Παρεμβαίνοντας στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την κοινοτική πρωτοβουλία LEADER+, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Στρ. Κόρακας τόνισε τα εξής:

«Η τοποθέτησή μας σχετικά με το LEADER αποτελεί συνάρτηση της γενικότερης εκτίμησής μας για τη συνολική αγροτική πολιτική της ΕΕ. Τόσο το LEADER1 όσο και το LEADER2 που εφαρμόστηκαν στη δεκαετία του1990, αποτελούσαν συστατικά στοιχεία της νέας ΚΑΠ, που προέκυψε μετά την αναθεώρηση του 1992 και αποτέλεσαν μαζί με άλλα επιμέρους μέτρα το λεγόμενο δεύτερο πυλώνα της πολιτικής ανάπτυξης της υπαίθρου της ΕΕ. Πραγματικό στόχο είχαν την άμβλυνση και συγκάλυψη των καταστροφικών συνεπειών της νέας ΚΑΠ και τον αποπροσανατολισμό των μικρομεσαίων αγροτών και όχι την ανάπτυξη της υπαίθρου και τη συγκράτηση του αγροτικού πληθυσμού στην ύπαιθρο, όπως υποκριτικά διακήρυσσαν στους στόχους τους.

Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι περιοχές στις οποίες εφαρμόστηκαν οι πρωτοβουλίες αυτές, το αγροτικό εισόδημα και η αγροτική απασχόληση μειώθηκαν με γρήγορους ρυθμούς, με αποτέλεσμα να ενταθεί η ερήμωσή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ελλάδα, που σαν χώρα του στόχου 1, εντάχθηκε ολόκληρη στις κοινοτικές πρωτοβουλίες LEADER και η οποία είδε μέση ετήσια μείωση της αγροτικής απασχόλησης της τάξης του 2,3% και μείωση του αγροτικού εισοδήματος στην περίοδο 1994-1999 κατά 15,2%».

Συνεχίζοντας ο Στρ. Κόρακας τόνισε ότι «το LEADER+ θα είναι περισσότερο αναποτελεσματικό σε σχέση με τα LEADER1 και 2 για τους παρακάτω λόγους. Οι πραγματικοί στόχοι του LEADER+ είναι ίδιοι με τους στόχους LEADER 1 και 2. Να αμβλυνθούν δηλαδή και να συγκαλυφθούν οι αρνητικές συνέπειες της ΚΑΠ που θα εφαρμοστεί στα πλαίσια της "Ατζέντας 2000" και του ΠΟΕ. Αυτή όμως η ΚΑΠ είναι χειρότερη από την προηγούμενη και επιπλέον ξεκινάει από χειρότερη βάση, μιας και η αναθεώρηση της ΚΑΠ το 1992 και η συμφωνία της ΓΚΑΤΤ το1995 έχουν δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα και αδιέξοδα στην αγροτική οικονομία.

Τα κριτήρια επιλογής και οι δραστηριότητες που επιδοτούνται στα πλαίσια του LEADER στην καλύτερη περίπτωση αμβλύνουν κάποια επιμέρους και δευτερεύουσας σημασίας προβλήματα της υπαίθρου, ενώ στη χειρότερη εκφυλίζονται σε δαπάνες δημοσίων σχέσεων και εκμαυλισμού συνειδήσεων. Σε καμία όμως περίπτωση δεν αποτελούν προγράμματα ολοκληρωμένης ανάπτυξης των επιλεγμένων περιοχών και δε δημιουργούν μόνιμες θέσεις απασχόλησης στην ύπαιθρο, γιατί οι περισσότερες δραστηριότητες δεν έχουν παραγωγικό προσανατολισμό».

Αναφερόμενος στον προϋπολογισμό του προγράμματος, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε ότι «τα πραγματικά κονδύλια που διατίθενται για το LEADER+ σε σχέση με το LEADER 2 είναι μειωμένα παρά την αύξησή τους κατά 15% (από 1.775 εκατ. ΕΥΡΩ του LEADER 2 σε 2.020 εκατ. ΕΥΡΩ του LEADER+). Και αυτό γιατί η αύξηση του 15% είναι ονομαστική και όχι πραγματική, μιας και ο μέσος ετήσιος κοινοτικός πληθωρισμός αυτά τα χρόνια "τρέχει" με 2% περίπου. Η διάρκεια του LEADER + είναι μεγαλύτερη κατά ένα χρόνο της διάρκειας του LEADER 2. Στο LEADER+ μπορούν να υπαχθούν όλες οι περιφέρειες της ΕΕ, ενώ στο LEADER 2 υπάγονταν οι περιφέρειες του στόχου 1 και ορισμένες περιφέρειες των στόχων 5β και 6. Επισημαίνουμε όμως ότι και στην περίπτωση που τα πραγματικά κονδύλια του LEADER+ ήταν αυξημένα και πάλι θα ήταν αναποτελεσματική η κοινοτική πρωτοβουλία, επειδή ο αντιαγροτικός χαρακτήρας της ΚΑΠ που θα εφαρμοστεί στα πλαίσια της "Ατζέντας 2000" και του ΠΟΕ δεν μπορεί να αντισταθμιστεί ούτε και να αμβλυνθεί με τέτοιου είδους προγράμματα των οποίων η κατάληξη σε πολλές περιοχές είναι η συγκάλυψη, ο αποπροσανατολισμός και ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων».

Καταλήγοντας ο Στρ. Κόρακας τόνισε ότι «πολλές από τις εκτιμήσεις της έκθεσης μας βρίσκουν αντίθετους. Επισημαίνουμε για άλλη μια φορά τις αρνητικές αλλαγές της ΚΑΠ (1992 - "Ατζέντα 2000"). Θεωρούμε ότι το LEADER+ δε θα συμβάλει ουσιαστικά στη λύση των προβλημάτων της υπαίθρου που χαρακτηρίζεται από το μαράζωμα της γεωργίας, η οποία ήταν και θα πρέπει να παραμείνει ο βασικός κοινωνικοοικονομικός κλάδος της υπαίθρου.

Από την πλευρά μας θα ενημερώσουμε τους αγρότες για τη σκοπιμότητα αυτών των προγραμμάτων. Θα κάνουμε κάθε προσπάθεια να αξιοποιηθούν με το δυνατό καλύτερο τρόπο και να μην σπαταληθούν και το κυριότερο θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε την πάλη των αγροτών ενάντια στην καταστροφική ΚΑΠ που τους ξεκληρίζει και τους οδηγεί στον οικονομικό μαρασμό και στην ερήμωση της υπαίθρου. Γιατί αν δεν ανατραπεί αυτή η ΚΑΠ, κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να διασφαλίσει την επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών και την κοινωνικοοικονομική αναζωογόνηση της υπαίθρου».

Παρεμβαίνοντας ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσανδράκης στη συζήτηση της έκθεσης σχετικά με την προενταξιακή στρατηγική για την Κύπρο και τη Μάλτα τόνισε:

«Κατά την άποψη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας το κύριο πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά η συνεχιζόμενη επί 26 χρόνια κατοχή του 40% του κυπριακού εδάφους από την Τουρκία.

Το μέλλον του κυπριακού λαού περνάει μέσα από την ενότητα της μικρής αυτής χώρας, ανεξάρτητα από την εθνική προέλευση κάθε Κυπρίου. Η μόνη αποδεκτή λύση που εγγυάται το μέλλον, που δε θα προσφέρει δυνατότητα για ξένες επεμβάσεις σαν αυτές που προκάλεσαν όλα τα προβλήματα της τελευταίας πεντηκονταετίας, είναι η ενιαία και ομόσπονδη Κύπρος, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Το κλειδί για τη λύση του Κυπριακού βρίσκεται στα χέρια της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία στηρίζει και ενθαρρύνει την αδιαλλαξία του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς. Από τη μεριά της, η Ευρωπαϊκή Ενωση, με το υποκριτικό ενδιαφέρον της για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δε συγκινήθηκε ποτέ από το δράμα του κυπριακού λαού, από το πρόβλημα των προσφύγων (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων), από τη βίαια αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης της Βόρειας Κύπρου, από την αθρόα εγκατάσταση εποίκων από την Τουρκία στα κατεχόμενα εδάφη. Ακόμα και σε αυτή εδώ την αίθουσα ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου αναφέρθηκε στο "βόρειο τμήμα της Κύπρου" και όχι στα κατεχόμενα εδάφη.

Η πρόσφατη απόφαση του Ελσίνκι να δοθεί στην Τουρκία το καθεστώς της υπό ένταξη χώρας, χωρίς η τελευταία να έχει κάνει το παραμικρό βήμα υποχώρησης στο θέμα της κατοχής της Κύπρου (π.χ. να μειώσει τη στρατιωτική της παρουσία εκεί ή να επιστρέψει την Αμμόχωστο), είναι μια προφανής ενθάρρυνση της τουρκικής αδιαλλαξίας. Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις, αμέσως μετά το Ελσίνκι, του Τούρκου πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετσεβίτ ότι το κυπριακό πρόβλημα λύθηκε το '74. Η ενθάρρυνση της τουρκικής αδιαλλαξίας σίγουρα δε βοηθάει την προσέγγιση των δύο κοινοτήτων στις εκ του σύνεγγυς συνομιλίες κάτω από την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

Στην πορεία προς την ένταξη ο λαός της Κύπρου έχει ήδη χάσει πολλά, αλλά θα χάσει ακόμη περισσότερα. Η εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην κυπριακή οικονομία, ιδιαίτερα στη γεωργία, απαιτεί το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, αποδιαρθρώνει και καταστρέφει το αναπτυγμένο σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης που διαθέτει η χώρα. Η ζημιά αυτή δεν αντισταθμίζεται από οποιοδήποτε ποσό οικονομικής βοήθειας.

Πολλοί πιστεύουν ότι αξίζει να πληρωθεί αυτό το τίμημα, εάν η ένταξη βοηθήσει στη δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος. Ομως η ένταξη της Κύπρου, με συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή, θα σημάνει την επισημοποίηση της διχοτόμησης με ενδεχόμενη προσάρτηση του κατεχόμενου εδάφους στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, μέσω της ένταξης, η Κύπρος θα υφίσταται αφόρητες πιέσεις για αποδοχή συνομοσπονδιακής λύσης, που ουσιαστικά θα καταλήξει πάλι σε διχοτόμηση.

Και στις δύο περιπτώσεις η ΕΕ θα έχει βάλει τη σφραγίδα της στην καταστροφή της Κύπρου».