Η βιομηχανία του Βόλου δε λαμβάνει μέτρα ασφάλειας και προστασίας στους χώρους δουλιάς και «θυσιάζει» εργαζόμενους στο βωμό της ακόμα μεγαλύτερης αύξησης των υπερκερδών της
Οι εγκαταστάσεις της Χαλυβουργίας Θεσσαλίας στο Βόλο. Δεκάδες είναι οι νεκροί και σακατεμένοι εργάτες στο κάτεργο, τα τελευταία είκοσι χρόνια |
Στη διάρκεια εργασιών συντήρησης στο εργοστάσιο και σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο 29χρονος πέρασε από τις σχάρες που βρίσκονται πάνω από τις δεξαμενές, το νερό των οποίων χρησιμοποιείται για την ψύχρανση των ελασμάτων, που παράγονται στη βιομηχανία. Η σχάρα στην οποία πάτησε δεν ήταν καλά στερεωμένη και δεν άντεξε το βάρος του, με αποτέλεσμα να πέσει μέσα στο μαύρο νερό - στην ουσία πρόκειται για απόβλητα - και να βρει το θάνατο. Να σημειωθεί ότι στο σημείο του «δυστυχήματος» δεν υπήρχε καμιά ένδειξη, που να προειδοποιεί για τους κινδύνους διέλευσης, γεγονός που αποδεικνύει την αδιαφορία της εργοδοσίας για τη λήψη στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας και προστασίας των εργαζομένων, στους χώρους δουλιάς.
Δεν είναι το πρώτο και, δυστυχώς, δε θα είναι το τελευταίο «εργατικό ατύχημα» που γίνεται στη «Χαλυβουργία Θεσσαλίας», καθώς η συγκεκριμένη βιομηχανία, προκειμένου να αυξάνει συνεχώς τα κέρδη της - και έχει πάρα πολλά - «κοστολογεί» πολύ φτηνά τη ζωή των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να ευθύνεται για πλήθος θανατηφόρων και άλλων σοβαρών «ατυχημάτων», τα οποία, στην ουσία, είναι εργοδοτικά εγκλήματα.
«Το νέο έγκλημα αποδεικνύει, για μια ακόμα φορά, την παντελή έλλειψη μέτρων ασφάλειας στο εργοστάσιο, που ήταν και ο βασικός λόγος του θανάτου του συναδέλφου μας», υπογραμμίζει σε δήλωσή του ο Γιώργος Ρούσσας, στέλεχος του ΠΑΜΕ, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» και σημειώνει: «Από το 2000 μέχρι και σήμερα στους 23 έφτασαν οι νεκροί εργάτες και σε δεκάδες άλλους οι σακατεμένοι, στα 1.200 "ατυχήματα" που έγιναν στη Μαγνησία. Αυτός είναι ο εφιαλτικός απολογισμός της δολοφονικής πολιτικής του κεφαλαίου και ούτε ένας εργοδότης δεν τιμωρήθηκε».
«Είναι, πλέον, ξεκάθαρο» - τονίζει - «ότι η εργοδοτική ασυδοσία τρέφεται από την κυρίαρχη πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη συναίνεση που εκφράζουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος».
Και ο Γ. Ρούσσας, καταλήγει: «Ο ρόλος του εργατικού κινήματος, των φορέων του, γενικότερα των λαϊκών φορέων δεν μπορεί να περιορίζεται στο ρόλο του θεατή και σε στάση αναμονής. Η τακτική των εργαζομένων πρέπει να γίνει επιθετική για τα ζητήματα των συνθηκών δουλιάς, για το μεροκάματο, για τα ζητήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης και της Υγείας, για καλύτερη ζωή. Για το ΠΑΜΕ η διέξοδος βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες, στο συντονισμό της δράσης των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα, στην ανατροπή αυτής της πολιτικής. Οι εργάτες έχουν το λόγο».
Την αντιμετώπιση των εργαζομένων ως αναλώσιμα αντικείμενα από την πλευρά της διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης, καταγγέλλει η «Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία» (ΔΑΣ), κάνοντας ειδική αναφορά στην περίπτωση ενός συμβασιούχου εργαζόμενου και στη στάση της διοίκησης απέναντί του. Και με αυτή την αφορμή, η παράταξη επαναλαμβάνει την αναγκαιότητα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, καταγγέλλοντας το καθεστώς των συμβασιούχων και της εργασιακής ανασφάλειας.
Η ΔΑΣ καταγγέλλει σε σχετική ανακοίνωση την απαράδεκτη στάση της διοίκησης του Δήμου, όταν ο εργαζόμενος Π. Αναστόπουλος ζήτησε να μάθει λίγο πριν τη λήξη της σύμβασής του για την ανανέωσή της από το Δήμο, με δεδομένη τη μεγάλη ανάγκη του για εργασία μετά το εργατικό ατύχημα, στη διάρκεια εργασιών κατά την περασμένη Εκθεση Βιβλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνει η ΔΑΣ, η διευθύντρια Προσωπικού του Δήμου Θωμαΐς Γεωργακαράκου απάντησε προκλητικά στον εργαζόμενο ότι «τι να κάνουμε, ατυχήματα στο Δήμο γίνονται καθημερινά και είναι αρκετά». Η ΔΑΣ απαιτεί να συνεχίσει να εργάζεται ο Π. Αναστόπουλος στο Δήμο μόνιμα και σταθερά. Ενώ με αφορμή το γεγονός εφιστά στη διοίκηση του Δήμου την αναγκαιότητα λήψης των απαιτούμενων μέτρων ασφαλείας των εργαζομένων στο Δήμο.
Αντιμέτωποι με τις φλόγες βρέθηκαν χτες το μεσημέρι δεκάδες εργαζόμενοι όταν εκδηλώθηκε φωτιά στο εργοστάσιο ηλεκτροστατικών βαφών «ΧΡΩΜΑΛ», στην Αγχίαλο Θεσσαλονίκης. Ο κίνδυνος να τιναχτεί στον αέρα το εργοστάσιο ήταν ορατός, αφού μόλις 50 μέτρα από το σημείο που εκδηλώθηκε η φωτιά, υπήρχαν δεξαμενές υγραερίου. Σύμφωνα με την Πυροσβεστική Υπηρεσία, η φωτιά στο εργοστάσιο ξέσπασε στη 1.25 μ.μ. την ώρα που οι εργαζόμενοι έκαναν συντήρηση σε έναν από τους φούρνους. Η φωτιά εκδηλώθηκε στο πατάρι που βρίσκεται πάνω ακριβώς από το σημείο όπου δούλευαν. Τέθηκε υπό πλήρη έλεγχο, λίγη ώρα αργότερα, χωρίς ευτυχώς να προλάβει να απειλήσει τις δεξαμενές ή άλλους χώρους του εργοστασίου. Κατέστρεψε ολοκληρωτικά τα μηχανήματα που υπήρχαν στο πατάρι, εμβαδού 500 τετραγωνικών μέτρων.
Στους 74 οι νεκροί εργάτες από την αρχή του χρόνου, σύμφωνα μόνο με την καταγραφή του «Ρ»
Νέο εργατικό «ατύχημα» σημειώθηκε το περασμένο Σάββατο, 19 Αυγούστου, σε οικοδομή του Δήμου Ζωγράφου όπου η Πυροσβεστική Υπηρεσία ανέσυρε νεκρό 50χρονο εργάτη, που βρέθηκε καταπλακωμένος από θάλαμο ασανσέρ. Το «ατύχημα» σημειώθηκε στη διάρκεια εργασιών συντήρησης ανελκυστήρα, στην οδό Καζαντζάκη 46.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του «Ρ» πρόκειται για τον 9ο νεκρό εργάτη μέσα στο τελευταίο δίμηνο και το δεύτερο νεκρό μέσα σε μια εβδομάδα. Μόλις στις 31 Ιούλη δύο οικοδόμοι κάηκαν ζωντανοί όταν έπιασε φωτιά στο εργοτάξιο του Βωβού στο Π. Φάληρο, όπου δούλευαν. Την αμέσως επόμενη μέρα (1/8) ένας ακόμα 27χρονος εργάτης έπεφτε νεκρός από τα 14 μέτρα. Χαρακτηριστικό της αυξητικής πορείας των εργατικών «ατυχημάτων» είναι ότι ενώ το 2005 η εργατική τάξη κατέγραψε 111 θανατηφόρα «ατυχήματα», φέτος, οι νεκροί εργάτες έχουν ήδη φτάσει τουλάχιστον τους 74. Οι υψηλές θερμοκρασίες των ημερών αυξάνουν ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο. Η πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που ενθαρρύνει την εργοδοτική αυθαιρεσία όχι μόνο δεν επιβάλλει την εφαρμογή πρόσθετων μέτρων, αλλά «διευκολύνει» την παραβίαση ακόμα και των στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας και προστασίας της υγείας και ζωής των εργαζομένων...