Την αναγκαιότητα να πυκνώσουν οι συναντήσεις πρώτα από όλα μεταξύ των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, για να αρχίσουν να λύνουν μια σειρά προβλήματα που αφορούν περισσότερο τα πρακτικά μέτρα συντονισμού και άμεσης αντίδρασης στην πολιτική του πολυεθνικού κεφαλαίου, επισήμανε χτες στην ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα.

Παρακάτω δημοσιεύουμε ολόκληρη την ομιλία:

Αγαπητοί σύντροφοι,

Αισθανόμαστε ιδιαίτερη χαρά για αυτή τη νέα μας συνάντηση.

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και όλων των κομμουνιστών της χώρας μας σας καλωσορίζω θερμά και εύχομαι η παραμονή σας εδώ, αυτό το διάστημα, να είναι ευχάριστη και οι εργασίες της συνάντησής μας να είναι αποδοτικές και προωθητικές του κοινού μας σκοπού.

Είναι αναγκαίο, κατά τη γνώμη μας, να πυκνώσουν οι συναντήσεις πρώτα απ' όλα μεταξύ των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων και να αρχίσουν να λύνουν μια σειρά προβλήματα που παρουσιάζονται και αφορούν περισσότερο τα πρακτικά μέτρα συντονισμού μας, κοινής στάσης και άμεσης αντίδρασής μας τόσο στην πολιτική και τα μέτρα του πολυεθνικού κεφαλαίου κατά των εργαζόμενων, όσο και στις επιθετικές ενέργειες και την πολιτική που ασκούν οι ιμπεριαλιστικές στην περιοχή μας χώρες με ηγεμόνα τις ΗΠΑ.

Από την εξέταση της κατάστασης που κάναμε στο τελευταίο Συνέδριό μας, βγάλαμε το συμπέρασμα πως οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, ότι τα περιθώρια ελιγμών και κατακτήσεων στα πλαίσια του καπιταλισμού έχουν απελπιστικά στενέψει, καθώς βρίσκεται στη φάση της σήψης και του παρασιτισμού του. Οι λαοί αρχίζουν να αναζητούν ξανά κάτι το καινούριο.

Η λαϊκή εξέγερση στην Αλβανία δεν αποτελεί ένα τυχαίο γεγονός τοπικής σημασίας. Είναι μια χειροπιαστή απόδειξη ότι η ιμπεριαλιστική "νέα τάξη πραγμάτων" δεν μπορεί να καθυποτάξει πλήρως τους λαούς, δεν είναι σε θέση, παρά τη δύναμη και τα μέσα επιβολής που διαθέτει, να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος. Εμείς στηρίζουμε τον γνήσιο λαϊκό ξεσηκωμό στη γειτονική χώρα. Οι εξελίξεις στην Αλβανία αναδείχνουν δύο ζητήματα μεγάλης σημασίας, που κατά τη γνώμη μας πρέπει να προβληματίσουν τα ΚΚ και γενικότερα τις αντιιμπεριαλιστικές προοδευτικές δυνάμεις και να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στην αντιμετώπισή τους.

Πρώτο: Μετά το 1989-91 έχουν θεσμοθετηθεί διάφοροι μηχανισμοί επέμβασης στο εσωτερικό των χωρών με τη μορφή στρατιωτικών, αστυνομικών μηχανισμών, με τη μορφή πολυεθνικών δυνάμεων ή πολιτικών και οικονομικών για τη δήθεν παροχή πολιτικής και οικονομικής βοήθειας. Οι μηχανισμοί αυτοί έχουν κύριο και βασικό στόχο το χτύπημα των λαϊκών κινημάτων, που άμεσα ή έμμεσα θέτουν σε απειλή την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, την πρόληψη κοινωνικών εξεγέρσεων, την προώθηση της αντεπανάστασης, τον έλεγχο δηλαδή των εξελίξεων σε βάρος των λαών.

Δεύτερο: Το εργατικό λαϊκό κίνημα, τα ΚΚ, οι αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις πρέπει να έχουν ετοιμότητα και πρόβλεψη, διορατικότητα, καθώς οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες και μπορεί επιμέρους γεγονότα να αποτελούν αφορμές για ξέσπασμα της γενικότερης αγανάκτησης και συμπιεσμένης αγωνιστικότητας.

Επόμενα, πρέπει να μας προβληματίζει η μεγάλη αναντιστοιχία που εμφανίζεται ανάμεσα στην οργή και τη δυσαρέσκεια που πυροδοτεί η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων στις διεθνείς σχέσεις και στο εσωτερικό των χωρών, η δράση του πολυεθνικού κεφαλαίου, από τη μια και στην αντίσταση που προβάλλεται από το εργατικό και το γενικότερο λαϊκό κίνημα, από την άλλη. Δεν αναφερόμαστε στους αγώνες που ούτως ή άλλως ξεσπούν, αλλά στο επίπεδο και το βαθμό συνειδητοποίησης των κινημάτων αυτών. Ετσι, ενώ ο αντίπαλος εμφανίζεται να έχει ένα στρατηγικό σχέδιο και επιδιώκει να το προχωρήσει με κάθε μέσο, δε φαίνεται αντίστοιχα το εργατικό και το μαζικό λαϊκό κίνημα γενικότερα να έχει ακόμα επεξεργαστεί μια δική του συνολική στρατηγική αντιπαράθεσης.

Αντικειμενικά, αυτή η ευθύνη πέφτει στους ώμους πρώτα απ' όλα των ΚΚ, που με την επεξεργασμένη πολιτική τους δρουν μέσα στα συνδικάτα και τις άλλες μαζικές οργανώσεις, με σκοπό όχι μόνο την ανάπτυξη αγώνων, αλλά και την επίδραση στη διαμόρφωση ταξικής και πολιτικής συνείδησης στους εργαζόμενους.

Ασφαλώς, η επαναστατική διαδικασία δεν είναι δυνατό να προβλεφτεί με τη βεβαιότητα ενός φυσικού φαινομένου. Ολοι μας γνωρίζουμε ότι χρειάζονται πολλά για να αλλάξεις τον κόσμο, να συνδυάζεις πολλές αρετές ταυτόχρονα, όπως έχει ειπωθεί: Οργή και επιμονή. Γνώση και αγανάκτηση. Γρήγορη απόφαση και βαθύ στοχασμό. Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.Αρετές που πρώτα απ' όλα πρέπει να φροντίζει να κατακτά μέσα στο καμίνι της σκληρής και καθημερινής ταξικής πάλης το Κομμουνιστικό Κόμμα. Φαίνεται πως δεν έχουμε άλλη επιλογή για να ανταποκριθούμε στα σύνθετα και δύσκολα καθήκοντα που μας βάζει και αυτή η περίοδος, που έχει πρωτόγνωρα στοιχεία, τα οποία πρέπει να τα πάρουμε υπόψη, αξιοποιώντας την πολύτιμη πείρα, αλλά και τα διδάγματα του 20ού αιώνα. Γιατί πιστεύουμε πως είναι ρεαλιστική η εκτίμησή μας πως ο 21ος αιώνας θα αναδειχτεί αιώνας ανασύνταξης, απόκρουσης της επίθεσης του κεφαλαίου, αιώνας αντεπίθεσης, όπου θα ξεσπάσει ένας νέος κύκλος επαναστατικών κινημάτων και σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Τα σλόγκαν είναι γνωστά: Ζούμε το τέλος της ιστορίας (δηλαδή της παντοκρατορίας και της αιωνιότητας του ιμπεριαλισμού και της κυριαρχίας των πολυεθνικών), ο κομμουνισμός πέθανε, οι επαναστατικοί αγώνες και οι λαϊκές επαναστάσεις που άλλαξαν τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας ήταν μάταιοι...

Μόνος δρόμος τώρα η αρμονική συνεργασία του κεφαλαίου και της εργασίας, η πλήρης υποταγή των εργαζόμενων και των λαών στις πολυεθνικές, στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και στον ιμπεριαλισμό.

Αυτές οι θέσεις πρέπει κατηγορηματικά να απορριφθούν.

Πολλά σήμερα λέγονται για την παγκοσμιοποίηση - διεθνοποίηση και την ανάγκη κάθε χώρα να ανταποκριθεί στις προκλήσεις και να γίνει ανταγωνιστική. Είναι μια αντίληψη που κύρια υπαγορεύεται από τις ΗΠΑ, αλλά και από τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, για να υποτάξουν ακόμα περισσότερο χώρες και λαούς.

Ισότιμος καταμερισμός εργασίας δεν μπορεί να υπάρχει στα πλαίσια του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, της δράσης των πολυεθνικών.

Το συμπέρασμά μας: Εξω από τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα με προοπτική το σοσιαλισμό δε διαμορφώνεται καμία εναλλακτική λύση και μάλιστα με προοπτική βιωσιμότητας. Ακόμα και η απλή αντίσταση εξουδετερώνεται και εκφυλίζεται. Βεβαίως, οι επιμέρους αντιστάσεις δεν πρέπει να υποτιμώνται, όμως θα αποκτήσουν βαρύτητα και προοπτική, όταν εντάσσονται σε μια γενικότερη ριζοσπαστική προοπτική.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι στις συνθήκες της διεθνοποίησης, όταν αυτή μάλιστα πραγματοποιείται με την ηγεμονία των πολυεθνικών και με οργανισμούς σαν την ΕΕ, όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά παίρνει ένα νέο νόημα η εθνική διάσταση συμφερόντων. Εννοείται ότι εμείς όταν λέμε εθνικά συμφέροντα εννοούμε τα λαϊκά, της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών. Αυτή η εθνική διάσταση αποτελεί δρόμο για τη διεκδίκηση όσο γίνεται πιο ισότιμων διεθνών σχέσεων, διευκολύνει τον αγώνα κατά του συστήματος των διεθνών σχέσεων, που βασίζεται στην εξάρτηση, στην υποταγή, στην καταπίεση. Είναι ο δρόμος της διεθνοποίησης που συμφέρει τους λαούς.

Διανύουμε μια περίοδο που έχει δύο στοιχεία, το καταστροφικό και το εμφανιζόμενο ως δημιουργικό στοιχείο.Τι περιεχόμενο δίνουμε σε αυτές τις δύο έννοιες;

Το καταστροφικό στοιχείο αφορά τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού, που παίρνονται πίσω με τον πιο βάρβαρο και ωμό τρόπο.

Το αποκαλούμενο δημιουργικό στοιχείο αφορά τις αναπροσαρμογές και αναδιαρθρώσεις προς όφελος του μονοπωλιακού κεφαλαίου, με κύριο στόχο την πλήρη ενσωμάτωση της Ελλάδας, με όρους υποταγής, στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας μέσω της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ο λαός δε βρίσκεται αντιμέτωπος μόνο με μια πολιτική σκληρής λιτότητας, αλλά με μια μακροπρόθεσμη στρατηγική, που αγκαλιάζει όλες τις σφαίρες της ζωής με νέες θεσμοθετημένες δεσμεύσεις.

Το δικό μας συμπέρασμα:

Είναι ουτοπία να περιμένει κανείς λύσεις υπέρ του λαού μέσα στα πλαίσια διαχείρισης του συστήματος, στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οι συνθήκες των οργανισμών αυτών δεν αναθεωρούνται προς όφελος των λαών, μόνο με όρους ανατροπής και ρήξης πρέπει να αντιμετωπίζονται.

Οι λαοί των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης δείχνουν με τη στάση τους ότι δεν έχουν αυταπάτες για τις νέες αρνητικές συνέπειες που συσσωρεύονται εξαιτίας της υλοποίησης των επιλογών της Κομισιόν και από την πορεία της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Αναδεικνύεται η επιτακτική ανάγκη να συνεργαστούν και να συντονιστούν τα λαϊκά κινήματα των ευρωπαϊκών χωρών, των εργαζομένων στις πολυεθνικές και τα υποκαταστήματά τους στις διάφορες χώρες. Οι αγώνες που ξέσπασαν αυτό το διάστημα στη χώρα μας είχαν καινούρια χαρακτηριστικά και αξιόλογα αποτελέσματα για το μέλλον του κινήματος και γενικότερα από πολιτική άποψη. Μαζικότητα, συσπείρωση και ενότητα δράσης, έντονο το στοιχείο του ηρωισμού και της αυτοθυσίας, συμμετοχή και αυτενέργεια των λαϊκών μαζών, δυναμικές και εναλλασσόμενες μορφές πάλης, αιτήματα και στόχους πάλης που συγκρούονται με στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του πολυεθνικού κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Με την ευκαιρία θα θέλαμε να επισημάνουμε και να χαιρετίσουμε, σαν ένα σημαντικό βήμα εκδήλωσης διεθνισμού στην πράξη, την αποστολή των μηνυμάτων συμπαράστασης και αλληλεγγύης από τα κόμματά σας για τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις στη χώρα μας, την κάλυψή τους από τον Τύπο σας.

Η συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου στην Ελλάδα, αυτός είναι ο πραγματικά διαφορετικός δρόμος για τη λύση των προβλημάτων του λαού. Αρχικά αυτό φαίνεται ότι θα ακουμπάει στην πρωτοπορία των κοινωνικών δυνάμεων, στις δραστηριότητες του μαζικού κινήματος. Στην πορεία θα αποκτά τα χαρακτηριστικά ενός πολιτικοκοινωνικού μετώπου. Το ΚΚΕ, στην περίπτωση που διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση στο πολιτικό επίπεδο, με την εμφάνιση πολιτικών δυνάμεων και σχημάτων που θα κρατούν θετική στάση στους στόχους του μετώπου, θα είναι έτοιμο να ανιχνεύσει τις δυνατότητες μιας συνεργασίας σε συγκεκριμένα ζητήματα ή και σε γενικότερα, ανάλογα με τις εξελίξεις.

Αυτή θα είναι η συμβολή του λαού μας στην περιφερειακή και παγκόσμια προσπάθεια για αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων υπέρ της προόδου και του σοσιαλισμού.

Υπάρχουν σήμερα δυνατότητες και περισσότερες ευκαιρίες να κερδίζουν έδαφος οι ιδέες της αντίστασης και ρήξης με την πολιτική του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων. Χρειάζεται, κατά τη γνώμη μας, να ενταθεί η διαπάλη και να βελτιωθεί η ποιότητα αντιπαράθεσης με τις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές απόψεις, που παρεμποδίζουν και υπονομεύουν την αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων, την ανάπτυξη αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής συνείδησης. Σήμερα η διαχωριστική γραμμή περνά μέσα από την πάλη των εργαζομένων και των λαών κατά των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού και των στρατιωτικοπολιτικών του οργάνων όπως το ΝΑΤΟ. Με την πάλη ενάντια στην πολιτική του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Επιτρέψατε να σας αναφέρουμε ορισμένες σκέψεις και εκτιμήσεις μας για το πώς διαμορφώνονται σήμερα οι εξελίξεις στην περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, με βάση συγκεκριμένα στοιχεία που έχουμε αξιολογήσει.

Η περιοχή εξακολουθεί να έχει τη στρατηγική σημασία που είχε και πριν για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας, της Γαλλίας και των αντίστοιχων πολυεθνικών μονοπωλίων. Τα σημαντικά ενεργειακά της αποθέματα σε πετρέλαιο, και φυσικό αέριο ιδιαίτερα, προκαλούν την άμεση παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά και τον οξύτατο ανταγωνισμό τους.

Στις μέρες μας προσπαθούν να οικοδομήσουν στην περιοχή ένα διακρατικό σύστημα με τη δημιουργία ενός πλαισίου που θα στηρίζεται στη δύναμη των όπλων του ΝΑΤΟ και θα διευκολύνει τη διείσδυση των πολυεθνικών στις χώρες αυτές. Περιλαμβάνει τον έλεγχο των διεθνών διαύλων της Μαύρης Θάλασσας, του Αιγαίου, της Διώρυγας του Σουέζ και της Ερυθράς, καθώς και τα στενά του Κόλπου.

Σύμφωνα με ορισμένους σοβαρούς μελετητές, το τόξο αυτό επεκτείνεται μέχρι τις ανατολικές ακτές της Νοτιοανατολικής Ασίας και αποσκοπεί κύρια στη διασφάλιση της αμερικανικής κυριαρχίας. Το ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ, επεξεργάζεται το νέο του δόγμα για το ρόλο που θέλει να παίξει στις νέες συνθήκες, με τη διεύρυνση της ακτίνας δράσης του και πέρα από τα όριά του, με τη διεύρυνσή του προς Ανατολάς και με τον καθορισμό της περιοχής μας σαν περιοχής υψηλού κινδύνου για την ασφάλειά του. Βρίσκονται σε εξέλιξη τα σχέδια δημιουργίας ευέλικτων και ισχυρών πολυεθνικών στρατιωτικών τμημάτων άμεσης αντίδρασης, που θα επεμβαίνουν όπου το ΝΑΤΟ κρίνει ότι διαταράσσεται η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.

Στις 8 Φλεβάρη 1995, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, αποφασίστηκε να γίνει πρόσκληση στην Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Μαυριτανία, το Μαρόκο και την Τυνησία, ώστε να αρχίσουν διμερείς διαπραγματεύσεις για τη σύνδεσή τους με αυτό. Στις 8 Νοέμβρη του ίδιου χρόνου το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ προσκαλεί σε αυτή τη διαδικασία και την Ιορδανία. Η απόφαση 257 του ΝΑΤΟ διευκρινίζει πως μόλις ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για την ειρήνη στη Μ. Ανατολή (Παλαιστίνιοι - Ισραήλ, άλλες αραβικές χώρες), θα αρχίσει πιο συστηματικά η προσπάθεια σύνδεσης αυτών των χωρών με το ΝΑΤΟ. Η στρατιωτική συμφωνία Τουρκίας - Ισραήλ, που έγινε μέσα στο 1996, αποτελεί ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Η ίδια απόφαση αναφέρει πως το ΝΑΤΟ παρακολουθεί από κοντά και τις οικονομικές εξελίξεις σε όλη την περιοχή και θεωρεί πως η φτώχεια που υπάρχει στις νότιες και ανατολικές χώρες της Μεσογείου αποτελούν κίνδυνο για την ασφάλειά του. Είναι φανερό πως αυτοί οι σχεδιασμοί και αποφάσεις αντανακλούν την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή και την αντίθεσή τους να αναμειχθούν πιο ενεργά στην περιοχή η ΕΕ και η Ιαπωνία.

Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται η προσπάθεια των ΗΠΑ μαζί με το Ισραήλ και αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα να προωθήσουν μια περιφερειακή οικονομική συνεργασία κάτω από την ηγεμονία τους στην περιοχή. Συστηματικά αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε με τη Διάσκεψη της Καζαμπλάνκας τον Οκτώβρη του 1994, όπου πήραν μέρος πολιτικοί και επιχειρηματίες από 61 χώρες. Συνεχίστηκε με τη συνάντηση στο Αμμάν (27-30 Οκτώβρη 1995) και στο Κάιρο (12-14 Νοέμβρη 1996). Βασικός στόχος να δημιουργηθεί ένας δεύτερος - μετά τη Νοτιοανατολική Ασία - άξονας που να ξεκινά από τον Εύξεινο Πόντο και να καταλήγει στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή - Βόρεια Αφρική (στην περιοχή αυτή εντάσσονται και τα Βαλκάνια).

Η ΕΕ αντέδρασε με τη διαμόρφωση μιας νέας μεσογειακής πολιτικής και την προσπάθεια προώθησής της μέσω της Ευρω-Μεσογειακής Διάσκεψης της Βαρκελώνης (27-28 Νοέμβρη 1995). Περιλαμβάνει τρεις βασικούς τομείς: Τον πολιτικό (που καλύπτει και ζητήματα ασφάλειας), τον οικονομικό και τον κοινωνικό, γιατί δεν κρύβουν πως οι νότιες και ανατολικές ακτές της Μεσογείου, καθώς και η Μέση Ανατολή, είναι γεωγραφικές περιοχές που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για την Ενωση τόσο από άποψη ασφάλειας όσο και από άποψη κοινωνικής σταθερότητας.

Από την πείρα που μέχρι τώρα διαθέτουμε, λόγω της μακρόχρονης παρουσίας και ανάμειξης του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ στην πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ζωή της χώρας. Από την πορεία ένταξης και συμμετοχής μας στην ΕΕ, αλλά και λόγω της ίδιας της φύσης του ιμπεριαλισμού, εμείς καταλαβαίνουμε πως στην ουσία πρόκειται για δύο σχέδια με κοινούς στόχους, στα οποία όμως η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη θέλει να έχει τη μερίδα του λέοντος.

Προωθείται η οικονομική υποδούλωση των αραβικών κρατών και στη συνέχεια και των άλλων, κάτω από την ηγεμονία των ΗΠΑ στην πρώτη περίπτωση, ενώ στη δεύτερη κάτω από την ηγεμονία ευρωπαϊκών δυνάμεων, όπως της Μ. Βρετανίας, της Γαλλίας και Ιταλίας. Αντίστοιχη είναι και η πρόταση που φαίνεται να προωθεί η κυβέρνηση Ερμπακάν στην Τουρκία για τη δημιουργία μιας ομάδας 8 μουσουλμανικών χωρών. Επισημαίνουμε ακόμα πως η πρόσφατη επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Σιράκ στην περιοχή έκανε ακόμα πιο φανερό το γεγονός πως στη Μ. Ανατολή συγκρούονται ισχυρά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, τόσο ισχυρά, που έθεσαν σε δοκιμασία ακόμα και την υποτιθέμενη κοινή εξωτερική πολιτική που χαράζεται από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Εκφραση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της επιθετικότητας, που εκδηλώνουν οι ιμπεριαλιστικές χώρες, αποτελεί και η απόφαση να δημιουργηθεί από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, τέσσερις χώρες - μέλη της ΕΕ, μια στρατιωτική δύναμη άμεσης επέμβασης, την Eurofor, που θα επεμβαίνει για τη διασφάλιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στη Βόρεια Αφρική και γενικότερα στην περιοχή της Νοτίου Μεσογείου. Η δύναμη αυτή θα λειτουργεί στο πλαίσιο της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ). Πρόκειται για απόφαση που αντανακλά τους νέους σχεδιασμούς για τη νέα, πιο ευέλικτη, δομή του ΝΑΤΟ και το νέο καταμερισμό ρόλων μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης στα πλαίσια της ΕΕ. Στη δύναμη αυτή προστέθηκε, τελευταία, με απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και η χώρα μας.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει συμφωνήσει επίσης να πάρει μέρος στις Συνδυασμένες Μεικτές Δυνάμεις Κρούσης που έχει δημιουργήσει το ΝΑΤΟ για τη διαχείριση κρίσεων και στη συγκρότηση της πολυεθνικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ, που θα έχει έδρα δράσης της τη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς, και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις στηρίζουν ή ανέχονται αυτή την προσπάθεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι αποφεύγουν να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό γι' αυτές τις εξελίξεις, ως να μην υπάρχει κανένα θέμα.

Οι αποφάσεις αυτές βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με την προώθηση από τους Αμερικανούς των σχεδίων τους για διχοτόμηση και την εφαρμογή μιας συμφωνίας τύπου Ντέιτον για την Κύπρο και έρχονται σε μια στιγμή που χαρακτηρίζεται από τις εντεινόμενες πιέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ στο Αιγαίο και την Κύπρο, από την όξυνση της κατάστασης στα Βαλκάνια, με τη λαϊκή εξέγερση στην Αλβανία, αλλά και στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ και σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Σχετικά με τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν στην περιοχή, το Κόμμα μας είναι αλληλέγγυο με τους λαούς της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Συρίας και της Κύπρου, καθώς και με τις φιλειρηνικές, αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις του Ισραήλ και της Τουρκίας, στον αγώνα που κάνουν για τον τερματισμό της κατοχής των εδαφών τους και των προσαρτήσεων.

Είμαστε αλληλέγγυοι στην πάλη του λαού της Παλαιστίνης για δίκαιη ειρηνική λύση, που να εξασφαλίζει την υλοποίηση του δικαιώματός του για ίδρυση δικού του ανεξάρτητου εθνικού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, την επιστροφή των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, τη χωρίς όρους αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής από την περιοχή του Γκολάν και το Νότιο Λίβανο. Για την επίτευξη μιας δίκαιης και συνολικής ειρήνης στη Μ. Ανατολή, που να ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των λαών.

Είμαστε αλληλέγγυοι με τον κυπριακό λαό,που αγωνίζεται για την αποχώρηση των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων στο νησί και για μια Κύπρο, ενιαία, κυρίαρχη και αποστρατιωτικοποιημένη.

Είμαστε αλληλέγγυοι με τον αγώνα του ιρανικού, του ιρακινού, του λαού του Μπαχρέιν και του σουδανέζικου λαού,για τις δημοκρατικές ελευθερίες και την πλήρη αποκατάσταση των συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων τους.

Είμαστε υπέρ της αναγνώρισης όλων των αναφαίρετων δικαιωμάτων του κουρδικού λαού στα πλαίσια των υφιστάμενων συνόρων των κρατών.

Είμαστε υπέρ της κατάργησης του εμπάργκο σε βάρος της Λιβύης και του Ιράκ,που μοναδικά θύματα έχει τους λαούς αυτών των χωρών, όπως καταδικάζουμε το εγκληματικό εμπάργκο των Αμερικανών και άλλων ιμπεριαλιστών κατά της Κούβας και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο ΚΚ, την κυβέρνηση και το λαό της Κούβας.

Το Κόμμα μας καταγγέλλει την ιμπεριαλιστική τρομοκρατία που ασκείται ενάντια σε λαϊκά κινήματα και λαούς, όπως είναι και αντίθετο με την τρομοκρατία σαν μέθοδο πάλης, όχι μόνο γιατί θύματά της είναι συνήθως αθώοι άνθρωποι, αλλά και γιατί δεν οδηγεί πουθενά και έχει σε τελική ανάλυση αντίστροφα από τα όποια επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Το Κόμμα μας είναι ταυτόχρονα αλληλέγγυο με λαϊκές δυνάμεις και κινήματα που χρησιμοποιούν όλες τις μορφές πάλης, ακόμα και τις ένοπλες, ενάντια σε αντιλαϊκά, δικτατορικά καθεστώτα, σε κατακτητές και επιδρομείς, γιατί αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού.

Το Κόμμα μας είναι αλληλέγγυο με όλες τις δυνάμεις που αντιπαλεύουν κάθε μορφή εθνικισμού και σοβινισμού, ρατσισμού, νεοφασισμού, θρησκευτικού φανατισμού, που αντιπαλεύουν κάθε πολιτική υποδαύλισης υπαρκτών εθνικών ή θρησκευτικών διαφορών, για τη δημιουργία εστιών έντασης και τη χρησιμοποίησή τους για τη διαίρεση λαών και κρατών, για την ανακατανομή των ζωνών επιρροής ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και για την εξυπηρέτηση συμφερόντων άλλων αντιδραστικών δυνάμεων.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Είναι φανερό πως οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα μετά το Ντέιτον, έχουν στόχο να επεμβαίνουν απροκάλυπτα όπου οι λαοί αγωνίζονται και διεκδικούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και την εθνική τους ανεξαρτησία.

Το ΝΑΤΟ αναγορεύεται με αυτό τον τρόπο σε θεσμοθετημένη διεθνή δύναμη της αντεπανάστασης.

Εκ των πραγμάτων επιβάλλεται η ανάγκη του συντονισμού και της ανάπτυξης της πάλης λαών και χωρών κατά του διεθνούς ιμπεριαλισμού, κατά των κέντρων και των οργανισμών του, με αιχμή ιδιαίτερη τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, και της πάλης κατά των πολυεθνικών δυνάμεων ταχείας επέμβασης, που είναι κρίκος σημαντικός στη γενικότερη συσπείρωση και αντιιμπεριαλιστική δράση.

Γνωρίζετε πως ως Κόμμα αναζητούμε πρακτικούς τρόπους κοινής έκφρασης, γρήγορης πληροφόρησης και κοινής αντίδρασης σε εκδηλώσεις αυταρχισμού, διώξεων κατά κομμουνιστών και άλλων προοδευτικών αγωνιστών, απαγόρευσης δράσης των ΚΚ, σκληρής πάλης για κατάκτηση στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών, όπως του δικαιώματος ελεύθερης έκφρασης και δράσης πρώτα απ' όλα των ΚΚ.

Σήμερα στην περιοχή μας ανάμεσα στις 21 χώρες που αποτελούν τον αραβικό κόσμο, το Ιράν, την Τουρκία, το Ισραήλ, έχουμε μια διαμορφωμένη κατάσταση που δεν είναι καθόλου ευχάριστη για το κομμουνιστικό και λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

Σε πολλές από αυτές τις χώρες, τα ΚΚ ή είναι παράνομα και χτυπήθηκαν αλύπητα από τα καθεστώτα ή διαλύθηκαν. Σε άλλες δρουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Αυτή είναι μια εικόνα με την οποία δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συμβιβαστούμε.

Αλλο θέμα είναι εκείνο της πιο συγκεκριμένης εξέτασης των εξελίξεων στο εσωτερικό των χωρών μας. Ποια είναι η κατάσταση της εργατικής τάξης, η συνδικαλιστική της οργάνωση, τα δικαιώματά της, η κατάσταση της αγροτιάς και άλλων λαϊκών στρωμάτων; Σε χώρες που καθορίζονταν πριν λίγο καιρό ότι ακολουθούν ένα δρόμο μη καπιταλιστικής ανάπτυξης ή ακόμα και σοσιαλιστικού προσανατολισμού, θα ενδιέφερε κατά τη γνώμη μας και γενικότερα να εξεταστεί σε ποιο βαθμό έχουν προχωρήσει οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι ταξικές διαφοροποιήσεις και η συγκρότηση της αστικής τάξης. Τι ζητήματα αναδεικνύονται στη δράση των κομμάτων μας; Ποια είναι η σημερινή κατάσταση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στην περιοχή;

Να μερικά από τα πολλά ζητήματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν θέματα συναντήσεών μας.

Η ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος από την κατάσταση κρίσης και υποχώρησης που βρίσκεται σήμερα, είναι ένα επείγον πρόβλημα που αναζητά τη λύση του και τις συντονισμένες προσπάθειες όλων μας.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται ενιαία κομμουνιστική στρατηγική, ενότητα που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή. Η μορφή της ενότητας, όπως δείχνει η πείρα, ποικίλλει από περίοδο σε περίοδο, από φάση σε φάση. Ο διάλογος, η ανταλλαγή πείρας, η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει με περιεχόμενο την ιδεολογική ταυτότητα του κομμουνιστικού κινήματος, που κατά τη γνώμη μας δεν μπορεί παρά να βασίζεται στη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού - λενινισμού, στην ανάπτυξή της στις σύγχρονες συνθήκες με βάση και την πείρα των σοσιαλιστικών επαναστάσεων και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα. Στην υπεράσπιση και προώθηση της αρχής του προλεταριακού διεθνισμού.

Δεν ξεκινάμε από την αρχή και ήδη έχουμε αποκτήσει πολύτιμη πείρα από τις συναντήσεις των κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου και της ευρύτερης περιοχής που έχουν πραγματοποιηθεί. Κατά την εκτίμησή μας η προσπάθεια αυτή πρέπει να συνεχιστεί και να πάρει ακόμα πιο συγκεκριμένες μορφές.

Επείγει η ανασύνταξη του κομμουνιστικού κινήματος σε κάθε χώρα. Η ανάγκη να προβληθεί στο διεθνές προσκήνιο η κοινή δράση και ο συντονισμένος αγώνας των Κομμουνιστικών Κομμάτων ως αυτοτελούς δύναμης και αναντικατάστατου παράγοντα της διεθνούς αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Το Κόμμα μας, όπως γνωρίζετε, σταθερά και με επιμονή, προωθεί και στηρίζει πρωτοβουλίες που υπηρετούν την ανασυγκρότηση και την ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος, που στόχο έχουν την ενιαία στρατηγική απέναντι στο διεθνή συντονισμό του κεφαλαίου, την κοινή στρατηγική στην αντιιμπεριαλιστική πάλη που συνενώνει και άλλες δυνάμεις, καθώς και τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και το σοσιαλισμό.

Εξω από τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα με προοπτική το σοσιαλισμό δε διαμορφώνεται καμία εναλλακτική λύση και μάλιστα με προοπτική βιωσιμότητας. Ακόμα και η απλή αντίσταση εξουδετερώνεται και εκφυλίζεται. Βεβαίως, οι επιμέρους αντιστάσεις δεν πρέπει να υποτιμώνται, όμως θα αποκτήσουν βαρύτητα και προοπτική, όταν εντάσσονται σε μια γενικότερη ριζοσπαστική προοπτική

Χρειάζεται, κατά τη γνώμη μας, να ενταθεί η διαπάλη και να βελτιωθεί η ποιότητα αντιπαράθεσης με τις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές απόψεις, που παρεμποδίζουν και υπονομεύουν την αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων, την ανάπτυξη αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής συνείδησης. Σήμερα, η διαχωριστική γραμμή περνά μέσα από την πάλη των εργαζομένων και των λαών κατά των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού και των στρατιωτικοπολιτικών του οργάνων, όπως το ΝΑΤΟ. Με την πάλη ενάντια στην πολιτική του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας

Ο διάλογος, η ανταλλαγή πείρας, η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσουν με περιεχόμενο την ιδεολογική ταυτότητα του κομμουνιστικού κινήματος, που - κατά τη γνώμη μας - δεν μπορεί παρά να βασίζεται στη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού - λενινισμού, στην ανάπτυξή της στις σύγχρονες συνθήκες με βάση και την πείρα των σοσιαλιστικών επαναστάσεων και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα. Στην υπεράσπιση και προώθηση της αρχής του προλεταριακού διεθνισμού

Αρχισε χτες στο Ζάππειο Μέγαρο η συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, που φιλοξενεί το ΚΚΕ. Στη συνάντηση παίρνουν μέρος οι παρακάτω δέκα αντιπροσωπείες:

- Από την Αίγυπτο.

- Από την Ιορδανία, το ΚΚ Ιορδανίας, με επικεφαλής τον Δρ. Χάλεντ Αμσάνι,μέλος του ΠΓ.

- Από το Ιράκ, το Ιρακινό ΚΚ, με επικεφαλής τον Αμιντ Αλάνι,μέλος του ΠΓ.

- Από το Ιράν, το Τουντέχ.

- Από το Ισραήλ, το ΚΚ Ισραήλ, με επικεφαλής τον Μοχάμετ Νάφαα,ΓΓ της ΚΕ.

- Από την Κύπρο, το ΑΚΕΛ, με επικεφαλής τον Νεοκλή Συλισιώτη,μέλος της ΚΕ.

- Από την Παλαιστίνη, το Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης, με επικεφαλής τον Φουάντ Ριζίκι,μέλος του ΠΓ και τον Μάχερ Αλ Σαρίφ.

- Από το Σουδάν, το ΚΚ Σουδάν, με επικεφαλής τον Φάχτι Μοχάμεντ Φαντούλ.

- Από τη Συρία, το Συριακό ΚΚ, με επικεφαλής την Αμάρ Μπαγκντάς,μέλος του ΠΓ.

- Από τη Συρία, το Συριακό ΚΚ, με επικεφαλής τον Φεϊζ Ζλαχίζ,μέλος του ΠΓ και τον Γιακούμπ Γκαρού.

Ανοίγοντας τη συζήτηση ο Μπ. Αγγουράκης,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, ευχαρίστησε τις ξένες αντιπροσωπείες για την παρουσία τους, καθώς και για τις προτάσεις και σκέψεις που θα εκφράσουν και οι οποίες θα συμβάλουν στην καλύτερη επεξεργασία των υπό συζήτηση θεμάτων.

Τη συνάντηση απασχολούν οι διεθνείς εξελίξεις, η στρατηγική του ιμπεριαλισμού και του μεγάλου κεφαλαίου, το μέτωπο κοινής πάλης και συντονισμού των λαών της περιοχής, οι κοινοί τρόποι έκφρασης των Κομμουνιστικών Κομμάτων και η πορεία ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος.

Στο επίκεντρο των συζητήσεων είναι η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου από την πολιτική του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς και η απάντηση των κομμουνιστών στην προσπάθεια των καπιταλιστών να οικοδομηθεί στην περιοχή ένα σύστημα, που στηριζόμενο στη δύναμη των όπλων του ΝΑΤΟ θα διευκολύνει τη διείσδυση των πολυεθνικών.

Οι εργασίες της συνάντησης που άρχισαν με την ομιλία της Γενικής Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα θα ολοκληρωθούν σήμερα.