Η πιο πρόσφατη έκφανση του ανηλεούς Κουρδικού εμφυλίου στο έδαφος του Βορείου Ιράκ -αφορμή ξεσπάσματος της κρίσης στην περιοχή του Κόλπου, που αν και τεθείσα "στο ψυγείο", ελέω και Παλαιστίνης, δεν έχει λήξει -ανέδειξε ως, προσωρινό τουλάχιστον, "νικητή", τον ηγέτη του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος (KDP). Ο Μασούντ Μπαρζανί, άσπονδος εχθρός του Σαντάμ Χουσεϊν, τόσο για πολιτικούς (διεκδίκηση κουρδικής αυτονομίας, συμμαχία με Αμερικανούς το 1991), όσο και προσωπικούς λόγους, κατέστη αίφνης σχεδόν... υποστηρικτής του: η Βαγδάτη δηλώνει ότι μέσω KDP απέκτησε τον έλεγχο της περιοχής, παρά τις αντίθετες προσδοκίες της Ουάσιγκτον.

Ο Μπαρζανί, πέραν αυτού, φαινομενικά αποτελεί πλέον "ρυθμιστή" ισορροπιών σε περιφερειακό επίπεδο. Αναλυτές παρατηρούν ότι μπορεί να εκπληρώσει ρόλο τελικού εκφραστή πιέσεων από τη Βαγδάτη προς την Αγκυρα και αντίστροφα, από τη Βαγδάτη προς την Ουάσιγκτον και αντίστροφα, από τη Βαγδάτη προς την Τεχεράνη και αντίστροφα, και από τη Δαμασκό (! ) προς την Αγκυρα και αντίστροφα. Κάπως περίπλοκο;

Οι πιέσεις που μπορεί να ασκήσει εν είδει "ταραχοποιού" ή "ειρηνοποιού" - κατά περίσταση- ο Μπαρζανί, αφορούν στο ποιος και κατά πόσον θα ελέγχει την περιοχή, και πώς θα αξιοποιεί αυτόν τον έλεγχο προς όφελός του, ή απλώς προς ζημίαν των αντιπάλων του...

Ομως αυτή η απρόσμενη πολιτική "αναβάθμιση" του Μπαρζανί είναι αφ' ενός πρόσκαιρη -με τις ισορροπίες να μεταβάλλονται καθημερινά -και αφ' ετέρου, χωρίς ουσιαστική αξία για τον λαό του ιρακινού (και του ευρύτερου) Κουρδιστάν. Αυτός ο τελευταίος βλέπει, κατά ιστορική ειρωνεία, το προαιώνιο όνειρό του για αυτονομία να απομακρύνεται διαρκώς, και τα παιδιά του να χύνουν το αίμα τους για "άλλες σημαίες"...

Μπ. Γ.

Βιβλίο

"Βίβλοι" δουλοκτητών

Οι εκλογές τέλειωσαν. Τα μεγάλα, τα βασανιστικά προβλήματα όμως του λαού, τώρα αρχίζουν. Πώς; Με την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που προεκλογικά επεξεργάστηκε η... ασορτί με την ψευδεπίγραφα... κοινωνική "Πράσινη Βίβλο" "πράσινη" κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, κατ' εντολήν της ευρωενωσιακής "Λευκής Βίβλου". Μιας τυραννικής για τους λαούς "Βίβλου". Του σύγχρονου "λίμπρο ντ' όρο" της νεότυπης "φεουδαρχίας" του πολυεθνικού πλέον, και γι' αυτό πιο αδυσώπητου, κεφαλαίου. Οσοι εργαζόμενοι δε διέκριναν προεκλογικά την επερχόμενη τυραννία, θα τη "γευτούν" σύντομα. Για να συνειδητοποιήσουν, όμως, ποια τραγική "μοίρα" τους επιφυλάσσει η αγριότερη μέχρι σήμερα, επίθεση του καπιταλισμού, αν δεν "αντεπιτεθούν", πρέπει να μάθουν όσα τους απέκρυψαν τα κόμματα που ψήφισαν στη Βουλή τη Συμφωνία του Μάαστριχτ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΛ.ΑΝ., ΣΥΝ). Πρέπει να μάθουν, για να μην καταντήσουν όπως έλεγε ο Βάρναλης "δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα/ προσμένουν, ίσως, κάποιο θαύμα".

Σφαιρικά αναλυτική, επιστημονικά τεκμηριωμένη και ταυτόχρονα εκλαϊκευμένη γνώση, προσφέρει το βιβλίο "ΛΕΥΚΗ και ΠΡΑΣΙΝΗ ΒΙΒΛΟΣ. Επιστημονικό Συμπόσιο του ΚΜΕ",(έκδοση "Σύγχρονης Εποχής"). Χωρίς περιστροφές, πρόκειται για σκληρό βιβλίο. Οι εισηγήσεις, παρεμβάσεις και οι μελέτες του ΚΜΕ που περιλαμβάνει, λένε αποδεικτικά στοιχεία, γυμνή την αλήθεια για όσα απεργάστηκε το μονοπωλιακό κεφάλαιο μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, για να πισωγυρίσει τους λαούς σ' ένα... "μεταμοντέρνο" δουλοκτητικό καθεστώς. Εξωθεν επιβαλλόμενο καθεστώς, με περιφερειακές υπηρέτριές του τις εθνικές - εναλλακτικά "πρασινο-γάλαζες" - κυβερνήσεις και συμπαραστάτες του διαφόρους, εντός ή εκτός Βουλής, "διαλεγόμενους" περί ευρωπαϊκής "κοινωνικής ειρήνης". Και "κοινωνική ειρήνη", δηλαδή ταξική ειρήνη, κατά τη "Λευκή Βίβλο" σημαίνει: Μαζικές απολύσεις. Καλπάζουσα ανεργία, με πρώτα θύματα τους νέους, τις γυναίκες, τους μεσήλικες, τους ανειδίκευτους, τους μετανάστες. Αγρια φορολογία μόνο των εργαζομένων. Εντατικοποίηση της εργασίας με ελαστικό ωράριο νύχτα - μέρα, Σαββατοκύριακα - αργίες. Μείωση των αποδοχών. Κατάργηση κατακτήσεων: συνταξιοδότησης - περίθαλψης, συλλογικών συμβάσεων και άλλων δικαιωμάτων, όπως η δημόσια, δωρεάν παιδεία. Η "Λευκή Βίβλος" δεν αρκείται στο αμερικάνικο κοινωνικό πρότυπό της, με τα 40 εκατομμύρια των ανασφάλιστων Αμερικανών. Οραματίζεται την ταϊβανοποίηση των Ευρωπαίων εργαζομένων, αρχίζοντας από τις αδύναμες οικονομικοπολιτικά χώρες.

Μάθετε, όσο πικρό κι αν είναι, απ' το βιβλίο αυτό. "Δε φτάνει, αλλά μάθετε. / Εσείς πρέπει να κάνετε το λογαριασμό... " (Μπρεχτ)

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Βγάζει φλας

"αριστερά"

κι όταν στη

στροφή σιμώνει,

δεξιά,

ο ψευταράς,

το γυρίζει

το τιμόνι!

Ε, μπαμπέση

οδηγέ,

πράσινέ μας

τιμονιέρη,

τέτοια κόλπα

δεν περνούν,

πού μας πας,

καθένας ξέρει!

Βγάζει φλας

"αριστερά"

μα, εντέλει,

"μετανιώνει"

και ο κόσμος

συνεχώς

"να!" φωνάζει

και μουντζώνει!

Ο οίστρος

Το σίγουρο είναι ότι στα τρία χρόνια θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών, ο Αλ. Παπαδόπουλος άντλησε πολύτιμη "εμπειρία". Και όπως έκανε ήδη σαφές, αυτή την εμπειρία του θα την αξιοποιήσει και με το παραπάνω στο νέο του πόστο. Οπως διευκρίνισε μάλιστα ο ίδιος, θα φροντίσει να "συμβάλει αποφασιστικά στην ανοικοδόμηση του νέου κράτους", κάτι που θεωρεί πρωταρχικό παράγοντα για την πολυπόθητη ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Οσο για το πώς θα εκδηλωθεί η εμπειρία του Αλ. Παπαδόπουλου από το υπουργείο Οικονομικών στη δημόσια διοίκηση, είναι σαφές: Με δραστική συρρίκνωση του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα (μέσα από συγχωνεύσεις και καταργήσεις οργανισμών) και σημαντικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, κατά τα πρότυπα των περικοπών στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα που επέβαλε στους προϋπολογισμούς των 3 τελευταίων χρόνων. Και για να μην ξεχνιόμαστε, με την άμεση μετατροπή της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης σε άγριο φοροεισπράκτορα της κυβέρνησης. Είναι η ειδικότητά του, άλλωστε...

Στην Ουάσιγκτον μεταβαίνει σήμερα ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Αθ. Τζογάνης, προσκαλεσμένος του Αμερικανού ομολόγου του. Επίσκεψη που έφερε στη δημοσιότητα προχτές ο "Ρ" και "υποχρέωσε" και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας να τη δημοσιοποιήσει την άλλη μέρα, με μια... προχρονολογημένη μάλιστα ανακοίνωση. Και τα σημειώνουμε όλ' αυτά, επειδή οι σχετικές πληροφορίες επιμένουν - παρά τα όσα γενικόλογα λέει η επίσημη ανακοίνωση - ότι η επίσκεψη του Α/ΓΕΕΘΑ έχει άμεση και στενή σχέση, με την εντατικά προετοιμαζόμενη αμερικάνικη πρωτοβουλία για τη "διευθέτηση" των ελληνοτουρκικών και του Κυπριακού.

Χρειάζεται, άραγε, ιδιαίτερη εξυπνάδα, για να καταλάβει ο καθένας, ότι η όποια αμερικάνικη πρωτοβουλία, θα έχει ως πρώτιστους και βασικούς άξονές της, την ικανοποίηση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή και επόμενα και τη μερική - τουλάχιστον - ικανοποίηση των επιδιώξεων του στρατηγικής σημασίας συμμάχου τους (όπως οι ΗΠΑ δηλώνουν), δηλαδή της Τουρκίας; Η μήπως χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις και πολιτική εμπειρία, για να προβλέψει κάποιος ότι οι όποιες τέτοιες πρωτοβουλίες σημαίνουν πολλούς και πολύμορφους κινδύνους και περιπέτειες, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής γενικότερα; Οχι, βέβαια. Ευκολοκατανόητα είναι όλ' αυτά. Μόνο, η κυβερνητική ηγεσία δείχνει να μη μπορεί να καταλάβει σε ποιες ατραπούς οδηγεί τη χώρα...

Φαίνεται πως και τα ελάχιστα ίχνη σοβαρότητας, ακόμη και η όποια αίσθηση του μέτρου, έχουν πλέον εξαφανιστεί από τα κυβερνητικά επιτελεία ή, τουλάχιστον, από ορισμένους που κάθονται στις υπουργικές καρέκλες.

Δεν είναι σωστό κάποια διαδικαστικά ζητήματα να γίνονται πολιτικά, δήλωσε με αγανάκτηση (!) ο πρώην υπουργός Παιδείας και νυν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, μετά τον πρόσφατο θόρυβο που προκάλεσε η προεκλογική και ψηφοθηρική ρύθμισή του, σχετικά με την πρόσθετη εισαγωγή υποψηφίων στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.

Διαδικαστικά ζητήματα, κ. υπουργέ, είναι το ωμό και χυδαίο παιχνίδι πάνω στις "πλάτες" των νέων παιδιών και των οικογενειών τους, πάνω στα όνειρα και τις ελπίδες τους; Μήπως θέλετε να σας θυμίσουμε το άλλο "παιχνίδι" σας, που με τόσες τυμπανοκρουσίες εξαγγείλατε πριν μερικούς μήνες; Ναι, για το "Εθνικό Απολυτήριο" μιλάμε. Εχει ξεκινήσει η εφαρμογή του νέου ...θεσμού - ανεξάρτητα από τη δική μας κατηγορηματικά και τεκμηριωμένα αρνητική γνώμη - όπως λέγατε; Στα λόγια ή στην πράξη; Με ποιες προϋποθέσεις; Η μήπως είναι διαδικαστικό ζήτημα το γεγονός πως το "Εθνικό Απολυτήριο" υποτίθεται πως έχει μπει σε εφαρμογή, ενώ δεν έχει γίνει ακόμη νόμος και παραμένει στη σφαίρα του προτεινόμενου νομοσχεδίου, αφού τόσο η προηγούμενη όσο και η τωρινή, βέβαια, κυβέρνηση δεν το έχουν φέρει για συζήτηση στη Βουλή;

Νέο ρεκόρ σημείωσε η ανεργία στη Γαλλία τον Αύγουστο και προβλέπεται να συνεχίσει τη δραματική της αύξηση, αφού η γαλλική κυβέρνηση εμμένει στην εφαρμογή των γνωστών και στη χώρα μας προγραμμάτων λιτότητας και "σύγκλισης". Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που δημοσιοποίησε προχτές η γαλλική στατιστική υπηρεσία, οι άνεργοι έφθασαν στη χώρα αυτή τα 3,1 περίπου εκατομμύρια, ή αλλιώς, το 12,6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.

Και όμως, η ανάπτυξη ήταν το βασικό προεκλογικό σύνθημα και ταυτόχρονα υπόσχεση της σημερινής γαλλικής κυβέρνησης. Μόνο, που κι αυτή, όπως και οι εγχώριοι ψηφοθηρούντες "συγγενείς" της απέφευγε να πει για ποια ανάπτυξη μιλάει: των υπερκερδών μιας χούφτας μονοπωλίων και πολυεθνικών ή της οικονομίας, των θέσεων εργασίας και των λαϊκών εισοδημάτων;

Παρόμοια φαινόμενα, βέβαια, συναντά κανείς και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πρόγραμμα "σφιχτής" και περιοριστικής πολιτικής επιβάλλει με τον νέο προϋπολογισμό η ισπανική κυβέρνηση, μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Με άλλα λόγια, δηλαδή, οι Ισπανοί εργαζόμενοι πρόκειται να γνωρίσουν μέρες ακόμη πιο άγριας και σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, χάρις πάντα των στόχων της "σύγκλισης". Ενώ στην Ιταλία εγκρίνονται τις μέρες αυτές από την κυβέρνηση, μια σειρά σοβαρότατες περικοπές δαπανών, ενώ επιβάλλονται και νέοι φόροι.

Υπάρχουν, μήπως, εργαζόμενοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που αμφιβάλλουν ακόμη για τον προϋπολογισμό που ετοιμάζει η "νέα" κυβέρνηση; Πάντως, είτε αμφιβάλλουν, είτε όχι, δεν είναι καλύτερα να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ιταλών και Γάλλων συναδέλφων τους, οι οποίοι ήδη έχουν ξεκινήσει και δυναμώνουν καθημερινά τους αγώνες τους, ενάντια στην πολιτική της ευρω -λιτότητας...;