ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 22 Φλεβάρη 1996
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Μνήμες "μπαλαούρου" ξύπνησε το ΑΙΓΑΙΟΝ

Συνταξιούχος ναυτικός, που αγνοείται από τη Δευτέρα, πιθανολογείται πλέον ότι δε βγήκε ποτέ από το αντλιοστάσιο του πλοίου, στο οποίο δούλευε την ώρα της φωτιάς

Τις πλέον φριχτές μνήμες από την εγκληματική δράση των εφοπλιστών εις βάρος των ναυτεργατών, μνήμες από την εποχή όπου για να εισπραχτεί στο ακέραιο η ασφάλεια του πλοίου, σε περίπτωση ναυαγίου, έπρεπε να υπάρχει και νεκρός, την εποχή, δηλαδή, που κλείδωναν ναυτικούς στο μπαλαούρο και τους φουντάριζαν μαζί με το πλοίο, τέτοιες μνήμες ανακαλεί η περίπτωση του επιβατικού πλοίου ΑΙΓΑΙΟΝ, που κάηκε προχτές στο νέο μόλο Δραπετσώνας και κείτεται τώρα βουλιαγμένο πλάι στη βραχονησίδα Αταλάντη, έξω από το λιμάνι του Πειραιά, έχοντας όμως, κατά πάσα πιθανότητα, πάρει μαζί του και έναν ναυτικό! Το καθεστώς γαλέρας, που αποδεδειγμένα πλέον επικρατούσε στο πλοίο και αυτού του εκλεκτού της κυβέρνησης εφοπλιστή Αγαπητού,ίσως και να μην είχε αποκαλυφθεί, αν ο ναυτικός ήταν αλλοδαπός. Αν, δηλαδή, δεν τον έψαχνε κανείς από τη Δευτέρα που εξαφανίστηκε μέχρι χτες, που με τρόμο πλέον άρχισε να προετοιμάζεται το κλίμα για τη σκληρή παραδοχή: Οτι ο συνταξιούχος ναυτικός, ο μηχανοδηγός Α. Στέφας,66 χρόνων, που βρισκόταν την ώρα της φωτιάς στο σύγχρονο ανάλογο του μπαλαούρου, στο αντλιοστάσιο, στην πλώρη του καραβιού, κάτω από το γκαράζ, δε βγήκε από εκεί ποτέ!

Η αποκάλυψη της τραγωδίας θύμισε επίσης στους νεότερους την περίπτωση του ΑΝΑΤΖΕΛ ΓΚΡΕΙΤΝΕΣ του Αγγελικούση, του γκαζάδικου, στου οποίου - τρεισήμισι μήνες μετά την έκρηξη που είχε σημειωθεί σ' αυτό - το νούμερο 4 τάνκι είχε ανακαλυφθεί το σαπουνοποιημένο πτώμα του εργάτη Χαρίτου Νικολόπουλου, που θεωρούνταν γενικώς αγνοούμενος.

Το κουβάρι για την αποκάλυψη της νέας τραγωδίας άρχισε να ξετυλίγεται μετά από κινητοποίηση της Ενωσης Θερμαστολαδάδων "Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ", όταν έφτασε στους συνδικαλιστές, από εργάτες που δούλευαν στο πλοίο, η πληροφορία ότι ο συνταξιούχος μηχανοδηγός μάλλον δε γύρισε σπίτι του. Η επίσημη κινητοποίηση για την ανεύρεση του Α. Στέφα άρχισε όταν η γυναίκα του ανέφερε την Τρίτη στο Λιμεναρχείο ότι ο άνδρας της δε γύρισε σπίτι μετά την πυρκαγιά. Την ίδια ώρα εκπρόσωποι της εταιρίας έλεγαν στην οικογένειά του ότι ο δικός τους βρίσκεται σε κάποιο νοσοκομείο!

Οι εγκληματικές ευθύνες όλης της αλυσίδας των υπευθύνων αναδεικνύονται από το γεγονός ότι μόλις μία βδομάδα πριν οι συνδικαλιστές του "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" είχαν καταγγείλει στο Λιμεναρχείο και το υπουργείο Ναυτιλίας ότι στο ΑΙΓΑΙΟΝ ο Αγαπητός απασχολεί ανασφάλιστους, εννιά τον αριθμό, ανάμεσά τους αποδείχτηκε ότι ήταν και ο συνταξιούχος Α. Στέφας.

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής"Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ"Γ. Μανουσογιαννάκης μάς δήλωσε: "Με τον πιο τραγικό τρόπο ήρθε στην επιφάνεια ένα πρόβλημα που συνεχώς και για χρόνια τώρα καταγγέλλουμε: Το καθεστώς ασυδοσίας που δρουν οι εφοπλιστικές εταιρίες, αλλά και η εγκληματική αδιαφορία και ανοχή που επιδεικνύει το ΥΕΝ και το Λιμεναρχείο. Χρειάστηκε να περάσουν 28 ώρες για να γίνει αντιληπτό ότι πιθανόν ένας συνάδελφός μας να ακολούθησε στο βυθό της θάλασσας το πλοίο. Το γεγονός αυτό είναι τρομακτικό. Πιθανόν να μη μαθαίναμε ποτέ για τον τυχόν θάνατό του. Είχαμε ζητήσει να γίνει έλεγχος στο πλοίο. Η αδιαφορία του Λιμεναρχείου βοήθησε στο να έχουμε αυτό το τραγικό αποτέλεσμα. Οι ευθύνες τους δεν ξεπλένονται από μία ΕΔΕ, που ενδεχομένως θα καθιστά υπεύθυνο κάποιο λιμενοφύλακα και θα συνεχίσουμε στο ίδιο τροπάρι. Χρειάζονται αυστηρά και αποφασιστικά μέτρα για τη ριζική αντιμετώπιση της "μαύρης εργασίας" και την προστασία της ζωής των εργαζομένων".

Από την πλευρά του ο υπουργός Ναυτιλίας Κ. Σφυρίου αρκέστηκε να ανακοινώσει χτες ότι με το θέμα ασχολείται ήδη εισαγγελέας και γίνεται ανάκριση από το Β Λιμενικό Τμήμα. Δόθηκε επίσης εντολή για διενέργεια εξέτασης και είχε δοθεί εντολή "καιρού επιτρέποντος" να βουτήξουν δύτες για να ψάξουν στο πλοίο. Ο υπουργός ανακοίνωσε επίσης ότι θα στείλει διαταγή στα Λιμεναρχεία να κάνουν ελέγχους για τους ανασφάλιστους που απασχολούνται σε πλοία.

Γ. Δ.

Απόφαση

Το είχε πάρει, έλεγε, απόφαση. Δεν αλλάζει ο κόσμος. Δεν τον άλλαξαν τόσοι και τόσοι, που το είχαν βάλει στόχο ζωής. Θα τον αλλάξω εγώ; Το είχε πάρει απόφαση. Θα παραιτηθεί από την προσπάθεια να "συλλαβίζει" τον κόσμο. Θα "διαβάζει" μόνο για περιπέτειες του μυαλού και της καρδιάς, που "ξεμαθαίνουν" τον άνθρωπο από τις περιπέτειες των καθημερινών θανάτων. Εγκατέστησε το θάρρος στα σοκάκια του ουρανού, στέλνοντας ταξίδι τα σύννεφα στη Γη που αιμορραγούσε. Εκλεισε την αυλαία, γιατί το θέαμα τρομοκρατούσε τα όνειρα και τις ελπίδες των χλωμών και μοναχικών χορευτών. Ανοιξε βιβλία για να "εντοπίσει" το λάθος των αιώνων. Εκλεισε τα μάτια για να ξεκουράσει την ψυχή του κόσμου. Ναυάγια, φουρτούνες, απελπισμένες στιγμές κλέβουν το χρόνο που γελάει σε βάρος της ύλης.

Γύρισε την πλάτη στους φόβους της ζωής, που καταδικάζεται σε θάνατο από τους ορατούς και αόρατους εχθρούς της. Με τη σιωπή ονειρευόταν να απειλήσει τη φοβερή μοίρα να σε υποχρεώνουν να συνηθίζεις στην ιδέα του πολέμου. Ποιος λαός αγαπά τον πόλεμο; Ποιος άνθρωπος ονειρεύεται το θάνατο; Κανείς δε συμπαθεί το θάνατο. Κανείς δεν επιθυμεί τον πόλεμο. Μόνο εκείνοι που δε θα πεθάνουν - σε κάποιον πόλεμο - μας δείχνουν το δρόμο του θανάτου. Μόνο όσοι δε θα πολεμήσουν οπλίζουν τα δικά μας χέρια, που χτίζουν τοίχους για να τους γκρεμίζουν κατά παραγγελία των ισχυρών. Δε θα αλλάξει ο κόσμος. Γύρνα από το άλλο πλευρό για να ονειρευτείς ό,τι ίσως δεν προλάβεις να ζήσεις.

Κι όμως, κοιμόμαστε και δεν ονειρευόμαστε. Είμαστε οι απατημένοι. Αυτοί που πάντα κάποιοι μάς θέλουν στην άκρη. Κρύβονται για να μη μας δουν και τους "κλέψουμε" λίγη από την ομορφιά της ζωής. Μας πουλάνε και μας αγοράζουν για να "κονομάνε". Δεν τρώμε εμείς για να χορταίνουν αυτοί. Πεθαίνουμε για να ζούνε. Θάβουμε τα όνειρά μας για να "σπέρνουν" αυτοί παλάτια. Εκείνοι τάζουν κι εμείς χειροκροτούμε την ελπίδα που χαμογελάει ειρωνικά. Ο ψεύτης και ο κλέφτης όλα τα χρόνια χαίρονται κι εμείς ακουμπάμε στην αλήθεια για να ξεκουράσουμε τον πόνο και τον κόπο μιας ζωής που χάνεται. Το γκρίζο τοπίο σκουραίνει και το φως λιγοστεύει. Η προσωπική ευτυχία συνθλίβεται από τις δυστυχίες που σηκώνουν κεφάλι και σε κοιτάζουν στα μάτια, δωρίζοντάς σου τόση ενοχή!

Το πήρε - έλεγε - απόφαση. Δεν μπορεί. Λάθος θα έκανε. Τα μάτια του κόσμου καταλογίζουν σε όλους την ευθύνη. Ολοι είμαστε ένοχοι μέσα στα κλειστά μας δωμάτια. Θα ανοίξουμε τις πόρτες και τα παράθυρα. Το φως έρχεται κάθε μέρα. Τα μάτια δεν κλείνουν ούτε στο σκοτάδι. Τελικά το πήρε πάλι απόφαση. Ο κόσμος δεν αλλάζει. Οχι. Μέσα στα κλειστά "δωμάτια" δεν αλλάζει. Ούτε μέσα στις απέλπιδες σκέψεις μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει ο κόσμος. Θα αλλάξει ο κόσμος, δεν μπορεί. Δεν μπορεί, θα τον αλλάξουμε τον κόσμο. Ας το μάθουν όσοι τον κλοτσούν.

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Το "ΑΙΓΑΙΟΝ", πριν βουλιάξει μετά την πυρκαγιά της Δευτέρας



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ