ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 22 Μάη 1997
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Δικαίωμα στο Ονειρο!

Ο υπόγειος διασχίζει τα σπλάχνα της μεγαλούπολης με αστραπιαία ταχύτητα. O ρυθμικός και μονότονος γδούπος του συρμού την αποκοιμίζει. Μόνο τα φρεναρίσματα για τις στάσεις, την κάνουν να συνειδητοποιεί το ρόλο του τόπου και του χρόνου. Αυτές τις στιγμές κρατά με κόπο το κεφάλι και περιδιαβαίνει τα διαφημιστικά που είναι διάσπαρτα σε όλο το βαγόνι. Γελά με τις πρόσφατες εξελίξεις στην επιστήμη για την καταπολέμηση των αιμορροϊδων, την τριχόπτωση και τις νέες μεθόδους στο αδυνάτισμα. Ολα για να συνθέσουν μία τέλεια εικόνα, του τέλειου άντρα, της τέλειας γυναίκας... και το μόνο που δεν υπάρχει είναι η ανθρωπιά στη θηριώδη ατομικιστική τάξη των πραγμάτων του "ελεύθερου κόσμου", ενός κόσμου που δεν έχει έλεος για τον πλησίον. Το βλέμμα της πλανάται με ραθυμία. Αξαφνα, σταματά σε μια αφισέτα που είναι αναρτημένη στο τζάμι της πόρτας. Διαβάζει: "Ενισχύστε το καραβάνι αλληλεγγύης για το λαό της Κούβας". Ορίστε σκέφτεται, οι παπάδες νοιάζονται για τους κουβανούς, αλλά κουβέντα για μας στο Χάρλεμ, όπου και το να είσαι ζωντανός είναι περιπέτεια. Ποιος νοιάστηκε ποτέ για εκείνη;

Στάση 125 δρόμοι. Εφτασε επιτέλους! Παίρνει το δρόμο για το σπίτι ανύποπτη, φορτωμένη μόνο με τις έγνοιες που την κάνουν να λυγίζει. Δύο τετράγωνα από το οικοδομικό συγκρότημα όπου στοιβάζονται εκατοντάδες από τις παρίες του "κέντρου του κόσμου", τη σταματά μία παρέα νεαρών μαζί με έναν ιερωμένο και αρχίζουν να της μιλάν για το εμπάργκο των ΗΠΑ και τις δυσκολίες που δημιουργεί στο λαό της Κούβας. Από συστολή προς τον ιερωμένο στέκεται. Λένε, λένε, τίποτα δεν τη διαπερνά. Μόνο αυτό που είπαν για τα παιδιά και τις μονάδες τεχνητού νεφρού. Νιώθει ένα μικρό τσίμπημα εκεί που είναι η καρδιά. Χρειάζονται χρήματα για να αποστείλουν όσο το δυνατόν περισσότερα φάρμακα, αιμοδιαλυτές... Θυμάται το μικρό της Τζόνι και τον καιρό του νοσοκομείου σαν μακρινό ταξίδι. Κάποιο από τα παιδιά τής βάζει στο χέρι μια προκήρυξη. Προχωρά και ένα δάκρυ σκαλώνει στο εβένινο πρόσωπό της. Οι μνήμες τή χτυπούν με μανία στο πρόσωπο. Μια ζωή καταδικασμένη στη σιωπή και στην καταφρόνια. Το σενάριο ίδιο και απαράλλακτο και για την κόρη της, ασχέτως αν έχουν περάσει τόσα χρόνια και τόσα έχουν αλλάξει. Και ο μικρός της Τζόνι, που ανυψώθηκε στον ουρανό σαν άγγελος στα 7 του χρόνια, γιατί... γιατί δεν υπήρχε η ασφάλιση, τα χρήματα για να γίνει αυτή η μεταμόσχευση που ήταν αναγκαία. Προχωρά βιαστικά, σχεδόν αγχωμένα να χωθεί στην ασφάλεια του σπιτιού της.

Μπαίνοντας ακουμπά με την πλάτη στην πόρτα, σε μία προσπάθεια να κλείσει τα πάντα έξω. Ανασαίνει βαθιά. Απόλυτη μοναξιά, τόσο μόνη, σαν το σκυλί που γαβγίζει στο φεγγάρι. Η οργή που τόσα χρόνια συσσωρεύεται μέσα της, σαν ένα άγριο ζώο θεριεύει. Μήπως η δολοφονία της ελπίδας δεν είναι χειρότερη από τη δολοφονία των ανθρώπων; Πάντα ληθαργική, έσκυψε και όλοι ανέβηκαν στην πλάτη της. Η "μηχανή" σε κάνει να δέχεσαι την αποξένωση, όπως ο χειμώνας το κρύο...

Με τρεμάμενα χέρια παίρνει την προκήρυξη στα χέρια. "Ελεύθερη Κούβα ή θάνατος" Οχι θάνατος! Οχι. Πλησιάζει το τηλέφωνο και σχηματίζει το αριθμό. Μια φωνή ζεστή της απαντά. Ενα χαμόγελο από μαργαριτάρια τη φωτίζει.

"Κοιμήσου ήσυχα Τζόνι μου... κάποιος Χουάν, που ίσως σου μοιάζει, θα ζήσει λεύτερος και θα έχει το δικαίωμα στο όνειρο...".

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ
Κι όμως μπορούν να έχουν "φτερά στα πόδια"

Υπερασπίζοντας ένα δημόσιο ταχυδρομείο που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού, απέργησαν για δεύτερη μέρα χτες οι ταχυδρόμοι

Αφησαν για λίγο το βάρος της ταχυδρομικής τσάντας, που σηκώνουν καθημερινά οι ταχυδρόμοι, και επάξια σήκωσαν το βάρος του αγώνα για να αποτραπεί η περιθωριοποίηση των ΕΛΤΑ. Χτες με τη δεύτερη εικοσιτετράωρη απεργία τους, στην οποία η συμμετοχή ξεπέρασε το 85%, οι ταχυδρόμοι της Αθήνας και του Νομού Αττικής, απαίτησαν από κυβέρνηση και διοίκηση να μπει φρένο στην ολισθηρή πορεία του δημόσιου ταχυδρομείου, που ταλαιπωρεί το κοινωνικό σύνολο και τους εργαζόμενους σ' αυτό.

Μετά τη συγκέντρωση στην αίθουσα Ηπειρωτών και την ενημέρωση που έκαναν στους απεργούς τα μέλη του ΔΣ του σωματείου, ακολούθησε μαχητική πορεία στο υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών. Με τα συνθήματα "Το ταχυδρομείο ανήκει στο λαό και όχι στο κεφάλαιο το ιδιωτικό", "Οι ταχυδρόμοι δε σκύβουν το κεφάλι με το σωματείο αντίσταση και πάλη", οι απεργοί μοίρασαν προκηρύξεις στους περαστικούς και ζήτησαν την κατανόηση και τη συμπαράσταση του αθηναϊκού λαού. Γιατί, όπως εξηγούν και στην προκήρυξή τους - θα μοιραστεί σε εκατό χιλιάδες νοικοκυριά της Αθήνας - στην απεργία τους οδήγησαν η επιδίωξη για "καλύτερη ταχυδρομική εξυπηρέτηση, το συμφέρον του δημόσιου ταχυδρομείου, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, αλλά και η αδιαφορία των διοικούντων και κυβερνώντων".

Με "άδεια χέρια" έφυγαν οι εκπρόσωποι του σωματείου μετά τη συνάντηση που είχαν με το γγ του υπουργείου Μεταφορών, Π. Μπενετάτο, αφού και αυτός δήλωσε αναρμόδιος για το θέμα, και τη μόνη δέσμευση που ανέλαβε ήταν να μεταφέρει στον υπουργό τα αιτήματα των ταχυδρόμων.

"Η απάντηση των ταχυδρόμων στην αδιαφορία κυβέρνησης και διοίκησης των ΕΛΤΑ, ήταν η καθολική τους συμμετοχή στη δεύτερη απεργία" - τόνισε στο "Ρ" ο Βασίλης Βήττος, μέλος του ΔΣ του σωματείου και εκπρόσωπος της παράταξης "Δημοκρατική Συνεργασία". "Ενα μόνο έχουμε να πούμε: Δε θα μας αναγκάσουν να κρεμάσουμε τις τσάντες. Δε θα επιτρέψουμε να ρίξουν τους ταχυδρόμους στον εργασιακό Καιάδα. Θα συνεχίσουμε τον ενωμένο αγώνα μας, μέχρι να αντιληφθούν οι αρμόδιοι, ότι αν δε δώσουν ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα του κλάδου και των ΕΛΤΑ, θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Ο δικός μας "διάλογος" είναι ο αγώνας με τη νέα σαρανταοχτάωρη απεργία στις 4 και 5 Ιούνη".

Σχολιάζοντας τη φιλολογία της κυβέρνησης για το περιβόητο πρόγραμμα "εκσυγχρονισμού" των ΕΛΤΑ και την επένδυση των 36 δισεκατομμυρίων δραχμών, ο πρόεδρος του σωματείου, Μηνάς Τζαγκαράκης, υπογράμμισε ότι το πρόβλημα του ταχυδρομείου δεν είναι τα 36 δισ. και πολλές φορές αυτή η συζήτηση αποπροσανατολίζει. Αν έριχναν, είπε, στο δίκτυο 3 - 4 δισ. η επιστολή θα μπορούσε να πηγαίνει σε ένα εικοσιτετράωρο! Ομως οι διοικήσεις, έδιωξαν οδηγούς, αποψίλωσαν από προσωπικό τα EXPRESS και την υπηρεσία "Πόρτα - Πόρτα". Χρειάζεται να ενισχυθεί το δίκτυο με προσωπικό και αυτοκίνητα και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανισοκατανομής. Αλλά, όπως είπε και στους ταχυδρόμους, κάποιοι "Θέλουν να μετατρέψουν τα ΕΛΤΑ, σε επικουρικό Οργανισμό που θα εξυπηρετούν τα ιδιωτικά ταχυδρομεία".

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των ταχυδρόμων, ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας κατέθεσε στη Βουλή Επίκαιρη Ερώτηση και ζητά από τον αρμόδιο υπουργό, Χ. Καστανίδη, να απαντήσει για το τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση για την άμεση αντιμετώπιση των χρόνιων και οξυμένων προβλημάτων. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει ο βουλευτής, στην υπερωριακή απασχόληση που εξαναγκάζονται να κάνουν οι ταχυδρόμοι, στην ανάγκη πλήρωσης των 200 κενών που υπάρχουν στην Αττική, στο αίτημα να χαρακτηριστεί η δουλιά τους βαριά και ανθυγιεινή και στην ανάγκη να παρθούν μέτρα για τη λειτουργία των νέων υπηρεσιών.

Δικαίωμα στο Ονειρο!

Ο υπόγειος διασχίζει τα σπλάχνα της μεγαλούπολης με αστραπιαία ταχύτητα. O ρυθμικός και μονότονος γδούπος του συρμού την αποκοιμίζει. Μόνο τα φρεναρίσματα για τις στάσεις, την κάνουν να συνειδητοποιεί το ρόλο του τόπου και του χρόνου. Αυτές τις στιγμές κρατά με κόπο το κεφάλι και περιδιαβαίνει τα διαφημιστικά που είναι διάσπαρτα σε όλο το βαγόνι. Γελά με τις πρόσφατες εξελίξεις στην επιστήμη για την καταπολέμηση των αιμορροϊδων, την τριχόπτωση και τις νέες μεθόδους στο αδυνάτισμα. Ολα για να συνθέσουν μία τέλεια εικόνα, του τέλειου άντρα, της τέλειας γυναίκας... και το μόνο που δεν υπάρχει είναι η ανθρωπιά στη θηριώδη ατομικιστική τάξη των πραγμάτων του "ελεύθερου κόσμου", ενός κόσμου που δεν έχει έλεος για τον πλησίον. Το βλέμμα της πλανάται με ραθυμία. Αξαφνα, σταματά σε μια αφισέτα που είναι αναρτημένη στο τζάμι της πόρτας. Διαβάζει: "Ενισχύστε το καραβάνι αλληλεγγύης για το λαό της Κούβας". Ορίστε σκέφτεται, οι παπάδες νοιάζονται για τους κουβανούς, αλλά κουβέντα για μας στο Χάρλεμ, όπου και το να είσαι ζωντανός είναι περιπέτεια. Ποιος νοιάστηκε ποτέ για εκείνη;

Στάση 125 δρόμοι. Εφτασε επιτέλους! Παίρνει το δρόμο για το σπίτι ανύποπτη, φορτωμένη μόνο με τις έγνοιες που την κάνουν να λυγίζει. Δύο τετράγωνα από το οικοδομικό συγκρότημα όπου στοιβάζονται εκατοντάδες από τις παρίες του "κέντρου του κόσμου", τη σταματά μία παρέα νεαρών μαζί με έναν ιερωμένο και αρχίζουν να της μιλάν για το εμπάργκο των ΗΠΑ και τις δυσκολίες που δημιουργεί στο λαό της Κούβας. Από συστολή προς τον ιερωμένο στέκεται. Λένε, λένε, τίποτα δεν τη διαπερνά. Μόνο αυτό που είπαν για τα παιδιά και τις μονάδες τεχνητού νεφρού. Νιώθει ένα μικρό τσίμπημα εκεί που είναι η καρδιά. Χρειάζονται χρήματα για να αποστείλουν όσο το δυνατόν περισσότερα φάρμακα, αιμοδιαλυτές... Θυμάται το μικρό της Τζόνι και τον καιρό του νοσοκομείου σαν μακρινό ταξίδι. Κάποιο από τα παιδιά τής βάζει στο χέρι μια προκήρυξη. Προχωρά και ένα δάκρυ σκαλώνει στο εβένινο πρόσωπό της. Οι μνήμες τή χτυπούν με μανία στο πρόσωπο. Μια ζωή καταδικασμένη στη σιωπή και στην καταφρόνια. Το σενάριο ίδιο και απαράλλακτο και για την κόρη της, ασχέτως αν έχουν περάσει τόσα χρόνια και τόσα έχουν αλλάξει. Και ο μικρός της Τζόνι, που ανυψώθηκε στον ουρανό σαν άγγελος στα 7 του χρόνια, γιατί... γιατί δεν υπήρχε η ασφάλιση, τα χρήματα για να γίνει αυτή η μεταμόσχευση που ήταν αναγκαία. Προχωρά βιαστικά, σχεδόν αγχωμένα να χωθεί στην ασφάλεια του σπιτιού της.

Μπαίνοντας ακουμπά με την πλάτη στην πόρτα, σε μία προσπάθεια να κλείσει τα πάντα έξω. Ανασαίνει βαθιά. Απόλυτη μοναξιά, τόσο μόνη, σαν το σκυλί που γαβγίζει στο φεγγάρι. Η οργή που τόσα χρόνια συσσωρεύεται μέσα της, σαν ένα άγριο ζώο θεριεύει. Μήπως η δολοφονία της ελπίδας δεν είναι χειρότερη από τη δολοφονία των ανθρώπων; Πάντα ληθαργική, έσκυψε και όλοι ανέβηκαν στην πλάτη της. Η "μηχανή" σε κάνει να δέχεσαι την αποξένωση, όπως ο χειμώνας το κρύο...

Με τρεμάμενα χέρια παίρνει την προκήρυξη στα χέρια. "Ελεύθερη Κούβα ή θάνατος" Οχι θάνατος! Οχι. Πλησιάζει το τηλέφωνο και σχηματίζει το αριθμό. Μια φωνή ζεστή της απαντά. Ενα χαμόγελο από μαργαριτάρια τη φωτίζει.

"Κοιμήσου ήσυχα Τζόνι μου... κάποιος Χουάν, που ίσως σου μοιάζει, θα ζήσει λεύτερος και θα έχει το δικαίωμα στο όνειρο...".

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ
Κι όμως μπορούν να έχουν "φτερά στα πόδια"

Υπερασπίζοντας ένα δημόσιο ταχυδρομείο που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού, απέργησαν για δεύτερη μέρα χτες οι ταχυδρόμοι

Αφησαν για λίγο το βάρος της ταχυδρομικής τσάντας, που σηκώνουν καθημερινά οι ταχυδρόμοι, και επάξια σήκωσαν το βάρος του αγώνα για να αποτραπεί η περιθωριοποίηση των ΕΛΤΑ. Χτες με τη δεύτερη εικοσιτετράωρη απεργία τους, στην οποία η συμμετοχή ξεπέρασε το 85%, οι ταχυδρόμοι της Αθήνας και του Νομού Αττικής, απαίτησαν από κυβέρνηση και διοίκηση να μπει φρένο στην ολισθηρή πορεία του δημόσιου ταχυδρομείου, που ταλαιπωρεί το κοινωνικό σύνολο και τους εργαζόμενους σ' αυτό.

Μετά τη συγκέντρωση στην αίθουσα Ηπειρωτών και την ενημέρωση που έκαναν στους απεργούς τα μέλη του ΔΣ του σωματείου, ακολούθησε μαχητική πορεία στο υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών. Με τα συνθήματα "Το ταχυδρομείο ανήκει στο λαό και όχι στο κεφάλαιο το ιδιωτικό", "Οι ταχυδρόμοι δε σκύβουν το κεφάλι με το σωματείο αντίσταση και πάλη", οι απεργοί μοίρασαν προκηρύξεις στους περαστικούς και ζήτησαν την κατανόηση και τη συμπαράσταση του αθηναϊκού λαού. Γιατί, όπως εξηγούν και στην προκήρυξή τους - θα μοιραστεί σε εκατό χιλιάδες νοικοκυριά της Αθήνας - στην απεργία τους οδήγησαν η επιδίωξη για "καλύτερη ταχυδρομική εξυπηρέτηση, το συμφέρον του δημόσιου ταχυδρομείου, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, αλλά και η αδιαφορία των διοικούντων και κυβερνώντων".

Με "άδεια χέρια" έφυγαν οι εκπρόσωποι του σωματείου μετά τη συνάντηση που είχαν με το γγ του υπουργείου Μεταφορών, Π. Μπενετάτο, αφού και αυτός δήλωσε αναρμόδιος για το θέμα, και τη μόνη δέσμευση που ανέλαβε ήταν να μεταφέρει στον υπουργό τα αιτήματα των ταχυδρόμων.

"Η απάντηση των ταχυδρόμων στην αδιαφορία κυβέρνησης και διοίκησης των ΕΛΤΑ, ήταν η καθολική τους συμμετοχή στη δεύτερη απεργία" - τόνισε στο "Ρ" ο Βασίλης Βήττος, μέλος του ΔΣ του σωματείου και εκπρόσωπος της παράταξης "Δημοκρατική Συνεργασία". "Ενα μόνο έχουμε να πούμε: Δε θα μας αναγκάσουν να κρεμάσουμε τις τσάντες. Δε θα επιτρέψουμε να ρίξουν τους ταχυδρόμους στον εργασιακό Καιάδα. Θα συνεχίσουμε τον ενωμένο αγώνα μας, μέχρι να αντιληφθούν οι αρμόδιοι, ότι αν δε δώσουν ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα του κλάδου και των ΕΛΤΑ, θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Ο δικός μας "διάλογος" είναι ο αγώνας με τη νέα σαρανταοχτάωρη απεργία στις 4 και 5 Ιούνη".

Σχολιάζοντας τη φιλολογία της κυβέρνησης για το περιβόητο πρόγραμμα "εκσυγχρονισμού" των ΕΛΤΑ και την επένδυση των 36 δισεκατομμυρίων δραχμών, ο πρόεδρος του σωματείου, Μηνάς Τζαγκαράκης, υπογράμμισε ότι το πρόβλημα του ταχυδρομείου δεν είναι τα 36 δισ. και πολλές φορές αυτή η συζήτηση αποπροσανατολίζει. Αν έριχναν, είπε, στο δίκτυο 3 - 4 δισ. η επιστολή θα μπορούσε να πηγαίνει σε ένα εικοσιτετράωρο! Ομως οι διοικήσεις, έδιωξαν οδηγούς, αποψίλωσαν από προσωπικό τα EXPRESS και την υπηρεσία "Πόρτα - Πόρτα". Χρειάζεται να ενισχυθεί το δίκτυο με προσωπικό και αυτοκίνητα και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανισοκατανομής. Αλλά, όπως είπε και στους ταχυδρόμους, κάποιοι "Θέλουν να μετατρέψουν τα ΕΛΤΑ, σε επικουρικό Οργανισμό που θα εξυπηρετούν τα ιδιωτικά ταχυδρομεία".

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των ταχυδρόμων, ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας κατέθεσε στη Βουλή Επίκαιρη Ερώτηση και ζητά από τον αρμόδιο υπουργό, Χ. Καστανίδη, να απαντήσει για το τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση για την άμεση αντιμετώπιση των χρόνιων και οξυμένων προβλημάτων. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει ο βουλευτής, στην υπερωριακή απασχόληση που εξαναγκάζονται να κάνουν οι ταχυδρόμοι, στην ανάγκη πλήρωσης των 200 κενών που υπάρχουν στην Αττική, στο αίτημα να χαρακτηριστεί η δουλιά τους βαριά και ανθυγιεινή και στην ανάγκη να παρθούν μέτρα για τη λειτουργία των νέων υπηρεσιών.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ