Δεκαπέντε μήνες έχουν περάσει από τη μέρα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού δεν κατάφερε να σταματήσει με τα ΜΑΤ τις μεγαλειώδης αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, αναγκάστηκε - στη βάση των προτάσεων των σωματείων - να αναλάβει μια δέσμευση 26 σημείων που αφορούν την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της Ζώνης. Μια δέσμευση, όμως, που ουσιαστικά εγκατέλειψε στη συνέχεια! Αυτή η κατάσταση έχει εκτινάξει την ανεργία στη Ζώνη σε ποσοστό πάνω από 80%!Στην πόλη του Περάματος η ανεργία έχει φτάσει στο 25% και στους νέους το 35%!

Συγκεκριμένα, το διυπουργικό όργανο το Νοέμβρη του 1995 είχε δεσμευτεί για την ίδρυση Αυτοτελούς Διεύθυνσης στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιά,στην οποία η κυβέρνηση θα εκχωρούσε αρμοδιότητες που βρίσκονται σε διάφορα υπουργεία και η οποία θα αναλάμβανε συνολικά τα θέματα λειτουργίας, διαχείρισης και αξιοποίησης της Ζώνης. Αυτό όχι μόνο δεν έγινε, αλλά προκειμένου η κυβέρνηση να είναι και καλυμμένη, συγκρότησε ένα κλιμάκιο με διοικητικά στελέχη μέσα από τον Οργανισμό και το βάφτισε "αυτοτελή διεύθυνση"! Το αποτέλεσμα είναι να μην προχωράει τίποτα και σε κάθε θέμα που προκύπτει, το κλιμάκιο παραπέμπει στο αρμόδιο υπουργείο...

Στο σοβαρό θέμα της εκκαθάρισης μητρώου των εργοδοτών,η κυβέρνηση έκανε ένα βήμα ακόμα πιο πίσω από την ισχύουσα κατάσταση. Μέχρι πρόσφατα η 9μελής Επιτροπή,που είναι υπεύθυνη για τα θέματα υγιεινής και ασφάλειας, έπαιρνε αποφάσεις και για την εκχώρηση αδειών σε εργολάβους ή την αφαίρεση. Στην επιτροπή οι εργαζόμενοι έχουν εκπροσώπηση. Η κυβέρνηση όμως εκχώρησε αυτήν την αρμοδιότητα της αφαίρεσης ή της εκχώρησης αδειών, σε υπαλλήλους της Νομαρχία Πειραιά! Αφαιρείται, έτσι, το δικαίωμα από τους εργαζόμενους και από τους εργοδότες να μπορούν να συμμετέχουν σ' αυτήν τη διαδικασία. Και βέβαια η εκκαθάριση του μητρώου δεν προχωράει.

Αναγκαία έργα υποδομής της Ζώνης, που απαιτείται άμεσα να υλοποιηθούν, δεν προχωρούν και με κάποια ημίμετρα της κυβέρνησης η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Τίποτα δεν έχει γίνει ούτε με την αποκατάσταση του Μόλου Δραπετσώνας από τις ζημιές που έχει υποστεί από το σεισμό του 1981! Μάλιστα, η προβλήτα του μόλου, στην οποία δένουν τα πλοία για επισκευές, έχει δύο επίπεδα, από τα οποία το ένα έχει υποχωρήσει, με ορατό τον κίνδυνο να βουλιάξει και να προκληθούν ακόμα και ναυάγια μέσα στο λιμάνι του Πειραιά!Στα συρτάρια έχει μείνει και η λειτουργία Σχολής Επαγγελματικής Κατάρτισης της Ζώνης,όπως και η ενίσχυση των ναυπηγοεπισκευαστικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Από το κοινό μέτωπο εργαζομένων - επαγγελματοβιοτεχνών - Δήμου Περάματος προβάλλονται και κάποια γενικότερα μέτρα για τη στήριξη της Ζώνης. Ενα απ' αυτά είναι η διαμόρφωση κατάλληλου θεσμικού χρηματοδοτικού πλαισίου για τη στήριξη των κατασκευών και εκτεταμένων μετασκευών πλοίων στη Ζώνη. Να προχωρήσει η κυβέρνηση μέσα από την υπογραφή διακρατικών συμφωνιών στην προσέλκυση εργασιών στα ναυπηγεία και στη Ζώνη. Να παρέμβει στην ανανέωση του ακτοπλοϊκού και τουριστικού στόλου για την κατασκευή νέων σκαφών στη χώρα. Επίσης, να βρεθεί λύση στο θέμα του δεξαμενισμού των πλοίων, που είναι καίριο ζήτημα για την προσέλκυση εργασιών στη Ζώνη. Το αίτημα που προβάλλεται είναι να εγκατασταθούν στη Ζώνη τουλάχιστον δυο πλωτές δεξαμενές μεγάλου μεγέθους, που να καλύπτουν όλες τις ανάγκες κάθε κατηγορίας πλοίων. Μέχρι να γίνει αυτό, προτείνεται να χρησιμοποιούνται οι υπάρχουσες δεξαμενές στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Για τις 26 δεσμεύσεις της κυβέρνησης, που έχουν αναληφθεί από το Νοέμβρη του 1995, αλλά που στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν ξεχαστεί στα υπουργικά συρτάρια, ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου ΠειραιάΙ. Πουντίδης μας είπε: "Η κυβέρνηση που επικαλείται το διάλογο σαν το άπαν της πολιτικής της, στη Ζώνη έχει παίξει αυτό το χαρτί και έχει χάσει. Πάνω από 20 μήνες αξιοποιήσαμε κάθε μορφή διαλόγου σε όλα τα επίπεδα μαζί της. Αποτέλεσμα ήταν να εξαγγείλει μια δέσμη μέτρων, τα γνωστά 26 σημεία, το Νοέμβρη του 1995 και μάλιστα με σαφές χρονοδιάγραμμα υλοποίησης. Από τότε ελάχιστα πράγματα έχουν προχωρήσει προς υλοποίηση. Η κυβέρνηση, δέσμια των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για συρρίκνωση της ναυπηγικής βιομηχανίας, υποτάσσεται στις εντολές των Βρυξελλών και στην πράξη αναιρεί την υπογραφή της".

Για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Ζώνη, αλλά γενικότερα στο Πέραμα και την ευρύτερη περιοχή, ο Ι. Πουντίδης μας είπε: "Η κατάσταση επιδεινώνεται καθημερινά. Η Ζώνη βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση και η ανεργία ξεπερνάει το 80% στους 10.000 εργατοτεχνίτες. Συγκροτούμε ξανά ένα μέτωπο τα οχτώ σωματεία, ο Δήμος Περάματος, όλες οι μαζικές και λαϊκές οργανώσεις στο Πέραμα.Στη σύσκεψη, που θα πραγματοποιηθεί στις 5 Φλεβάρη στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιά, αυτό το μέτωπο θα διευρυνθεί και θα πάρει παμπειραϊκό χαρακτήρα,με στόχο να υλοποιηθούν τα 26 σημεία, να βρεθεί λύση στο θέμα του δεξαμενισμού των πλοίων. Απαίτηση βέβαια είναι να εγκατασταθούν δυο πλωτές δεξαμενές στη Ζώνη, να εκφραστεί η πολιτική βούληση και για την εκτέλεση κατασκευών πλοίων ακτοπλοϊας κρουαζιεράδικων, αλλά και άλλων κατηγοριών πλοίων στη Ζώνη και στα άλλα ναυπηγεία. Να δημιουργηθεί η κατάλληλη υποδομή όπως έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση, να επιδοτηθούν άμεσα οι άνεργοι, να μειωθεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης". "Η προειδοποιητική αγωνιστική κινητοποίηση - συνέχισε - αποτελεί ένα μήνυμα ότι ή θ' αλλάξουν την πολιτική τους κόντρα στις κατευθύνσεις της ΕΕ ή θα πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση μ' αυτό το πλατύ κίνημα που συγκροτείται γύρω από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη,το οποίο προγραμματίζει έναν αγώνα διαρκείας. Είμαστε υποκινούμενοι από τις κατευθύνσεις της ΕΕ, από τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη που προέρχεται από τον Πειραιά και από τη στάση των εφοπλιστών, οι οποίοι με τις πλάτες και τις ευλογίες της κυβέρνησης χρησιμοποιούν επιδοτήσεις, δάνεια, φορολογικές απαλλαγές στη χώρα μας για να χτίζουν και να επισκευάζουν καράβια στο εξωτερικό!".

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου κατέληξε τονίζοντας ιδιαίτερα: "Η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο "κόμπος έχει φτάσει στο χτένι". Πρέπει να χαραχτεί μια κλαδική ναυτιλιακή και ναυπηγική πολιτική, που θα παίρνει υπόψη τόσο τις ανάγκες της χώρας, όσο και τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να πουν "σφάξε με αγά μου για να αγιάσω". Η Ομοσπονδία Μετάλλου και η ΓΣΕΕ έχουν καθήκον αντί να σιγοντάρουν την πολιτική διάλυσης και ξεπουλήματος των ναυπηγείων της χώρας, να αναλάβουν την ευθύνη να συντονίσουν τον αγώνα της Ζώνης με τ' άλλα ναυπηγεία. Εάν δεν το κάνουν, τότε και οι εργαζόμενοι στα υπόλοιπα ναυπηγεία πρέπει να αλλάξουν ηγεσία".

Η ανεργία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη έχει εκτιναχτεί στα ύψη. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι εργαζόμενοι έχουν να κάνουν μεροκάματο πολλούς μήνες. "Ανεργία 80% - κυβερνητική αναισθησία 100%", έγραφε χαρακτηριστικά το πανό των σωματείων στην κινητοποίηση εργαζομένων - ανέργων - κατοίκων του Περάματος την περασμένη Τετάρτη. Ωστόσο, οι άνθρωποι της Ζώνης δεν το βάζουν κάτω. Δηλώνουν ότι μόνο με τον ενωμένο αγώνα μπορούν να επιβάλουν την ανάπτυξη του έργου και την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Ο Α. Στεφανής,σωληνουργός, είναι 56 χρόνων, και μας είπε αγανακτισμένος: "Δουλεύω στη Ζώνη από το 1955 και θέλω ακόμα 4 χρόνια να βγω στη σύνταξη. Πώς; Πού θα βρω δουλιά. Κάθομαι τώρα δυο μήνες χωρίς δουλιά. Αυτή δεν είναι κατάσταση. Πολλοί οι άνεργοι, οι δουλιές ελάχιστες. Μας λένε ότι τα ασφαλιστικά μας Ταμεία είναι χρεοκοπημένα, και τόσα λεφτά που μας έπαιρναν τόσα χρόνια, τι τα έκαναν, πού πήγαν; Ευτυχώς που πρόλαβα να σπουδάσω τα δυο μου παιδιά, γιατί τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα για την οικογένειά μου".

Ο Α. Μηνακουφίδης λέει: "Είμαι 57 χρονών, κανείς δε με παίρνει για δουλιά. Εδώ και ένα χρόνο έχω κάνει τα χαρτιά μου για τη σύνταξη. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν μπορώ να συντηρήσω την οικογένειά μου. Καλά που έχω και μια πεθερά και μας ταϊζει. Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα". "Με τη σύνταξη της μητέρας μου ζούμε", μας είπε ο Κώστας, άνεργος και συνέχισε: "Είμαι εδώ και πέντε μήνες άνεργος. Πέρσι έκανα 60 μεροκάματα. Τι άλλο να πω. Αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο και μόνο εμείς με τον αγώνα μπορούμε να την αλλάξουμε".

Ενα 20χρονο παιδί, ο Ζήσης, που καλείται να συντηρήσει την οικογένειά του, μας περιγράφει: "Είμαι στη Ζώνη από τα 16. Πήγα φαντάρος, γύρισα και τώρα είμαι πέντε μήνες άνεργος. Πέρσι έχασα τον πατέρα μου, δούλευε και αυτός 47 χρόνια στη Ζώνη. Τώρα πρέπει εγώ να συντηρήσω τη μητέρα μου, αλλά πώς; Μεροκάματο δεν υπάρχει. Αυτή η ανεργία δημιουργεί πολλά προβλήματα. Εχω πολλά νεύρα, τσακώνομαι με τους συναδέλφους μου, με τη μητέρα μου. Δεν ξέρω τι θα γίνει".

Τα κείμενα έγραψε η Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ

Ξανά στους δρόμους για τη σωτηρία της Ζώνης

Σε κωματώδη κατάσταση βρίσκεται η Ζώνη, αφού η ανεργία έχει ξεπεράσει το 80%