Τεμένη Ξάνθης - Κομοτηνής

Το ζητούμενο

η ισονομία

Τις τελευταίες μέρες, το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ πανελλαδικά ασχολήθηκε με τα γεγονότα, σχετικά με τα τεμένη των Κιμερίων Ξάνθης και Πελεκητής Κομοτηνής.

Θα κάνουμε μια προσπάθεια να δούμε πίσω από την κουρτίνα. Και στις δύο περιπτώσεις είχε προηγηθεί έκδοση άδειας συγκεκριμένων οικοδομικών εργασιών, ανάμεσα στις οποίες και κατασκευή μιναρέ συγκεκριμένου ύψους.

Και στις δύο περιπτώσεις, περί τα τέλη του Νοέμβρη κάποιοι χριστιανοί διαπίστωσαν ότι αυτοί οι μιναρέδες με αυτό το ύψος θα ξεπερνούσαν τα αντίστοιχα καμπαναριά των συγκεκριμένων χωριών και ανησύχησαν. Αμέσως ξεκίνησαν ενέργειες από εκκλησιαστικούς (φανερά τουλάχιστον) κύκλους για σταμάτημα των εργασιών και αλλαγή του περιεχομένου των αδειών σε ό,τι αφορά το ύψος του μιναρέ. Στην περίπτωση των Κιμερίων, με πρόφαση κάποια παράβαση της άδειας απ' αυτές που διορθώνονται στα χαρτιά ή μπαίνει πρόστιμο, προχώρησαν σε σταμάτημα των εργασιών με μια βίαιη επιχείρηση των ΜΑΤ και παραπομπή σε δίκη των θεωρούμενων ως υπευθύνων.

Στην περίπτωση της Πελεκητής προσπάθησαν να σταματήσουν τις εργασίες πριν αρχίσουν, παίρνοντας "αέρα" από την αντιμετώπιση του τεμένους Κιμερίων εκ μέρους της κυβέρνησης.

Και τα δύο αυτά περιστατικά, με τις ιδιαιτερότητές του το καθένα, φέρνουν ξανά στην επιφάνεια το ζήτημα της ισονομίας, ισοπολιτείας απέναντι στη μειονότητα και την επίδρασή της στις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή.

Μπορεί οι ελληνικές κυβερνήσεις, τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια, να καυχώνται ότι η μειονότητα της Δυτικής Θράκης απολαμβάνει ισονομίας και ισοπολιτείας, όμως η πραγματικότητα των βακουφίων, της μειονοτικής εκπαίδευσης, της ιθαγένειας, της εκλογής μουφτή και τώρα τα προαναφερθέντα περιστατικά δείχνουν ότι, ουσιαστικά, είναι στόχος προς κατάκτηση. Σ' ένα καπιταλιστικό κράτος, όπου η ταξική διάκριση και καταπίεση είναι η πεμπτουσία του, δεν είναι δυνατόν μια μειονότητα, δηλαδή ένα σύνολο ανθρώπων με διαφορετική εθνική καταγωγή ή θρησκεία ή γλώσσα ή και τα τρία, να μην αξιοποιηθεί ως μια ακόμη αφορμή για περισσότερες διακρίσεις, περισσότερη καταπίεση, για λιγότερη ισονομία, ισοπολιτεία. Στη χώρα μας, όμως, με κυρίαρχη τη λογική της εξάρτησης και της υποτέλειας στα ιμπεριαλιστικά οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντα και τα μειονοτικά προβλήματα όπως συνηθίσαμε να τα λέμε, υποτάχθηκαν μαζί με το πακέτο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και μια σειρά βέβαια άλλα ζητήματα, στα σχέδια των παραπάνω συμφερόντων κύρια των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Τα συμφέροντα αυτών των κύκλων χρειάζονται μειονότητες αδικημένες, με τυπική ισονομία, ισοπολιτεία (σε μερικές περιπτώσεις ούτε τυπική). Οταν έχεις μια ομόφωνη απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου των Κιμερίων που αποτελείται από 6 μουσουλμάνους και 3 χριστιανούς, που ζητάνε τη συνέχιση των εργασιών στο τέμενος σύμφωνα με την άδεια που, εσύ, το κράτος, έδωσες και μάλιστα σαν προεκλογικό ρουσφέτι, μετά από αίτηση που υποβλήθηκε τον Απρίλη του 1995, γιατί στέλνεις τα ΜΑΤ να τρομοκρατήσουν, λες κι έχεις να κάνεις με κακοποιούς;

Γιατί ο Μητροπολίτης Μαρωνείας αλλάζει τη γνώμη του και ζητάει μιναρέ 12 μέτρων, από 16 που είχε εγκρίνει πριν από ενάμιση χρόνο;

Γιατί, με τέτοιες ενέργειες, προκαλούνε το θρησκευτικό συναίσθημα των μουσουλμάνων, εμποδίζοντας εμμέσως πλην σαφώς, να εκφράσουν τη θρησκευτική τους συνείδηση, αφού κρατούν κλειστό το τέμενος;

Και όλα αυτά σε μια περίοδο που:

• Αρχίζει η μεγάλη θρησκευτική γιορτή των μουσουλμάνων.
• Τα σχέδια των ΗΠΑ για ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου και διχοτόμησητου Αιγαίου βρίσκονται σε εξέλιξη και δεν αποκλείουν και θερμό επεισόδιο.

Είναι τυχαίο, επίσης, που αυτή την περίοδο η λεγόμενη "άτυπη μειονοτική επιτροπή" σε συνέλευση εκατό περίπου μελών της αποφασίζει, με έντονες διαφωνίες είναι αλήθεια, σχέδιο καταστατικού λειτουργίας οργάνου που θα ασχολείται με μειονοτικά ζητήματα και τη δημιουργία εκτελεστικού οργάνου που θα τα αναλαμβάνει, με πρώτη ενέργεια την προώθηση του προβλήματος με το τέμενος Κιμερίων στο Ευρωκοινοβούλιο;

Δε νομίζουμε ότι όλα αυτά είναι τυχαία. Ούτε αυθόρμητα. Οι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι ξέρουν πολύ καλά να δουλεύουν σε πολλά επίπεδα για την επιτυχία του στόχου τους.

Με τις διακλαδώσεις στις υποτελείς χώρες προετοιμάζουν μεθοδικά το έδαφος για την επιθυμητή αποσταθεροποίηση, για την ποθητή δημιουργία κλίματος αντιπαράθεσης ανάμεσα στους εργαζόμενους με διαφορετική καταγωγή, γλώσσα και θρησκεία, που θα βοηθάει με τη σειρά του στη δημιουργία κλίματος αντιπαράθεσης μεταξύ ελληνικού και τουρκικού λαού. Μια από τις βασικές προϋποθέσεις για να περάσουν εύκολα τα σχέδιά τους.

Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, οι προοδευτικοί άνθρωποι δε φτάνει μόνο να καταδικάζουν τον εθνικισμό και το σοβινισμό, έχουν χρέος να αποκαλύπτουν ποιος τον τροφοδοτεί, τίνος σχέδια εξυπηρετεί, ποιος πολιτικός φορέας, ποια τάξη είναι ανειρήνευτος εχθρός τους.

Πρώτο και άμεσο βήμα, η ανάληψη πρωτοβουλιών που θα οδηγούν σε κοινή δράση τους εργαζόμενους της περιοχής, ανεξάρτητα από θρησκεία, γλώσσα και καταγωγή και για τα λεγόμενα μειονοτικά ζητήματα, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πακέτου που λέγεται ανάπτυξη της περιοχής προς όφελος των εργαζομένων. Πρωτοβουλιών που θα φέρουν πιο κοντά τον ελληνικό με τον τουρκικό λαό και γενικότερα με τους λαούς των Βαλκανίων.

Νίκος ΦΑΚΙΡΙΔΗΣ