπτωσης" του πρωθυπουργού. Γιατί όμως τα "πολλαπλά κέντρα" δε θέλουν τον Α. Παπανδρέου; Αν δεχτούμε την απάντηση μελών υψηλόβαθμων της Χαρ. Τρικούπη, είναι ζήτημα... πρωθυπουργικού κενού. Αν είχαν καταλήξει στο πρόσωπο του "εκσυγχρονιστή" πρωθυπουργού και μπορούσαν να τον επιβάλουν, δε θα είχαν πρόβλημα, υποστηρίζουν με απρόβλεπτη φυσικότητα...

Οσο για τα περί "πολλαπλών κέντρων", εκτός από την αφόρητη υποκρισία που προδίδουν, όταν εκστομίζονται από "συνεργάτες τους", προδίδουν και τη μάχη συμφερόντων που διεξάγεται στα παρασκήνια.Οπως ισχυρίζονται άνθρωποι του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ - και σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρουν - η κυβέρνηση πρέπει να αποδειχτεί "δίκαιη στη μοιρασιά" του φιλέτου των μεγάλων έργων, του Β Πακέτου Ντελόρ και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Φαίνεται ότι οι πιέσεις εντείνονται, ενώ κάποιοι από τους "ριγμένους" την καλούν έντονα να εκπληρώσει τις... υποχρεώσεις της. Οι ίδιοι κύκλοι θυμίζουν ότι και στο παρελθόν, σε ανάλογες περιπτώσεις αφόρητων πιέσεων, ο Α. Παπανδρέου έριχνε "τουφεκιές" κατά των "κέντρων", ώστε να καλυφθεί πίσω από τις άσφαιρες μπαρουτιές η εξυπηρέτησή τους.

Ομως, η δράση των παρασκηνίων δε σταματά εδώ. Η μάχη για το ποιος θα επιβάλει τους κανόνες της μετα-Ανδρέα εποχής διεξάγεται ασταμάτητα, βεβαιώνουν "παρατηρητές" και "εμπόλεμοι", που θα διασταυρώσουν τα πυρά τους σε ένα Σώμα που ισούται με τα 2/3 του Συνεδρίου, όπως είναι η Οργανωτική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. "Ποιος θα βγάλει πρωθυπουργό μετά την αποχώρηση Παπανδρέου και άρα ποιος θα κληρονομήσει το κόμμα; Το συνέδριο ή η Κοινοβουλευτική Ομάδα;", ιδού το πρόβλημα των αντιμαχόμενων. Απόλυτα ...ταυτισμένο με τα προβλήματα του ελληνικού λαού...

Ν. Μπ.

Ξεκινήσανε από εκείνο το σοβινιστικό, μεγαλοϊδεατικό και ταυτόχρονα φαιδρό σύνθημα "η Μακεδονία είναι μία και ελληνική". Σπρώξανε έναν ολόκληρο λαό στον κυκεώνα του εθνικιστικού παροξυσμού. Την ίδια ώρα το πρόβλημα των σχέσεων της Ελλάδας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας μετατρεπόταν και μετατρέπεται με τη συνηγορία τους σε ένα ακόμα πεδίο επέμβασης των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Εστειλαν και στέλνουν με τη στάση τους πρόσκληση ανοιχτής επέμβασης των ΗΠΑ και της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Αφησαν ελεύθερο το έδαφος, για να αποτελεί η Ελλάδα κέντρο"υψηλών" διερχομένων, που πιέζουν ασφυκτικά για την ικανοποίηση των δικών τους συμφερόντων, αξιοποιώντας και την τακτική της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας.

Και να πού κατέληξαν. Να ασελγήσουν ακόμα και κατά της μνήμης εκατομμυρίων νεκρών του αντιφασιστικού αγώνα. Αρνήθηκαν να παραβρεθεί ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας στις εκδηλώσεις του Αουσβιτς για τα 50 χρόνια της κατάληψης και της εξάλειψης των ναζιστικών κρεματορίων από τον Κόκκινο Στρατό. Αιτιολογία: επειδή εκεί θα αναρτιόταν η σημαία με τον Ηλιο της Βεργίνας εκ μέρους της ΠΓΔΜ. Γιατί έφτασαν μέχρις εκεί; Για να αποδείξουν την "αξιοπιστία" της πολιτικής τους! Αυτό υποστηρίζουν. Αυτό ισχυρίστηκαν διά του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Και τα κατάφεραν να προσφέρουν πραγματικά αποδείξεις. Οχι, βέβαια, αξιοπιστίας. Απέδειξαν τα αδιέξοδα, στα οποία οδηγεί η πολιτική τους. Διαδήλωσαν με τον κατηγορηματικότερο τρόπο ότι η τακτική τους συνιστά εισιτήριο για τη διεθνή απομόνωση της χώρας. Ομολόγησαν ότι θέτουν την εξυπηρέτηση των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων υπεράνω αρχών και αξιών. Εφτασαν στο σημείο να θέτουν στην πλάστιγγα, από τη μια μεριά το ζήτημα της υποχρέωσης να περιποιηθείς με τη μεγαλύτερη δυνατή τιμή τους αγώνες της ανθρωπότητας και στην άλλη πλευρά την "αξιοπιστία" τους. Και τι αποφάνθηκαν; Οτι "ζυγίζει" περισσότερο το δεύτερο... Μόνο που την ίδια ώρα - ανεπίσημα βέβαια - καλούσαν εκπροσώπους του Τύπου να πείσουν την κοινή γνώμη, για να δεχτεί το "συμβιβασμό"! Τέτοιος φαρισαϊσμός, τέτοια υποκρισία.

Εφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να υπαινιχτούν ότι όποιος διαφωνεί με την πολιτική τους και το δηλώνει, όπως οι κομμουνιστές, δίνει τροφή στον ξένο Τύπο, που αναπαράγει ελληνικά δημοσιεύματα, για τη συκοφάντηση της χώρας! Η στάση τους δεν εκπλήσσει πια. Αλλωστε πρόσφατα, όταν οι 25 διανοούμενοι υπέγραφαν επιστολή, εκφράζοντας την αντίθεσή τους με την επιβολή του "εμπάργκο" και αντιμετωπίστηκαν περίπου ως προδότες - από γνωστούς παράγοντες σε διατεταγμένη υπηρεσία, αλλά και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ - η υπεύθυνη κυβέρνηση σχολίασε: "Ας πρόσεχαν πού έβαζαν την υπογραφή τους"!

Με το Αουσβιτς απλώς επιβεβαίωσαν ότι η επικίνδυνη και αδιέξοδη τακτική τους οδηγεί σε πρωτάκουστες συμπεριφορές. Ομως μέχρι εδώ. Δεν μπορούν να προσβάλλουν άλλο ούτε τα συμφέροντα του τόπου ούτε την ιστορία. Υποχρεούνται να προχωρήσουν άμεσα σε απευθείας διαπραγματεύσεις με την ΠΓΔΜ, χωρίς επιδιαιτητές και βαστάζους, για να τελειώνει πλέον αυτό το όνειδος και να πάψουν να ντροπιάζουν τον ελληνικό λαό.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ