Μια απρόσμενη συνάντηση είχε προχτές ο Χ. Φλωράκης, καθώς περπατούσε σε κεντρικό δρόμο της Λάρισας. Η ηθοποιός Αννα Βαγενά, τον είδε κι έτρεξε και να τον χαιρετήσει λέγοντας: "Ηρθα να σε φιλήσω".

Και ο Χ. Φλωράκης κοιτώντας τη στα μάτια: "Εντάξει, αλλά τι φιλί θα μου δώκεις; Μήπως του Ιούδα";

Το ίδιο, όμως, ψιθύρισε και η Αννα Βαγενά. Ισως γιατί ταυτόχρονα της ήρθε στο νου, η υποψηφιότητά της στο ΠΑΣΟΚ.

"Διασφάλιση της εργασίας και της απασχόλησης", υποσχόταν σε ειδικό προεκλογικό του φυλλάδιο το ΠΑΣΟΚ στας περασμένας εκλογάς...

Δεσμευόταν, μάλιστα, για "κλαδικές πολιτικές", τις οποίες είδαμε να υλοποιούνται στη διάλυση της ναυπηγικής βιομηχανίας και στην παραπέρα αποδιάρθρωση κλάδων, όπως η κλωστοϋφαντουργία, το μέταλλο κτλ. Δεσμευόταν και για "περιφερειακές πολιτικές", όπως έκανε για παράδειγμα στην Πάτρα, στην Εύβοια, κτλ. κτλ. Δεσμευόταν για "πρόνοια και προστασία των ανέργων", όπως έκανε με τη διατήρηση του επιδόματος ανεργίας στο 45% του εξευτελιστικού βασικού ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη και με τον πρόσφατο νόμο που ψήφισε, βάσει του οποίου και αυτό το εξευτελιστικό επίδομα θα πηγαίνει - ως κίνητρο - στις τσέπες των εργοδοτών. Δεσμευόταν και για τη νομιμοποίηση των ξένων εργατών, την οποία ακόμα ...μελετά...

Και για όλα αυτά ζητούσε μια "μεγάλη νίκη", για "να κάνει τις δεσμεύσεις πράξη". Τη νίκη την είχε και ήταν μεγάλη, όσο και τα ψέματα που αράδιασε. Τώρα έχουν το λόγο όσους κορόιδεψε και ιδιαίτερα οι άνεργοι και οι εν δυνάμει άνεργοι.

"Προεκλογικό κέντρο της ανεργίας", χαρακτηρίζουν την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, σε ανακοίνωσή τους, δεκάδες απολυμένοι υπάλληλοί της, οι οποίοι αυτές τις μέρες πραγματοποιούν κατάληψη με αίτημα να εφαρμοστούν οι δικαστικές αποφάσεις και να επαναπροσληφθούν. Προεκλογικό κέντρο της ανεργίας είναι αυτές τις μέρες και η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ, όπου εκατοντάδες εργάτες παίρνουν το δρόμο της απόλυσης και της διαθεσιμότητας. Και η ΒΙΟΠΑΛ στο Βόλο, όπου οι εργαζόμενοι έχουν μεταβληθεί σε έρμαια των προεκλογικών εκβιασμών του Τσιπλάκου, ο οποίος έχει κλείσει το εργοστάσιο. Και το μετρό, όπου οι απολύσεις και οι διαθεσιμότητες εργαζομένων δίνουν και παίρνουν, μαζί με τα παρασκηνιακά παιχνίδια και τους εκβιασμούς των μεγαλοκατασκευαστών.

Και, βεβαίως, ολόκληρες πόλεις και περιοχές, ολόκληροι βιομηχανικοί κλάδοι, που πρέπει να ανταμείψουν τους υπαίτιους με την ανάλογη κρίση, μνήμη και το κατάλληλο νόμισμα.

"Σε άλλες χώρες το κόστος εργασίας είναι πιο φτηνό. Εμείς τι θα κάνουμε;". Εθεσε απλώς το ερώτημα, χωρίς να δώσει την απάντηση ο πρωθυπουργός κατά την προχτεσινή ομιλία του στη Μυτιλήνη. Η απάντηση, βεβαίως, είναι γνωστή. Εχει δοθεί διά στόματος Ντελόρ. Εφαρμόζεται συστηματικά στην πράξη και σκοπεύουν να την εφαρμόσουν ακόμα πιο βίαια από την επομένη των εκλογών. Εργασιακό και ασφαλιστικό σύστημα τύπου Ταϊβάν!

Εμείς, τι θα κάνουμε, λοιπόν, στις 22 του Σεπτέμβρη;

Χτύπησε και την "καμπάνα" ο πρωθυπουργός, αλλά με ιδιαίτερη προεκλογική... διακριτικότητα. "Οι Ελληνες ζούνε σήμερα περισσότερο", δήλωσε, με πολύ πολύ νόημα, για να περάσει αμέσως μετά στην αναγκαιότητα της αναμόρφωσης - όπως είπε - του ασφαλιστικού συστήματος.

Δεν πρωτοτύπησε καθόλου. Αυτό ακριβώς έλεγε και η ΝΔ, όταν με τους αντιασφαλιστικούς της νόμους αύξησε τα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση. Το ΠΑΣΟΚ, πού σκέφτεται να τα πάει; Μετά θάνατον;

Αναθάρρησαν οι προσδοκίες πολλών στελεχών του ΣΥΝ, απ' ό,τι μαθαίνουμε, διαβάζοντας την προχτεσινή συνέντευξη του Θ. Πάγκαλου στο "Εθνος". Εμένα, είπε ο υπουργός Εξωτερικών, "το όραμά μου για το μέλλον είναι αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, αλλά κυβερνητική πλειοψηφία που θα συμπεριλαμβάνει και άλλα κόμματα που θα μπορέσουν να συνεργαστούν με βάση και τις προγραμματικές διακηρύξεις της νέας κυβέρνησης... ". Στην επόμενη ερώτηση αν βλέπει συνεργασία με κάποιο από τα υπάρχοντα μικρά κόμματα, απάντησε χωρίς περιστροφές: "Χωρίς κανένα πρόβλημα με το Συνασπισμό".

Κουράγιο, παιδιά. Είκοσι μέρες μείνανε για να γίνει το όραμα πραγματικότητα. Αν ο Κ. Σημίτης κερδίσει τις εκλογές, ανοίγει ο δρόμος για τη ΣΥΝ-κυβέρνηση.

ΕΛΛΑΔΑ: Μια χώρα όπου το κυβερνών κόμμα διακηρύττει το "δημοκρατικό σοσιαλισμό" και η αξιωματική αντιπολίτευση μάχεται τη συντήρηση και το νεοφιλελευθερισμό. Είναι να απορείς γιατί οι ΗΠΑ επιτέθηκαν στο Ιράκ κι όχι εδώ...

***

Αν σέβονται λίγο τον εαυτό τους ως παγκόσμια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, πρέπει τουλάχιστον να μας κηρύξουν εμπάργκο.

***

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι προοδεύει με τη νέα διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. Από το "Η Ελλάδα στους Ελληνες" στο "Ποια Ελλάδα, ποιους Ελληνες;".

***

Τα στελέχη, και γενικώς οι ακροατές που βγήκαν χτες από το Εθνικό Συμβούλιο, ήταν βέβαιοι πως επιτέλους έχουν ένα "νέο όραμα", απλά δε θυμόνταν ποιο ακριβώς...

***

Σίγουρα είναι κάτι που έχει να κάνει με "προοδευτικά εκσυγχρονιστικό κεντροαριστερό λόγο σοσιαλιστικής κατεύθυνσης" ή με "σοσιαλιστική προοπτική εκσυγχρονιστικού χαρακτήρα της κεντροαριστεράς"...

***

Ξεκάθαρο είναι πάντως ότι το "νέο ΠΑΣΟΚ" είναι "ανοιχτό στα ρεύματα", όπως ειπώθηκε στην ομιλία Σημίτη. (Κλείσε και καμιά πόρτα όμως, γιατί θα πουντιάσουν οι εκσυγχρονιστές, είναι ευαίσθητοι).

***

ΑΠΟ την προκήρυξη του υποψηφίου βουλευτή της ΝΔ Π. Καμμένου. Απευθύνεται στους Ελληνες των Ιμβρου και Τενέδου, Β. Ηπείρου, Πόντου και Αν. Ρωμυλίας. Δεν ξέρουμε αν όλοι αυτοί που λέει τον υποστηρίζουν, αλλά ευτυχώς για μας, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου...

***

Κι άλλα "7 σημεία" ξεφούρνισε χτες ο Εβερτ, τώρα για την εξωτερική πολιτική. Καλά τα "7άρια", αλλά αν τελικά χάσει τις εκλογές, για να επιβιώσει στο κόμμα του, πρέπει να είναι... εφτάψυχος.

***

Σοφή η επιλογή Τσοβόλα να βάλει στα ψηφοδέλτια τον Β. Παϊτέρη. Αν δεν μπει στη Βουλή το ΔΗΚΚΙ, θα του πει τουλάχιστον τον αμανέ...

Μάλλον, δεν το λογάριασαν καλά τα επιτελεία του ΠΑΣΟΚ και προχώρησαν στις όσες παράτες και φιέστες έγιναν χτες, με αφορμή τα 22α γενέθλια του κόμματός τους. Οπως και να το κάνεις, είναι κομμάτι δύσκολο να μιλάς ταυτόχρονα για τη "Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη" και τα όσα έλεγε το ΠΑΣΟΚ το 1974 και τα όσα κάνει και λέει εδώ και κάμποσα χρόνια. Και ακόμη περισσότερο, να ισχυρίζεσαι πως όλα αυτά είναι μια ενιαία πορεία. Μια πορεία, που είχε πάντα τους ίδιους στόχους κι επιδιώξεις.

Ισως, δεν είχαν προβλέψει ότι κάνοντας αυτό το πράγμα, αποκαλύπτουν την πραγματική ουσία της 22χρονης πορείας του ΠΑΣΟΚ. Μια πορεία μέγιστης συνέπειας στην ασυνέπεια και την κοροϊδία απέναντι στο λαό και εξίσου μέγιστης συνέπειας στην εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Είτε ως ανάχωμα και μοχλός αποπροσανατολισμού των εργαζόμενων, όταν το ΚΚΕ και η Αριστερά παρουσίαζαν ιδιαίτερη δυναμική, είτε ως στυγνοί εφαρμοστές των αντιλαϊκών πολιτικών από κυβερνητικές θέσεις.

Προφανώς, όλα αυτά εννοούσε ο Κ. Σημίτης, όταν μιλούσε χτες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ολα τα άλλα έχουν τόση αξία όση και κάτι παλιότερα συνθήματα περί "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο", "Εξω οι Αμερικάνοι και οι βάσεις του θανάτου", "Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες", περί "μη προνομιούχων" κτλ.

"Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα θελήσει να προχωρήσει σε κάποιες λύσεις στην περιοχή", παραδέχτηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Κ. Σημίτης, συμπληρώνοντας πως η πολιτική της νέας, μετά τις εκλογές, κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, θα προσπαθήσει να "αποτρέψει έναν θερμό χειμώνα".

Παραδέχεται, δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς ο πρωθυπουργός, ότι στην αμέσως επόμενη περίοδο των εκλογών (ελληνικών και αμερικανικών), και οι πιέσεις των ΗΠΑ θα κλιμακωθούν και το "χαρτί" της ελληνοτουρκικής όξυνσης θα ριχτεί στο "τραπέζι" εντονότερα.

Με άλλα λόγια, ο Κ. Σημίτης αποκαλύπτει έναν από τους πραγματικούς λόγους της επίσπευσης των εκλογών και δικαιώνει τις σχετικές εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Ταυτόχρονα, είναι αρκετά σαφής και για το πώς σχεδιάζει να αντιμετωπίσει τις προοπτικές αυτές, εάν και εφόσον είναι πρωθυπουργός. Αν διαβάσετε λίγο παρακάτω, στην ίδια συνέντευξη, ισχυρίζεται πως οι ΗΠΑ έχουν "μετακινηθεί" προς τις θέσεις της Ελλάδας και αυτό οφείλεται στο ανοιξιάτικο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον. Επομένως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και λόγος ανησυχίας...

Για το τελευταίο και τις σχετικές μετεκλογικές εξελίξεις γενικότερα, ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του. Η μετακίνηση, όμως, είναι γεγονός. Μόνο που δεν την έκαναν οι ΗΠΑ...

Τώρα, θα πείτε, κάπου πρέπει να στηρίζει την αισιοδοξία του ο πρωθυπουργός, παρότι όλα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα - μαζί με τα τελευταία γεγονότα της Κύπρου - μόνον ανησυχία γεννούν.

Η μόνη λογική εξήγηση βρίσκεται στο ότι όχι μόνο γνωρίζει τα ενδεχόμενα σενάρια και "λύσεις", που θα παρουσιάσουν οι αμερικάνοι, αλλά τα έχει κιόλας αποδεχτεί.

Είναι μια εξήγηση και ταυτόχρονα προοπτική, που μπορεί να μην ανησυχεί τον πρωθυπουργό, αλλά πρέπει να ανησυχήσει ιδιαίτερα τον κάθε εργαζόμενο. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στην ελληνική ιστορία, που να υποτάχθηκε η χώρα μας στις επιδιώξεις των ΗΠΑ ή άλλων κατά καιρούς "μεγάλων δυνάμεων" και να μη το πλήρωσε ακριβά, πανάκριβα...

Ναι, σας βεβαιώνουμε ότι η φράση ανήκει στο πρωθυπουργό. Φαίνεται, πως του αρέσει ιδιαίτερα, γιατί την επανέλαβε και χτες: "Υπάρχουν δυο Ελλάδες. Υπάρχει η Ελλάδα του χτες, η Ελλάδα της μιζέριας, η Ελλάδα της αρπαχτής, η Ελλάδα του εύκολου κέρδους, η Ελλάδα της προχειρότητας. Υπάρχει και η Ελλάδα της δημιουργίας, της επένδυσης, των νεωτερισμών, της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης, της ανθρωπιάς. Σε αυτές τις εκλογές το "ναι" στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι και δέσμευση... για να κάνουμε τις δυο Ελλάδες μία"...

Και επειδή "γλώσσα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει", το μοναδικό σχόλιο που μπορεί να γίνει σε αυτή την περίπτωση είναι: Ψηφίστε ΚΚΕ, γιατί αλλιώς την "πατήσαμε". Στη δεύτερη Ελλάδα απευθυνόμαστε, αυτή της δουλιάς και του μόχθου.

"Αν κοιτάξουμε τους αριθμούς των τελευταίων δυο ετών, αν κοιτάξουμε τις δηλωμένες προθέσεις και πολιτικές, όπως έχουν διαγραφεί για τα δυο επόμενα χρόνια, θα διαπιστώσουμε ότι αργά μεν αλλά σταθερά, θα υπάρξει και οικονομική και κοινωνική πρόοδος". Το είπε ο Κ. Σημίτης μιλώντας στην "Ελευθεροτυπία". Τώρα υπάρχει κανείς λόγος να ακολουθήσουμε την πρόταση του πρωθυπουργού και να αρχίσουμε να απαριθμούμε τους χιλιάδες ανέργους, τις χιλιάδες επιχειρήσεις που έβαλαν "λουκέτο", τα χιλιάδες μεροκάματα που πήγαν υπέρ μεγάλου κεφαλαίου, Βρυξελλών κλπ. Δεν έχει κανένα νόημα. Αλλωστε, η αξία των λεγομένων του πρωθυπουργού είναι εμφανής στο σημείο που αναφέρει ότι "θα υπάρξει και οικονομική και κοινωνική πρόοδος". Πάλι καλά. Εκείνοι οι παλιότεροι το έλεγαν κάπως έτσι: "Και θάλασσα θα σας φέρουμε"...

"Η Ελλάδα, μπροστά στον εικοστό πρώτο αιώνα, φέρνει τη δική μας σφραγίδα". Το ισχυρίστηκε, χτες, ο πρωθυπουργός, μιλώντας στη πανηγυρική -λόγω γενεθλίων- συνεδρίαση του Εθνικου Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ κι έχει απόλυτο δίκιο.

Η σημερινή, τραγική κατάσταση της χώρας και των εργαζόμενων, φέρνει πλατιά φαρδιά τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ, αξεδιάλυτα μπλεγμένη, με αυτή της ΝΔ.

Είπε και κάτι άλλο, όμως, ο πρωθυπουργός στην ίδια ομιλία: "Θα πέσουμε, θα πέσει η Ελλάδα στην τρίτη ταχύτητα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης;", αναρωτήθηκε.

Δηλαδή, τουλάχιστον τη δεύτερη ταχύτητα την έχουμε στην τσέπη και από χέρι που λένε....

Τα ψευτο-διλήμματα δεν εξαγγέλλονται. Δε λένε "και τώρα θα σας θέσω ορισμένα διλήμματα", απλώς ρίχνονται στην προεκλογική πιάτσα. Οπως, ας πούμε: "Καραμανλής ή τανκς", "φως ή σκότος".., για να θυμηθούμε τους μεγάλους διδάξαντες του είδους.

Ακόμα δεν το έμαθε ο κ. Σημίτης ή επειδή του "έκατσαν δυο φορές" τα, τοιουτοτρόπως τιθέμενα, διλήμματα μέσα στο κόμμα του, νομίζει ότι κάθε μέρα θα είναι Πάσχα;

Ο "Ρ" επιθυμώντας να διευκολύνει τους αναγνώστες του στην "παρακολούθηση" και "κατανόηση" της προεκλογικής αντιπαράθεσης των εταίρων του δικομματισμού προσφέρει σε συνέχειες από σήμερα και, μάλιστα, άνευ κουπονιών, το Λεξικό - προεκλογικών - Εννοιών.

Αρχίζουμε από τις βασικές:

• Νεοφιλελευθερισμός: Είναι κάτι πολύ, πολύ κακό, που 2Ο μέρες πριν τις εκλογές το εξορκίζουν τόσο ο Κ. Σημίτης όσο και ο Μ. Εβερτ. Τα υπόλοιπα 4 χρόνια τσακώνονται ποιος είναι καλύτερος πολιτικός εκφραστής του στην πράξη.
• Εκσυγχρονισμός: Είναι η μόδα της εποχής. Φοριέται απ' όλες τις ηγεσίες των κομμάτων του δικομματισμού, τόσο στην κλασική μορφή του τελευταίου, όσο και σ' αυτή των εξυφαινόμενων σεναρίων της "κεντροαριστεράς". Του ταιριάζει γάντι η λαϊκή παροιμία: Απ' έξω κούκλα, από μέσα πανούκλα...
• Δημοκρατικός Σοσιαλισμός: Η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα από το 1981, μ' ένα μικρό διάλειμμα το 1990-'94. Ευτυχώς, που δεν τον θυμάται ο Κ. Σημίτης. Σημειώστε, όμως, ότι θυμάται το "σιδηρούν παραπέτασμα"...