ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Προσφορές για την αποκατάσταση των ζημιών

Η ΠΑΡΘΕΝΑ ΣΑΧΙΝΙΔΟΥ 10.000 δρχ., στη μνήμη του συζύγου της Μιλτιάδη Σαχινίδη, μέσω ΚΟΒ Ροδοχωρίου Συκεών Θεσ/νίκης.
Ο ΣΑΜΙΝ ΠΕΤΡΟΣ 150.000 δρχ., ως δεύτερη δόση, μέσω ΚΟΒ Κ. Νέας Ιωνίας.
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΖΑΧΑΡΩΣ 25.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Ζαχάρως.
Η ΤΩΝΙΑ ΧΑΡΑΤΣΙΔΗ 50.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Κυψέλης. στη μνήμη του αγαπημένου και αξέχαστου συντρόφου της Γιάννη Χαρατσίδη.
Στη μνήμη της πολυαγαπημένης τους κόρης και αδελφής Βασιλιάννας Κωνσταντινίδη,22 χρόνων, μέλους της ΚΝΕ, που χάθηκε ξαφνικά σε τροχαίο, οι γονείς της και η αδελφή της ΕΦΗ 20.000 δρχ. μέσω ΚΟΒ Παλλήνης.
Ο Σύλλογος Συνταξιούχων Εμπορικής Τράπεζας 100.000 δρχ., με ομόφωνη απόφαση, συμβολικό ποσό για τη διάσωση του ιστορικού αρχείου.
Ο Συμβολαιογραφικός Σύλλογος Εφετείου Κρήτης Παρ/μα Ηρακλείου 100.000 δρχ.
Ο σ. ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΧΑΙΡΕΤΗΣ,από τα Ανώγεια Κρήτης, 5.000 δρχ., μέσω ΝΕ Ηρακλείου Κρήτης.
Ο σ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 100.000 δρχ., μέσω της ΚΟ Μαγνησίας, στη μνήμη της μητέρας του Αγλαφιας Οικονόμου.
Ο σ. ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΛΥΒΑΣ (ΠΕΡΔΕΜΠΕΣ) 100.000 δρχ., δεύτερη ισόποση δόση, μέσω ΚΟΒ Νικιάνας Λευκάδας, στη μνήμη όλων των αγωνιστών της Λευκάδας.
Η Ομοσπονδία Επαγ/τιών - Εμπόρων - Βιοτεχνών Ζαχάρως 50.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Ζαχάρως.
Οι ΣΑΒΒΑΣ και ΒΕΤΑ ΠΟΖΑΤΖΙΔΟΥ 100.000 δρχ., τρίτη δόση.
Οι ΝΙΚΟΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΑΝΟΣ 150.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Π. Φαλήρου.
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΣ,παλαίμαχος αγωνιστής, 20.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Ταξιάρχη Κορυδαλλού.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΑΡΑΣ,αντιστασιακός και η γυναίκα του ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ 10.000 δρχ., μέσω του Παρ/τος ΠΕΑΕΑ Τρικάλων.
Ο Μ. Γ. Μ. 10.000 δρχ., στη μνήμη του μεγάλου αγωνιστή κομμουνιστή Στάλιν, το έργο του οποίου δικαιώνεται πανηγυρικά σήμερα.
Οι ΒΑΣΙΛΗΣ και ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΙΑΛΙΟΥ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ, ΣΤΑΥΡΟΣ και ΟΛΓΑ ΣΤΡΑΤΕΑ,από τη μακρινή Αυστραλία, στέλνουν την ταπεινή τους ενίσχυση, για τη διάσωση του αρχείου, 100, 150, 50 δολάρια Αυστραλίας αντίστοιχα.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ,από τον Καναδά, 100 δολάρια Καναδά, στη μνήμη των γονιών του Γεωργίου και Παναγιώτας.
Η ΧΑΡΟΥΛΑ και η ΑΘΗΝΑ,μικρά κοριτσάκια ,προσφέρουν 10.000 δρχ., χρήματα που μάζεψαν από τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς.
Οι ΝΤΕΠΗ και ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ,20.000 δρχ., μέσω ΚΟ Ρόδου, στη μνήμη του πατέρα τους Μανώλη, που πέθανε στις 23/12/94.
Οι σ. ΜΑΙΡΗ και ΙΩΣΗΦ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ 15.000 δρχ., μέσω ΚΟ Φιλαδέλφειας.
Οι ΓΙΩΡΓΟΣ και ΕΛΛΗ 10.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Περισσού, στη μνήμη του αξέχαστου σ. Δημήτρη Μιχελή, που μέχρι το τέλος της ζωής του στάθηκε ακλόνητος αγωνιστής στις γραμμές του ΚΚΕ. Επίσης 20.000 δρχ. για το "Ριζοσπάστη".
Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΖΕΑΚΗΣ,βετεράνος του Κόμματος, συνταξιούχος του ΤΕΒΕ, 50.000 δρχ. από το υστέρημά του, για τη διάσωση του αρχείου.
Μέσω ΚΟΒ Πεύκης ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΝΕΤΗΣ 50.000 δρχ., στη μνήμη του Σεραφείμ Τσιώνου, προέδρου ΕΚ Βόλου, που πέθανε εξόριστος στον Αη - Στράτη το 1942. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ 10.000 δρχ., στη μνήμη του άντρα της Βασίλη.
Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (Τμήμα Θράκης - Μακεδονίας) 100.000 δρχ., μικρή συμβολή για την αποκατάσταση των ζημιών.
Ο Σύνδεσμος Αιτωλοακαρνάνων αγωνιστών και φίλων της ΕΑ 75.000 δρχ., ομόφωνα.
Ο σ. ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΟΣ 100.000 δρχ, μέσω ΚΟΒ Αγ. Σοφίας Πειραιά.
Ο σ. Δ. ΚΟΛΛΙΑΡΑΚΗΣ 50.000 δρχ, μέσω ΚΟΒ Αγ. Σοφίας Πειραιά.
Αγωνιστής της ΕΑ 20.000 δρχ, μέσω ΚΟΒ Σαλαμίνας.
Οι ΒΑΝΤΟΛΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ και ΒΛΑΧΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ σύντροφοι από την Ουψάλα της Σουηδίας, 200 κορόνες.
Οι ΝΤΟΡΑ, ΜΑΡΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ 200 γερμ. μάρκα, μέσω ΚΟΒ Βισμπάντεν Γερμανίας, στη μνήμη της γιαγιάς τους Ντόρας και της θείας τους Ειρήνης.
Οι ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ και ΘΟΔΩΡΑ 250 γερμ. μάρκα μέσω ΚΟΒ Βισμπάντεν Γερμανίας, στη μνήμη των γονιών τους Γιώργου και Αλεξάνδρας Καρυπίδη.
Η Οργάνωση Ελλήνων Αγωνιστών της ΕΑ "ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1941-45" από το Λόντον Οντάριο Καναδά, 400 δολάρια Καν. Εκφράζουν δε τη μεγάλη τους λύπη για τις καταστροφές που υπέστη το αρχείο του Κόμματος από τις πλημμύρες του Οκτώβρη.
Η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας ΟΕΚ 500 γερμ. μάρκα, συμβολικό ποσό για την αποκατάσταση των ζημιών.
Μέσω ΝΕ Πέλλας: Σωματείο Οικοδόμων Γιαννιτσών 70.000 δρχ., Εργατικό Κέντρο Εδεσσας Αλμωπίας 50.000 δρχ., Δημοκρατική Αγωνιστική Κίνηση Πυλαίας 50.000 δρχ.
Ο Σύλλογος Εργαζομένων Δήμου Νίκαιας 80.000 δρχ, μέσω ΚΟ Κοκκινιάς, για τη διάσωση του ιστορικού αρχείου.
Μέσω ΚΟΒ Πεντέλης οι: ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΖΑΡΚΑΔΑΣ 15.000 δρχ., ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΟΥΡΓΟΣ 10.000 δρχ.
Οι Σύντροφοι της ΚΟΒ Περισσού 20.000 δρχ, στη μνήμη των συντρόφων τους: Ζωής Βαβουτάκη, Γεωργίου Κατσαρού, Τάσου Ζαχαριάδη, Δημήτρη Μιχελή και Κώστα Σισμανίδη που με την εν ζωή δράση τους τίμησαν τα ιδανικά του μαρξισμού - λενινισμού.

Η ηθική της πολιτικής

Του Τάκη ΤΣΙΓΚΑ

Πολλά και διάφορα γράφονται και λέγονται τελευταία για την κρίση της πολιτικής, τα ηθικά ή τα ανήθικα χαρακτηριστικά της, την ανυποληψία του πολιτικού κόσμου και άλλα παρόμοια. Και, ίσως, κάποιοι να πιστεύουν ότι ανακάλυψαν την... Αμερική. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η σχετική συζήτηση διεξάγεται αρκετά χρόνια τώρα. Και ήταν φυσιολογικό, τα όσα αποκαλυπτικά είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας, να δώσουν μια νέα ώθηση. Τίποτε το περίεργο σε όλ' αυτά. Δε συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με το περιεχόμενο της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας της σχετικής αρθρογραφίας και των ανάλογων τηλεοπτικών εκπομπών, όπου οι αυθαίρετες γενικεύσεις και ισοπεδώσεις, οι ανορθολογισμοί και παραλογισμοί, οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού και ικανοποίησης διάφορων επιδιώξεων και στόχων, που καμία σχέση δεν έχουν με το υπό συζήτηση θέμα, δίνουν δυστυχώς τον κύριο τόνο.

Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για το σημερινό περιεχόμενο και τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πολιτικής, όπως εισπράττει την τελευταία ο απλός εργαζόμενος. Η υποκρισία, η διγλωσσία, το ψέμα και η κοροϊδία, τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς, η εγκληματική αδιαφορία στα οξύτατα λαϊκά προβλήματα, οι πελατειακές σχέσεις και η ρουσφετολογία είναι ορισμένα μόνο φαινόμενα και, ίσως, δεν αποδίδουν τη σύγχρονη έκταση και ένταση των σχετικών φαινομένων. Ολ' αυτά, όμως, δεν αποτελούν τα γνωρίσματα της πολιτικής γενικά. Ούτε είναι αναπόσπαστα στοιχεία της, που τα σέρνει υποχρεωτικά η πολιτική μαζί της και δεν αποτελούν, βέβαια, συνέπειες και εκφράσεις της γενικότερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Με δυο λόγια, δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε οι όποιες ευθύνες μοιράζονται εξίσου, τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο, στην καπιταλιστική και ταξική ελληνική κοινωνία, που όλοι μας ζούμε.

Τα όποια... κοσμητικά επίθετα, με τα οποία... στολίζουν σήμερα τα διάφορα άρθρα την πολιτική, αναφέρονται στην πραγματικότητα στην κυρίαρχη πολιτική. Την πολιτική, που για δεκαετίες τώρα εφαρμόζεται από τα κόμματα του δικομματισμού και τις κατά καιρούς εφεδρείες τους. Αυτή που καθορίζει τις εξελίξεις και βάζει τη σφραγίδα της στην κοινωνία. Αναφέρονται, στην πραγματικότητα, στην κοινωνική πρακτική και... προσφορά της άρχουσας τάξης της χώρας μας. Αλλωστε, αυτή ακριβώς την πραγματικότητα προσπαθεί να κρύψει και το "επιχείρημα": όλοι ίδιοι είναι. Και δε χρειάζεται και πολύ ψάξιμο, για να επαληθεύσει κανείς το απολύτως βάσιμο και ορθό αυτής της εκτίμησης. Ούτε απαιτείται, οπωσδήποτε, η προσφυγή σε σκάνδαλα τύπου Κοσκωτά, της βίλας του πρωθυπουργού ή των αποκαλύψεων Κουρή. Η ανηθικότητα της κυρίαρχης πολιτικής - του δικομματισμού για τη μεταπολιτευτική Ελλάδα - αποκαλύπτεται μεγαλόπρεπα από την καθημερινή της πρακτική. Από τη σκληρή, μονόπλευρη λιτότητα, από τη συνεχή υποβάθμιση των κοινωνικών δικαιωμάτων, από το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, από την καταδίκη χιλιάδων εργαζομένων στην ανεργία, από τα προνόμια και την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου που προστατεύει και διευρύνει, από το ξεπούλημα της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας και άλλα πολλά. Και δε χρειάζεται, βέβαια, να μιλήσουμε για την ηθική της άρχουσας τάξης. Το κέρδος και η συνεχής μεγιστοποίησή του αποτελεί την υπέρτατη αξία της. Η πολύμορφη, βαριά και - τουλάχιστον - άδικη εκμετάλλευση των εργαζόμενων, η καταλήστευση του δημόσιου χρήματος και περιουσίας - του κοινωνικού δηλαδή ιδρώτα και μόχθου - η δουλική πρόσδεσή της στο ξένο μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν βασικά - αν και ελάχιστα - χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κοινωνικής της πρακτικής και... προσφοράς.

***

Ας αφήσουν, λοιπόν, κατά μέρος τους διάφορους αυθαίρετους και ισοπεδωτικούς αφορισμούς όλοι όσοι επιχειρούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων. Αρκετά έχει βασανιστεί και βασανίζεται ο ελληνικός λαός από το βίο και την πολιτεία τους, όπως και από τις διάφορες πομπές τους. Η επιχείρηση να του φορτώσουν και τις ευθύνες της κρίσης, για την οποία αυτοί και οι πολιτικές τους είναι υπεύθυνοι, ξεφεύγει ακόμη και από τα όρια του θράσους.

Υπάρχει, όμως και ένα ακόμη στοιχείο στην όλη υπόθεση. Οσο αλήθεια είναι ότι τα φαινόμενα της ανηθικότητας και της διαφθοράς συνοδεύουν μόνιμα - στον ένα ή άλλο κάθε φορά βαθμό - την πολιτική και πρακτική των κυρίαρχων δυνάμεων στο καπιταλισμό, άλλο τόσο αληθεύει ότι τα φαινόμενα αυτά γνωρίζουν τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερη και αυξανόμενη συνεχώς... άνθηση. Μια απλή και μόνο ματιά στα 10 - 12 τελευταία χρόνια είναι ικανή να πείσει τον κάθε καλόπιστο. Ορισμένοι, μάλιστα, αξιοποιούν το γεγονός αυτό, για να αποδείξουν ότι η κρίση και η ανυποληψία βαραίνει αποκλειστικά και μόνο την πολιτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Και όσον αφορά, βέβαια, τις ιδιαίτερες και... πλούσιες επιδόσεις - αλλά και ευθύνες - του ΠΑΣΟΚ, στα φαινόμενα της πολιτικής υποκρισίας, διγλωσσίας και διαφθοράς, ούτε λόγος να γίνεται. Ο προαναφερόμενος, όμως, ισχυρισμός δεν περιέχει ούτε καν τη μισή αλήθεια και, πάνω απ' όλα, αδυνατεί ή δε θέλει να αναζητήσει τις πραγματικές αιτίες του φαινομένου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, και απόδειξη ταυτόχρονα γι' αυτό, αποτελεί η πολιτική και πρακτική του "ΣΥΝ". Από τη στιγμή που εγκατέλειψε τα χαρακώματα της Αριστεράς, η πολιτική υποκρισία και διγλωσσία έκαναν έντονα αισθητή την παρουσία τους στη δράση του.

***

Τα αυξανόμενα συνεχώς τα τελευταία χρόνια φαινόμενα πολιτικής ανηθικότητας και διαφθοράς είναι αναπόφευκτη συνέπεια της τεράστιας ήδη απόστασης που χωρίζει τις πολιτικές του δικομματισμού και των διάφορων δορυφόρων του, από τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και του λαού. Μιας απόστασης, που μεγάλωνε ραγδαία τα τελευταία χρόνια και συνεχίζει να μεγαλώνει. Και είναι φανερό ότι όσο τα κοινωνικά προβλήματα θα οξύνονται και θα πληθαίνουν, τόσο θα χρειάζονται μεγαλύτερες δόσεις υποκρισίας, διγλωσσίας, αποπροσανατολισμού και κοροϊδίας των εργαζόμενων, για να εφαρμόζονται - με τη θέλησή τους υποτίθεται - πολιτικές, που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τα λαϊκά προβλήματα, αλλά τα οξύνουν παραπέρα, καθώς συνεχίζουν να ικανοποιούν τις αυξανόμενες συνεχώς ορέξεις της άρχουσας τάξης και των ξένων εταίρων της. Θα χρειάζονται μεγαλύτερες δόσεις ρουσφετολογίας και επιδόσεις στο "άθλημα" των πελατειακών σχέσεων. Ακόμη περισσότερα - σε έκταση και ένταση - μέσα και μηχανισμοί για τον αιχμαλωτισμό των λαϊκών συνειδήσεων. Τόσο περισσότερο, τα κόμματα αυτά, θα υποχρεώνονται να προσφεύγουν στη δύναμη, τα μέσα και τους μηχανισμούς, που διαθέτει η οικονομική ολιγαρχία του τόπου, για να φέρουν σε πέρας την ολότελα ανήθικη αυτή αποστολή τους. Τόσο περισσότερο θα δυναμώνει το πολύμορφο αλισβερίσι μεταξύ τους, θα ενισχύονται τα "διαπλεκόμενα συμφέροντα" και η οικονομική ολιγαρχία ή μερίδες της θα αποκτά ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες άμεσης παρέμβασης και καθορισμού των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων. Πολύ περισσότερο, όταν στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας βρίσκονται και τα ΜΜΕ, η πολύμορφη δύναμη των οποίων και ο αλλοτριωτικός ρόλος τους είναι σήμερα ολοφάνεροι.

Ετσι, δυστυχώς, έχουν τα πράγματα και μόνο αν κοιτάξουμε κατάματα αυτή την πραγματικότητα μπορούμε και να την αντιμετωπίσουμε. Τα διάφορα, σήμερα, φαινόμενα πολιτικής κρίσης και διαφθοράς είναι άμεσα δεμένα και αποτελούν αναπόφευκτες συνέπειες του ταξικού περιεχόμενου των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Της έκτασης και έντασης της αντιλαϊκότητάς τους. Και δεν πρόκειται να παύσουν, ούτε με τις όψιμες και εν πολλοίς υποκριτικές ανησυχίες του πρωθυπουργού, για την επίθεση που δέχονται τα κόμματα, ούτε με τα προτεινόμενα ήδη μέτρα, περί ελέγχου της λειτουργίας και των οικονομικών των κομμάτων. Προτάσεις, που περιορίζουν την ελευθερία δράσης των τελευταίων, προς όφελος της εκάστοτε εξουσίας και γι' αυτό θα οδηγήσουν νομοτελειακά στα αντίθετα, από τα διακηρυσσόμενα, αποτελέσματα.

Τα αυξανόμενα φαινόμενα πολιτικής ανηθικότητας και διαφθοράς αποτελούν αναπόφευκτες συνέπειες της ολοένα και μεγαλύτερης απόστασης που χωρίζει τις πολιτικές του δικομματισμού από τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και των εργαζόμενων.