Ασυμβίβαστη, μαχητική, δημιουργική, μέχρι το περασμένο Σάββατο, στη διάρκεια του οποίου επί ώρες καθόταν στο γραφείο της κι έγραφε, όπως μας είπε η μία από τις κόρες της, η ποιήτρια Ζέφη Δαράκη. Ενα κρυολόγημα που τη βασάνισε τις τελευταίες δέκα μέρες, ίσως την επιβάρυνε αναπνευστικά και την Κυριακή (7/5) στις 6.30 μ.μ., έφυγε αθόρυβα, σαν πουλάκι, από καρδιακή προσβολή, ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, χωρίς να προλάβει ο γιατρός της να τη βοηθήσει.

Η Πέπη Δαράκη διακρινόταν για τη βαθιά αγάπη της για τον εκμεταλλευόμενο άνθρωπο, για τη γνώση και την πρόοδο. Αυτά ήταν μόνο μερικά από τα στοιχεία που χαρακτήριζαν την αξιαγάπητη συντρόφισσά μας, Πέπη Δαράκη, η οποία «έφυγε» χτες από τη ζωή σε βαθιά γεράματα, γεράματα που αφορούσαν μόνο στο βιολογικό μέρος. Γιατί αυτό για το οποίο μας εξέπληττε πάντα ήταν η φρεσκάδα της σκέψης της, η πνευματική της οξύνοια, η άσβεστη νεανική φλόγα να κατακτήσει ακόμη μεγαλύτερο απόθεμα γνώσης, να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων και του αγώνα.

Από τις τελευταίες, αν όχι η τελευταία εκπρόσωπος εκείνης της γενιάς της ελληνικής γυναικείας διανόησης, που «διέτρεξε» τα συγκλονιστικότερα γεγονότα του 20ού αιώνα από την «πρώτη γραμμή» του «πυρός», υπερασπιζόμενη τη γυναικεία χειραφέτηση, την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη, η Πέπη Δαράκη αφήνει πίσω της ένα πλουσιότατο λογοτεχνικό, παιδαγωγικό και δημοσιογραφικό έργο.

Γεννήθηκε στις 26 Οκτώβρη του 1906, στην Αγία Παρασκευή της Λέσβου. Γνωρίζεται με τον Στρατή Μυριβήλη, στην εφημερίδα του οποίου, τον «Ταχυδρόμο», δημοσίευσε - ενώ φοιτούσε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Αρσακείου - το πρώτο της δημοσιογραφικό κείμενο. Παίρνει το δίπλωμά της το 1928. Ακολουθεί η Κατοχή, η Εθνική Αντίσταση και η ΕΑΜική της δράση. Διατέλεσε δημοτική σύμβουλος Αθήνας από το 1954 έως το 1967, οπότε παύτηκε από τη χούντα. Εργάστηκε ως συντάκτρια σε εφημερίδες και περιοδικά, δυο χρόνια στο ΕΙΡ, με μια εκπομπή για τις γυναίκες της επαρχίας. Από τη μεταπολίτευση εντάσσεται στο ΚΚΕ και έκτοτε δημοσιεύει πολιτιστικού περιεχομένου κείμενά της, ενώ το 1978 για λογαριασμό του «Ρ» κάνει μια δημοσιογραφική αποστολή στην ΕΣΣΔ, με αφορμή την 60χρονη επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης. Προδικτατορικά ήταν μέλος του προεδρείου της Πανελλαδικής Ενωσης Γυναικών (ΠΕΓ) μαζί με τις Ρόζα Ιμβριώτη, Μαρία Σβώλου και άλλες διακεκριμένες επιστημόνισσες και αγωνίστριες.

Η Πέπη Δαράκη διατέλεσε επίτιμος πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Για το σύνολο του συγγραφικού της έργου τιμήθηκε με Επαινο της Ακαδημίας Αθηνών. Εξέδωσε περισσότερα από 35 βιβλία της (μυθιστορήματα, διηγήματα, λαογραφικά δοκίμια, ταξιδιωτικά, παιδική λογοτεχνία). Τιμήθηκε με βραβεία και διακρίσεις, ενώ εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνή συνέδρια. Ξεχωριστή τιμή της αποτέλεσε η βράβευσή της από την ΚΕ του ΚΚΕ.

Ποθώντας τη μόρφωση των παιδιών, οργάνωσε κινητή έκθεση βιβλίων των μελών της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και πήγαινε στους Δήμους της Αττικής για να φέρει τα παιδιά και το λαό γενικότερα σ' επαφή με το βιβλίο. Στο Δήμο της Αθήνας, την περίοδο που ήταν δημοτική σύμβουλος, οργάνωσε την Πνευματική και Καλλιτεχνική Δημοτική Επιτροπή, την οποία συγκροτούσαν διακεκριμένες προσωπικότητες του πνευματικού και καλλιτεχνικού χώρου. Τότε καθιερώθηκαν τα Δημοτικά Βραβεία Γραμμάτων και Τεχνών. Επί μια δεκαετία διατέλεσε μέλος της Επιτροπής Κρίσης Βιβλίων νέων μελών της ΕΕΛ.

Σημαντική προσφορά στο λαό και κυρίως στη νεολαία ήταν η δωρεά της πλούσιας βιβλιοθήκης και του αρχείου της που στεγάζεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, στην Αγία Παρασκευή Λέσβου, η οποία εγκαινιάστηκε, το Νοέμβρη του 2005, παρουσία της και φέρει το όνομά της. Η βιβλιοθήκη διαθέτει επτά χιλιάδες εκλεκτά βιβλία και πολύτιμα αρχεία, και πάνω από τριάντα τόμους λαογραφικού υλικού για την ιδιαίτερη πατρίδα της.

• Με χτεσινή απόφασή του, το Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας παραχώρησε τιμητικά τον τάφο.

Στο δρόμο του αγώνα βρίσκονται επί μια βδομάδα οι μουσικοί και καθηγητές του Μουσικού Τμήματος και της Φιλαρμονικής του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Χαϊδαρίου, διεκδικώντας την επίλυση σοβαρών θεσμικών και εργασιακών προβλημάτων τους. Οι απεργίες τους ξεκίνησαν στις 2/5, με πορεία διαμαρτυρίας, και συσπείρωσή τους με δημιουργία Παραρτήματος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου στο Χαϊδάρι. Να σημειωθεί ότι η δημοτική αρχή μετά την έναρξη των κινητοποιήσεων, αυθαίρετα έκλεισε το Πνευματικό Κέντρο, δύο μήνες πριν από τη λήξη του εκπαιδευτικού έτους.

Στις 5/5, οι απεργοί μουσικοί και καθηγητές ενημέρωσαν, παρουσία μελών της διοίκησης του ΠΜΣ, για τα προβλήματά τους. «Επί πολλά χρόνια παρέχουμε πολιτιστικό έργο, που απολαμβάνουν οι Χαϊδαριώτες», είπε ο αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής Δημήτρης Πετρίδης. «Ανεχτήκαμε τις συμβάσεις έργου και όχι όπως πρέπει συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας, γιατί το Πνευματικό Κέντρο αναπτυσσόταν. Ομως, η δημοτική αρχή από τον περασμένο Σεπτέμβρη γκρέμισε όσα χτίσαμε, οδηγώντας το Πνευματικό Κέντρο σε μαρασμό. Πρώτο θύμα, η Φιλαρμονική. Δεν είχαμε άλλο δρόμο από το να κινητοποιηθούμε». Υπό διάλυση βρίσκεται και η Χορωδία, που όπως αναφέρει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της, Νίκος Παναγιωτάκης, «αριθμούσε στις καλές εποχές μέχρι και 60 μέλη, ενώ συμμετείχε και σε διεθνή φεστιβάλ». Για «πόλεμο από πλευράς της διοίκησης», μίλησε ο μουσικός - δάσκαλος Γ. Μοσχονάκος, ενώ καταγγελίες έκαναν και άλλοι μουσικοί: «Δουλεύω 14 χρόνια ανασφάλιστος και τώρα με πετάνε στο δρόμο», «απέλυσαν μιαν εξαιρετική πιανίστα επειδή παντρεύτηκε», «νιώθω εξαπατημένος γιατί υπέγραψα μια παράνομη σύμβαση»...

Ο πρόεδρος του ΠΜΣ, Αντώνης Ποντίκης, δήλωσε τη συμπαράσταση του Συλλόγου στους απεργούς, τονίζοντας την υποχρέωση του Πνευματικού Κέντρου να παρέχει πολιτιστικό έργο στους δημότες, έργο που οι δημότες πρέπει να διεκδικούν και να υπερασπίζονται. «Πώς θα επιβιώσει ο καλλιτέχνης με μισθούς πείνας, χωρίς ασφάλιση και σύνταξη, πώς θα παράγει την τέχνη που έχει ανάγκη η κοινωνία;», αναρωτήθηκε ο ΓΓ του ΠΜΣ Δημήτρης Τουμανίδης, καταγγέλλοντας τις επικίνδυνες πολιτικές που οδηγούν στην απαξίωση του πολιτισμού. Τονίζοντας ότι ο μόνος δρόμος για να υπερασπιστεί κάθε εργαζόμενος την εργασία και αξιοπρέπειά του είναι η συσπείρωση και ο αγώνας, υπογράμμισε ότι η αγωνιστική απάντηση των απεργών στα εκρηκτικά προβλήματά τους είναι παράδειγμα και για άλλους χώρους, όπου οι μουσικοί πλήττονται από ανεργία, ανασφάλεια, παράνομες συμβάσεις, υποβάθμιση της εργασίας και προσφοράς τους.

Το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, η ύψιστη διάκριση της Γαλλικής Δημοκρατίας για ξένες προσωπικότητες, θ' απονεμηθεί στον Μίκη Θεοδωράκη, στις 17 Μάη, σε ειδική τελετή στη γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα. Το παράσημο θα απονείμει στον κορυφαίο Ελληνα συνθέτη - για τη συμβολή του στις τέχνες και την πολιτική - η υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Κατρίν Κολωνά, στη γαλλική πρεσβεία. Στο Παρίσι, εξάλλου, πριν λίγες μέρες, πραγματοποιήθηκε συναυλία - αφιέρωμα στο έργο του Μ. Θεοδωράκη, στο φημισμένο λυρικό θέατρο «Σατλέ», με τη Νένα Βενετσάνου, την πιανίστα Ελενα Μουζάλα κ.ά..