Η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Υγείας στη χτεσινή συνάντησή της με την Ομοσπονδία των Νοσοκομειακών Γιατρών έκανε γνωστό ότι πρόκειται να δημοσιοποιήσει δυο νομοσχέδια τις προσεχείς μέρες. Αν και φρόντισε να κρατήσει "κλειστά τα χαρτιά" της, για το εύρος και τον προσανατολισμό των ρυθμίσεων, οι πρώτες εντυπώσεις, απ' όσα διαμείφθηκαν στη συζήτηση, είναι ότι αυτές οι ρυθμίσεις, πέρα από τον περιορισμένο χαρακτήρα, θα αποτελούν μια διχοτομημένη αξιολόγηση των παλαιότερων σχεδίων.

Το ένα νομοσχέδιο θα αφορά ζητήματα δημόσιας υγείας και το άλλο θα έχει ρυθμίσεις - περιορισμένου χαρακτήρα και αμφίβολης κατεύθυνσης - για διοικητικά ζητήματα του δημόσιου συστήματος υγείας.

Πάντως, η γενική αίσθηση είναι ότι οι ρυθμίσεις αυτές δεν απαντούν στα φλέγοντα ζητήματα του δημόσιου συστήματος υγείας.

Εν τω μεταξύ, τα νοσοκομεία οδηγούνται σε καταστάσεις μη αναστρέψιμες, κάτω από το βάρος των χρεών - και επ' αυτού δε φαίνεται να υπάρχει ριζική αντιμετώπιση. Η κυβέρνηση με τα ως τώρα δεδομένα συζήτησε - χωρίς να είναι σίγουρο ότι σταμάτησαν οι διερευνητικές συζητήσεις - το δανεισμό υπερφορτωμένων νοσοκομείων για την κάλυψη των χρεών τους καθώς και την αύξηση των νοσηλίων. Επειτα, τα νοσοκομεία είναι, επίσης, γονατισμένα απ' τις ελλείψεις, κυρίως νοσηλευτικού προσωπικού και υποδομής. Νέα νοσοκομεία, όπως της Ελευσίνας και της Αρτας, μένουν κλειστά. Στο ζήτημα δε του λειτουργικού συντονισμού και της αλληλοκάλυψης, εκεί είναι που γίνεται το "έλα να δεις" και βασιλεύει ο αυτοσχεδιασμός, με αποτέλεσμα την κατασπατάληση δυνάμεων και πόρων.

***

Ολα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο, κατά την οποίαη "περιοχή της υγείας διεκδικείται απ' την ιδιωτική επιχείρηση και το ΕΣΥ - και οι μονάδες του - αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό των ιδιωτικών μονάδων", όπως αναγνωρίζει ο ίδιος ο Αν. Πεπονής (βλέπε ομιλία του στο "Ιντερκοντινένταλ" στις 18.3.1996).

Απότοκο αυτής της κατάστασης είναι η ανάπτυξη μιας παραοικονομίας, της τάξης των 300 δισ., που επιβαρύνει, και ταυτόχρονα κλονίζει, την εμπιστοσύνη του πολίτη στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Αυτά τα εκρηκτικά προβλήματα των δημόσιων νοσοκομείων δεν προβλέπεται να αναταχθούν με τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης - αν τελικά γίνουν και νόμοι, καθώς εντάσσονται και αυτές στο εσωκομματικό και προεκλογικό παιγνίδι. Αν, μάλιστα, επαληθευτούν κάποιοι φόβοι ότι με αυτές τις ρυθμίσεις μπορεί και να προκληθούν ρωγμές στο νομικό καθεστώς των νοσοκομείων, τότε, αν μη τι άλλο, ανοίγουν κερκόπορτες στη διεκδίκηση του ΕΣΥ απ' την ιδιωτική επιχείρηση, που κατά τα άλλα εξορκίζει ο υπουργός Υγείας.

Υπέρ της άποψης ότι δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν τα βασικά προβλήματα των νοσοκομείων και των λειτουργών τους συνηγορεί, όχι μόνο η μέχρι τώρα κυβερνητική πολιτική, αλλά και η αντίδραση του υπουργείου Υγείας στη δημοσιοποίηση της περιβόητης έκθεσης του υπουργείου Οικονομικών, για περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, όπου την πρώτη θέση έχει το υπουργείο Υγείας. "Θα υποστηρίξουμε ανυποχώρητα ότι το προϊόν τόσο απ' την αύξηση πόρων, όσο και απ' την περιστολή ορισμένων δαπανών διαχείρισης επιβάλλεται να διατεθεί για τον ίδιο τον τομέα της υγείας και της πρόνοιας" ανακοίνωσε ο Αν. Πεπονής στις 17.4.1996.

Πρόκειται για ευθυγράμμιση με τις βασικές επιλογές του κυβερνητικού κόμματος, όπως αυτές εκφράστηκαν στις εργασίες του τομέα ΠΑΣΟΚ (4.4.1996) από το μέλος του ΕΓ του κόμματος Γ. Νικολάου. Στο ερώτημα, είπε, πού θα βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι, η απάντηση βρίσκεται στη μεταφορά πόρων από τις σπάταλες λειτουργίες. Οχι πως δεν υπάρχουν τέτοιες λειτουργίες και ότι ακόμα και με τους διατιθέμενους πόρους θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα στα νοσοκομεία. Αλλά η προσήλωση μόνο σε αυτό, αντί της γενναίας και σχεδιασμένης σε εθνική κλίμακα χρηματοδότησης των υπηρεσιών υγείας, οδηγεί την κυβέρνηση στην αναπόφευκτη κατασπάραξη της σάρκας του ίδιου του δημόσιου συστήματος υγείας.

***

Λυδία, λοιπόν, λίθος για τις όποιες ρυθμίσεις προοιωνίζεται η κυβέρνηση είναι η διαφύλαξη, η ουσιαστική και η σχεδιασμένη αναβάθμιση και χρηματοδότηση του δημόσιου χαρακτήρα του συστήματος υγείας, καθώς και η προστασία του απ' την ασύδοτη δράση του ιδιωτικού τομέα.

Το τραγικό, όμως, με τη σημερινή κυβέρνηση είναι ότι συμπεριφέρεται στο ΕΣΥ σαν να είναι ένα εξώγαμο παιδί της που ντρέπεται να το νομιμοποιήσει. Και η ντροπή της έχει στη βάση της την παράδοσή της στο φιλελεύθερο εκσυγχρονισμό και τις λεγόμενες δυνάμεις της αγοράς. Απλώς δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα αντισώματα, που τελικά έχει αναπτύξει το ίδιο το ΕΣΥ, και προσπαθεί να βρει ανώδυνες περικοκλάδες, για να μην έχει το προβλεπόμενο πολιτικό κόστος, καθώς ο πολίτης έχει "προσβληθεί" απ' το ανθεκτικό μικρόβιο της υπεροχής ενός δημόσιου συστήματος υγείας.

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ

Το τραγικό με τη σημερινή κυβέρνηση είναι ότι συμπεριφέρεται στο ΕΣΥ, σαν να είναι ένα εξώγαμο παιδί της, που ντρέπεται να το νομιμοποιήσει. Και η ντροπή της ξεκινά από την παράδοσή της στο φιλελεύθερο εκσυγχρονισμό και τις λεγόμενες δυνάμεις της αγοράς

Του Παύλου Ορκόπουλου, μέλους του ΔΣ του ΣΕΗ, εκλεγμένου με τη Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών

Το ΣΕΗ έχει ανάγκη από ενότητα

- Η σύμπλευση των τριών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, "ΣΥΝ" και του Παπαγιάννη, είχε στόχο τον αποκλεισμό και μόνο της Δημοκρατικής Ενότητας Ηθοποιών (ΔΕΗ) από το προεδρείο και γιατί;

- Ασφαλώς. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Η ΔΕΗ αποδεδειγμένα ήταν, είναι και θα είναι η παράταξη που στέκεται με συνέπεια και ευθύνη στα προβλήματα και μόνο του κλάδου των ηθοποιών. Που διακρίνεται πάντα για τον αγωνιστικό της χαρακτήρα. Ενα χαρακτήρα, που, βέβαια, οι άλλοι και κυρίως οι "συνασπισμικοί" δεν εγκρίνουν, γιατί τον ονομάζουν "μη κόσμιο". Ο αγώνας, όμως, και οι διεκδικήσεις από όποιο κομμάτι του λαού και αν γίνονται, δε φορούν "κοστούμι", ούτε επιτυγχάνονται με "δημόσιες σχέσεις" και καθωσπρεπισμό. Αυτό που επιδιώκουν, η φιλοκυβερνητική παράταξη και η παράταξη "Κίνηση ηθοποιών" του "ΣΥΝ" είναι να μη συγκρουστούν με την κυβερνητική πολιτική απέναντι στους εργαζόμενους και τον πολιτισμό, αλλά και τα μεγαλοσυμφέροντα στα ΜΜΕ. Δε δικαιούνται, όμως, εξυπηρετώντας τα μικροκομματικά συμφέροντά τους, να αποκλείουν από το προεδρείο έναν συνδυασμό, ο οποίος κέρδισε τέσσερις έδρες και επομένως αποτελεί μια φωνή αγώνα, ικανή και δυνατή να υπερασπίσει τις ανάγκες των ηθοποιών και να αντισταθεί στις κυβερνητικές πολιτιστικές πολιτικές που εφαρμόζονται ειςβάρος του κλάδου. Τα τερτίπια των παρατάξεων αυτών για αποκλεισμό της ΔΕΗ, αλλά και της "ελεύθερης έκφρασης", αποδεικνύουν την αντιδημοκρατικότητα και τη διχαστική τακτική τους.

- Ο διχασμός είναι το μόνο, που δεν μπορεί να αντέξει ένα σωματείο, το οποίο πρέπει να στοχεύει στην επίλυση των οξυμένων προβλημάτων του κλάδου του.

- Σήμερα, και πάντα, το ΣΕΗ έχει ανάγκη να ενώσει τις προσπάθειες τόσο για την επίλυση των προβλημάτων, όσο και για την επανάκτηση του κύρους του, τη μαζικοποίηση και αναζωογόνησή του. Η αντισυναδελφική και αυταρχική αυτή νοοτροπία απογοητεύει και διώχνει τα μέλη του ΣΕΗ. Ο συμβιβασμός, η ηττοπάθεια, η διπροσωπία μόνο κακό κάνουν στο σωματείο. Τέτοιες πρακτικές απομονώνουν και θέτουν εκτός αγώνα υγιείς και συνεπείς δυνάμεις ικανές να ενισχύσουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Ο κλάδος μας έχει ανάγκη από ενότητα και συνεργασία και όχι από διασπαστικές τακτικές. Δε θα μείνουμε απαθείς σε τέτοιες μεθοδεύσεις, που δεν προάγουν τη συσπείρωση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αφορούν όλους μας.

- Πώς μπορούν να πολεμηθούν αυτές οι διασπαστικές τακτικές;

- Μόνο με τον αγώνα, για τον οποίο ασφαλώς η παράταξή μας δε χρειάζεται καρέκλες και πόστα. Ενωμένοι θα δώσουμε τη μάχη για την υπεράσπιση των προβλημάτων του κλάδου μας και την αποκάλυψη του ρόλου τέτοιων πρακτικών. Ωστόσο δεν μπορούμε να μην καταδικάσουμε τους φορείς αυτής της λογικής που χωρίζουν τους συναδέλφους τους σε πράσινους, κόκκινους και μπλε. Τα προβλήματα έχουν το ίδιο χρώμα. Σε έκφραση διαμαρτυρίας απέναντι στη λογική τους, αποφάσισα να παραιτηθώ από το ΔΣ του ΣΕΗ, όχι, όμως, και από τις μάχες που θα δώσει η Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών.

Σ. Α.