Αυτό το σημείωμα το αφιερώνω στον αξέχαστο αγωνιστή Ντίνο Οικονομόπουλο,που πέθανε το Νοέμβρη του '95. Τον γνώρισα στις φυλακές της Ακροναυπλίας, όταν τον μετέφεραν από τις στρατιωτικές φυλακές της Κορίνθου το Φλεβάρη του 1949. Ημασταν μια παρέα: Ο Ντίνος, ο Μέντζελος, ο Μένιος, ο Τρουμπούκης κι εγώ. Ολοι μελλοθάνατοι! Ο,τι παίρναμε σε χρήματα και δέματα από τους δικούς μας τα είχαμε όλα κοινά 100%. Ημαστε από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, γνωριζόμαστε για πρώτη φορά. Μας συνδέσανε τα κοινά ιδανικά και οι κοινοί αγώνες στη φυλακή πάνω στα αιτήματά μας: Κατά των συνεχιζόμενων εκτελέσεων και για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης (στον Α Θάλαμο πολιτικών κρατουμένων στριμωγμένοι 300 - 350. )
Ο Ντίνος είχε το χάρισμα να είναι πάντα ήρεμος, ψύχραιμος και πάντα γελαστός. Ηταν υπόδειγμα αγωνιστή κομμουνιστή. Ο τρόπος με τον οποίο περνούσε τις ιδέες του σε μας, τα 23χρονα παιδιά, αντανακλούσε σ' όλη του τη συμπεριφορά, σεβόταν τους αγωνιστές.
Μια μέρα μου είπε: Θα σε καλέσουν να σου δώσουν ένα βιβλίο, λέγεται"Πώς δενότανε τ' ατσάλι". Είναι στο όνομά σου.
Με φώναξαν στο επισκεπτήριο. Τι θέλεις; με ρωτά ο δεσμοφύλακας. Το βιβλίο μου, λέω. Διαβάζει τον τίτλο και κάνει ένα μορφασμό. Δε μου λες, με ρωτά, σιδεράς είσαι;... Δουλιά που βρήκες να κάνεις, σχολίασε. Ε, κύριε φύλακα - είπα - όλοι κάποια δουλιά κάνουμε. Πήρα το βιβλίο και χάθηκα στο θάλαμο, το έδωσα στον Ντίνο. Το κάναμε πολλά κομμάτια και το διαβάζαμε με τη σειρά. Ηταν το "Πώς δενότανε το ατσάλι" του Οστρόφσκι... Μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος του Σοβιετικού συγγραφέα ξεπηδούσε ο καινούριος άνθρωπος!
Ο Ντίνος είχε αρκετή πείρα στη ζωή. Απαντούσε στα ερωτήματά μας. Ελεγε: Πρέπει να είμαστε γεροί και ν' αντέξουμε. Ομως, χωρίς βαθιά γνώση του σκοπού που αγωνιζόμαστε θα σκοντάφτουμε... Αυτό κάνει ο Οστρόφσκι για να εξοπλίσει τους απλούς ανθρώπους που θα πάρουν την εξουσία! Τους βοηθάει να απαλλαγούν από πολλά άσχημα για να μπορέσουν να χτίσουν ένα νέο κόσμο, τον κόσμο της δικαιοσύνης!
Τον Ντίνο τον ξανάδα ύστερα από 18 χρόνια στο Παρθένι της Λέρου με τη δικτατορία των συνταγματαρχών '67 - '74. Συνέχιζε την πορεία του αταλάντευτα. Μπορεί ο ψυχρός βιολογικός παράγοντας να τον πήρε από τη ζωή, το έργο του, όμως, έχει φωλιάσει σ' όσους τον γνώρισαν και παραδειγματίζει.
ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ
Πρόεδρος ΠΕΑΕΑ Ηλείας
Την εξάρτηση και την υποτέλεια των έως τώρα κυβερνήσεων στους ξένους "συμμάχους" μας, από τον καιρό της Τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα, σχολιάζει στο γράμμα του ο ΗΛΙΑΣ ΑΡΜΑΓΟΣ από την Αθήνα. Γράφει: "Στην Τουρκοκρατία, οι τουρκολάτρες κοτσαμπάσηδες και δεσποτάδες κανοναρχούσαν το κεφάλι του ραγιά και του κολίγου, όταν τύχαινε να το σηκώσουν κατά της τυραννίας. Στη συνέχεια, μετά τον απελευθερωτικό αγώνα, περάσαμε στους Βαυαροπροσκυνητές του Οθωνα. Αφεντικά και δούλοι συγχρόνως στα μεγάλα αφεντικά, στους ξένους. Στους Αγγλους, Γάλλους, Γερμανούς και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, να προσπαθούν να μην τους πικράνουν στο αδηφάγο έργο τους, μόνο και μόνο για να μη χάσουν την εξουσία, που τις περισσότερες φορές με τη βοήθειά τους κατέλαβαν.
Στη Μικρασιατική Εκστρατεία, τούς είπαν: "Ιδού ο στρατός σας" για να τον χρησιμοποιήσουν οι "σύμμαχοι" και αρπάξουν τα πετρέλαια της Μοσούλης, με τις τρομερές γνωστές συνέπειες για τη χώρα μας της επιχείρησης αυτής.
Και μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και την Αντιφασιστική Νίκη, "ιδού ο στρατός σας" είπαν στον Σκόμπι και τον Τσόρτσιλ, πουλώντας τον αντιστασιακό αγώνα των πατριωτών. Στη μακρινή Κορέα, "ιδού ο στρατός σας" είπαν οι εξαρτημένοι στους ιμπεριαλιστές Αμερικάνους, εξυπηρετώντας τα τυχοδιωκτικά συμφέροντά τους.
Σήμερα, ο "σοσιαλιστής" υπουργός Ε. Αμυνας, με ασυγχώρητη ασυνέπεια προς τις "σοσιαλιστικές" εξαγγελίες της κυβέρνησής του, στέλνει ελληνικό εκστρατευτικό σώμα στην εμπόλεμη Βοσνία, εκτελώντας ΝΑΤΟ - αμερικάνικες εντολές. Γιατί; Πού τον στέλνουν τον στρατό μας; Να γυρίσουν, αμέσως, τα παιδιά του ελληνικού λαού στους στρατώνες τους.
Ο Στρατός μας είναι για την άμυνα της πατρίδας μας και όχι για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.
- ΓΙΑΝΝΗ ΤΖΑΒΑΡΑ,91 χρόνων, Θεσσαλονίκη. Λάβαμε το γράμμα με τις γνώμες σου πώς πρέπει να οργανώνονται οι απεργιακές κινητοποιήσεις για να έχουν θετικά αποτελέσματα και το σημαντικό ρόλο του ΚΚΕ στους λαϊκούς αγώνες. Λάβαμε και το σημείωμά σου για το λεγόμενο "Μουσείο Εθνικής Φωτογραφίας". Σωστές οι παρατηρήσεις σου από αφορμή το κάψιμο της ελληνικής σημαίας στο Πολυτεχνείο και για τις μεγάλες ευθύνες της πολιτείας στον τομέα της διαπαιδαγώγησης της νεολαίας και μετά το σχολείο.
Την αφήγησή σου για τις οργανώσεις της κατοχής στην περιοχή που ζούσες τη διαβιβάσαμε στο Ιστορικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ.
- "ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ και ΦΙΛΟ",Σέρρες. Λάβαμε το κείμενό σου με τις προσωπικές απόψεις και γνώμες σου.
O ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ από το Περιστέρι, απευθυνόμενος στους κυβερνώντες, τους θέτει το ερώτημα πού πάνε τα λεφτά των φορολογουμένων. Γράφει: "...Ενώ ο προϋπολογισμός του 1996 δεν προβλέπει καμιά ανακούφιση για τον λαό, από την άλλη, προβλέπονται αυξήσεις σε όλα τα είδη πλατιάς κατανάλωσης. Τα δε βάρη της φορολογικής δραστηριότητας πέφτουν, κυρίως, στις πλάτες των εργαζομένων μισθωτών και συνταξιούχων, μια ταχτική που την κληρονόμησε το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ και την εφαρμόζει και επαυξάνει πιστά. Ακόμα, οι οικονομικοί παράγοντες, με χαρά, μας είπαν ότι τον ερχόμενο χρόνο θα εισπράξουν άλλα 800 δισ. από έκτακτους φόρους. Ετσι, με διάφορα τερτίπια όλο και πιο πολλά πληρώνουμε, χωρίς να βλέπουμε από πουθενά φως για αύξηση κοινωνικών παροχών. Πού πηγαίνουν όλα αυτά που δίνουμε και τίποτα δεν παίρνουμε;
Ο υφυπουργός των Οικονομικών είπε ότι η κύρια μάστιγα για τα χάλια της οικονομίας μας είναι οι φοροφυγάδες και ότι αν αυτοί απέδιδαν κανονικά τους φόρους που τους αναλογούν, τότε η οικονομία μας θα άνθιζε...
Αυτή η εκτίμηση είναι βέβαια σωστή και με βρίσκει σύμφωνο, όμως βάζω ένα εύλογο ερώτημα στον κ. υφυπουργό: Εφόσον ο ίδιος διαπιστώνει ότι υπάρχουν φοροφυγάδες και μάλιστα μεγάλης ολκής και τους ξέρει ποιοι είναι, γιατί δεν τους πιάνουν; Αρμόδια όργανα για την υπόθεση αυτή είναι οι υπηρεσίες του υπουργείου του, γιατί λοιπόν μένει στις διαπιστώσεις περί φοροδιαφυγής και δεν προχωράει στην κάθαρση, κάνοντάς τους τσακωτούς; Μήπως και εδώ ισχύει το λαϊκό ρητό που λέει: "κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει";".