Η ΑΥΞΗΣΗ του εκλογικού ποσοστού του ΚΚΕ αντανακλάται στην εκπροσώπησή του στην ελληνική Βουλή, με την αύξηση των εδρών του από 9 που είχε στην προηγούμενη σε 11, γεγονός που το κατατάσσει τρίτο κόμμα. Ο "Ρ" παρουσιάζει, με σύντομα βιογραφικά στοιχεία, την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος (σελίδα 6).

ΝΕΕΣ δυνατότητες ανοίγονται στην πάλη του λαού, μετά τα αποτελέσματα των εκλογών. Οπως επισημαίνει ο Ορέστης Κολοζώφ σε συνέντευξή του στο "Ρ", "υπάρχουν προϋποθέσεις να συντελεστούν στην πορεία θετικές διεργασίες στη συνείδηση του λαού, να απεγκλωβιστούν λαϊκές δυνάμεις και να αντισταθούν στη χειραγώγηση και στην προσπάθεια ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Το ΚΚΕ θα συμβάλλει σ' αυτές τις διεργασίες από καλύτερες θέσεις και θα επιδιώξει αυτό το λαϊκό κίνημα να βρει αντίκρισμα και σε πολιτικό επίπεδο με τη συγκρότηση ενός ευρύτερου λαϊκού μετώπου" (σελίδα 7).

Η ΟΞΥΤΗΤΑ των προβλημάτων για τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη είναι γνωστή. Οι συνεχιζόμενες διακρίσεις δείχνουν ότι για την εξάλειψη των μεγάλων και ποικίλων εμποδίων, για να βγουν αυτοί οι πολλαπλά καταπιεσμένοι άνθρωποι από το περιθώριο στο προσκήνιο, απαιτείται σκληρή πάλη. Το εκλογικό αποτέλεσμα σ' αυτές τις εκλογές ανέδειξε σ' όλο του το μεγαλείο αυτό το ανισότιμο καθεστώς. Ο "Ρ" συζητά με τη Σούλα Βλησίδου,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και το Νίκο Φακιρίδη, γραμματέα της ΝΕ Ροδόπης του ΚΚΕ, για όλα τα προβλήματα της μειονότητας (σελίδες 8 - 9).

ΕΑΜ.Πενήντα πέντε χρόνια από την ίδρυση της θρυλικής οργάνωσης. Η ανάταση που έφερε στον ελληνικό λαό το ΕΑΜ είναι κάτι το ξεχωριστό και το σπάνιο στη μακραίωνη ιστορία της χώρας. Κι αυτό, γιατί μπόρεσε να πιάσει τον παλμό της ιστορίας, γιατί η Ελλάδα βρήκε στο ΕΑΜ την έκφραση, την τιμή και την υπερηφάνεια της. Γιατί σημάδεψε καθοριστικά την ιστορία της νεότερης Ελλάδας (σελίδες 12 - 13).

ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 1997. Η καθήλωση των μισθών και των συντάξεων δεν επαρκεί... αποφασισμένοι εμφανίζονται οι κυβερνώντες να συνεχίσουν την πολιτική εισοδηματικής λιτότητας για τους εργαζόμενους, με ακόμα σκληρότερες εκδοχές (σελίδα 15).

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ Τοπικής Αυτοδιοίκησης.Μιας Αυτοδιοίκησης γύρω από το λαιμό της οποίας σφίγγει όλο και περισσότερο η κυβερνητική θηλιά, που της προκαλεί οικονομική ασφυξία. Τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές αυθαίρετα παρακρατημένα, η μηδαμινή οικονομική ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα υψηλά επιτόκια χορηγήσεων, οι πόροι που "αχρηστεύτηκαν", οδηγούν στον στραγγαλισμό της. Και οι δημότες καλούνται, πάλι, να πληρώσουν τα σπασμένα (σελίδες 16 - 33).

Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ χάρτης της δύναμης του ΚΚΕ. Η σημαντική εκλογική άνοδος του Κόμματος και η ανάδειξή του σε τρίτο κόμμα της Βουλής γέμισε αισθήματα χαράς και αισιοδοξίας τους κομμουνιστές, τα μέλη και στελέχη, τους φίλους και οπαδούς του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όλους όσοι συνέβαλαν στην εκλογική αυτή επιτυχία. Ο "Ρ" δημοσιεύει σήμερα μια σειρά πίνακες, με συγκριτικά στοιχεία των προηγούμενων και τωρινών εκλογών, χρήσιμων και ωφέλιμων, για τη βαθύτερη μελέτη και επεξεργασία των εκλογικών αποτελεσμάτων (σελίδες 24 - 25).

ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ σχέσεις. Μέτρα φωτιά ενόψει. Ο ΣΕΒ μίλησε για επιστροφή των εργασιακών σχέσεων πίσω και από το 1920! Η κυβέρνηση έτοιμη "για δουλιά". Κρίσιμο ζήτημα η στάση που θα κρατήσει το συνδικαλιστικό κίνημα (σελίδα 34).

ΤΡΥΓΟΣ.ακόμα και σήμερα, που η παράδοση δείχνει να καταθέτει τα όπλα της μπροστά στην τεχνολογία, ο τρύγος είναι απλώς η αφορμή για να γεμίσει η ψυχή απ' τη γλύκα του μούστου, για να γεμίσει το μυαλό από τη ζάλη της χαράς, της δημιουργίας, της ίδιας της ζωής... (σελίδες 36 - 37).

Εκλογική δύναμη, χαρακτήρας και δυναμική του ΚΚΕ

Πρώτον, κρίνουμε θετικό το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ. Η ενίσχυση του Κόμματος εκφράζει το ποιοτικό στοιχείο στην κατεύθυνση της ψήφου, όχι μόνο σαν έκφραση διαμαρτυρίας απέναντι στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και σαν επιλογή μιας διαφορετικής πολιτικής, του δρόμου της αντίστασης και αντεπίθεσης. Εκφράζει, περισσότερο ή λιγότερο, συνειδητή αποδοχή της ανάγκης για βαθιές αλλαγές και ανατροπές, για πάλη και σύγκρουση, με τις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Δεύτερον, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν συνολικά μείωση της δύναμής τους περίπου κατά 550.000 ψήφους, που αντιστοιχούν σε 6 ποσοστιαίες μονάδες. Η μείωση αυτή αποτυπώνει, ως ένα βαθμό, το κλίμα δυσαρέσκειας και αγανάκτησης του λαού, εξαιτίας της συντηρητικής αντιλαϊκής πολιτικής των δυο κυβερνητικών κομμάτων.

Ενα μέρος αυτής της διαμαρτυρίας εκφράστηκε με ψήφο προς το ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ. Η ΠΟΛ.ΑΝ. έχασε 137.000 ψήφους. Απλουστεύοντας άλλες μετατοπίσεις και τάσεις σε νέους ψηφοφόρους, σημειώνουμε ότι η συνολική απώλεια των 685.000 ψήφων για ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΠΟΛ.ΑΝ., καταμερίστηκε περίπου κατά 10,20% προς το ΚΚΕ, κατά 21,02% προς το ΣΥΝ και κατά 44% προς το ΔΗΚΚΙ.

Διαμορφώνεται το εξής ερώτημα:

Εξηγείται το φαινόμενο: ο μεν Συνασπισμός να παρουσιάζει αναλογικά μεγαλύτερη άνοδο από το ΚΚΕ, το δε ΔΗΚΚΙ, κόμμα νεοϊδρυμένο, να προσεγγίζει το ποσοστό του Κόμματος στις βουλευτικές εκλογές του '93;

Το φαινόμενο αυτό, όπως εκτιμά η ΚΕ του ΚΚΕ, επιβεβαιώνει ότι, σε συνθήκες έντονης δυσαρέσκειας μόνο η αποφασιστική άνοδος της ταξικής πάλης και των κοινωνικών συμμαχιών με ενισχυμένα αντιμονοπωλιακά, αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, μπορεί να αποτρέπει τη διοχέτευση ψήφων αντίθεσης προς τη σημερινή πολιτική σε ανώδυνα κανάλια.

Ας πάρουμε σαν παράδειγμα το πρόβλημα της ανεργίας. Εχουμε πρόταση για το σήμερα, υποστηρίζουμε την καθολική μείωση των ωρών εργασίας σε 35 ώρες εβδομαδιαίως με ταυτόχρονη αύξηση των εισοδημάτων. Ομως, το ζήτημα της πλήρους απασχόλησης σαν κοινωνικό πρόβλημα, κι όχι στενά οικονομικό ή τεχνολογικό, σχετίζεται με το ζήτημα "ανάπτυξη για ποιον - παραγωγικά μέσα σε ποιον". Επομένως, το πρόβλημα είναι κοινωνικοπολιτικό. Σε τελευταία ανάλυση σημαίνει: "Εξουσία σε ποια τάξη, για ποια συμφέροντα".

Οι προτάσεις μας, λοιπόν, έχουν και το στοιχείο των άμεσων στόχων πάλης και ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων μπορούν να εκφραστούν και σε ορισμένες κατακτήσεις. Κατακτήσεις που μπορούν να κατοχυρώνονται μόνο αν συνδέονται με ριζικές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, που έρχονται σε ρήξη με το σύστημα. Παραδείγματος χάρη, πολιτική ανάπτυξης - απασχόλησης - κοινωνικής προστασίας των ανέργων - περιορισμού της ανεργίας το λιγότερο σημαίνει πολιτική ρήξης με τα μονοπώλια, με την ΕΕ, με την ντόπια και ξένη ολιγαρχία και τους μηχανισμούς εξουσίας της (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κτλ.).

Το Κόμμα μας έκανε πολλές περιοδείες - συζητήσεις άτομο το άτομο σε εργοστάσια, σε τόπους δουλιάς. Αναδεικνύεται τούτο: Οσο πιέζει ο κίνδυνος της ανεργίας, τόσο πιο έντονα λειτουργούν χειραγωγικά οι διάφοροι μηχανισμοί ιδεολογικής τρομοκρατίας, αποξένωσης από τους συναδέλφους, ο φόβος της απόλυσης, το ρουσφέτι, έστω και για μια θέση ημιαπασχόλησης. Αυτό εκδηλώνεται με αποχή από το σωματείο, τη συγκέντρωση, πολύ περισσότερο από την απεργία. Με τέτοια κατάσταση στο εργατικό κίνημα πολύ πιο δύσκολα κάνει κάποιος το άλμα, να ψηφίσει ΚΚΕ. Είναι πολύ πιο εύκολο, πιο ανώδυνο - κι έτσι δίνεται και από τους μηχανισμούς του συστήματος - να στρέψει τη δυσαρέσκειά του σε κάποιο κόμμα, που έχει την αποδοχή του συστήματος.

Η ψήφος στο ΚΚΕ, και η πορεία ανόδου του, δεν μπορεί να μετρηθεί με τα ίδια μέτρα που αφορούν άλλα κόμματα.

Ο ΣΥΝ διεκδικούσε ψήφο υποσχόμενος αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Ομως οι "αλλαγές" του χωράνε άνετα και στα πλαίσια του σημερινού συσχετισμού. Επί παραδείγμτι, ζητά "Εθνικό Συμβούλιο για την εξωτερική πολιτική και άμυνα", χωρίς να προβάλλει θέσεις εναντίωσης, πολύ περισσότερο ρήξης με το ΝΑΤΟ, τη ΔΕΕ, τις πολυεθνικές μονάδες ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο.

Το ΔΗΚΚΙ, στην περιγραφή των προβλημάτων, χρησιμοποίησε και όρους με ταξικό περιεχόμενο, λόγου χάρη μίλησε για μεγάλο κεφάλαιο, ολιγαρχία. Ομως η πολιτική του πρόταση, π. χ. "αλλαγή οικονομικής πολιτικής", δεν ερχόταν σε σύγκρουση με την οικονομική και πολιτική εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, της ολιγαρχίας, των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Τέτοιες πολιτικές προτάσεις δεν απαιτούν συμμετοχή, θυσία, αγώνα, δηλαδή συνείδηση. Γι' αυτό γίνονται και πιο εύκολα αποδεκτές, αλλά και είναι ανώδυνες για το σύστημα.

Η όποια εκλογική μάχη δεν είναι ξεκομμένη απ' αυτή την προοπτική. Βέβαια, εργαζόμενοι με ριζοσπαστικές διαθέσεις δυσκολεύονται να δουν καθαρά αυτή την προοπτική, εξαιτίας της κρίσης που πέρασε το Κόμμα μας, και γενικότερα το κομμουνιστικό κίνημα. Ομως οι εργατοϋπάλληλοι, οι νέοι άνθρωποι, όπως δείχνουν, και τα εκλογικά αποτελέσματα στις εργατικές συνοικίες της Β Αθήνας και Β Πειραιά θα πείθονται μέσα από την πείρα της ζωής και την ανάπτυξη της δουλιάς του Κόμματος.

Σε μια δοσμένη χρονική περίοδο, σε μια συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση ο εκλογικός στόχος του ΚΚΕ μπορεί να μη συμπυκνώνει το σύνολο του προγράμματός του. Ωστόσο, σαν στόχος και τακτική το υπηρετεί. Δηλαδή και με τον εκλογικό του στόχο, την εκλογική διακήρυξή του το ΚΚΕ πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα, στο σύστημα