"Στους 200 πατριώτες κομμουνιστές, που το μεταξικό καθεστώς, τους παρέδωσε στους Γερμανούς κατακτητές. Εκτελέστηκαν εδώ, για τη λευτεριά της πατρίδας, την κοινωνική πρόοδο, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια".
Λίγες αράδες γράμματα, πάνω σε μια μικρή πλάκα από λευκό μάρμαρο, λένε όλη την ιστορία του Σκοπευτηρίου της αντάρτισσας Καισαριανής.
Μιας ιστορίας που τόσο πολύ φοβούνται και μισούν όλοι οι κυβερνήτες που πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα, στην πατρίδα μας.
Πολύχρονοι αγώνες του Δήμου της πόλης, φτιάξανε μια όμορφη πλατεία πίσω απ' τον ιερό τόπο της θυσίας στο Σκοπευτήριο.
Την Κυριακή 5 Μάη 1997, την ώρα που ο ήλιος έφευγε ακόμα μια φορά, σίγουρος ότι τίμησε μαζί με τους εκατοντάδες κομμουνιστές και νεολαίους, τα 200 αθάνατα παλικάρια της Πρωτομαγιάς του '44, έγιναν τ' αποκαλυπτήρια για την ονομασία της πλατείας: "ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΤΟΥ 1944".
Πολλοί είναι αυτοί που κόπιασαν και συνεχίζουν να κοπιάζουν, για να σβήσουν απ' τις ψυχές του λαού τα οράματα για έναν κόσμο όμορφο και δίκαιο, σαν αυτόν που πάλεψαν για να 'ρθει, οι κομμουνιστές ήρωες της Πρωτομαγιάς του '44.
Σαν αυτόν που συνεχίζουν να διεκδικούν οι κομμουνιστές του σήμερα με οδηγό τους, το ηρωικό ΚΚΕ.
Πενήντα τρία χρόνια κατάφεραν να καθυστερήσουν την ελάχιστη αυτή απότιση φόρου τιμής στους εκτελεσμένους της Πρωτομαγιάς. Ομως, τώρα πια, είναι εκεί και κοσμεί την πόλη και την Ελλάδα ολόκληρη.
Περνάς μπροστά απ' το μικρό λευκό μάρμαρο με τα χρυσά γράμματα, στέκεσαι, διαβάζεις, οργίζεσαι για το έγκλημα, σφίγγεις τα δόντια και τις γροθιές σου και ξαναπαραδίνεσαι στον ήλιο, στη ζωή...
Ποτέ δε θα μπορέσουν να σκοτώσουν την ελπίδα. Κοντοζυγώνει η μέρα των Ανθρώπων. Η μέρα που η βροχή στους κάμπους δε θα ξεπλένει πια ανθρώπινο αίμα, μα, θα μεγαλώνει στάρια και πορτοκαλιές.
Αιώνια τιμή και δόξα στους ήρωες της κάθε πατρίδας.
Στους κομμουνιστές που δώσανε τη ζωή τους, για τη ζωή μας. Που αν χρειαστεί θα ξαναδώσουμε το αίμα μας, για να θεριέψει η λευτεριά. Που θα σπρώξουμε μπροστά τη ζωή για να γίνουν πιο όμορφα τα λουλούδια, για να συνεχίσουν να τραγουδάνε τα πουλιά, για να γελάνε και να ερωτεύονται τα παιδιά, οι αυριανοί πολίτες του κόσμου. Για να 'ναι σίγουρος ο ήλιος.
Συγχαρητήρια στο δημοτικό συμβούλιο της Καισαριανής που ομόφωνα πήρε αυτή την απόφαση.
Ντροπή σ' όλες τις κυβερνήσεις, που υποχωρούν στους εκβιασμούς της σκοπευτικής εταιρίας, που βεβηλώνει προκλητικά τον χώρο.
Συντροφικά
ΘΩΜΑΣ ΚΑΤΣΑΝΟΣ
Αθήνα
"Στους 200 πατριώτες κομμουνιστές, που το μεταξικό καθεστώς, τους παρέδωσε στους Γερμανούς κατακτητές. Εκτελέστηκαν εδώ, για τη λευτεριά της πατρίδας, την κοινωνική πρόοδο, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια".
Λίγες αράδες γράμματα, πάνω σε μια μικρή πλάκα από λευκό μάρμαρο, λένε όλη την ιστορία του Σκοπευτηρίου της αντάρτισσας Καισαριανής.
Μιας ιστορίας που τόσο πολύ φοβούνται και μισούν όλοι οι κυβερνήτες που πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα, στην πατρίδα μας.
Πολύχρονοι αγώνες του Δήμου της πόλης, φτιάξανε μια όμορφη πλατεία πίσω απ' τον ιερό τόπο της θυσίας στο Σκοπευτήριο.
Την Κυριακή 5 Μάη 1997, την ώρα που ο ήλιος έφευγε ακόμα μια φορά, σίγουρος ότι τίμησε μαζί με τους εκατοντάδες κομμουνιστές και νεολαίους, τα 200 αθάνατα παλικάρια της Πρωτομαγιάς του '44, έγιναν τ' αποκαλυπτήρια για την ονομασία της πλατείας: "ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΤΟΥ 1944".
Πολλοί είναι αυτοί που κόπιασαν και συνεχίζουν να κοπιάζουν, για να σβήσουν απ' τις ψυχές του λαού τα οράματα για έναν κόσμο όμορφο και δίκαιο, σαν αυτόν που πάλεψαν για να 'ρθει, οι κομμουνιστές ήρωες της Πρωτομαγιάς του '44.
Σαν αυτόν που συνεχίζουν να διεκδικούν οι κομμουνιστές του σήμερα με οδηγό τους, το ηρωικό ΚΚΕ.
Πενήντα τρία χρόνια κατάφεραν να καθυστερήσουν την ελάχιστη αυτή απότιση φόρου τιμής στους εκτελεσμένους της Πρωτομαγιάς. Ομως, τώρα πια, είναι εκεί και κοσμεί την πόλη και την Ελλάδα ολόκληρη.
Περνάς μπροστά απ' το μικρό λευκό μάρμαρο με τα χρυσά γράμματα, στέκεσαι, διαβάζεις, οργίζεσαι για το έγκλημα, σφίγγεις τα δόντια και τις γροθιές σου και ξαναπαραδίνεσαι στον ήλιο, στη ζωή...
Ποτέ δε θα μπορέσουν να σκοτώσουν την ελπίδα. Κοντοζυγώνει η μέρα των Ανθρώπων. Η μέρα που η βροχή στους κάμπους δε θα ξεπλένει πια ανθρώπινο αίμα, μα, θα μεγαλώνει στάρια και πορτοκαλιές.
Αιώνια τιμή και δόξα στους ήρωες της κάθε πατρίδας.
Στους κομμουνιστές που δώσανε τη ζωή τους, για τη ζωή μας. Που αν χρειαστεί θα ξαναδώσουμε το αίμα μας, για να θεριέψει η λευτεριά. Που θα σπρώξουμε μπροστά τη ζωή για να γίνουν πιο όμορφα τα λουλούδια, για να συνεχίσουν να τραγουδάνε τα πουλιά, για να γελάνε και να ερωτεύονται τα παιδιά, οι αυριανοί πολίτες του κόσμου. Για να 'ναι σίγουρος ο ήλιος.
Συγχαρητήρια στο δημοτικό συμβούλιο της Καισαριανής που ομόφωνα πήρε αυτή την απόφαση.
Ντροπή σ' όλες τις κυβερνήσεις, που υποχωρούν στους εκβιασμούς της σκοπευτικής εταιρίας, που βεβηλώνει προκλητικά τον χώρο.
Συντροφικά
ΘΩΜΑΣ ΚΑΤΣΑΝΟΣ
Αθήνα
Επεσαν στους αγώνες 1940 - 1949
Ο σ. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΠΗΤΑΣ μας έστειλε το παρακάτω κείμενο και τα ονόματα τα των πεσόντων αγωνιστών, από τα οποία δημοσιεύουμε ορισμένα, τα υπόλοιπα στην επόμενη σελίδα της Αντίστασης (30/5/97).
"Θεώρησα υποχρέωσή μου να γράψω για τους νεκρούς του χωριού μας, για να διαβάσουν τα παιδιά τους, τ' αδέλφια τους, οι συγγενείς τους, που σήμερα ζούνε στο χωριό και όπου Γης, καθώς και οι πατριώτες, ώστε να σηκώσουν το ανάστημά τους, στον αγώνα και να παλέψουν για εθνική ανεξαρτησία, ειρήνη και πρόοδο, ενάντια στη "νέα τάξη" και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Το ηρωικό χωριό μας, το Χρυσό Φωκίδας, όπως το 1821 σήκωσε τη σημαία της λευτεριάς με δικιά του ομάδα ανταρτών - ανάμεσά τους και ο παππούς μου Χριστόφορος Κόντος (Καλοπήτας) - έτσι και το 1941, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, πήρε δραστήρια μέρος στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ).
Στο χωριό μας υπήρχε παράνομη Κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ, με γραμματέα τον Δημήτρη Τριρλιάγγο από το Σερνικάκι και τον Ηλία Κόζαρη, γραμματέα της ΟΚΝΕ. Στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ οργανώθηκαν κι άλλοι πατριώτες, που σήμερα δε ζούνε. Είναι όλοι οι νεκροί που αναφέρω πιο κάτω και άλλοι πολλοί. Τον Δημήτρη Τριρλιάγγο τον δολοφόνησαν οι παρακρατικοί στη Λαμία μετά την απελευθέρωση. Οπως έγινε και με τον Φώτη Τσίγκα, τον Μίχο κι άλλα στελέχη της Φωκίδας. (Ο πρώτος δολοφονήθηκε με λιθοβολισμό στην Αράχωβα από ταγματασφαλίτες, που τον κατέβασαν από το λεωφορείο, ενώ πήγαινε στην Αθήνα. Ο δεύτερος εκτελέστηκε στη Λαμία, αφού καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο).
Ανέφερα τα τρία αυτά ονόματα στελεχών του κόμματός μας, του ΚΚΕ, που τότε παίξανε σοβαρό και πρωτοπόρο ρόλο, κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες.
Ακόμα, στο χωριό μας, στην τοποθεσία "Γιοφύρι στο Πασκάλι", εκτέλεσαν και άλλους 18 πατριώτες, παλικάρια κομμουνιστές.
Τον παπά Κουτσούμπα (από το χωριό Βελεσιώτες Δομοκού) και τον γιο του, μαζί με άλλους 7, τους έφεραν από τη Λαμία. Εξι Αμφισιώτες και τρεις Αραχωβίτες.
- Χρήστος Δ. Κατσαρός: Γεννήθηκε το 1915. Σκοτώθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο, στις 15 Νοέμβρη 1940. Ηταν μέλος του Γραφείου της ΟΚΝΕ Παρνασσίδας. - Γιάννης Σ. Σταμόγιαννος: Γεννήθηκε το 1912. Σκοτώθηκε στην Αλβανία (Τρία Λογά) Μάρτη του 1941, ήταν δάσκαλος και έφεδρος αξιωματικός, μέλος του ΚΚΕ.
- Θύμιος Π. Σταμόγιαννος: Γεννήθηκε το 1916 και πέθανε στο Αλβανικό Μέτωπο Μάρτη του 1941. Ηταν μέλος της ΟΚΝΕ.
- Δημήτριος Ι. Ρομβοτσάνος: Γεννήθηκε το 1888, αγρότης. Πιάστηκε για κατοχή όπλου τον Αύγουστο του 1941 και πνίγηκε σε τορπιλισμό κοντά στην Ιταλία, μαζί μ' άλλους ομήρους.
- Λουκάς Γ. Οικονόμου: Γεννήθηκε το 1897. Ηταν μέλος του ΕΑΜ Χρυσού. Πέθανε στα στρατόπεδα της Γερμανίας το 1944.
- Γιάννης Δ. Ρομβοτσάνος: Γεννήθηκε το 1924, ήταν μέλος του ΕΑΜ Νέας Γενιάς (μετέπειτα ΕΠΟΝ). Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε αποστολή στη Δωρίδα το 1942.
- Σεβερίνος Δ. Σκούφος: Γεννήθηκε το 1925 και σκοτώθηκε τον Ιούνη του 1943 στη μάχη της Παύλιανης. Ηταν μέλος της ΕΠΟΝ και μαχητής του ΕΛΑΣ Παρνασσίδας.
- Δημήτριος Ε. Μακρής: Γεννήθηκε το 1915. Ηταν μέλος του εφεδρικού ΕΛΑΣ Χρυσού, σκοτώθηκε το Σεπτέμβρη του 1943, στη μάχη της Αράχωβας και στη θέση Τρούπα Χρυσού.
- Νίκος Κ. Κολιαβάς: Γεννήθηκε το 1916, ήταν μέλος του ΚΚΕ, σκοτώθηκε στη μάχη της Αγόριανης Παρνασσίδας τον Αύγουστο του 1944 με τον ΕΛΑΣ.
Επεσαν στους αγώνες 1940 - 1949
Ο σ. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΠΗΤΑΣ μας έστειλε το παρακάτω κείμενο και τα ονόματα τα των πεσόντων αγωνιστών, από τα οποία δημοσιεύουμε ορισμένα, τα υπόλοιπα στην επόμενη σελίδα της Αντίστασης (30/5/97).
"Θεώρησα υποχρέωσή μου να γράψω για τους νεκρούς του χωριού μας, για να διαβάσουν τα παιδιά τους, τ' αδέλφια τους, οι συγγενείς τους, που σήμερα ζούνε στο χωριό και όπου Γης, καθώς και οι πατριώτες, ώστε να σηκώσουν το ανάστημά τους, στον αγώνα και να παλέψουν για εθνική ανεξαρτησία, ειρήνη και πρόοδο, ενάντια στη "νέα τάξη" και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Το ηρωικό χωριό μας, το Χρυσό Φωκίδας, όπως το 1821 σήκωσε τη σημαία της λευτεριάς με δικιά του ομάδα ανταρτών - ανάμεσά τους και ο παππούς μου Χριστόφορος Κόντος (Καλοπήτας) - έτσι και το 1941, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, πήρε δραστήρια μέρος στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ).
Στο χωριό μας υπήρχε παράνομη Κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ, με γραμματέα τον Δημήτρη Τριρλιάγγο από το Σερνικάκι και τον Ηλία Κόζαρη, γραμματέα της ΟΚΝΕ. Στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ οργανώθηκαν κι άλλοι πατριώτες, που σήμερα δε ζούνε. Είναι όλοι οι νεκροί που αναφέρω πιο κάτω και άλλοι πολλοί. Τον Δημήτρη Τριρλιάγγο τον δολοφόνησαν οι παρακρατικοί στη Λαμία μετά την απελευθέρωση. Οπως έγινε και με τον Φώτη Τσίγκα, τον Μίχο κι άλλα στελέχη της Φωκίδας. (Ο πρώτος δολοφονήθηκε με λιθοβολισμό στην Αράχωβα από ταγματασφαλίτες, που τον κατέβασαν από το λεωφορείο, ενώ πήγαινε στην Αθήνα. Ο δεύτερος εκτελέστηκε στη Λαμία, αφού καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο).
Ανέφερα τα τρία αυτά ονόματα στελεχών του κόμματός μας, του ΚΚΕ, που τότε παίξανε σοβαρό και πρωτοπόρο ρόλο, κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες.
Ακόμα, στο χωριό μας, στην τοποθεσία "Γιοφύρι στο Πασκάλι", εκτέλεσαν και άλλους 18 πατριώτες, παλικάρια κομμουνιστές.
Τον παπά Κουτσούμπα (από το χωριό Βελεσιώτες Δομοκού) και τον γιο του, μαζί με άλλους 7, τους έφεραν από τη Λαμία. Εξι Αμφισιώτες και τρεις Αραχωβίτες.
- Χρήστος Δ. Κατσαρός: Γεννήθηκε το 1915. Σκοτώθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο, στις 15 Νοέμβρη 1940. Ηταν μέλος του Γραφείου της ΟΚΝΕ Παρνασσίδας. - Γιάννης Σ. Σταμόγιαννος: Γεννήθηκε το 1912. Σκοτώθηκε στην Αλβανία (Τρία Λογά) Μάρτη του 1941, ήταν δάσκαλος και έφεδρος αξιωματικός, μέλος του ΚΚΕ.
- Θύμιος Π. Σταμόγιαννος: Γεννήθηκε το 1916 και πέθανε στο Αλβανικό Μέτωπο Μάρτη του 1941. Ηταν μέλος της ΟΚΝΕ.
- Δημήτριος Ι. Ρομβοτσάνος: Γεννήθηκε το 1888, αγρότης. Πιάστηκε για κατοχή όπλου τον Αύγουστο του 1941 και πνίγηκε σε τορπιλισμό κοντά στην Ιταλία, μαζί μ' άλλους ομήρους.
- Λουκάς Γ. Οικονόμου: Γεννήθηκε το 1897. Ηταν μέλος του ΕΑΜ Χρυσού. Πέθανε στα στρατόπεδα της Γερμανίας το 1944.
- Γιάννης Δ. Ρομβοτσάνος: Γεννήθηκε το 1924, ήταν μέλος του ΕΑΜ Νέας Γενιάς (μετέπειτα ΕΠΟΝ). Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε αποστολή στη Δωρίδα το 1942.
- Σεβερίνος Δ. Σκούφος: Γεννήθηκε το 1925 και σκοτώθηκε τον Ιούνη του 1943 στη μάχη της Παύλιανης. Ηταν μέλος της ΕΠΟΝ και μαχητής του ΕΛΑΣ Παρνασσίδας.
- Δημήτριος Ε. Μακρής: Γεννήθηκε το 1915. Ηταν μέλος του εφεδρικού ΕΛΑΣ Χρυσού, σκοτώθηκε το Σεπτέμβρη του 1943, στη μάχη της Αράχωβας και στη θέση Τρούπα Χρυσού.
- Νίκος Κ. Κολιαβάς: Γεννήθηκε το 1916, ήταν μέλος του ΚΚΕ, σκοτώθηκε στη μάχη της Αγόριανης Παρνασσίδας τον Αύγουστο του 1944 με τον ΕΛΑΣ.
Αφιέρωμα στη μνήμη του σύντροφου Γεράσιμου Στεφανάτου
Με τον μακαρίτη Γεράσιμοτον "Κριμπά" - αυτό ήταν το παρατσούκλι του - μας συνέδεε στενή κομματική συνεργασία μέχρι πρόσφατα.
Οταν ήμουν σύνδεσμος της Αχτιδικής Επιτροπής της Κομματικής Οργάνωσης Κεφαλλονιάς, με έδρα τα Βαλσαμάτα, μέλη της ήσαν οι μακαρίτες αγωνιστές, σύντροφοι, Φώτης Σγούρος, Γεράσιμος Ματιάτος κι ο Βασίλης Γαλλιατσάτος.
Η εμβέλεια της οργάνωσης, αν και ήταν το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, κάλυπτε σχεδόν όλο το νησί. Στο Ξηρόμερο με τον Στέλιο Μπάλα, τα χωριά της Σάμης και το Πυργί με τους Κρεμμύδα, Κώστα Βασιλάτο, αδελφούς Ποδάρα. Στην Πύλαρο με τους Γεράσιμο Αναστασάτο, Σπύρο Τσιλιάνο, τον διάσημο χειρούργο του Ασκληπιού Βούλας, Γεράσιμο Μιχαλάτο. Στα Φερεντινάτα τον Γονατά, στο Αργοστόλι τους αδελφούς Μποζά και Φωκά, Σπύρο Λουκάτο, Γιώργο Ραυτόπουλο, τον δικηγόρο Σωτήρη Καμηλάτο, το στέλεχος του ναυτεργατικού κινήματος συν. Αντώνη Αμπατιέλο και πολλούς άλλους.
Εκείνη την περίοδο ήρθε από τη Ρούμελη εκπρόσωπος της νέας Κεντρικής Επιτροπής, που τα περισσότερα μέλη της ήσαν Ακροναυπλιώτες δραπέτες, και μάθαμε για τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης μέσα στις φυλακές. Αμέσως κάναμε έρανο και μαζέψαμε τρόφιμα και ρούχα.
Θυμάμαι τον μακαρίτη τον "Κριμπά", μάς ειδοποίησε να παραλάβουμε 2 σακιά σταφίδες και όσπρια που θα τα 'φερνε στο Αργοστόλι με το καϊκι του, ο Αγαμέμνονας. Επίσης, η συντρόφισσα Φωτεινή μάς έφερε ρούχα και εμείς στο χωριό μαζέψαμε 5 τενεκέδες λάδι. Τα μεταφέραμε όλα αυτά στη Σάμη με τον γάιδαρό μου και με τη βάρκα των αδελφών Καλλιβωκά τα περάσαμε από την Αντίσα, στο ποτάμι. Με τα κουπιά φτάσαμε στο Νιοχώρι, όπου μας παρέλαβε η Οργάνωση.
Τότε οργανώθηκε και η πρώτη περιφερειακή συνδιάσκεψη στη θέση Μολού και ανέδειξε την περιφερειακή επιτροπή. Από αυτήν προήλθαν αργότερα οι απελευθερωτικές οργανώσεις.
Πόσα και πόσα γεγονότα δε μας συνέδεαν και τα αφηγούμασταν πάντα με τον μακαρίτη σύντροφο Γεράσιμο (Κριμπά).
Στη μνήμη του πρόσφερα 10.000 δρχ. στην ΚΝΕ, μέσω της ΚΟ Χαλκηδόνας - Κοκκινιάς.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΣ
Νίκαια
Αφιέρωμα στη μνήμη του σύντροφου Γεράσιμου Στεφανάτου
Με τον μακαρίτη Γεράσιμοτον "Κριμπά" - αυτό ήταν το παρατσούκλι του - μας συνέδεε στενή κομματική συνεργασία μέχρι πρόσφατα.
Οταν ήμουν σύνδεσμος της Αχτιδικής Επιτροπής της Κομματικής Οργάνωσης Κεφαλλονιάς, με έδρα τα Βαλσαμάτα, μέλη της ήσαν οι μακαρίτες αγωνιστές, σύντροφοι, Φώτης Σγούρος, Γεράσιμος Ματιάτος κι ο Βασίλης Γαλλιατσάτος.
Η εμβέλεια της οργάνωσης, αν και ήταν το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, κάλυπτε σχεδόν όλο το νησί. Στο Ξηρόμερο με τον Στέλιο Μπάλα, τα χωριά της Σάμης και το Πυργί με τους Κρεμμύδα, Κώστα Βασιλάτο, αδελφούς Ποδάρα. Στην Πύλαρο με τους Γεράσιμο Αναστασάτο, Σπύρο Τσιλιάνο, τον διάσημο χειρούργο του Ασκληπιού Βούλας, Γεράσιμο Μιχαλάτο. Στα Φερεντινάτα τον Γονατά, στο Αργοστόλι τους αδελφούς Μποζά και Φωκά, Σπύρο Λουκάτο, Γιώργο Ραυτόπουλο, τον δικηγόρο Σωτήρη Καμηλάτο, το στέλεχος του ναυτεργατικού κινήματος συν. Αντώνη Αμπατιέλο και πολλούς άλλους.
Εκείνη την περίοδο ήρθε από τη Ρούμελη εκπρόσωπος της νέας Κεντρικής Επιτροπής, που τα περισσότερα μέλη της ήσαν Ακροναυπλιώτες δραπέτες, και μάθαμε για τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης μέσα στις φυλακές. Αμέσως κάναμε έρανο και μαζέψαμε τρόφιμα και ρούχα.
Θυμάμαι τον μακαρίτη τον "Κριμπά", μάς ειδοποίησε να παραλάβουμε 2 σακιά σταφίδες και όσπρια που θα τα 'φερνε στο Αργοστόλι με το καϊκι του, ο Αγαμέμνονας. Επίσης, η συντρόφισσα Φωτεινή μάς έφερε ρούχα και εμείς στο χωριό μαζέψαμε 5 τενεκέδες λάδι. Τα μεταφέραμε όλα αυτά στη Σάμη με τον γάιδαρό μου και με τη βάρκα των αδελφών Καλλιβωκά τα περάσαμε από την Αντίσα, στο ποτάμι. Με τα κουπιά φτάσαμε στο Νιοχώρι, όπου μας παρέλαβε η Οργάνωση.
Τότε οργανώθηκε και η πρώτη περιφερειακή συνδιάσκεψη στη θέση Μολού και ανέδειξε την περιφερειακή επιτροπή. Από αυτήν προήλθαν αργότερα οι απελευθερωτικές οργανώσεις.
Πόσα και πόσα γεγονότα δε μας συνέδεαν και τα αφηγούμασταν πάντα με τον μακαρίτη σύντροφο Γεράσιμο (Κριμπά).
Στη μνήμη του πρόσφερα 10.000 δρχ. στην ΚΝΕ, μέσω της ΚΟ Χαλκηδόνας - Κοκκινιάς.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΣ
Νίκαια