Στη χώρα μας βρέθηκε πριν από λίγες μέρες, προσκεκλημένος από την ΕΕΔΔΑ και από τον ΔΣΑ, ο Φαρούκ Αμπού Ισα, εκπρόσωπος της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας (της ενωμένης σουδανικής αντιπολίτευσης) στην Ευρώπη και Γενικός Γραμματέας της Ενωσης Αράβων Δικηγόρων. Ο Φαρούκ Αμπού Ισα, στην εκδήλωση που έγινε στο κτίριο της ΓΣΕΕ, μίλησε για τον αγώνα του σουδανικού λαού ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του στρατηγού Αλ Μπασίρ και για τη ζωτική ανάγκη υποστήριξης και αλληλεγγύης του, με κάθε μέσο και τρόπο.

- "Ρ": Ξεκινώντας αυτή τη συνέντευξη, θα θέλαμε να μας δώσετε ορισμένες πληροφορίες για την κατάσταση σήμερα στο Σουδάν και για την πορεία των συγκρούσεων, που όπως ξέρουμε έχουν, ήδη, ξεσπάσει στο λεγόμενο "ανατολικό μέτωπο".

- Φ. Α. Ι.: Αυτό που συμβαίνει στα ανατολικά σύνορα της χώρας είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας του Σουδάν, των προσπαθειών της να ανατρέψει την εθνική ισλαμική δικτατορία του Χαρτούμ. Ο ένοπλος αγώνας που έχει ξεκινήσει η Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία προέκυψε ως ανάγκη αλλά και ως μοναδική εφικτή λύση καθώς ο σουδανικός λαός έχει καταφέρει να ανατρέψει άλλα δύο δικτατορικά καθεστώτα, το ένα τον Οκτώβρη του 1964 και το άλλο τον Απρίλη του 1985. Και οι δύο ανατροπές επιτεύχθηκαν μέσα από λαϊκή εξέγερση, στην οποία πήραν μέρος όλες οι πολιτικές και φυλετικές δυνάμεις.

Ο σουδανικός λαός, μέσω της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας, κατέληξε στις συγκεκριμένες επιλογές με βάση το σκεπτικό ότι η πείρα δεν μπορεί να κάνει λάθος και ότι μόνο έτσι θα ανατραπεί η ισλαμική δικτατορία στο Χαρτούμ. Μοναδική και βασικότατη διαφορά είναι ότι αυτή η δικτατορία είναι πιο αιματοβαμμένη, η πιο σκληρή δικτατορία και έχουμε, ήδη, ζήσει τον τρόπο δράσης της. Συγκεκριμένα, τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν ο λαός μας έκανε μια πρώτη "δοκιμαστική" εξέγερση, η αντίδραση της ισλαμικής δικτατορίας του Χαρτούμ ήταν η βάναυση καταστολή της.

Από την εμπειρία αυτή, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η επόμενη εξέγερσή μας θα πρέπει να είναι "προστατευμένη". Ο λαός μας θα πρέπει να βγει στους δρόμους οπλισμένος, το κάθε άτομο, το κάθε κόμμα, η κάθε παράταξη θα πρέπει να είναι οπλισμένη και να προστατεύσει τη συμμετοχή της στην εξέγερση. Επιπλέον, όλα τα πολιτικά κόμματα συμφώνησαν να δημιουργήσουν, στους κόλπους τους, ένα στρατιωτικό σκέλος με σκοπό ορισμένος αριθμός ανθρώπων να εκπαιδευτεί στη χρήση όπλων και να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά για την προστασία της εξέγερσης. Χρησιμοποιήσαμε την πρόσβαση που μας παρείχε μέσω του εδάφους της η κυβέρνηση της γειτονικής Ερυθραίας για να περάσουμε τα σουδανικά σύνορα έξωθεν.

Ετσι, δημιουργήσαμε τα γνωστά στρατόπεδά μας στα ανατολικά του Σουδάν, τα στρατόπεδα του Σουδανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Ας σημειώσουμε ότι στις γραμμές του στρατού της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας συμπεριλαμβάνονται και οι δυνάμεις της Σουδανικής Λαϊκής Απελευθερωτικής Συμμαχίας(ΣΛΑΣ), η οποία λειτουργούσε στο Σουδάν από το 1983. Εκτός, όμως, από τη ΣΛΑΣ, υπάρχουν άλλες 5 παρατάξεις που εκπαιδεύουν τα μέλη τους στα στρατόπεδά μας. Η κοινή εκπαίδευση έχει ως στόχο την ενοποίηση της δράσης όλων των δυνάμεων υπό μία ηγεσία. Ετσι, διοικητής όλων των παραστρατιωτικών μας δυνάμεων είναι ο Τζον Γκαράνγκ, ο οποίος είναι και ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας αλλά και ηγέτης της παράταξης Σουδανικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο.

- "Ρ": Μετά από τόσα χρόνια αγώνα ενάντια στην καταπίεση και τον αυταρχισμό του καθεστώτος του στρατηγού Αλ Μπασίρ, πιστεύετε ότι, πλέον, είναι πιο κοντά η στιγμή της ανατροπής της δικτατορίας του Χαρτούμ;

- Φ. Α. Ι.: Ναι, το πιστεύω. Είναι επίσης αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια, ο λαός μας βρίσκεται σε μια διαρκή προσπάθεια συνειδητοποίησης και οργάνωσης, τόσο ανά εργασιακούς κλάδους, π.χ. εργάτες, όσο και ανά κοινωνικές ομάδες, π.χ. φοιτητές, αγρότες, κάτοικοι μεγάλων πόλεων. Μέσα από συντονισμένες ενέργειες και πολλή δουλιά, προσπαθήσαμε να ανατρέψουμε το καθεστώς φόβου που έχει δημιουργήσει η βαρβαρότητα και βιαιότητα του καθεστώτος του Χαρτούμ. Πραγματικά, πιστεύω ότι σήμερα είμαστε πολύ κοντά στην επίτευξη του στόχου μας καθώς η πλειοψηφία του σουδανικού λαού έχει επαναδιοργανωθεί στα πολιτικά κόμματα, ανασυστάθηκαν όλα τα εργατικά συνδικάτα αλλά και ο απλός λαός και οι αγρότες. Ολες αυτές οι οργανώσεις, τα κόμματα, οι συνομοσπονδίες βρίσκονται υπό τη σκέπη της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας και ενεργούν υπό τις οδηγίες της.

Ετσι, μπορώ να πω ότι ο λαός μας είναι έτοιμος να δώσει ένα τέλος στην καταπίεση αλλά και στην οικονομική κρίση, που ταλανίζει το Σουδάν σήμερα. Τα μέλη της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας που βρισκόμαστε στο εξωτερικό, αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως το πρόσωπο της ΕΔΣ στο εξωτερικό. Δουλεύουμε για να βοηθήσουμε τον σουδανικό λαό να ανατρέψει το καθεστώς Αλ Μπασίρ δημοσιοποιώντας τις "ενέργειες" της ισλαμικής δικτατορίας τόσο σχετικά με τον αυταρχικό τρόπο "διακυβέρνησης" όσο και σχετικά με τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

Κάτι άλλο που με κάνει να πιστεύω ότι βρισκόμαστε, πλέον, πολύ κοντά στην επίτευξη του στόχου μας, είναι το γεγονός ότι έχουμε πια το στρατό μας, ο οποίος είναι σχεδόν έτοιμος να υπερασπιστεί την εξέγερσή μας, όταν αυτή πραγματοποιηθεί. Σε αυτό το σημείο θέλω να υπογραμμίσω ότι εμείς δεν έχουμε φτιάξει ένα στρατό, ο οποίος θα εισβάλλει στο Σουδάν από κάποια χώρα γειτονική γιατί αυτό δεν το θέλουμε, είναι ενάντια στις αρχές μας. Αυτό που θέλουμε είναι μια πλατιά μαζική λαϊκή εξέγερση, που θα προστατευθεί από ενόπλους ώστε να μπορέσει να πετύχει τους στόχους της.

- "Ρ": Πριν από λίγες βδομάδες είχαμε σημαντικές εξελίξεις στην εμφύλια διαμάχη στο Ζαϊρ, όπου οι αντάρτες πέτυχαν ορισμένες μεγάλες νίκες καταλαμβάνοντας πόλεις και σημειώνοντας επιτυχείς επιθέσεις κατά των κυβερνητικών στρατευμάτων. Υπάρχουν έντονες φήμες ότι η σουδανική αντιπολίτευση βρίσκεται, ήδη, ή τουλάχιστον προσπαθεί να πετύχει συντονισμό κινήσεων με τους Ζαϊρινούς αντάρτες. Τι ακριβώς συμβαίνει;

- Φ. Α. Ι.: Το συγκεκριμένο θέμα μπορούμε να το δούμε και από μια άλλη οπτική και επιτρέψτε μου να σας απαντήσω σύμφωνα με αυτήν. Η άλλη οπτική είναι ότι το δικτατορικό καθεστώς του Χαρτούμ έχει τακτικές και στενές επαφές με την κυβέρνηση του Ζαϊρ και κάποιες άλλες κυβερνήσεις γειτονικών χωρών. Επισήμως, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συμφωνία, όμως, έχει γίνει αποδεκτό οι σουδανικές καθεστωτικές δυνάμεις να εισέρχονται στο ζαϊρινό έδαφος έτσι ώστε να μπορέσουν να προσεγγίσουν τα μετόπισθεν των δικών μας στρατοπέδων και να τα περικυκλώσουν. Φυσικά καταγγέλλουμε τη μυστική αυτή συμφωνία.

Γνωρίζουμε, επίσης, ότι ο αντιπρόεδρος του σουδανικού καθεστώτος συναντήθηκε, μυστικά, στο Μαρόκο με τον Ζαϊρινό Πρόεδρο Μομπούτο προκειμένου να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για να αντιμετωπίσουν τα αντάρτικα κινήματα στις χώρες τους και ιδιαίτερα το κίνημα του σουδανικού λαού αλλά και για να "παραχωρήσουν" περάσματα στους αντικαθεστωτικούς αντάρτες της Ουγκάντα ώστε να ανατρέψουν τη δημοκρατική της κυβέρνηση, με την οποία εμείς έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Μέσα από το κοινό τους "μέτωπο" προσπαθούν να διαιωνίσουν και να εδραιώσουν την αστάθεια στην όλη περιοχή.

Εμείς ελπίζουμε ότι θα καταλήξουμε σε κάποια συμφωνία συνεργασίας με τους Ζαϊρινούς αντάρτες για να αντιμετωπίσουμε το κοινό μέτωπο που φαίνεται ότι σχηματίζεται από την ισλαμική δικτατορία του Χαρτούμ, τη ζαϊρινή κυβέρνηση αλλά και άλλες αντιδραστικές κυβερνήσεις και δυνάμεις. Δεν έχουμε μέχρι στιγμής καταλήξει σε κάτι συγκεκριμένο, όμως, συνεχίζουμε να προσπαθούμε στην κατεύθυνση του συντονισμού και των κοινών ενεργειών.

- "Ρ": Για το τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω, πώς βλέπετε να διαγράφεται το μέλλον ολόκληρης της περιοχής μετά από μια ενδεχόμενη ανατροπή της ισλαμικής δικτατορίας του Χαρτούμ.

- Φ. Α. Ι.: Οι σχέσεις του Σουδάν με όλες τις γειτονικές αραβικές και μη χώρες ήταν, παλαιότερα, πάρα πολύ καλές, πολύ φιλικές και βασισμένες στον σεβασμό της εκατέρωθεν κυριαρχίας και στην αρχή της μη ανάμειξης στα εκάστοτε εσωτερικά προβλήματα. Το καθεστώς του Εθνικού Ισλαμικού Μετώπου, από το 1989 που κατέκτησε την εξουσία, έχει, με τις ενέργειές του, σταδιακά καταστρέψει αυτό το καλό κλίμα. Και αυτό γιατί ο στόχος του είναι η αποσταθεροποίηση της πολιτικής ζωής στις γειτονικές χώρες έτσι ώστε να επιβληθούν σε αυτές εξτρεμιστικά ισλαμικά καθεστώτα. Οι ενέργειες αυτές είχαν ως στόχο την Ερυθραία, την Αιθιοπία, την Ουγκάντα, την Αίγυπτο.

Πρώτος στόχος μας, συνεπώς, στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής μετά από την ανατροπή του καθεστώτος του Αλ Μπασίρ, είναι να αποκαταστήσουμε τις φιλικές μας σχέσεις με τις γειτονικές χώρες και να καταστήσουμε το Σουδάν δύναμη σταθεροποίησης και ηρεμίας στην περιοχή. Να μπορέσουν όλοι οι λαοί της περιοχής να ζήσουν ειρηνικά. Και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο μέσα από την ανατροπή του καθεστώτος του Χαρτούμ, το οποίο θεωρούμε ότι είναι ο "εγκέφαλος" όλων των προβλημάτων που δημιουργούνται στην περιοχή.

Χαρακτηριστικότατο είναι το παράδειγμα της απόπειρας δολοφονίας του Αιγύπτιου Προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, πριν από τρία χρόνια περίπου. Και αυτή η απόπειρα πρέπει να γίνει αντιληπτή στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας που καταβάλλει το δικτατορικό καθεστώς του Χαρτούμ να υπονομεύσει τα καθεστώτα των γειτονικών χωρών ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς την εξουσία για τους εξτρεμιστές ισλαμιστές της κάθε χώρας, που υποστηρίζονται από το Χαρτούμ. Ευτυχώς, η απόπειρα αυτή απέτυχε και επιπλέον μέσω αυτής η κυβέρνηση της Αιγύπτου επανεξέτασε τη στάση της απέναντι στο καθεστώς του Χαρτούμ.

Βασικός στόχος όλων θα πρέπει να είναι η συνεργασία και αλληλεγγύη προς τον σουδανικό λαό, στην προσπάθειά του για ανατροπή του ισλαμικού δικτατορικού καθεστώτος, ώστε να διαφυλαχθεί η σταθερότητα και ισορροπία και της όλης περιοχής. Γι' αυτό και εμείς αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία του Χαρτούμ όχι ως εθνικό αλλά ως διεθνή αγώνα. Ολες οι χώρες που διακηρύσσουν ότι σέβονται τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, οφείλουν, στην παρούσα κρίσιμη φάση, να σταθούν στο πλευρό του σουδανικού λαού στον αγώνα του.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Την κραυγαλέα υποκρισία και αντιφατικότητα της Ουάσιγκτον σχετικά με το Κυπριακό "ξετινάζει" με άρθρο του στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Νέας Υόρκης "Βίλατζ Βόις" (1η Μάρτη) ο συνεργάτης της Ιαν Ουίλιαμς, πρώην πρόεδρος της Ενωσης Ανταποκριτών στον ΟΗΕ.

Στο άρθρο του, που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο "Κυπριακή ψύχρα. Οι ΗΠΑ εξοπλίζουν και την Ελλάδα και την Τουρκία", τονίζει: "Εξοργίστηκε η κυβέρνηση Κλίντον, όταν η Κύπρος παρήγγειλε το Γενάρη ένα ρώσικο αντιαεροπορικό σύστημα αξίας 600 εκατομμυρίων δολαρίων, λέγοντας ότι θα αποσταθεροποιούσε μια εκρηκτική κατάσταση στην Ελλάδα και Τουρκία. Αντίθετα, βέβαια, με την παράδοση των εντελώς "σταθεροποιτικών" αμερικανικών πυραυλικών συστημάτων 120 AT - ACM στους Τούρκους. Φτάνοντας σύντομα, αυτά τα όπλα έχουν ένα βεληνεκές 100 μιλίων και μια πολεμική κεφαλή που φέρει 950 αντιπροσωπικά θραύσματα βόμβας.

Ο Ουίλιαμς προσθέτει ότι οι πύραυλοι αυτοί "αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος των εξοπλισμών, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που αγόρασε ο τουρκικός στρατός μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου από τις ΗΠΑ. Επίσης, η Ουάσιγκτον, όντας ένας ίσης ευκαιρίας γυρολόγος όπλων, εφοδιάζει και τους Ελληνες".

Στη συνέχεια, αφού αναφέρεται στις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό μέχρι σήμερα, έρχεται στο κυπριακό πρόβλημα: Κατάληψη του 40% του εδάφους του νησιού από το τουρκικό στρατό κλπ.

Γράφει: "Με ένα τρόπο "ειρηνοποίησης", ο Αμερικανός ειδικός αντιπρόσωπος στην Κύπρο, Κάρεϊ Κάβανο, διαπραγματεύτηκε πρόσφατα μια διαβεβαίωση ότι ούτε ένα εξάρτημα του ρωσικού πυραύλου δε θα μεταφερθεί στην Κύπρο επί 16 μήνες. Ενας αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε στη "Βόις": "Αυτό μας δίνει 16 μήνες για τον επόμενο γύρο συνομιλιών".

"Οι συνομιλίες για την επανενοποίηση των κυπριακών κοινοτήτων, εξηγεί ο αρθρογράφος, συνεχίζονται επί 40 χρόνια. Σε πολλούς, αυτές φαίνονται περισσότερο σαν το "τικ" μιας ωρολογιακής βόμβας σε αντίστροφη μέτρηση, καθώς αποστέλλονται περισσότερες εκρηκτικές ύλες - ενώ όταν έρθει το βίαιο χτύπημα, σίγουρα θα είναι μεγάλο".

Μιλάει κατόπιν για την άρση από τον Πρόεδρο Κάρτερ του εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία, που είχε επιβληθεί ως τιμωρία σ' αυτή τη χώρα για την εισβολή της και τη διχοτόμηση της Κύπρου, καθώς και για τις δραστηριότητες των λόμπι στην Ουάσιγκτον:

"Από το ένα μέρος, υπάρχει μια ανίερη συμμαχία της κυβέρνησης Κλίντον, μελών λόμπι από τις βιομηχανίες όπλων, πετρελαίου, κατασκευών, ακόμα και του καπνού, καθώς και εταιριών δημοσίων σχέσεων, που συντηρούνται από την τουρκική κυβέρνηση στην Αγκυρα. Και στην άλλη γωνιά, υπάρχουν τα ελληνικά και αρμενο-αμερικανικά λόμπι. Υπάρχουν, ακόμα, ομάδες φιλοκουρδικών, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελέγχου των όπλων. Το θέμα είναι ο εφοδιασμός της Ελλάδας και Τουρκίας με προχωρημένα όπλα".

"Οι στρατιωτικοί της Τουρκίας, συνεχίζει, έχουν ανακοινώσει σχέδια για ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στα επόμενα 30 χρόνια, κύρια από τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την Εκθεση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ίδιου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι στρατιωτικοί, έτσι εξοπλισμένοι, "συνεχίζουν τη βίαιη εκκένωση και μερικές φορές την πυρπόληση χωριών" στο Κουρδιστάν, ενώ διατηρούν στρατό 35.000 ανδρών στη Βόρεια Κύπρο, αψηφώντας τις αποφάσεις του ΟΗΕ".

Αλλά ακόμα πιο ανισόρροπο θεωρεί ο αρθρογράφος το λεγόμενο πρόγραμμα "μικρής ροής". Σύμφωνα μ' αυτό, εξηγεί, τόσο η Αθήνα, όσο και η Αγκυρα, ωφελήθηκαν από τη Συνθήκη Συμβατικών Δυνάμεων της Ευρώπης (CFE), η οποία περιόρισε τις επιτρεπόμενες ποσότητες όπλων στην Κεντρική Ευρώπη. Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ παρέλαβαν το περίσσευμα αυτό και το διοχέτευσαν στις δύο αυτές εχθρικές μεσογειακές χώρες, δωρεάν. "Τα όπλα αυτά είναι εξ ορισμού αποσταθεροποιητικά και επιθετικά. Γι' αυτό το λόγο τα μείωσε η Συνθήκη CFE", διευκρίνισε ο Τάσος Κοκκινίδης, του Βρετανοαμερικανικού Συμβουλίου Ασφαλείας και Πληροφόρησης, που παρακολουθεί τις πωλήσεις όπλων. "Ετσι, πρόσθεσε, οι Αμερικανοί έχουν στείλει όπλα, τα οποία θεωρούν αποσταθεροποιητικά, στο πιο ευπαθές σημείο αυτής της περιοχής".

Ο Ουίλιαμς ασχολείται κατόπιν με τις σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ. Παρότι,σημειώνει, ο ισλαμιστής Τούρκος πρωθυπουργός Νετσμετίν Ερμπακάν κατηγορεί τους Εβραίους πως υπονομεύουν τη χώρα του, το φιλοϊσραηλινό λόμπι υποστηρίζει ενεργά την Αγκυρα. Κι αυτό γιατί το Ισραήλ έχει διαφορές με τη Συρία και, σύμφωνα μ' αυτή τη λογική, "ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου".

Το Γενάρη, ο Τζέιμς Κόλμπερτ, του Εβραϊκού Ινστιτούτου για τις Υποθέσεις Εθνικής Ασφάλειας, πήγε στην Τουρκία επικεφαλής μιας αντιπροσωπείας, στην οποία μετείχαν και Αμερικανοί απόστρατοι αξιωματικοί. Η αντιπροσωπεία αυτή συζήτησε μια σειρά ζητήματα της Τουρκίας με μέλη του υπουργείου Εξωτερικών και των Ενοπλων Δυνάμεών της, εκτός από τον αντισημιτισμό του Ερμπακάν. Οι επαφές αυτές, δήλωσε ο Κόλμπερτ, δεν ήταν οι κατάλληλες, αλλά σε τελική ανάλυση ο Ερμπακάν δεν έχει τον τελικό λόγο στην πολιτική. Τον τελευταίο λόγο έχουν οι στρατιωτικοί.

Τελευταία, λοιπόν, οι στρατιωτικοί υπέγραψαν με το Ισραήλ μια μεγάλη συμφωνία όπλων. Σύμφωνα με ένα μέλος λόμπι στην Ουάσιγκτον, οι Τούρκοι προχώρησαν σ' αυτή τη συναλλαγή εν μέρει γιατί πιστεύουν ότι θα βρει υποστήριξη στο Καπιτώλιο.

Ο ίδιος εξήγησε: "Η αλήθεια είναι πως το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δε γνωρίζει με ποιον να μιλήσει στην Τουρκία. Ετσι, επανέρχεται στον πιο σταθερό παράγοντα, που είναι οι στρατιωτικοί - και παράπλευρα να βγάλει χρήμα πουλώντας τους όπλα".

Πριν δύο βδομάδες - κατά τον Ουίλιαμς πάντα - πολλοί Αμερικανοί, δυναμικοί υποστηρικτές της Τουρκίας, πήραν μέρος στην εκδήλωση "Τουρκική Βδομάδα" στην Ουάσιγκτον, οργανωμένη από το Αμερικανοτουρκικό Συμβούλιο, στην οποία παρέστησαν και πολλοί Τούρκοι πολιτικοί και στρατηγοί. Ανάμεσα στους Αμερικανούς ήταν μέλη λόμπι, τραπεζίτες, παραγγελιοδόχοι όπλων και άλλοι.

Μιλώντας σ' αυτή τη συνάθροιση, ο στρατηγός Ιλχάν Κιλίκ, γραμματέας σήμερα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας και πιθανός, αργότερα, διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας της, παραλλήλισε την πρόσφατη αγορά ρωσικών πυραύλων από την Κύπρο με τη λεγόμενη Κουβανική Πυραυλική Κρίση, η οποία έφερε τον κόσμο στο χείλος του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου...

Ο μικρός Σουδανός που ζει με τους αντάρτες, ονειρεύεται μια διαφορετική ζωή...

Παλιότερη κινητοποίηση των Σουδανών που ζουν στην Αθήνα