- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Το έλλειμμα των εμπορικών συναλλαγών της χώρας εκτινάχτηκε πέρσι στα 17,1 δισ. δολάρια, παρουσιάζοντας πρωτοφανή αύξηση, περίπου, 40% σε σχέση με το 1991
"SOS" για τα ολοένα εντεινόμενα διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλάδας, εκπέμπουν τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας για την εξέλιξη των εισαγωγών και εξαγωγών και φυσικά του εμπορικού ελλείμματος - που έχει προσλάβει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις - στην τελευταία πενταετία και ιδιαίτερα τα τελευταία τρία χρόνια της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, για την πορεία των εισαγωγών και των εξαγωγών σε μία σειρά βασικών κλάδων στο διάστημα 1991 - 1995,που επεξεργάστηκε ο "Ρ", σκιαγραφούν ανάγλυφα την παραγωγική υποβάθμιση στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα μας οι συγκεκριμένες πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων του δικομματισμού.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το 1995:
- Η συνολική αξία των εισαγωγών ανήλθε στο ποσό των 22,9 δισ. δολαρίων, έναντι 19,1 δισ. δολαρίων το 1991. Παρουσίασε δηλαδή σημαντική αύξηση κατά 20% ή 3,8 δισ. δολάρια, εξέλιξη που αποτυπώνει παραστατικά τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς εισαγωγικής διείσδυσης στη χώρα μας, λόγω της πολιτικής "σταθεροποίησης" της ελληνικής οικονομίας, που εφαρμόστηκε με ευλαβική συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
- Η συνολική αξία των εξαγωγών έπεσε στα 5,8 δισ. δολάρια, έναντι 6,8 δισ. δολαρίων το 1991, εμφάνισε δηλαδή μείωση της τάξης του 14,9%.Πρόκειται για σαφές δείγμα της καταβαράθρωσης της ελληνικής εγχώριας παραγωγής και της αποβιομηχάνισης στην οποία οδηγούν τη χώρα οι συγκεκριμένες (αντι)αναπτυξιακές εφαρμοζόμενες πολιτικές.
- Το συνολικό εμπορικό έλλειμμα εκτινάχτηκε στα 17,1 δισ. δολάρια, έναντι 12,3 δισ. δολαρίων που ήταν το 1991. Παρουσίασε δηλαδή μία πρωτοφανή αύξηση της τάξης του 39,3% ή 4,8 δισ. δολάρια!
Το παραγωγικό τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα μας γίνεται εμφανές και από τα επιμέρους αναλυτικά στοιχεία, που δείχνουν την αυξανόμενη εισαγωγική διείσδυση - δηλαδή τον εκτοπισμό των ελληνικών προϊόντων από τα εισαγόμενα. Σύμφωνα λοιπόν με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που καταγράφουν αναλυτικά τις εξελίξεις στο εμπορικό ισοζύγιο (δηλαδή την πορεία των εισαγωγών, των εξαγωγών και το έλλειμμα ή πλεόνασμα), προκύπτει ότι:
- Η αξία των εισαγωγών στον κλάδο τροφίμων και ποτών αυξήθηκε στο διάστημα από το 1991 μέχρι το 1995 κατά 27% (!) και έφτασε στα 3,2 δισ. δολάρια το '95 από 2,5 δισ. δολάρια το '91, ενώ η αξία των εξαγωγών στο συγκεκριμένο κλάδο στο ίδιο διάστημα μειώθηκε κατά 24,2%. Παράλληλα, το ποσοστό των εισαγόμενων τροφίμων και ποτών στο σύνολο των εισαγωγών από 13% που ήταν το 1991 ανέβηκε το 1995 σε 14%. Οι παραπάνω εξελίξεις είχαν ως αποτέλεσμα το έλλειμμα στο συγκεκριμένο κλάδο να αυξηθεί στην παραπάνω πενταετία κατά 147% (!) και να εκτιναχτεί στο ύψος - ρεκόρ των 1,9 δισ. δολαρίων!
- Το ισοζύγιο καπνού από πλεονασματικό που ήταν το 1991 κατάντησε πέρσι ελλειμματικό. Συγκεκριμένα, από πλεόνασμα 27,4 εκατ. δολαρίων, που άφησε το εμπόριο προϊόντων καπνού το 1991, το 1994 βρεθήκαμε με έλλειμμα 34,3 εκατ. δολαρίων.
- Ενώ το 1991 οι εισαγωγές σε βιομηχανικά είδη καταναλώσεως κάλυπταν το 37,7% των συνολικών εισαγωγών της χώρας, κατά το 1995 το αντίστοιχο ποσοστό πλησίασε το 39%.Πράγμα που σημαίνει ότι οι καταναλωτικές ανάγκες της χώρας σε βιομηχανικά προϊόντα καλύπτονται σχεδόν κατά το μισό από εισαγωγές.
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν και από μία ακόμα σκοπιά τις ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες που έχει για την οικονομία της χώρας η πολυετής πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζόμενων. Αποτελούν επίσης αδιάψευστο μάρτυρα της συρρίκνωσης της εγχώριας παραγωγής και των σοβαρών πληγμάτων που δέχονται, με το πέρασμα του χρόνου, σημαντικοί κλάδοι της ντόπιας αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Πρόκειται για τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζουν όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - και ενδιάμεσα της ΝΔ - υλοποιώντας κατά γράμμα τις υποδείξεις του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Μιας πολιτικής που σε τελική ανάλυση, όχι μόνο δε συνέβαλε στο να συγκλίνει η ελληνική οικονομία με τις οικονομίες άλλων περισσότερο ανεπτυγμένων χωρών, αλλά να παραμένει ουραγός σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΟΟΣΑ.
Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ
Ολο και πιο "μικρή" αποδεικνύεται χρόνο με το χρόνο η - κάποτε πολυδιαφημισμένη - τεράστια αγορά των εκατοντάδων εκατομμυρίων καταναλωτών της Κοινότητας για να απορροφήσει τα ελληνικά προϊόντα, που χάνουν συνεχώς έδαφος στις αγορές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντίθετα, όμως, τα σύνορα της χώρας μας - αυτής των 10 μόλις εκατ. κατοίκων - αποδεικνύονται "ανεξάντλητα" για τα κοινοτικά προϊόντα, τα οποία κατακλύζουν τα εμπορικά καταστήματα και εκτοπίζουν από την εγχώρια αγορά τα ελληνικά.Οι παραπάνω διαπιστώσεις προκύπτουν από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, σχετικά με την εξέλιξη του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας την περίοδο 1990-1995 σε σχέση με όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Από τα ίδια στοιχεία, προκύπτει για άλλη μια φορά ότι το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας παραμένει έντονα ελλειμματικό με καθεμία ξεχωριστά από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δηλαδή, όλες ανεξαιρέτως οι χώρες της ΕΕ εξάγουν στην Ελλάδα πολύ περισσότερα από όσα εισάγουν απ' αυτήν. Ειδικά για τη συγκεκριμένη εξέλιξη ευθύνονται εξ ολοκλήρου οι εκάστοτε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκαν ακόμη και αυτήν την "αναπόφευκτη" - σύμφωνα με τις ίδιες - ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ (τότε), αποδεικνύοντας ότι δε στάθηκαν ικανές να κινηθούν ακόμη και στη λογική του "συν Αθηνά και χείρα κίνει"...
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 1995 η αξία των εξαγωγών της Ελλάδας προς όλες της χώρες - μέλη της ΕΕ έφτανε μόνο για να καλύψει το 22% της αξίας των εισαγωγών που έγιναν στο διάστημα αυτό από τις ίδιες χώρες, έναντι 36% που κάλυπτε το 1990! Δηλαδή μέσα στην 6ετία '90-'95, σημειώθηκε μία πρωτοφανής εισαγωγική διείσδυση κοινοτικών προϊόντων, που εκφράζεται με το γεγονός ότι μειώθηκε κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες το ποσοστό κάλυψης των κοιναγορίτικων εισαγωγών με εξαγωγές ελληνικών προϊόντων στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι το 1980, μία χρονιά πριν η χώρα μας γίνει επίσημο κράτος - μέλος της ΕΟΚ (τότε), η αξία των εξαγωγών της Ελλάδας προς τις χώρες εκείνες κάλυπτε σχεδόν το 40% (!) της αξίας των εισαγωγών.
Από τα αναλυτικά στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας προκύπτει ότι το 1995 η αξία των εισαγωγών εμπορευμάτων από τις χώρες της ΕΕ προς την Ελλάδα ανήλθε στο ποσό των 14,8 δισ. δολαρίων, ενώ η αξία των εξαγωγών της χώρας μας προς τις χώρες της ΕΕ έφτασε μόλις τα 3,3 δισ. δολάρια. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει για το 1995 ένα έλλειμμα της τάξης των 11,5 δισ. δολαρίων, το οποίο μάλιστα εμφανίζεται αυξημένο κατά 59,1% (!) σε σχέση με το έλλειμμα που υπήρχε το 1990 (7,2 δισ. δολ.). Η σημαντική αυτή αύξηση του εμπορικού ελλείμματος της χώρας μας σε σχέση με τις χώρες της ΕΕ, την περίοδο 1990-1995, οφείλεται στην κατακόρυφη πτώση κατά 19,8% που σημείωσαν οι εξαγωγές μας στη συγκεκριμένη περίοδο, ενώ αντίθετα η αξία των εισαγωγών σημείωσαν τρομακτική αύξηση κατά 30,7%.
Τα παραπάνω στοιχεία μαρτυρούν την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία και την πλήρη αποτυχία των μέχρι τώρα κυβερνήσεων. Μαρτυρούν επίσης με τον πλέον δραματικό τρόπο το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει η συνεχιζόμενη πολιτική μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζόμενων και η οποία ούτε στο ελάχιστο δεν έβαλε τις βάσεις για στοιχειώδη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα, συντέλεσε στο να γίνεται όλο και πιο πειστική η άποψη εκείνη που δίνει στη χώρα μας τον τίτλο του "ουραγού" συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.
Β. Μ.
Τα στρατηγεία και οι κάθε είδους υπηρέτες των πολυεθνικών, μετά την επέλαση σε κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, απαιτούν τώρα από τους λαούς του πλανήτη Γη να αποδεχτούν το κουτσούρεμα δημοκρατικών ελευθεριών, για να αντιμετωπιστούν οικονομικά προβλήματα και να επιταχυνθεί η ανάπτυξη των χωρών τους
Οι επικίνδυνες αυτές απόψεις, για την κατάργηση δημοκρατικών ελευθεριών και την επιβολή της δικτατορίας των πολυεθνικών, είδαν το φως της δημοσιότητας τον περασμένο Αύγουστο, σε σχετικό άρθρο της αγγλικής εφημερίδας "The Gardian". Το άρθρο αυτό αποκρυπτογραφεί τα φασιστικά σχέδια που ετοιμάζουν τα επιτελεία των πολυεθνικών και οι συνεργάτες τους (Διευθυντήριο των Βρυξελλών, Διεθνές Νομισματικού Ταμείου κτλ.), στο όνομα της ...ανάπτυξης.
Επειδή είναι η πρώτη φορά που δημόσια προβάλλονται με τέτοιο κυνισμό οι προτιμήσεις των πολυεθνικών υπέρ των στρατιωτικοφασιστικών καθεστώτων - δηλαδή υπέρ του φασισμού - παραθέτουμε ολόκληρο το σχετικό άρθρο της εφημερίδας TΗΕ GARDIAN. Στο άρθρο αυτό, που είχε τον τίτλο "Λιγότερη δημοκρατία ή μεγαλύτερη ανάπτυξη" και πλαγιότιτλο "Δίλημμα - αγκάθι για τους μέχρι πρότινος συνοδοιπόρους...", αναφέρεται:
Σίγουρα, οι πολέμιοι του κομμουνισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη επιδίωκαν ένα δημοκρατικό καθεστώς στη θέση του. Εν μέρει, όμως, το ονειρεύονταν, γιατί πίστευαν ότι κατά πόδας θα ακολουθούσαν τα Mac Donalds, τα Nike και τα τζιν... Οι πιο επιτυχημένες οικονομίες του κόσμου αναπτύσσονται σε δημοκρατικά περιβάλλοντα, οπότε αν σου λείπουν τα χάμπουργκερ, καλό είναι να ...προσφεύγεις σε εκλογές. Φέτος, όμως, στη δυτική μεριά του νοητού πλέον τείχους, κάποιοι καθ' όλα δημοκρατικοί ηγέτες - χωρίς προηγούμενες συλλογικές διαδικασίες - επέβαλαν υψηλότερους φόρους, περιόρισαν επιδόματα και μισθούς. Το παράδειγμα έχει να κάνει με το Βέλγιο και τον πρωθυπουργό του, Ζαν - Λικ Ντεάν. Ο λόγος για τα έκτακτα αυτά μέτρα είναι ότι η χώρα απέχει παρασάγγας από τα ζητούμενα - βάσει του Μάαστριχτ - για τη συμμετοχή στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, κάτι που επιδιώκει με ζήλο το Βέλγιο. Ακόμα κι όσοι προειδοποίησαν ότι το σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης θα φθείρει τα εθνικά δημοκρατικά δικαιώματα, δεν μπορούσαν να φανταστούν πόσο σύντομα θα λάμβανε χώρα αυτή η αλλαγή.
Αντιστοίχως, οι Ιταλοί, που κι αυτοί επιδιώκουν να ενταχθούν στην "περιούσια ομάδα", μετά τις τελευταίες εκλογές εφάρμοσαν ένα σχήμα συλλογικής ευθύνης για την κυβέρνηση, κάτι πρωτόγνωρο στην πρόσφατη ιστορία τους (...).
Η νέα διάσταση της αλήθειας είναι η εξής: Η πολλή δημοκρατία, σε επίπεδο διακυβέρνησης, φταίει για το χάλι της οικονομίας. Μόνο που - όπως μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς - ούτε οι πολιτικοί ούτε οι οικονομολόγοι είναι πρόθυμοι να το παραδεχτούν.
Σε έρευνά του, ο πανεπιστημιακός του Χάρβαρντ, Ρόμπερτ Μπάρο, αποφαίνεται ότι οι δείκτες της οικονομικής ανάπτυξης συνδέονται αρνητικά - αν και όχι πολύ έντονα - με περισσότερους δημοκρατικούς θεσμούς. Σε έρευνά του, την οποία εκπόνησε το διάστημα 1960-1990 σε 100 χώρες, ο κ. Μπάρο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, ενώ οι αρχές της οικονομικής ελευθερίας παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη, οι πολιτικές ελευθερίες φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα. Εστω και λίγη δημοκρατία είναι προτιμότερη από την παντελή έλλειψή της. Ωστόσο, "μεγάλες ποσότητες" δημοκρατίας - δηλαδή, συχνότερες εκλογικές αναμετρήσεις και όχι μόνο σε επίπεδο πρώτου βαθμού αλλά για περισσότερα θέματα - είναι χειρότερες από ...αρκετή δημοκρατία. Οι λόγοι είναι πολλοί. Κατ' αρχάς, οι ψηφοφόροι δε γνωρίζουν το όφελός τους. Τους ενδιαφέρει να αισθάνονται καλά τώρα και όχι αύριο. Ακόμα κι αν συνειδητοποιούμε ότι - ως ένα βαθμό - ενδεχομένως κάποια ύφεση να κάνει καλό, θα προτιμήσουμε να την αποπέμψουμε. Οι πολιτικοί το ξέρουν αυτό, οπότε και η οικονομία ακολουθεί τις πρόσκαιρες ορέξεις μας. Με τα δεδομένα αυτά, προβάλλει ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη για αυτονόμηση των Κεντρικών Τραπεζών. Οι πολιτικοί δέχονται πιέσεις για την εξασφάλιση βραχυπρόθεσμης ανάπτυξης και αδιαφορούν για τον πληθωρισμό, με αποτέλεσμα ο δείκτης αυτός να αυξάνει και να ανακόπτει τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη.
Στο τελευταίο του βιβλίο, ο καθηγητής Γουίλιαμ Κιτς θεωρεί ότι με τις θέσεις του υπέρ της ανεξαρτησίας των τραπεζών δεν τάσσεται κατά της δημοκρατίας. Η δημοκρατία, ισχυρίζεται, μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, δίνοντας στο εκλογικό σώμα τη δυνατότητα να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο. Αυτό μοιάζει με σοφιστεία. Ο πυρήνας του συστήματος ταυτίζεται με το δικαίωμα του εκλογικού σώματος να απομακρύνει από την εξουσία όσους πιστεύει ότι τον κοροϊδεύουν. Με τη μέθοδο αυτή μπορούν να εξοστρακιστούν οι ιθύνοντες της νομισματικής πολιτικής, αλλά όχι και οι μη εκλεγέντες διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών.
Η ουσία στα περί αυτονομίας είναι ότι η απώλεια μέρους των δημοκρατικών ελευθεριών αξίζει εφόσον βελτιώνει τις οικονομικές προοπτικές. Η αποδοχή της πολιτικής αυτής δεν πρέπει να συνδέεται με αισθήματα αισχύνης. Αρκεί να μη μεταμφιέζεται σε δήθεν άλλες μορφές δημοκρατίας. Οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν στο να παραιτηθούν ορισμένων δικαιωμάτων τους, με αντάλλαγμα κάτι άλλο. Πιθανώς γι' αυτό, η λιγότερο υπόλογη απέναντι στην πολιτική εξουσία τράπεζα στον κόσμο, η γερμανική Bundesbank, απολαμβάνει της πλήρους υποστήριξης των Γερμανών, οι οποίοι ακόμα τρομοκρατούνται με την ιδέα ότι υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψει ο υπερπληθωρισμός της δεκαετίας του '30".
Τι λένε άραγε για όλα αυτά η "σοσιαλιστική" και "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση Σημίτη, που προέκυψε από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής; Τι λέει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, καθώς και οι κάθε είδους θιασώτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ψήφισαν και με τα δύο χέρια τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Τι θέση παίρνουν στην αντιδραστική θεωρία, σύμφωνα με την οποία "η πολλή δημοκρατία υπονομεύει την ανάπτυξη"; Το ερώτημα μπορεί να είναι ρητορικό. Ομως, ανεξάρτητα από την όποια απάντηση δώσουν στην απαίτηση των πολυεθνικών, για "συρρίκνωση" της δημοκρατίας, ώστε να ενισχυθεί η ανάπτυξη, όλα αυτά θα τα δούμε και θα τα κρίνουμε στην πράξη.
Λάμπρος ΤΟΚΑΣ
